انتی اکسیدانت

چکیده:

گونه های جنس Salvia از تیره ی نعناعیان (Labiatae) در ایران تحت عنوان مریم گلی شناخته شده و بخاطر دارا بودن خواص دارویی و درمانی از قدیم مورد استفاده قرار می گرفته اند. 58 گونه از این جنس در کشور شناسایی شده که تعدادی از آنها بومی ایران می باشند. با توجه به مطالعات متعددی که روی این گیاه انجام شده، هدف از این مطالعه، مروری بر متون علمی با موضوعیت اثرات دارویی و درمانی گونه های گیاه سالویا در حوزه های زیست شناسی و پزشکی در دو دهه ی اخیر می باشد. برای این پژوهش مروری، با استفاده از کلید واژه های مریم گلی و Salvia تعداد 100 رفرنس مشتمل بر یک کتاب پایان نامه (به راهنمایی نویسنده) و 99 مقاله (نشریات و کنگره ها) از محققان ایرانی از طریق پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)، اسکوپوس و مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) بررسی شده است. مطالعات صورت گرفته بر روی ترکیبات و مواد موثره ، خواص آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدمیکروبی، ضددردی و دیگر کاربردهای مختلف گیاه بوده است. گیاه سالویا در درمان تومورها، دیابت، آلزایمر، اضطراب، افسردگی، ایسکمی، ترمیم زخم، بیماری های کبدی، کلیوی، مقاربتی، تیروییدی، دهان و لثه، قاعدگی، گرگرفتگی یایسگی استفاده شده و تاثیرات بسیار مفید و مثبت آن از نظر علمی ثابت شده است. گونه های سالویا به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی نقش عمده ای در پیشگری و درمان عوارض ناشی از استرس های اکسیداتیو و بسیاری از بیماری ها دارند. همچنین به دلیل ارزانی و عوارض جانبی اندک جزو درمان های بی خطر محسوب می شوند.

چکیده:

استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین اکسیدانت ها و آنتی اکسیدانت ها در سطح سلولی است که منجر به ناباروری در مردان می ‫شود. چندین دهه است که گونه های واکنشی اکسیژن به‫عنوان عامل مخرب و آسیب رسان به سلول ها و بافت ها شناخته شده است، سلول ها برای کنترل فعالیت های فیزیولوژیک خود مقادیر کم و کنترل شده ROS را تولید می کنند در شرایط طبیعی، ROS تولید شده در مایع منی، به‫طور پیوسته توسط آنتی اکسیدانت های مایع منی غیرفعال می شود، زنجیره های اسید چرب غیراشباع در غشای پلاسمایی اسپرم نسبت به شرایط استرس اکسیداتیو آسیب پذیر است  و بدین ترتیب اسپرماتوزوآ برای غلبه بر شرایط استرس اکسیداتیو به سیستم های آنتی ا کسیدانی خارج سلولی وابسته است. یکی دیگر از دلایل ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو برای اسپرماتوزوآ، علاوه بر پایین بودن سطح آنتی اکسیدانت ها در مایع منی، تولید بیش از حد ROS توسط اسپرماتوزوآ با مورفولوژی غیرطبیعی است  بنابراین یکی از دلایل ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو در مایع منی ناشی از عدم تعادل بین تولید ROS و غیرفعال شدن آن توسط آنتی اکسیدانت‫ها است. قرار گرفتن در معرض غلظت های بالای ROS باعث اختلال در غشاء میتوکندری، غشای پلاسمایی و همچنین قطعه قطعه شدن کروموزومی می شود که این امر باعث کاهش تحرک و زنده ماندن اسپرم می شود. افزایش تشکیل ROS با کاهش تحرک اسپرم همراه است. این احتمال وجود دارد که افزایش تولید ROS در نهایت سبب کاهش فسفوریلاسیون پروتیین های آکسونمی و عدم تحرک اسپرم شود. این‫حالت منجر به کاهش سیالیت غشاء که به نوبه خود برای ادغام اسپرم- اووسیت لازم است، نیز می شود. استفاده از آنتی اکسیدانت هایی مانند  سیلیمارین می تواند مانع اثرات تنش اکسیداتیو شود. خار مریم معروف ترین نام رایج انگلیسی این گونه است و نام های دیگر عبارتند از: خار مریم، خار مریم، خار مریم، خار مریم، خار بانو، تاج مسیح، خار زهره، خار شفا، خار مریم، برگ خوک، خار شاهی، شیر مار، خار خار و کنگر وحشی. گیاه دارویی خار مریم در طب سنتی چین و اکثر کشورهای اروپایی به‫طور گستردهای در درمان اختلالات کبدی و صفراوی استفاده می‫شود. عصاره بذر این گیاه دارویی که به‫نام سیلیمارین معروف است کبد را در برابر انواع مسمومیت ها محافظت می‫نماید. سیلیمارین شامل مجموعه ای از فلاونوییدها و دیگر ترکیبات متعدد با خواص آنتی اکسیدانتی، ضدالتهابی و افزایش دهنده گلوتاتیون سلولی است از جمله ترکیبات فلاونوییدی مختلف موجود در گیاه خار مریم یا مارتیغال (Silybum marianum)، سیلی بین، سیلی کریستین و سیلی دیانین است که در مجموع سیلیمارین نامیده می‫شوند. در بسیاری از موارد، خاصیت آنتی اکسیدانتی سیلیمارین مسیول اقدامات محافظتی آن است. آپوپتوزیس ناشی از استرس اکسیداتیو در اسپرم ها ممکن است منجر به ناباروری شود. آلاینده های زیست محیطی و فلزات سنگین از طریق القای استرس اکسیداتیو بر سیستم تولید مثل و فراسنجه‫های اسپرم اثرات مضر ایجاد می کنند. سیلیمارین، به‫عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی، قادر به جلوگیری از استرس اکسیداتیو است. سیلیمارین با خاصیت آنتی اکسیدانتی خود می تواند اثرات مضر ترکیباتی مانند؛ آلومینیوم، کادمیوم، لیتیوم، نیکل، بنزوپیرن، داکسی روبیسین، تتراکربن کلرید، نیکوتین، متوترکسات، آرسینیک و استات سرب را تا حدود زیادی خنثی کند و فراسنجه های آسیب دیده اسپرم ناشی از ترکیبات مذکور را بهبود دهد. همچنین سیلیمارین در کاهش اثرات زیان آور واریکوسل و پرتودرمانی بر فراسنجه های اسپرم موثر است.

چکیده:

این مطالعه به منظور بررسی کارایی سیستمهای آنتی اکسیدانی آنزیمی و غیرآنزیمی ژنوتیپهای موتانت پنبه تحت شرایط شوری آب آبیاری در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان صورت گرفت. آزمایش به صورت کرت‏های خرد شده بر پایه‏ی طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آب آبیاری با شوری‏های 4 (شاهد)، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به عنوان کرت‏های اصلی و دو سه ژنوتیپ شایان، موتانت ال-ام-1673 و ال ام-1303 به عنوان کرت‏های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد اثر تیمار شوری آب آبیاری، بر صفات اندازه‏گیری شده از قبیل شاخص کلروفیل SPAD، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدیید، محتوای پرولین، اسید آسکوربیک، فنول، فلاونویید، آنتوسیانین، پروتیین محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز معنی‏دار گردید و اثر ژنوتیپ و همچنین اثر متقابل شوری و ژنوتیپ بر صفات شاخص کلروفیل SPAD، مالون دی آلدیید، اسید آسکوربیک و فعالیت آنزیم کاتالاز معنی‏دار شد. نتایج نشان داد شوری میزان پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدیید را در ارقام پنبه افزایش داد و به دنبال آن میزان آنتی اکسیدانتهای آنزیمی و غیرآنزیمی نیز افزایش یافت. افزایش تولید پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدیید در شوری 12 دسی زیمنس بر متر شاخص کلروفیل را به خصوص در ارقام حساس کاهش داد. همچنین نتایج نشان داد در شرایط آبیاری با آب شور با شوری 12 دسی زیمنس بر ‏متر بیشترین میزان آنتی اکسیدانتهای غیر آنزیمی از قبیل پرولین (89 میلی‏گرم برگرم)، آسکوربیک اسید (58/9 میلی گرم بر گرم)، فنول (11/76 میلی گرم بر گرم)، فلاونویید (57/3 میلی گرم بر گرم) و آنتوسیانین (396 میکرومول بر گرم). همچنین بالاترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز به مقدار 3719 نانومول بر گرم در دقیقه متعلق به رقم ال ام 1303 و در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر بود.

چکیده:

این تحقیق به منظور بررسی اثر نانوذرات فلزی بر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی گیاه اسطوخدوس در سال 1400 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح شاهد، نانو اکسید روی، نانو اکسید آهن، نانو نیترات نقره، نانو نیترات نقره با نانو اکسید روی، نانو نیترات نقره با نانو اکسید آهن، نانو نیترات نقره و نانو اکسید روی و نانو اکسید آهن با غلظت 30 پی پی ام بودند. نتایج تجزیه واریانس داده‏ها نشان داد اثر تیمار کاربرد نانوذرات فلزی بر مقدار گالیک اسید، ترکیبات فلاونوییدی، رزمارینیک اسید، پروتیین، DPPH، اسید آسکوربیک و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز معنی‏دار بود. نتایج مقایسه میانگین داده‏ها نشان داد برخی از صفات تحت تاثیر کاربرد نانوذرات فلزی افزایش یافته و برخی دیگر کاهش یافتند. کاربرد نانوذرات فلزی منجر به افزایش محتوای پروتیین محلول، گالیک اسید، فلاونویید و رزمارینیک اسید شد و بر طبق نتایج مشخص شد که تیمار کاربرد نانوذرات آهن به تنهایی منجر به حصول حداکثر میزان پروتیین محلول به مقدار 22/6 میلی‏گرم بر گرم و فلاونویید به میزان 76/0 میلی‏گرم بر گرم شد. بیشترین میزان گالیک اسید و رزمارینیک اسید به ترتیب با مقادیر 73/2 و 82/21 میلی‏گرم بر گرم در تیمار کاربرد هم‏زمان هر سه نانوذره روی، آهن و نقره حاصل گردید. کاربرد نانوذرات فلزی منجر به کاهش میزان برخی از آنتی‏اکسیدانت‏های آنزیمی و غیر آنزیمی‏ گردید، به طوری که بیشترین میزان آسکوربیک اسید (036/0 میلی‏گرم بر گرم)، فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز (08/4 میکرومول بر میلی‏گرم پروتیین در دقیقه)، پلی فنیل اکسیداز (7/1561 واحد بر دقیقه بر گرم)، سوپر اکسید دیسموتاز (42/4 واحد بر دقیقه بر گرم) و میزان مهار رادیکال‏های آزاد (8/34 میکروگرم بر میلی‏لیتر) در تیمار شاهد به دست آمد.

چکیده:

به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر برخی از صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه جو به عنوان یکی از محصولات مهم، سطوح مختلف تنش خشکی شامل 100 درصد ظرفیت زراعی (شاهد یا بدون تنش)، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی و تاثیر آن ها بر دو رقم جوی نیمه حساس (فجر 30) و متحمل به خشکی (دشت) در شرایط کنترل شده گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که اثر رقم و تنش خشکی برای بسیاری از صفات مورد بررسی معنی دار بود. بطوری که بیشترین ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ و پنجه و شاخص سطح برگ در بوته های بدون تنش (100 درصد ظرفیت زراعی) نسبت به سایر سطوح تنش معنی دار بود. همچنین مقایسه دو رقم نشان داد که رقم دشت به عنوان رقم متحمل به خشکی، تعداد برگ و پنجه بیشتر اما سطح برگ و تعداد روزنه کمتری نسبت به رقم نیمه حساس فجر 30 دارد. به عبارت دیگر تحت شرایط تنش، رقم متحمل با وجود داشتن تعداد برگ بیشتر، برگ های کوچکتری تولید می کند که نهایتا باعث کمتر شدن سطح برگ نسبت به رقم نیمه حساس (فجر 30) می شود که این می تواند به عنوان یک راهکار مناسب جهت مقاومت به خشکی از طریق کاهش تلفات تبخیر از سطح برگ و همچنین سایه اندازی باشد. علاوه بر این میزان تنظیم کننده های اسمزی از جمله پرولین و قندهای محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله کاتالاز و پراکسیداز تحت تنش خشکی افزایش یافت و این افزایش در رقم متحمل نسبت به رقم نیمه حساس بیشتر بود. در واقع این طور به نظر می رسد که ارقام متحمل با فعال کردن سیستم دفاعی خود از طریق تولید مواد محافظت کننده اسمزی و افزایش فعالیت آنزیم های فوق باعث تحمل به تنش خشکی می شوند. بطور کلی، هر دو رقم جو به تنش خشکی پاسخ دادند اما رقم دشت در این شرایط تحمل بیشتری را نشان داد.

چکیده: بالنگوی شهری یکی از گیاهان خانواده نعناعیان که دارای 30% روغن و موسیلاژ دانه می باشد. برای ارزیابی تاثیر منابع مختلف نیتروژن در شرایط شوری، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در دانشگاه ارومیه انجام شد. تیمارهای آزمایش متشکل از چهار نوع کود نیتروژنه که شامل (کود اوره در فاز رویشی، ازتوباکتر به دو صورت محلول پاشی و بذرمال (تیمار بذرمال در زمان کاشت با بذور مخلوط شده و تیمار محلول پاشی در فاز رویشی اضافه گردید) و تیمار بدون کود به عنوان شاهد) و دو بستر خاک (غیر شور 91/0 و شور 70/6 دسی زیمنس بر متر) مرتب شدند. بیشترین میزان فعالیت های آنزیم کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و محتوای فنل کل مربوط به گیاهان رشد کرده در خاک شور بدون تیمار کودی بود. کلیه ترکیبات موجود در موسیلاژ بالنگو در شرایط غیر شور بیشتر بود. تیمار بذرمال ازتوباکتر برای زایلوز، گلوکز و گالاکتوز، و تیمار اوره برای رامنوز بیشترین مقادیر را در شرایط غیرشور نشان دادند. کاربرد اوره برای تولید رافینوز، آرابینوز، گالاکتورونیک و گلوکورونیک اسید برتری داشت. شوری و تیمارهای کودی تاثیر معنی داری روی درصد روغن و موسیلاژ نداشتند. در کلیه تیمار های کودی، شوری باعث افزایش میزان آنتی اکسیدانت ها شد. در مورد قند های محلول کود های نیتروژنه از کاهش بیش ازحد جلوگیری کرده و باعث تعدیل این مقدار شد. باوجود افزایش اسید های چرب اشباع و غیراشباع در شرایط شوری خاک، تیمار های کودی باعث افزایش اسید های چرب اشباع (استیاریک، پالمیتولییک، پالمتیک و میریستیک) و کاهش اسید های چرب غیراشباع (لینولنیک، لینولییک و اولییک) شدند.

چکیده:

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار زیستی بذر گندم با قارچ های تریکودرما و آسپرژیلوس همراه با سولفات روی بر بهبود شاخص های جوانه زنی و میزان آستانه تحمل گیاهچه ها به عنصر روی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شش سطح عنصر روی (صفر، 6/0، 6، 60، 300 و 600 میلی گرم در لیتر) و چهار تیمار قارچی (عدم تلقیح و تلقیح قارچ‏های Trichoderma harzianum، Trichoderma longibrachiatum و Aspergillus niger) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای قارچی سبب افزایش قابل ملاحظه در فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز ساقه چه شدند. از طرفی بر اساس نتایج به دست آمده همزیستی گیاهچه های گندم با قارچ های تریکودرما و به ویژه قارچ آسپرژیلوس موجب کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی غشاء در تمامی سطوح کاربردی عنصر روی گردید. همچنین بیش ترین محتوای پرولین در بالاترین سطح عنصر روی در گیاهچه های گندم تلقیح با قارچ T. harzianum (افزایش چهار برابری نسبت به شاهد) و در سایر سطوح عنصر روی در گیاهچه های تلقیح شده با قارچ آسپرژیلوس مشاهده شد. از طرفی، نتایج بیانگر رابطه منفی بین محتوای مالون دی آلدیید با فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و شاخص های رشدی گیاهچه گندم بود. در مجموع، نتایج بیانگر افزایش توان کودپذیری گیاهچه های گندم تا غلظت 60 میلی گرم در لیتر از عنصر و در نتیجه اثربخشی بهتر عنصر روی در گیاهان تلقیح شده با قارچ های تریکودرما و آسپرژیلوس به ویژه در تلقیح با قارچT. Longibrachiatum بود.

چکیده:

جهت بررسی تاثیر اسید الاژیک بر رشد گیاهچه و صفات مربوط به جوانه زنی سویا در شرایط معمول و فرسودگی، آزمایشی در سال 1398 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود طراحی و اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل فرسودگی بذر در دو سطح (بذور بدون فرسودگی و بذور فرسوده) و پرایمینگ در هفت سطح (بدون پرایمینگ (شاهد)، آب مقطر (هیدروپرایمینگ)، اسموپرایمینگ با 25، 50، 75، 100 و 125 میلی گرم در لیتر اسید الاژیک) بود. آزمایش در قالب فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در محیط ژرمیناتور با رعایت استانداردهای موجود انجام شد. بذور با قرار گرفتن در دمای 41 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95 درصد به مدت 72 ساعت فرسوده شدند. پرایمینگ بذور با اسید الاژیک با رعایت اصول هوادهی بذر به مدت 6 ساعت انجام شد. در شرایط فرسودگی صفاتی از قبیل شاخص بنیه بذر، نسبت رشد آلومتریک و مقدار استفاده از ذخایر بذر کاهش یافت. افزایش محتوای مالون دی آلدیید از طریق تاثیر بر شاخص بنیه بذر و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز بر درصد جوانه زنی تاثیر منفی نشان داد. کاربرد اسید الاژیک از طریق افزایش دادن فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز موجب افزایش درصد جوانه زنی در بذور بدون فرسودگی و فرسوده گردید. پرایمینگ بذور با اسید الاژیک موجب کاهش محتوای مالون دی آلدیید و هدایت الکتریکی در بذور شد. بر اساس نتایج پژوهش انجام شده می توان کاربرد 50 میلی گرم در لیتر اسید الاژیک را به عنوان بهترین غلظت مورد استفاده این ماده معرفی کرد. هم چنین می توان پیشنهاد نمود که اسید الاژیک موجب بهبود صفات فیزیولوژیک در بذور فرسوده شده سویا می گردد.

چکیده:

پلی آکریلات سدیم ماده ای است با قدرت جذب آب و رطوبت بالا که از آن در ساخت پدهای بهداشتی استفاده می گردد. در این مطالعه تاثیر این ماده بر میزان تکوین جنین و میزان بیان ژن های دخیل در آپوپتوز و ژن های آنتی اکسیدانت در بلاستوسیست بررسی گردید. موش های ماده بالغ با تزریق هورمون های گنادوتروپین سرم مادیان باردار (PMSG) و گنادوتروپین جفت انسان (hCG)  تحریک تخمک گذاری شده و پس از قرار گرفتن در کنار موش های نر، زیگوت ها از لوله های تخمدانی جمع آوری شده و در چهار گروه در محیط کشت حاوی غلظت های 0، 5، 25 و 50 میکروگرم بر میلی لیتر پلی آکریلات سدیم انتقال داده شدند. زیگوت ها تا مرحله بلاستوسیست کشت داده شد و تکوین جنین مورد بررسی قرار گرفت. بیان ژن های مورد نظر در بلاستوسیست ها به روش real time RT-PCR مورد آزمون قرار گرفت. از آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و تست تعقیبی دانکن برای تعیین تفاوت بین میانگین گروه ها استفاده شد. میزان تشکیل بلاستوسیست در گروه دارای بالاترین غلظت پلی آکریلات سدیم نسبت به گروه کنترل کمتر بود (05/0

چکیده:

ترکیبات دارای خاصیت آنتی اکسیدانی مانند تیموکینون، به میزان قابل توجهی مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد شیمیایی سمی نظیر تری سیکلازول روی ارگان های احشایی می شوند. لذا این مطالعه به منظور امکان به کارگیری تیموکینون جهت ممانعت از اثرات مخرب سم تری سیکلازول بر روند اسپرماتوژنزیس رت های نر انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 7 گروه شامل: گروه کنترل (بدون دریافت دارو)، گروه شم (محلول 10 درصد تویین 80)، گروه 20 میلی گرم بر کیلوگرم تری سیکلازول، گروه آزمایشی 10 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی 20 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی تری سیکلازول 20 و تیموکینون 10 و گروه تری سیکلازول 20 و تیموکینون 20 تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با تهیه برش های بافتی از بیضه، سلول های مسیر اسپرماتوژنز در واحد سطح مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق یافته ها، میانگین تعداد و تحرک اسپرم و تعداد سلول های اسپرماتوگونی در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول افزایش معنی داری را نشان داد (05/0