emortuus

Latin

Etymology

Perfect participle of ēmorior

Participle

ēmortuus (feminine ēmortua, neuter ēmortuum); first/second-declension participle

1. died out or off

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ēmortuus	ēmortua	ēmortuum		ēmortuī	ēmortuae	ēmortua
genitive	ēmortuī	ēmortuae	ēmortuī		ēmortuōrum	ēmortuārum	ēmortuōrum
dative	ēmortuō	ēmortuae	ēmortuō		ēmortuīs
accusative	ēmortuum	ēmortuam	ēmortuum		ēmortuōs	ēmortuās	ēmortua
ablative	ēmortuō	ēmortuā	ēmortuō		ēmortuīs
vocative	ēmortue	ēmortua	ēmortuum		ēmortuī	ēmortuae	ēmortua

References

• “emortuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• emortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.