Emanuele Pessagno (αντιτορπιλικό)
 Το αντιτορπιλικό Emanuele Pessagno το 1939. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Αντιτορπιλικό κλάσης Navigatori. |
| Ονομασίες | Έφερε το όνομα του Γενοβέζου θαλασσοπόρου του 14ου αιώνα Εμανουέλε Πεσάνιο (Emanuele Pessagno). |
| Ναυπηγείο | Cantieri Navali Riuniti, Ανκόνα |
| Έναρξη ναυπήγησης | 9 Οκτωβρίου 1927 |
| Καθέλκυση | 14 Αυγούστου 1929 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 10 Μαρτίου 1930 |
| Κατάληξη | Τορπιλίστηκε από υποβρύχιο και βυθίστηκε στις 29 Μαΐου 1942. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | κανονικό: 1900 LT (1930 t) πλήρες: 2580 LT (2621 t) |
| Μήκος | 107,3 m |
| Πλάτος | 10,2 m |
| Βύθισμα | 3,5 m |
| Ταχύτητα | 32 kn |
| Αυτονομία | 3800 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 18 kn |
| Πλήρωμα | 222-225 αξιωματικοί και ναύτες (την περίοδο του πολέμου) |
| Οπλισμός | τρία δίδυμα πυροβόλα των 120 mm δύο πυροβόλα των 40 mm τέσσερα δίδυμα πολυβόλα των 13,2 mm δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm 86–104 νάρκες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Emanuele Pessagno ήταν ένα από τα δώδεκα αντιτορπιλικά κλάσης Navigatori που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Ολοκληρώθηκε το 1930 και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα αντιτορπιλικά της κλάσης Navigatori ναυπηγήθηκαν ως αντιστάθμισμα στα μεγάλα γαλλικά αντιτορπιλικά των κλάσεων Jaguar και Guépard.[1] Είχαν ολικό μήκος 107,3 m, πλάτος 10,2 m και μέσο βύθισμα 3,5 m.[2] Είχαν εκτόπισμα 1930 t (1900 LT) με κανονικό φορτίο και 2621 t (2580 LT) με πλήρες. Το πλήρωμά τους την περίοδο του πολέμου αποτελούνταν από 222–225 αξιωματικούς και ναύτες.[3]
Το σύστημα πρόωσης παρείχε ισχύ έως και 55000 shp[3] και η ταχύτητα πλεύσης σε πραγματικές συνθήκες έφθανε στους 32 kn παρόλο που με περιορισμένο φορτίο τα Navigatori είχαν φθάσει στους 38–41 kn κατά την διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών.[4] Η ακτίνα δράσης ανερχόταν σε 3800 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 18 kn.[3]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από έξι πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε τρεις πύργους.[5] Επίσης υπήρχαν δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm καθώς και δύο δίδυμα πολυβόλα των 13,2 mm καθώς και δυο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm. Εκτός αυτών τα Navigatori μπορούσαν να μεταφέρουν 86-104 νάρκες.[4]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Η ναυπήγηση του Emanuele Pessagno άρχισε στις 9 Οκτωβρίου 1927 στις εγκαταστάσεις της Cantieri Navali Riuniti στην Ανκόνα.[2] Καθελκύστηκε στις 12 Αυγούστου 1929 και εντάχθηκε σε υπηρεσία στις 10 Μαρτίου 1930.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ando, Elio (1978). «The Italian Navigatori Class, 1928». Στο: Preston, Antony. Super Destroyers. Warship Special. 2. London: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-131-9.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
| Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) | |
|---|---|
| Kriegsmarine | TA44 (πρώην Antonio Pigafetta) |
