Saltu al enhavo

Estrildedoj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Estrildedoj
Sunda zebrofringo (Taeniopygia guttata)
Sunda zebrofringo (Taeniopygia guttata)
Biologia klasado
Regno: Animaloj Animalia
Filumo: Ĥorduloj Chordata
Klaso: Birda klaso Aves
Ordo: Paseroformaj Passeriformes
Familio: Estrildedoj Estrildidae
Bonaparte 1850
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

La Estrildedoj (Estrildidae) estas specioriĉa familio de malgrandaj semmanĝantaj birdoj el la ordo de la Paseroformaj birdoj (Passeriformes), renkonteblaj en la Malnova Mondo kaj Aŭstralazio. Kvankam komunlingvaj nomoj de iuj ĝiaj specioj enhavas vorton "fringo", tiu ĉi familio ne estas proksime parenca al aliaj familioj, kiuj enhavas birdojn nomatajn fringojn, kiel Fringillidae, EmberizidaePasserellidae. La vorto nur montras vidaspektan kaj ekologian similecon kaj ne parencecon.

Estrildedoj estas semmanĝuloj kun dikaj, fortikaj konusformaj bekoj. Ili ĉiuj havas similan korpan morfologion, sed la plumaroj estas tre variaj kaj ofte tre brilkoloraj. Multaj specioj estas sociemaj kaj emas formi birdarojn. La nestoj de ĉiuj estrildedoj estas relative grandaj kaj kupol-formaj, kaj ofte birdaroj formas koloniojn de multaj nestoj. La grando de ovaro po nesto povas atingi 10 ovojn. Multaj specioj suferas de nestoparazitoj, kaj viduoj kaj indigobirdoj specialiĝas je ili.

Plejmulto de estrildedoj estas vundeblaj al malvarmo kaj preferas varmajn, plejparte tropikajn klimatojn, kvankam kelkaj specioj — ekzemple, montana manikeno, monta fajrovostulo, ruĝbrova fringo aŭ la tuta genro Stagonopleura— adaptiĝis al pli malvarmaj aŭ montanaj habitatoj.

La plej malgranda birdo el la familio estas la olivdorsulo de Shelley(Nesocharis shelleyi) kiu estas ne pli ol 8.3 cm longa, kvankam laŭ pezo la troglodita estrildo (Estrilda troglodytes) estas pli malgranda kaj pezas nur ĉ. 6 g. La plej granda estrildedo estas Java rizobirdo (Padda oryzivora), kiu estas averaĝe 17 cm longa kaj25 g peza.[1]

Iuj specioj, kiel ekzemple la Sunda zebrofringo (Taeniopygia guttata) estas tre ŝatataj de la tenantoj kaj bredantoj de kompaniaj dombirdoj pro ilia bunta, pompa plumaro, ĥarizmo kaj amuza konduto.

Taksonomio

[redakti | redakti fonton]
Amandava amandava
Erythrura gouldiae
Estrilda astrild
Neochmia ruficauda
Padda oryzivora
Poephila cincta

La familion Estrildidae enkondukis en jaro 1850 franca naturalisto Charles Lucien Bonaparte kun nomo "Estreldinae" (t.e. kun sufikso kutime uzata por nomoj de subfamilioj).[2][3]

Molekulfilogenetikaj esploroj montras, ke Estriledoj estas frata familio kun Viduedoj (indigobirdoj kaj viduoj, familio de specialistaj nestoparazitoj). Tiuj ĉi du familioj disiĝis antaŭ ĉirkaŭ 15.5 jarmilionoj.[4] La plej frua komuna praulo de la familio vivis antaŭ ĉirkaŭ 10.9 jarmilionoj.[5] Genetika studo de Estrildedoj far Urban Olsson kaj Per Alström de jaro 2020 montris 6 ĉefajn kladojn, kiuj disiĝis antaŭ inter 4.5 kaj 8.9 jarmilionoj. La aŭtoroj proponis konsideri ĉiun el tiu ĉi kladoj aparta subfamilio.[5] Tio ĉi kontraŭas pli fruan taksonomion, laŭ kiu la familio subdividiĝis je 3 subfamilioj.[6]




Poephilinae

Heteromunia – koltuka manikeno




Oreostruthus – monta fajrovostulo




Stagonopleura – fajrovostuloj (3 specioj)




Neochmia – fringoj (2 specioj)





Emblema – pentrita fringo




Bathilda – stelfringo



Aidemosyne – prunkapa fringo






Stizoptera – dulinia fringo




Taeniopygia – zebrofringoj



Poephila – fringoj (3 specioj)









Lonchurinae

Spermestes – manikenoj kaj arĝentbekuloj (4 specioj)




Lepidopygia – Madagaskara manikeno




Euodice – arĝentbekuloj (2 specioj)





Padda – rizobirdoj (2 specioj)



Mayrimunia – striatkapa manikeno




Lonchura – munioj kaj manikenoj (28 specioj)








Erythrurinae

Chloebia – amadino de Gould



Erythrura – papagofringoj (12 specioj)




Estrildinae



Nesocharis – olivdorsuloj (2 specioj)



Coccopygia – vaksbekuloj (3 specioj)





Mandingoa – mandingoo



Cryptospiza – karmezindorsuloj (4 specioj)







Parmoptila – formikfringoj (3 specioj)



Nigrita – nigrofringoj (4 specioj)






Delacourella – grizkapa olivdorsulo




Brunhilda – vaksbekuloj (2 species)



Glaucestrilda – vaksbekuloj (3 specioj)





Estrilda – estrildoj (11 specioj)






Amandavinae

Ortygospiza – koturnfringo




Amadina – amadinoj (2 specioj)



Amandava – amandavoj kaj vaksbekuloj (3 specioj)




Lagonostictinae



Granatina – grenadistoj (2 specioj)



Uraeginthus – blubenduloj (3 specioj)





Spermophaga – blubekuloj (3 specioj)



Pyrenestes – ruĝvanguloj (3 specioj)






Pytilia – pitilioj (5 specioj)





Euschistospiza – gutbirdoj (2 specioj)



Hypargos – gutbirdoj (2 specioj)





Clytospiza – bruna gutbirdo



Lagonosticta – fajrofringoj (10 specioj)











Kladogramo de familio Estrildidae laŭ esploro far Urban Olsson kaj Per Alström de jaro 2020. La esploro ne inkludis lokustfringon (Paludipasser locustella el monotipa genro Paludipasser).[5]

Genroj kaj specioj

[redakti | redakti fonton]

Laŭ nuna kontrollisto de birdoj, administrata far Frank Gill, Pamela Rasmussen kaj David Donsker el Internacia Ornitologia Komitato (IOC), la familio enhavas 140 speciojn en 41 genroj.[7]

Bildo Genro Specioj
Heteromunia Mathews, 1913
Oreostruthus De Vis, 1898
Stagonopleura Reichenbach, 1850
Neochmia Gray, GR, 1849
Emblema Gould, 1842
Bathilda Reichenbach, 1862
Aidemosyne Reichenbach, 1862
Stizoptera Oberholser, 1899
Taeniopygia Reichenbach, 1862
Poephila Gould, 1842
Spermestes Swainson, 1837
Lepidopygia Reichenbach, 1862
Euodice Reichenbach, 1862
Padda Reichenbach, 1850
Mayrimunia Wolters, 1949
Lonchura Sykes, 1832
Chloebia Reichenbach, 1862
Erythrura Swainson, 1837
Nesocharis Alexander, 1903
Coccopygia Reichenbach, 1862
Mandingoa Hartert, E, 1919
Cryptospiza Salvadori, 1884
Parmoptila Cassin, 1859
Nigrita Strickland, 1843
Delacourella Wolters, 1949
Brunhilda Reichenbach, 1862
Glaucestrilda Roberts, 1922
Estrilda Swainson, 1827
Ortygospiza Sundevall, 1850
Paludipasser Neave, 1909
Amadina Swainson, 1827
Amandava Blyth, 1836
Granatina Sharpe, 1890
Uraeginthus Cabanis, 1851
Spermophaga Swainson, 1837
Pyrenestes Swainson, 1837
Pytilia Swainson, 1837
Euschistospiza Wolters, 1943
Hypargos Reichenbach, 1862
Clytospiza Shelley, 1896
Lagonosticta Cabanis, 1851

Kuriozaĵo

[redakti | redakti fonton]

La Java rizobirdo, (Padda oryzivoraLonchura oryzivora) klakas la bekon dum kantado. Ĵusa studo konstatis, ke maskloj kongruigas tiun klakadon kun la kantosekvencoj je maniero simila al tiu de perkutado en muziko.[8]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Estrildid FINCHes.
  2. Bonaparte, Charles Lucien. (1850) Conspectus Generum Avium 1 (latine). Leiden: E.J. Brill.
  3. Bock, Walter J.. (1994) History and Nomenclature of Avian Family-Group Names, Bulletin of the American Museum of Natural History 222. New York: American Museum of Natural History, p. 117, 156, 218, 228.
  4. (2019) “Earth history and the passerine superradiation”, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States 116 (16), p. 7916–7925. doi:10.1073/pnas.1813206116. Bibkodo:2019PNAS..116.7916O. 
  5. 5,0 5,1 5,2 (2020) “A comprehensive phylogeny and taxonomic evaluation of the waxbills (Aves: Estrildidae)”, Molecular Phylogenetics and Evolution 146, p. 106757. doi:10.1016/j.ympev.2020.106757. Bibkodo:2020MolPE.14606757O. 211048731. 
  6. Payne, Robert B.. (2010) “Family Estrildidae (Waxbills)”, Handbook of the Birds of the World 15: Weavers to New World Warblers. Barcelona, Spain: Lynx Edicions, p. 234–377. ISBN 978-84-96553-68-2.
  7. Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List Version 13.2. International Ornithologists' Union (July 2023). Alirita 26 July 2023 .
  8. "Aves de España", en Aves y naturaleza, nº 19, 2016, Madrido, SEO BirdLife, paĝo 14. Citita el Soma, M. kaj Mori, C. (2015). The songbird as a percussionist: syntatic rules for non-vocal sound and song production in Java Sparrows. PLoS ONE, 10 (5): e0124876.