κάκιστος

Ancient Greek

Etymology

From κακός (kakós) +‎ -ιστος (-istos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ká.kis.tos/ → /ˈka.cis.tos/ → /ˈka.cis.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ká.kis.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈka.kis.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈka.cis.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈka.cis.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈka.cis.tos/

Adjective

κᾰ́κῐστος • (kắkĭstos) m (feminine κᾰκῐ́στη, neuter κᾰ́κῐστον); first/second declension

1. superlative degree of κακός (kakós)

Declension

First and second declension of κᾰ́κῐστος; κᾰκῐ́στη; κᾰ́κῐστον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰ́κῐστος kắkĭstos	κᾰκῐ́στη kăkĭ́stē	κᾰ́κῐστον kắkĭston		κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō	κᾰκῐ́στᾱ kăkĭ́stā	κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō		κᾰ́κῐστοι kắkĭstoi	κᾰ́κῐσται kắkĭstai	κᾰ́κῐστᾰ kắkĭstă
Genitive		κᾰκῐ́στου kăkĭ́stou	κᾰκῐ́στης kăkĭ́stēs	κᾰκῐ́στου kăkĭ́stou		κᾰκῐ́στοιν kăkĭ́stoin	κᾰκῐ́σταιν kăkĭ́stain	κᾰκῐ́στοιν kăkĭ́stoin		κᾰκῐ́στων kăkĭ́stōn	κᾰκῐ́στων kăkĭ́stōn	κᾰκῐ́στων kăkĭ́stōn
Dative		κᾰκῐ́στῳ kăkĭ́stōi	κᾰκῐ́στῃ kăkĭ́stēi	κᾰκῐ́στῳ kăkĭ́stōi		κᾰκῐ́στοιν kăkĭ́stoin	κᾰκῐ́σταιν kăkĭ́stain	κᾰκῐ́στοιν kăkĭ́stoin		κᾰκῐ́στοις kăkĭ́stois	κᾰκῐ́σταις kăkĭ́stais	κᾰκῐ́στοις kăkĭ́stois
Accusative		κᾰ́κῐστον kắkĭston	κᾰκῐ́στην kăkĭ́stēn	κᾰ́κῐστον kắkĭston		κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō	κᾰκῐ́στᾱ kăkĭ́stā	κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō		κᾰκῐ́στους kăkĭ́stous	κᾰκῐ́στᾱς kăkĭ́stās	κᾰ́κῐστᾰ kắkĭstă
Vocative		κᾰ́κῐστε kắkĭste	κᾰκῐ́στη kăkĭ́stē	κᾰ́κῐστον kắkĭston		κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō	κᾰκῐ́στᾱ kăkĭ́stā	κᾰκῐ́στω kăkĭ́stō		κᾰ́κῐστοι kắkĭstoi	κᾰ́κῐσται kắkĭstai	κᾰ́κῐστᾰ kắkĭstă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰ́κῐστᾰ kắkĭstă				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κάκιστος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κάκιστος (kákistos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈka.ci.stos/
• Hyphenation: κά‧κι‧στος

Adjective

κάκιστος • (kákistos) m (feminine κάκιστη, neuter κάκιστο)

1. superlative degree of κακός (kakós): worst

Declension

Declension of κάκιστος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κάκιστος (kákistos)	κάκιστη (kákisti)	κάκιστο (kákisto)		κάκιστοι (kákistoi)	κάκιστες (kákistes)	κάκιστα (kákista)
genitive	κάκιστου (kákistou)	κάκιστης (kákistis)	κάκιστου (kákistou)		κάκιστων (kákiston)	κάκιστων (kákiston)	κάκιστων (kákiston)
accusative	κάκιστο (kákisto)	κάκιστη (kákisti)	κάκιστο (kákisto)		κάκιστους (kákistous)	κάκιστες (kákistes)	κάκιστα (kákista)
vocative	κάκιστε (kákiste)	κάκιστη (kákisti)	κάκιστο (kákisto)		κάκιστοι (kákistoi)	κάκιστες (kákistes)	κάκιστα (kákista)