αἰτία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αἰτίᾱ	αἱ	αἰτίαι
γενική	τῆς	αἰτίᾱς	τῶν	αἰτιῶν
δοτική	τῇ	αἰτίᾳ	ταῖς	αἰτίαις
αιτιατική	τὴν	αἰτίᾱν	τὰς	αἰτίᾱς
κλητική ὦ!		αἰτίᾱ		αἰτίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰτίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰτίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰτία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

αἰτία θηλυκό

• ευθύνη, ενοχή, κατηγορία, αιτία

Συγγενικά

• αἰτιολογέω
• αἰτιολογῶ

Πηγές

• αἰτία - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• αἰτία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἰτία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.