Edukira joan

Abderrahim Bouabid

Wikipedia, Entziklopedia askea
Abderrahim Bouabid

ambassador of Morocco to France (en) Itzuli

- Mohamed Zeghari (en) Itzuli

Socialist Union of Popular Forces (en) Itzuli first secretary (en) Itzuli


← baliorik ez - Abderrahman Jusufi
Finance Minister of Morocco (en) Itzuli

Bizitza
JaiotzaSale1922ko martxoaren 23a
Herrialdea Maroko
HeriotzaRabat1992ko urtarrilaren 8a (69 urte)
Hezkuntza
HeziketaMoulay Youssef College (en) Itzuli
Hizkuntzakarabiera
frantsesa
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta abokatua
KidetzaTaïfa (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Istiqlal Alderdia
Herri Indarren Batasun Nazionala
Socialist Union of Popular Forces (en) Itzuli

Abderrahim Bouabid (arabieraz: عبد الرحيم بوعبيد‎; Sale, 1922ko martxoaren 23a - Rabat, 1992ko urtarrilaren 8a). Marokoko abokatu eta politikaria zen. Mehdi Ben Barkaren laguna zen. Istiqlal alderdiko arduraduna izan zen, eta Independentziaren Manifestuaren egileetako bat. Ahmed Balfrej eta Mohamed Lyazidi alderdikideen espetxeratzearen aurkako manifestazio batean atxilotu zuten 1944an, eta preso sartu. 1945ean askatu zuten. Ondoren, lan handia egin zuen Istiqlal alderdia zabaltzeko.

Independentziaren alde

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gero, Parisera joan zen, eta han Mehdi Ben Barkarekin lan egin zuen Marokoren independentziaren aldarrikapenaren alde.

1949an itzuli zen Marokora, abokatu gisa hasi zen lanean Rabaten, eta Istiqlal alderdiko zuzendaritzan sartu. Aginte kolonialaren kontrako mugimendua antolatu zuen 1952tik aitzina. Urte hartako abenduaren 8an greba orokorra antolatu zuen Farhat Hached Tunisiako sindikalistaren erailketaren kontra. Frantziako indarrek bortizki jo zuten mugimendu haren kontra eta Bouabid preso sortu zuten, 1954ra arte. Ondoren, independentziari buruzko negoziazioetan parte hartu zuen. Frantziarekin negoziatu ondoren, eta Marokok independentzia lortua zuela, Marokoko enbaxadore izan zen Parisen. 1956an, kargu harekin, Espainiarekin negoziatu zuen protektoratuaren amaiera.

Ezkerreko militantea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1958an Marokoko kontseiluko lehendakariorde, eta Ahmed Balafrejen gobernuko ekonomia nazionaleko ministro eta laborantza ministro bihurtu zen.

1959an Union Nationale des Foces Populaires edo Herri Indarren Batasun Nazionala (UNFP) alderdiaren sorrerarekin bat egin zuen, Mehdi Ben Barkarekin batera. Alderdi hartako militante gisa, hainbat mobilizazio antolatu zituen, Marokoko gobernuak zapaldu zituenak.

Bere lagun Mehdi Ben Barkaren bahiketatik hiru urtera, Marokoko egoera politikoa deitoratu zuen, erranez ez zegoela demokraziarik. Ondoko urteetan ere politikan jarraitu zuen, beti UNFP alderdian, eta sozialismoaren alde. Urtez urte hainbat mobilizazio eta borroka izan zituen boterearen aurka. 1975ean alderdiaren izena aldatzea erabaki zuen, eta Union Socialiste des Forces Populaires (USFP) izena hartu zuen alderdiak.

1975eko ekainaren 5ean, Istiqlal alderdiko M’Hamed Boucettarekin batera, adierazi zuen “Sahara marokoarra da eta Marokok han sartu behar du”. Europan eta Asian ibili zen urte oso batez Marokoren lurralde osotasuna aldarrikatzen eta, beraz, Sahara Marokoko parte dela defendatzen.

1981eko irailaren 5ean, Marokok Saharako autodeterminazioa antolatzea onartu zuen, Afrikar Batasunaren Erakundearen (OUA) Nairobiko goi-bileran[1]. Bouabid eta USFP alerdia ez zeuden ados, eta hala adierazi zuten agiri baten bidez. Desadostasun hori leporatuta, atxilotu, epaitu eta urte bateko espetxe zigorrera kondenatu zituzten.

Hurrengo urteetan ere jarraitu zuen Marokoren lurralde batasuna aldarrikatzen.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. «Le gouvernement kenyan compte sur le sommet pour rehausser son prestige en une période difficile» Le Monde 1981/6/20 (Noiz kontsultatua: 2020/1/24).