διαμένω

Ancient Greek

From δῐᾰ- (dĭă-, “across, through”) + μένω (ménō, “I stay, I remain”). Related to and synonymous with Latin permaneō.

δῐᾰμένω • (dĭăménō)

Present: δῐᾰμένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμένω	δῐᾰμένεις	δῐᾰμένει	δῐᾰμένετον	δῐᾰμένετον	δῐᾰμένομεν	δῐᾰμένετε	δῐᾰμένουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰμένω	δῐᾰμένῃς	δῐᾰμένῃ	δῐᾰμένητον	δῐᾰμένητον	δῐᾰμένωμεν	δῐᾰμένητε	δῐᾰμένωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμένοιμῐ	δῐᾰμένοις	δῐᾰμένοι	δῐᾰμένοιτον	δῐᾰμενοίτην	δῐᾰμένοιμεν	δῐᾰμένοιτε	δῐᾰμένοιεν
	imperative		δῐᾰ́μενε	δῐᾰμενέτω	δῐᾰμένετον	δῐᾰμενέτων		δῐᾰμένετε	δῐᾰμενόντων
		active
infinitive		δῐᾰμένειν
participle	m	δῐᾰμένων
	f	δῐᾰμένουσᾰ
	n	δῐᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέμενον	δῐέμενες	δῐέμενε(ν)	δῐεμένετον	δῐεμενέτην	δῐεμένομεν	δῐεμένετε	δῐέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δῐᾰμενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμενέω	δῐᾰμενέεις	δῐᾰμενέει	δῐᾰμενέετον	δῐᾰμενέετον	δῐᾰμενέομεν	δῐᾰμενέετε	δῐᾰμενέουσῐ(ν)
active	optative	δῐᾰμενέοιμῐ	δῐᾰμενέοις	δῐᾰμενέοι	δῐᾰμενέοιτον	δῐᾰμενεοίτην	δῐᾰμενέοιμεν	δῐᾰμενέοιτε	δῐᾰμενέοιεν
		active
infinitive		δῐᾰμενέειν
participle	m	δῐᾰμενέων
	f	δῐᾰμενέουσᾰ
	n	δῐᾰμενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμενῶ	δῐᾰμενεῖς	δῐᾰμενεῖ	δῐᾰμενεῖτον	δῐᾰμενεῖτον	δῐᾰμενοῦμεν	δῐᾰμενεῖτε	δῐᾰμενοῦσῐ(ν)
active	optative	δῐᾰμενοίην, δῐᾰμενοῖμῐ	δῐᾰμενοίης, δῐᾰμενοῖς	δῐᾰμενοίη, δῐᾰμενοῖ	δῐᾰμενοῖτον, δῐᾰμενοίητον	δῐᾰμενοίτην, δῐᾰμενοιήτην	δῐᾰμενοῖμεν, δῐᾰμενοίημεν	δῐᾰμενοῖτε, δῐᾰμενοίητε	δῐᾰμενοῖεν, δῐᾰμενοίησᾰν
		active
infinitive		δῐᾰμενεῖν
participle	m	δῐᾰμενῶν
	f	δῐᾰμενοῦσᾰ
	n	δῐᾰμενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέμεινᾰ	δῐέμεινᾰς	δῐέμεινε(ν)	δῐεμείνᾰτον	δῐεμεινᾰ́την	δῐεμείνᾰμεν	δῐεμείνᾰτε	δῐέμεινᾰν
	subjunctive	δῐᾰμείνω	δῐᾰμείνῃς	δῐᾰμείνῃ	δῐᾰμείνητον	δῐᾰμείνητον	δῐᾰμείνωμεν	δῐᾰμείνητε	δῐᾰμείνωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμείναιμῐ	δῐᾰμείνειᾰς, δῐᾰμείναις	δῐᾰμείνειε(ν), δῐᾰμείναι	δῐᾰμείναιτον	δῐᾰμειναίτην	δῐᾰμείναιμεν	δῐᾰμείναιτε	δῐᾰμείνειᾰν, δῐᾰμείναιεν
	imperative		δῐᾰ́μεινον	δῐᾰμεινᾰ́τω	δῐᾰμείνᾰτον	δῐᾰμεινᾰ́των		δῐᾰμείνᾰτε	δῐᾰμεινᾰ́ντων
		active
infinitive		δῐᾰμεῖναι
participle	m	δῐᾰμείνᾱς
	f	δῐᾰμείνᾱσᾰ
	n	δῐᾰμεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμεμένηκᾰ	δῐᾰμεμένηκᾰς	δῐᾰμεμένηκε(ν)	δῐᾰμεμενήκᾰτον	δῐᾰμεμενήκᾰτον	δῐᾰμεμενήκᾰμεν	δῐᾰμεμενήκᾰτε	δῐᾰμεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰμεμενήκω	δῐᾰμεμενήκῃς	δῐᾰμεμενήκῃ	δῐᾰμεμενήκητον	δῐᾰμεμενήκητον	δῐᾰμεμενήκωμεν	δῐᾰμεμενήκητε	δῐᾰμεμενήκωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμεμενήκοιμῐ, δῐᾰμεμενηκοίην	δῐᾰμεμενήκοις, δῐᾰμεμενηκοίης	δῐᾰμεμενήκοι, δῐᾰμεμενηκοίη	δῐᾰμεμενήκοιτον	δῐᾰμεμενηκοίτην	δῐᾰμεμενήκοιμεν	δῐᾰμεμενήκοιτε	δῐᾰμεμενήκοιεν
	imperative		δῐᾰμεμένηκε	δῐᾰμεμενηκέτω	δῐᾰμεμενήκετον	δῐᾰμεμενηκέτων		δῐᾰμεμενήκετε	δῐᾰμεμενηκόντων
		active
infinitive		δῐᾰμεμενηκέναι
participle	m	δῐᾰμεμενηκώς
	f	δῐᾰμεμενηκυῖᾰ
	n	δῐᾰμεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

διαμένω • (diaméno) (past διέμεινα)

(intransitive, formal) to reside (to dwell, to have one's abode)
Synonyms: κατοικώ (katoikó), μένω (méno)

^ διαμένω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language