glæsa

See also: glaesa

Faroese

Etymology

From Old Norse glæsa, from Proto-Germanic *glēsijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklɛaːsa/
• Rhymes: -ɛaːsa
• Hyphenation: glæ‧sa

Verb

glæsa (third person singular past indicative glæsti, third person plural past indicative glæstu, supine glæst)

1. (intransitive) to beam, to glitter, to scintillate, to shine, to sparkle

Conjugation

Conjugation of glæsa (group v-2)
infinitive	glæsa
supine	glæst
participle (a39)1	glæsandi	glæstur
	present	past
first singular	glæsi	glæsti
second singular	glæsir	glæsti
third singular	glæsir	glæsti
plural	glæsa	glæstu
	imperative
singular	glæs!
plural	glæsið!
1Only the past participle being declined.

Derived terms

adjectives

• glæsiligur

References

• "glæsa" at Sprotin.fo

Icelandic

Etymology

From Old Norse glæsa.

Verb

glæsa (weak verb, third-person singular past indicative glæsti, supine glæst)

1. to beautify, adorn, decorate, embellish

Conjugation

glæsa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að glæsa
supine (sagnbót)		glæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		glæsandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég glæsi	við glæsum	present (nútíð)	ég glæsi	við glæsum
	þú glæsir	þið glæsið		þú glæsir	þið glæsið
	hann, hún, það glæsir	þeir, þær, þau glæsa		hann, hún, það glæsi	þeir, þær, þau glæsi
past (þátíð)	ég glæsti	við glæstum	past (þátíð)	ég glæsti	við glæstum
	þú glæstir	þið glæstuð		þú glæstir	þið glæstuð
	hann, hún, það glæsti	þeir, þær, þau glæstu		hann, hún, það glæsti	þeir, þær, þau glæstu
imperative (boðháttur)	glæs (þú)	glæsið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	glæstu	glæsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

glæsast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að glæsast
supine (sagnbót)		glæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		glæsandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég glæsist	við glæsumst	present (nútíð)	ég glæsist	við glæsumst
	þú glæsist	þið glæsist		þú glæsist	þið glæsist
	hann, hún, það glæsist	þeir, þær, þau glæsast		hann, hún, það glæsist	þeir, þær, þau glæsist
past (þátíð)	ég glæstist	við glæstumst	past (þátíð)	ég glæstist	við glæstumst
	þú glæstist	þið glæstust		þú glæstist	þið glæstust
	hann, hún, það glæstist	þeir, þær, þau glæstust		hann, hún, það glæstist	þeir, þær, þau glæstust
imperative (boðháttur)	glæst (þú)	glæsist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	glæstu	glæsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

glæstur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	glæstur	glæst	glæst		glæstir	glæstar	glæst
accusative (þolfall)	glæstan	glæsta	glæst		glæsta	glæstar	glæst
dative (þágufall)	glæstum	glæstri	glæstu		glæstum	glæstum	glæstum
genitive (eignarfall)	glæsts	glæstrar	glæsts		glæstra	glæstra	glæstra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	glæsti	glæsta	glæsta		glæstu	glæstu	glæstu
accusative (þolfall)	glæsta	glæstu	glæsta		glæstu	glæstu	glæstu
dative (þágufall)	glæsta	glæstu	glæsta		glæstu	glæstu	glæstu
genitive (eignarfall)	glæsta	glæstu	glæsta		glæstu	glæstu	glæstu

Derived terms

• glæsibragur
• glæsilegur

Further reading

• “glæsa” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Old Norse

Etymology

Origin uncertain. Possibly from Proto-Germanic *glēsijaną (“to shine, glare”). Alternatively, from Proto-Germanic *glaiwisōną (“to make bright, make shiny”), from Proto-Germanic *glaiwiz (“shining, light, bright”), from Proto-Indo-European *ǵʰley- (“to shine”). If so, then related to Old Norse glær (“light, bright, clear”).

Verb

glæsa

1. to make shining
2. to embellish

Conjugation

This entry needs an inflection-table template.

Descendants

• Faroese: glæsa
• Icelandic: glæsa
• Norwegian: gløsa

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “glæsa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive