δαίνυμι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *deh₂y- (“to share, divide”) +‎ -νῡμι (-nūmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dǎi̯.nyː.mi/ → /ˈðɛ.ny.mi/ → /ˈðe.ni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dǎi̯.nyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdɛ.ny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðɛ.ny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðe.ny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðe.ni.mi/

Verb

δαίνῡμῐ • (daínūmi) (chiefly poetic)

1. (active voice) to give a feast, host a feast
2. (middle voice) to partake in a feast

Conjugation

   Present: δαίνῡμῐ, δαίνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαίνῡμῐ	δαίνῡς	δαίνῡσῐ(ν)	δαίνῠτον	δαίνῠτον	δαίνῠμεν	δαίνῠτε	δαινῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δαινῠ́ω	δαινῠ́ῃς	δαινῠ́ῃ	δαινῠ́ητον	δαινῠ́ητον	δαινῠ́ωμεν	δαινῠ́ητε	δαινῠ́ωσῐ(ν)
	optative	δαινῠ́οιμῐ	δαινῠ́οις	δαινῠ́οι	δαινῠ́οιτον	δαινῠοίτην	δαινῠ́οιμεν	δαινῠ́οιτε	δαινῠ́οιεν
	imperative		δαίνῡ	δαινῠ́τω	δαίνῠτον	δαινῠ́των		δαίνῠτε	δαινῠ́ντων
middle/ passive	indicative	δαίνῠμαι	δαίνῠσαι	δαίνῠται	δαίνῠσθον	δαίνῠσθον	δαινῠ́μεθα	δαίνῠσθε	δαίνῠνται
	subjunctive	δαινῠ́ωμαι	δαινῠ́ῃ	δαινῠ́ηται	δαινῠ́ησθον	δαινῠ́ησθον	δαινῠώμεθᾰ	δαινῠ́ησθε	δαινῠ́ωνται
	optative	δαινῠοίμην	δαινῠ́οιο	δαινῠ́οιτο, δαινῦτο	δαινῠ́οισθον	δαινῠοίσθην	δαινῠοίμεθᾰ	δαινῠ́οισθε	δαινῠ́οιντο, δαινύατο
	imperative		δαίνῠσο, δαίνῠ’	δαινῠ́σθω	δαίνῠσθον	δαινῠ́σθων		δαίνῠσθε	δαινῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δαινῠ́ναι				δαίνῠσθαι
participle	m	δαινῡ́ς				δαινῠ́μενος
	f	δαινῦσᾰ				δαινῠμένη
	n	δαινῠ́ν				δαινῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐδαίνῡν, ἐδαινῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδαίνῡν	ἐδαίνῡς	ἐδαίνῡ	ἐδαίνῠτον	ἐδαινῠ́την	ἐδαίνῠμεν	ἐδαίνῠτε	ἐδαίνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐδαινῠ́μην	ἐδαίνῠσο	ἐδαίνῠτο	ἐδαίνῠσθον	ἐδαινῠ́σθην	ἐδαινῠ́μεθᾰ	ἐδαίνῠσθε	ἐδαίνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δαίνῡν, δαινῠ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαίνῡν	δαίνῡς	δαίνῡ, δαίνυε(ν)	δαίνῠτον	δαινῠ́την	δαίνῠμεν	δαίνῠτε	δαίνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	δαινῠ́μην	δαίνῠσο	δαίνῠτο	δαίνῠσθον	δαινῠ́σθην	δαινῠ́με(σ)θᾰ	δαίνῠσθε	δαίνῠντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δαίσω, δαίσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαίσω	δαίσεις	δαίσει	δαίσετον	δαίσετον	δαίσομεν	δαίσετε	δαίσουσῐ(ν)
	optative	δαίσοιμῐ	δαίσοις	δαίσοι	δαίσοιτον	δαισοίτην	δαίσοιμεν	δαίσοιτε	δαίσοιεν
middle	indicative	δαίσομαι	δαίσῃ, δαίσει	δαίσεται	δαίσεσθον	δαίσεσθον	δαισόμεθᾰ	δαίσεσθε	δαίσονται
	optative	δαισοίμην	δαίσοιο	δαίσοιτο	δαίσοισθον	δαισοίσθην	δαισοίμεθᾰ	δαίσοισθε	δαίσοιντο
		active			middle
infinitive		δαίσειν			δαίσεσθαι
participle	m	δαίσων			δαισόμενος
	f	δαίσουσᾰ			δαισομένη
	n	δαῖσον			δαισόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔδαισᾰ, ἐδαισᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδαισᾰ	ἔδαισᾰς	ἔδαισε(ν)	ἐδαίσᾰτον	ἐδαισᾰ́την	ἐδαίσᾰμεν	ἐδαίσᾰτε	ἔδαισᾰν
	subjunctive	δαίσω	δαίσῃς	δαίσῃ	δαίσητον	δαίσητον	δαίσωμεν	δαίσητε	δαίσωσῐ(ν)
	optative	δαίσαιμῐ	δαίσειᾰς, δαίσαις	δαίσειε(ν), δαίσαι	δαίσαιτον	δαισαίτην	δαίσαιμεν	δαίσαιτε	δαίσειᾰν, δαίσαιεν
	imperative		δαῖσον	δαισᾰ́τω	δαίσᾰτον	δαισᾰ́των		δαίσᾰτε	δαισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδαισᾰ́μην	ἐδαίσω	ἐδαίσᾰτο	ἐδαίσᾰσθον	ἐδαισᾰ́σθην	ἐδαισᾰ́μεθᾰ	ἐδαίσᾰσθε	ἐδαίσᾰντο
	subjunctive	δαίσωμαι	δαίσῃ	δαίσηται	δαίσησθον	δαίσησθον	δαισώμεθᾰ	δαίσησθε	δαίσωνται
	optative	δαισαίμην	δαίσαιο	δαίσαιτο	δαίσαισθον	δαισαίσθην	δαισαίμεθᾰ	δαίσαισθε	δαίσαιντο
	imperative		δαῖσαι	δαισᾰ́σθω	δαίσᾰσθον	δαισᾰ́σθων		δαίσᾰσθε	δαισᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		δαῖσαι			δαίσᾰσθαι
participle	m	δαίσᾱς			δαισᾰ́μενος
	f	δαίσᾱσᾰ			δαισᾰμένη
	n	δαῖσᾰν			δαισᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δαῖσᾰ, δαισᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δαῖσᾰ	δαῖσᾰς	δαῖσε(ν)	δαίσᾰτον	δαισᾰ́την	δαίσᾰμεν	δαίσᾰτε	δαῖσᾰν
middle	indicative	δαισᾰ́μην	δαίσᾰο	δαίσᾰτο	δαίσᾰσθον	δαισᾰ́σθην	δαισᾰ́με(σ)θᾰ	δαίσᾰσθε	δαίσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• μεταδαίνυμαι (metadaínumai)

Related terms

• δαΐζω (daḯzō)
• δαίς (daís)
• δαίω (daíō)

 

Further reading

• “δαίνυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δαίνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δαίνυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “δαίνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • banquet idem, page 62.
  • batten idem, page 65.
  • entertain idem, page 277.
  • feast idem, page 312.
  • regale idem, page 686.