aŭtentikeco

Esperanto

Substantivo

 aŭtentik + ec + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	aŭtentikeco	aŭtentikecoj
Akuzativo	aŭtentikecon	aŭtentikecojn

Deveno

el la meza angla vorto " authentik ", siavice el la malnovfranca vorto " autentique ", el la latina vorto " authenticus " ^→ la, el la greka antikva vorto " αὐθεντικός " (= ĉefa, aŭtentika), el la greka antikva vorto " αὐθέντης " (= estro, aŭtoro)

Signifoj

1. kvalito esti aŭtentika; deveno de stabila aŭtoritato por vero kaj korekto
2. vero de originoj, atribuoj, sincereco kaj intencoj; ne kopio

Sinonimoj: aŭtenteco

Tradukoj

 kvalito esti aŭtentika  

angla: authenticity → en franca: authenticité → fr

Kotavao: gariuca sveda: autenticitet → sv komuna, äkthet → sv komuna

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

(neniuj)

Referencoj kaj literaturo

•  aŭtentikeco