oorlogen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈoːr.loː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: oor‧lo‧gen

Etymology 1

[edit]

From oorlog +‎ -en.

Verb

[edit]

oorlogen

  1. (intransitive, uncommon) to wage war
Conjugation
[edit]
Conjugation of oorlogen (weak)
infinitive oorlogen
past singular oorloogde
past participle geoorloogd
infinitive oorlogen
gerund oorlogen n
present tense past tense
1st person singular oorloog oorloogde
2nd person sing. (jij) oorloogt, oorloog2 oorloogde
2nd person sing. (u) oorloogt oorloogde
2nd person sing. (gij) oorloogt oorloogde
3rd person singular oorloogt oorloogde
plural oorlogen oorloogden
subjunctive sing.1 oorloge oorloogde
subjunctive plur.1 oorlogen oorloogden
imperative sing. oorloog
imperative plur.1 oorloogt
participles oorlogend geoorloogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

oorlogen

  1. plural of oorlog