γοητεύω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Verbal formation from the genitive of γόης (góēs, “sorcerer”).[1]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

γοητεύω • (goēteúō)

  1. to bewitch, beguile, fascinate as a snake
  2. to play the wizard

Inflection

[edit]
   Present: γοητεύω, γοητεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γοητεύω γοητεύεις γοητεύει γοητεύετον γοητεύετον γοητεύομεν γοητεύετε γοητεύουσῐ(ν)
subjunctive γοητεύω γοητεύῃς γοητεύῃ γοητεύητον γοητεύητον γοητεύωμεν γοητεύητε γοητεύωσῐ(ν)
optative γοητεύοιμῐ γοητεύοις γοητεύοι γοητεύοιτον γοητευοίτην γοητεύοιμεν γοητεύοιτε γοητεύοιεν
imperative   γοήτευε γοητευέτω γοητεύετον γοητευέτων   γοητεύετε γοητευόντων
middle/
passive 		indicative γοητεύομαι γοητεύῃ,
γοητεύει 		γοητεύεται γοητεύεσθον γοητεύεσθον γοητευόμεθᾰ γοητεύεσθε γοητεύονται
subjunctive γοητεύωμαι γοητεύῃ γοητεύηται γοητεύησθον γοητεύησθον γοητευώμεθᾰ γοητεύησθε γοητεύωνται
optative γοητευοίμην γοητεύοιο γοητεύοιτο γοητεύοισθον γοητευοίσθην γοητευοίμεθᾰ γοητεύοισθε γοητεύοιντο
imperative   γοητεύου γοητευέσθω γοητεύεσθον γοητευέσθων   γοητεύεσθε γοητευέσθων
active middle/passive
infinitive γοητεύειν γοητεύεσθαι
participle m γοητεύων γοητευόμενος
f γοητεύουσᾰ γοητευομένη
n γοητεῦον γοητευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγοήτευον, ἐγοητευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγοήτευον ἐγοήτευες ἐγοήτευε(ν) ἐγοητεύετον ἐγοητευέτην ἐγοητεύομεν ἐγοητεύετε ἐγοήτευον
middle/
passive 		indicative ἐγοητευόμην ἐγοητεύου ἐγοητεύετο ἐγοητεύεσθον ἐγοητευέσθην ἐγοητευόμεθᾰ ἐγοητεύεσθε ἐγοητεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγοήτευσᾰ, ἐγοητευσᾰ́μην, ἐγοητεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγοήτευσᾰ ἐγοήτευσᾰς ἐγοήτευσε(ν) ἐγοητεύσᾰτον ἐγοητευσᾰ́την ἐγοητεύσᾰμεν ἐγοητεύσᾰτε ἐγοήτευσᾰν
subjunctive γοητεύσω γοητεύσῃς γοητεύσῃ γοητεύσητον γοητεύσητον γοητεύσωμεν γοητεύσητε γοητεύσωσῐ(ν)
optative γοητεύσαιμῐ γοητεύσειᾰς,
γοητεύσαις 		γοητεύσειε(ν),
γοητεύσαι 		γοητεύσαιτον γοητευσαίτην γοητεύσαιμεν γοητεύσαιτε γοητεύσειᾰν,
γοητεύσαιεν
imperative   γοήτευσον γοητευσᾰ́τω γοητεύσᾰτον γοητευσᾰ́των   γοητεύσᾰτε γοητευσᾰ́ντων
middle indicative ἐγοητευσᾰ́μην ἐγοητεύσω ἐγοητεύσᾰτο ἐγοητεύσᾰσθον ἐγοητευσᾰ́σθην ἐγοητευσᾰ́μεθᾰ ἐγοητεύσᾰσθε ἐγοητεύσᾰντο
subjunctive γοητεύσωμαι γοητεύσῃ γοητεύσηται γοητεύσησθον γοητεύσησθον γοητευσώμεθᾰ γοητεύσησθε γοητεύσωνται
optative γοητευσαίμην γοητεύσαιο γοητεύσαιτο γοητεύσαισθον γοητευσαίσθην γοητευσαίμεθᾰ γοητεύσαισθε γοητεύσαιντο
imperative   γοήτευσαι γοητευσᾰ́σθω γοητεύσᾰσθον γοητευσᾰ́σθων   γοητεύσᾰσθε γοητευσᾰ́σθων
passive indicative ἐγοητεύθην ἐγοητεύθης ἐγοητεύθη ἐγοητεύθητον ἐγοητευθήτην ἐγοητεύθημεν ἐγοητεύθητε ἐγοητεύθησᾰν
subjunctive γοητευθῶ γοητευθῇς γοητευθῇ γοητευθῆτον γοητευθῆτον γοητευθῶμεν γοητευθῆτε γοητευθῶσῐ(ν)
optative γοητευθείην γοητευθείης γοητευθείη γοητευθεῖτον,
γοητευθείητον 		γοητευθείτην,
γοητευθειήτην 		γοητευθεῖμεν,
γοητευθείημεν 		γοητευθεῖτε,
γοητευθείητε 		γοητευθεῖεν,
γοητευθείησᾰν
imperative   γοητεύθητῐ γοητευθήτω γοητεύθητον γοητευθήτων   γοητεύθητε γοητευθέντων
active middle passive
infinitive γοητεῦσαι γοητεύσᾰσθαι γοητευθῆναι
participle m γοητεύσᾱς γοητευσᾰ́μενος γοητευθείς
f γοητεύσᾱσᾰ γοητευσᾰμένη γοητευθεῖσᾰ
n γοητεῦσᾰν γοητευσᾰ́μενον γοητευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
[edit]

Compounds

And see γόης (góēs), γοητεία (goēteía)

References

[edit]
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γοάω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 280-1

Further reading

[edit]

Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek γοητεύω (“bewitch”).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɣo.iˈte.vo/
  • Hyphenation: γο‧η‧τεύ‧ω

Verb

[edit]

γοητεύω • (goïtévo) (past γοήτευσα/γοήτεψα, passive γοητεύομαι)

  1. to charm, enchant, enthrall

Conjugation

[edit]
γοητεύω   γοητεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg γοητεύω γοητεύσω, γοητέψω1 γοητεύομαι γοητευθώ, γοητευτώ
2 sg γοητεύεις γοητεύσεις, γοητέψεις γοητεύεσαι γοητευθείς, γοητευτείς
3 sg γοητεύει γοητεύσει, γοητέψει γοητεύεται γοητευθεί, γοητευτεί
1 pl γοητεύουμε, [‑ομε] γοητεύσουμε, [‑ομε], γοητέψουμε, [‑ομε] γοητευόμαστε γοητευθούμε, γοητευτούμε
2 pl γοητεύετε γοητεύσετε, γοητέψετε γοητεύεστε, γοητευόσαστε γοητευθείτε, γοητευτείτε
3 pl γοητεύουν(ε) γοητεύσουν(ε), γοητέψουν(ε) γοητεύονται γοητευθούν(ε), γοητευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg γοήτευα γοήτευσα, γοήτεψα1 γοητευόμουν(α) γοητεύθηκα, γοητεύτηκα
2 sg γοήτευες γοήτευσες, γοήτεψες γοητευόσουν(α) γοητεύθηκες, γοητεύτηκες
3 sg γοήτευε γοήτευσε, γοήτεψε γοητευόταν(ε) γοητεύθηκε, γοητεύτηκε
1 pl γοητεύαμε γοητεύσαμε, γοητέψαμε γοητευόμασταν, (‑όμαστε) γοητευθήκαμε, γοητευτήκαμε
2 pl γοητεύατε γοητεύσατε, γοητέψατε γοητευόσασταν, (‑όσαστε) γοητευθήκατε, γοητευτήκατε
3 pl γοήτευαν, γοητεύαν(ε) γοήτευσαν, γοητεύσαν(ε), γοήτεψαν γοητεύονταν, (γοητευόντουσαν) γοητεύθηκαν, γοητευθήκαν(ε),
γοητεύτηκαν, γοητευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα γοητεύω ➤ θα γοητεύσω / γοητέψω ➤ θα γοητεύομαι ➤ θα γοητευθώ / γοητευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα γοητεύεις, … θα γοητεύσεις / γοητέψεις, … θα γοητεύεσαι, … θα γοητευθείς / γοητευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει
  έχω, έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί
  είμαι, είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … γοητεύσει / γοητέψει
  είχα, είχες, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … γοητευθεί / γοητευτεί
  ήμουν, ήσουν, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει
  θα έχω, θα έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg γοήτευε γοήτευσε, γοήτεψε / γοήτευ' 2 — γοητεύσου, γοητέψου
2 pl γοητεύετε γοητεύστε, γοητέψτε / γοητεύτε3 γοητεύεστε γοητευθείτε, γοητευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ γοητεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας γοητεύσει / γοητέψει ➤ γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ γοητεύσει, γοητέψει γοητευθεί, γοητευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. The active forms with < ψ > are colloquial.
 2. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. γοήτευ' τον ("enchant him!").
 3. Colloquial.
 • Passive forms with -ευθ- are more formal.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=γοητεύω&oldid=80740018"