امیلاز

چکیده: فعالیت آنزیم های گوارشی نقش مهمی در جذب مواد مغذی و رشد ماهیان دارد. با این وجود اطلاعات موجود در زمینه فعالیت این آنزیم ها در ماهیان دریایی خلیج فارس اندک می باشد و مطالعات جامعی در این زمینه انجام نگرفته است.
این مطالعه فعالیت آنزیم های پروتئولیتیک، لیپاز و آمیلاز در روده ماهی صبیتی، Sparidentex hasta صید شده در خلیج فارس را مورد بررسی قرار می دهد.
در این مطالعه برای دست یابی به اطلاعات پایه در زمینه فعالیت این آنزیم ها در روده ماهی صبیتی، تعداد 60 ماهی نابالغ با میانگین وزن g 50±520 از خور موسی صید گردید. بعد از آسان کشی ماهیان، دستگاه گوارش از دهان تا مخرج جدا و روده به 3 قسمت ابتدایی، میانی و انتهایی تفکیک شد. پس از هموژن سازی روده ها، نمونه ها سانتریفیوژ و مایع رویی جدا گردید. سپس فعالیت آنزیم ها به روش شیمیایی و با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری گردید.
بیشترین فعالیت لیپاز و پروتئاز در قسمت ابتدایی روده ثبت گردید که در مقایسه با دو قسمت دیگر اختلاف معنی داری نشان داد (05/ 0>p) اما فعالیت پروتئاز در 3 بخش روده اختلاف معنی داری نشان نداد.
نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که الگوی فعالیت آنزیم های گوارشی در این ماهی از الگوی کلی فعالیت آنزیم های گوارشی در ماهیان گوشتخوار پیروی می کند.

چکیده: به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی بذر بر شاخص های جوانه زنی و فعالیت برخی آنزیم های هیدرولیتیک و چرخه گلی اکسیلات در گیاهچه ذرت آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1401 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل تیمار پیری تسریع شده در سه سطح (صفر، 11 و 13روز) و پرایمینگ در چهار سطح (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با اسید سالیسیلیک (100 میلی مولار) و جیبرلین (20 میلی مولار)) بود. نتایج نشان داد که فرسودگی شاخص های جوانه زنی شامل درصدجوانه زنی، سرعت جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه، ضریب جوانه زنی و ارزش جوانه زنی را کاهش داد، ولی پرایمینگ با اسیدسالیسیلیک، هیدرو به ویژه جیبرلین این صفات را بهبود بخشید. کمترین سرعت جوانه زنی روزانه و میانگین مدت جوانه زنی در هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با اسیدسالیسیلیک مخصوصا پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. فعالیت آنزیم های آلفا آمیلاز و مالات سنتاز در تیمار جیبرلین و بدون فرسودگی نسبت به شاهد به ترتیب با 71 درصد و 26 درصد افزایش نشان دادند. بیش ترین فعالیت آنزیم لیپاز در تیمار جیبرلین (41/73 واحد بر میلی گرم پروتیین) حاصل گردید. همچنین، فرسودگی باعث کاهش فعالیت آنزیم لیپاز شد. درکل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت شاخص های جوانه زنی و فعالیت برخی آنزیم های هیدرولیتیک و چرخه گلی اکسیلات بذرهای فرسوده ذرت شد و رشد گیاهچه را افزایش داد.

چکیده: هدف از این مطالعه بررسی اثر جیره غذایی حاوی جلبک قهوه ای Sargassum cristaefolium بر آنزیم های گوارشی هپاتوپانکراس و شاخص های بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Penaeus vannamei) می باشد. در این مطالعه تعداد 600 قطعه پست لارو میگوی پاسفید غربی با رژیم غذایی حاوی جلبک Sargassum (شامل تیمار شاهد، 5، 10، 20 و 40 گرم در هر کیلوگرم غذا) به مدت 60 روز تغذیه شدند. تیمارها شامل پنج جیره آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5، 10، 20 و 40 گرم در هر کیلوگرم بود. در پایان دوره به صورت تصادفی از میگوها نمونه برداری شد. نتایج نشان داد که میزان فعالیت آنزیم آمیلاز در میگوهای تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی 10، 20 و 40 گرم Sargassum افزایش معنی داری نسبت به میگوهای تغذیه شده با جیره شاهد و تیمار 5 گرم داشت (0/0001>p). هم چنین بیش ترین میزان آنزیم لیپاز در تیمار 40 گرم به ثبت رسید که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نشان داد (0/0001>p). از طرفی اختلاف معنی داری در میزان اوریک اسید، اوره و کراتینین مشاهده نشد (0/05p). به نظر می رسد که استفاده از 40 گرم جلبک S. cristaefolium اثر مثبت بر فعالیت آنزیم های هضمی داشته و می تواند به عنوان افزودنی مناسب در جیره غذایی میگوی پاسفید غربی استفاده شود.

چکیده: به منظور بررسی تاثیر هورمون جیبرلین و تنش خشکی بر ذرت آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارتند از سطوح تنش رطوبتی در سه سطح آبیاری نرمال (60I0=)، تنش متوسط (90I1=) و تنش شدید (120I2=) میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان فاکتور اصلی و فاکتور فرعی شامل محلول پاشی هورمون جیبرلین در چهار سطح عدم مصرف (0G0=)، (ppm15G1=)، (ppm20G2=) و (ppm25G3=) می باشد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در تیمار 60 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به همراه مصرف 20 پی پی ام جیبرلیک اسید و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر بدون مصرف جیبرلیک اسید به میزان 2/9658 و 3/5797 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. همچنین در تمامی سطوح تنش مصرف جیبرلیک اسید موجب افزایش عملکرد دانه ذرت شد. اثر متقابل هورمون و آبیاری تاثیر معنی داری بر نشاسته، پرولین، آلفا آمیلاز، بتاآمیلاز، پروتیاز دارد. با اعمال تنش خشکی غلظت پرولین در برگ ذرت افزایش یافت. هورمون جیبرلین در شرایط عدم تنش خشکی تاثیر معنی داری بر غلظت پرولین برگ ذرت نداشت اما در شرایط تنش خشکی باعث افزایش غلظت پرولین گردید. کاربرد 20 و 25 پی پی ام جیبرلین در شرایط تنش کم آبی متوسط (90 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) غلظت پرولین برگ در مقایسه با شاهد (عدم مصرف جیبرلین) به ترتیب به میزان 36 و 50 درصد افزایش داد. در شرایط تنش خشکی شدید (120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) غلظت پرولین با کاربرد 20 و 25 پی پی ام جیبرلین به ترتیب 32 و 21 درصد بیشتر از عدم مصرف جیبرلین بود. به طور کلی نتایج نشان داد که اسید جیبرلیک از طریق تاثیر مثبت بر افزایش و بهبود اجزاء عملکرد در نهایت می تواند عملکرد دانه ذرت را افزایش دهد.

چکیده:

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (کنترل شده) بر جوانه زنی و فعالیت آنزیم آمیلاز بذر برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 12 تیمار شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 87 و 77 درصد جوانه زنی شاهد) و پرایمینگ (شاهد، جیبرلین و اسید سالیسیلیک و هیدروپرایمینگ) در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 انجام شد. نتایج نشان داد که بیش ترین درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. پرایمینگ با جیبرلین درصد جوانه زنی را به میزان 17 درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد (از 5/71 به 5/83 درصد) و این افزایش برای تیمارهای هیدروپرایمینگ و اسید سالیسیلیک در حدود 9 درصد بود. فرسودگی موجب کاهش فعالیت آنزیم آمیلاز شد، ولی انواع پرایمینگ فعالیت این آنزیم را افزایش داد. از نتایج آزمایش چنین استنباط می شود که پرایمینگ بذر، به ویژه با جیبرلین روش مناسب برای کاهش زمان جوانه زنی و افزایش قدرت بذر در بذرهای فرسوده برنج است.

چکیده: This study was conducted to determine the amylase gene expression in liver and pancreas tissues of broiler chicks fed with two levels of oak acorn(OA) fruit. A total of 264 broiler chicks were fed a control diet (without oak) and diets containing 15 and 20% OA. At the end of starter and finisher period, 6 birds from each treatment were randomly selected and Tissue samples were taken from their pancreas and liver. REST and SAS software were used to analyze gene expression. The 2004 Bestkeeper software was also used to determine the sustainability of β-Actin gene expression. Results showed that β-Actin gene was not affected by sex, age and experimental treatments. Thus, it was used to normalize the gene expression data. At 21d of age, the level of mRNA of the pancreatic amylase gene was significantly higher in broilers fed with 15% OA compared to the control group (p<0.05). On d 42, significant differences in expression of liver and pancreas amylase gene were not observed (p>0.05). Also, feeding birds with diet containing 20% OA increased the relative weight of pancreas (p<0.05). In conclusion, the results showed that amylase gene expression in birds fed diets containing 15% OA significantly increased at 21d of age. In other cases, genes expression was not influenced by experimental treatments.

چکیده:

اکتینومیست ها باکتری های گرم مثبت و منابعی سرشاراز ترکیبات زیستی فعال می باشند که متابولیت های ثانویه حاصله از آنها به طور گسترده به عنوان ترکیبات دارویی استفاده شده است. یکی از مهمترین متابولیتهای ثانویه آنزیم ها می باشند که بعنوان بیوکاتالیست در پروسه های بیولوژیکی عمل می°کنند. این ترکیبات به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست می باشند. استحصال انواع آنزیمها ازاکتینومیست ها کمک شایانی به صنعت واقتصادجهانی کرده است به طوری که یکی از شاخص های رونق اقتصادی در کشور های پیشرفته بهره مندی از این آنزیم هاست .هدف از این تحقیق جداسازی و شناسایی اکتینومیست از رسوبات خور شادگان و بررسی شرایط بهینه رشد و تولید آنزیم آمیلاز در جدایه منتخب می باشد.شناسایی مولکولی جدایه توسط تکثیر ژن 16S rRNA بااستفاده از پرایمرهای 27 F و 1492R طی فرایند PCR انجام شد. شرایط بهینه رشد جدایه Acx1 در شرایط نمک 6% و8pH و نیز دمای °C35 پایش شدو مقدار آنزیم بدست آمده در شرایط بهینه 80150 واحد (یک واحد فعالیت آمیلازی مقدار آنزیم مورد نیاز برای آزادسازی یک میکرو مول گلوگز در یک دقیقه است) بود. نتیجه حاصل نشان داد که تولید آنزیم با آهنگ رشد باکتری رابطه مستقیم دارد.

چکیده:

Amylase is one of the important industrial enzymes, which is used in the food industry, detergent production, glucose, textile, and paper making. Bacillus spp. is considered as a major amylase producing microorganisms. The main objective of this study is isolation and phylogenic study of amylase producing thermophile Bacillus spp. from Ghainarjeh hot sprin in East Azarbaijan.

Samples from water of Ghainarjeh hot spring were cultured on recommended mediums. The grown colonies were tested for amylase production and positive colony determined a gram positive Bacillus using morphological and microscopically characteristics. Selected colony was used for total genomic DNA extraction, 16S rRNA fragment amplification and sequencing was done according to standard procedures. The sequence of 16S rRNA was used for phylogenetic investigation using maximum likelihood and maximum parsimony methods.

According to the results from morphological and biochemical investigations, the isolate is a gram positive, spore forming Bacillus with ability for use glucose, fructose and sucrose but not galactose and lactose. This isolate was positive for endol, citrate and VP but negative for catalase and oxidase.

The results of phylogenetic investigation from both method show that the amylase producing isolated Bacillus is a new member of Bacillus Subtilis spp. in this study a new member of Bacillus subtilis spp. with the ability in amylase production was successfully isolated.

چکیده: اهمیت اقتصادی قابل توجه و طیف وسیع کاربرد آمیلازهای مقاوم به حرارت در صنایع، نیاز برای تولید آمیلازها با خصوصیات مطلوب صنعتی را بطور چشمگیری افزایش داده است. فلور باکتریایی چشمه های آبگرم به واسطه تحمل بالا به حرارت و پایداری در pHهای متفاوت می توانند به عنوان منابع جدیدی برای تولید α-آمیلاز مورد استفاده قرار گیرند. در این پژوهش چشمه آبگرم هیپرترمال قینرجه برای شناسایی فلور باکتریایی آبگرم به لحاظ میزان تولید α-آمیلاز مورد بررسی قرار گرفت. کلون های باکتریایی احتمالی تولید کننده آمیلاز براساس ویژگی های بیوشیمیایی و همچنین روش های مولکولی شناسایی شدند. در مرحله بعد شرایط رشد باکتری ایزوله شده و تولید آنزیم آمیلاز نیز مورد بهینه سازی قرار گرفت و در نهایت بعد از تخلیص آنزیم از کلون های باکتریایی شناسایی شده خصوصیات بیوشیمیاییα -آمیلاز از لحاظ کاربرد در صنعت بررسی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که کلون باکتری جدا شده از جنس Bacillus بوده و به لحاظ خصوصیت یک آنزیم آمیلاز مقاوم به حرارت و غیر وابسته به یون کلسیم می باشد. بطوری که آنزیم آمیلاز تخلیص شده در دمای 80 درجه سانتیگراد و 8~pH حداکثر فعالیت خود را نشان داده و در محدوده دمایی 50-70 درجه سانتیگراد 80% از فعالیت هیدرولیزی خود را حفظ می کند. همچنین نتایج نشان داد که آنزیم در طیف وسیعی از pH قلیایی و اسیدی (5/3-10) فعال و پایدار می باشد. بطور کلی براساس نتایج حاصل، این سویه باکتری می تواند منبع مناسبی جهت تولید آنزیم آمیلاز متحمل به حرارت با پایداری عملکردی بالا جهت کاربرد در صنعت باشد.