Jump to content

pień

From Wiktionary, the free dictionary
See also: pien, pien-, Pien, and píen

Polish

[edit]
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲ
  • Syllabification: pień

Etymology 1

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *pьňь.

Noun

[edit]
Pień, sense 1

pień m inan (diminutive pieniek)

  1. trunk, bole (part of a tree)
  2. (beekeeping) bee colony
  3. (Ostróda) block on which one chops wood
Declension
[edit]
Derived terms
[edit]
nouns

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

pień n

  1. genitive plural of pienie
    Synonym: pieni

Etymology 3

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

[edit]

pień

  1. second-person singular imperative of pienić

Further reading

[edit]
  • pień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pień in Polish dictionaries at PWN
  • Kazimierz Nitsch (1907) “pień”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 391