Edukira joan

Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lainobeltz (eztabaida | ekarpenak)(r)en berrikusketa, ordua: 14:19, 14 abendua 2023
(ezb.) ←Bertsio zaharragoa | Oraingo berrikuspena ikusi (ezb.) | Bertsio berriagoa→ (ezb.)
Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz

Bizitza
JaiotzaAksi (mul) Itzuli, 1824ko urriaren 27a
Herrialdea Errusiar Inperioa
HeriotzaTartu, 1902ko urriaren 20a (77 urte)
Familia
AitaAugust Matthias Hagen
AmaJohanna Hagen
Ezkontidea(k)Ludwig Schwarz (en) Itzuli
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaImperial University of Dorpat (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakmargolaria
Lantokia(k)San Petersburgo
Dresden
Munich eta Erroma
Genero artistikoaerretratua

Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz (1824ko urriaren 27a – 1902ko urriaren 20a) margolari alemaniarra izan zen, batez ere erretratuena.[1]

Autorretratua

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

August Matthias Hagen margolariaren alaba izan zen; gurasoak pintura-koadroak egiteko asmoz, ibilaldi batean zeudela, jaio zen, .[2] Neskak goiz erakutsi zuen marrazkiarekiko interesa, eta aitak ez zuen zalantzarik izan. Eskola publikoetan graduatu ondoren, Dorpateko Unibertsitatean sartu zen (orain Tartuko Unibertsitatea da), eta handik gutxira erretratuen pinturak erakarri zuen.

Graduatu ondoren, beka bat jaso zuen Alemanian ikasteko. Friedrich Gonne-rekin hasi zen Dresden, eta gero Munich hirira joan zen, eta postu bat lortu zuen Mauricio Rugendas-en tailerretan (pintore alemaniar nabarmena).[3] Hiru urte geroago, Tartura itzuli eta beste beka bat jaso zuen, oraingoan Nikolas I.a tsarraren beka bat jaso zuen, Italian ikasteko. Oraingoan, aitak lagundu zion, Italiako klima bere osasunerako onuragarria izatea espero baitzuen.

1854an etxera itzuli zen, Europa osoko hainbat erakusketatan parte hartzeagatik ezaguna zen artista gisa.[4] Handik gutxira, Ludwig Schwarz astronomoarekin ezkondu zen, eta, geroago, tokiko behatokiko zuzendari bihurtu zen. Eztei-bidaia Siberiako hego-ekialdeko espedizio batean egin zuen. Senarrak baliabide mineralak aztertzen zituen eta mapa zehatza prestatzen zuen Errusiako Elkarte Geografikoaren izenean.[3] Espero bezala, interesatzen zitzaion guztia zirriborratzeko aprobetxatu zuen.

1858an, Arteen Akademia Inperialerako hautatutako lehen emakumea bihurtu zen.[3] Ondoren, San Petersburgon eman zuen denbora gehiena, bertako eta estatuko erakusketa guztietan parte hartuz. Guztira, 700 erretratu baino gehiago egin zituen.

Hautatutako koadroak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Aitaren erretratua (1870eko hamarkada)
    Aitaren erretratua (1870eko hamarkada)
  • Senarraren erretratua (1870)
    Senarraren erretratua (1870)
  • lNeska baten erretratua (1870eko hamarkada)
    lNeska baten erretratua (1870eko hamarkada)
  • Dontzeila italiarra Erromarako bidean (1850 inguruan)
    Dontzeila italiarra Erromarako bidean (1850 inguruan)
  • Mandolina-jotzailea (1851)
    Mandolina-jotzailea (1851)

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Reinart, Heili. «Tunnustatuim naiskunstnik meie maal – tartlanna Julie von Hagen-Schwarzi kunstile ja armastusele pühendatud elu» postimees.ee.
  2. ↑ «Julie Wilhelmine Emilie Hagen-Schwarz (1824-1902)» e-kataloogi ESTER.
  3. ↑ a b c Brief biography from the University of Tartu Library.
  4. ↑ «Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz» E-Kunstisalong.

Bibliografia osagarria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Epp Preem eta Mart Sander, Julie Hagen-Schwarz 1824-1902, LiteRarity, Tallin 2009ISBN

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Julie Wilhelmine Hagen-Schwarzen lanak Estoniako Arte Museoen Artxibo Digitalean
  • "De Livonia con amor", 2. zatia, Julie Hagen-Schwarzen bloga, ΟInternet. Koadro gehiago irakasleen eta senideen biografiekin.
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Julie_Wilhelmine_Hagen-Schwarz&oldid=9490539"(e)tik eskuratuta