Κελτικός

Ancient Greek

Etymology

From Latin Celticus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kel.ti.kós/ → /cel.tiˈkos/ → /cel.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kel.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kel.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cel.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cel.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /cel.tiˈkos/

Adjective

Κελτῐκός • (Keltĭkós) m (feminine Κελτῐκή, neuter Κελτῐκόν); first/second declension

1. Celtic

Inflection

First and second declension of Κελτῐκός; Κελτῐκή; Κελτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Κελτῐκός Keltĭkós	Κελτῐκή Keltĭkḗ	Κελτῐκόν Keltĭkón		Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ		Κελτῐκοί Keltĭkoí	Κελτῐκαί Keltĭkaí	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Genitive		Κελτῐκοῦ Keltĭkoû	Κελτῐκῆς Keltĭkês	Κελτῐκοῦ Keltĭkoû		Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκαῖν Keltĭkaîn	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn		Κελτῐκῶν Keltĭkôn	Κελτῐκῶν Keltĭkôn	Κελτῐκῶν Keltĭkôn
Dative		Κελτῐκῷ Keltĭkôi	Κελτῐκῇ Keltĭkêi	Κελτῐκῷ Keltĭkôi		Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκαῖν Keltĭkaîn	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn		Κελτῐκοῖς Keltĭkoîs	Κελτῐκαῖς Keltĭkaîs	Κελτῐκοῖς Keltĭkoîs
Accusative		Κελτῐκόν Keltĭkón	Κελτῐκήν Keltĭkḗn	Κελτῐκόν Keltĭkón		Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ		Κελτῐκούς Keltĭkoús	Κελτῐκᾱ́ς Keltĭkā́s	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Vocative		Κελτῐκέ Keltĭké	Κελτῐκή Keltĭkḗ	Κελτῐκόν Keltĭkón		Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ		Κελτῐκοί Keltĭkoí	Κελτῐκαί Keltĭkaí	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Κελτῐκῶς Keltĭkôs				Κελτῐκώτερος Keltĭkṓteros				Κελτῐκώτᾰτος Keltĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.