Χολοκυστίτιδα
| Χολοκυστίτιδα | |
|---|---|
| Ειδικότητα | γαστρεντερολογία και γενική χειρουργική |
| Συμπτώματα | φλεγμονή[1] |
| Ταξινόμηση | |
| ICD-10 | K81 |
| ICD-9 | 575.0, 575.1 |
| DiseasesDB | 2520 |
| MedlinePlus | 000264 |
| eMedicine | med/346 |
| MeSH | D002764 |
Χολοκυστίτιδα είναι η φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. Συνήθως προκαλείται από χολολιθίαση, δηλαδή από ύπαρξη λίθων στη χοληδόχο κύστη. Οι λίθοι αυτοί μπορεί να αποφράξουν τον κυστικό πόρο, εμποδίζοντας την παροχέτευση της χολής. Η στασιμότητα της χολής αλλά και η αύξηση της πίεσης προκαλούν συνήθως φλεγμονή.[2][3]
Οξεία χολοκυστίτιδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κλινική εικόνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνηθέστερα συμπτώματα της οξείας χολοκυστίτιδας αποτελούν:
- Πόνος στο δεξιό άνω τεταρτημόριο της κοιλίας. Κατά την ψηλάφηση του δεξιού υποχονδρίου ο πόνος εντείνεται και συνήθως υπάρχει θετικό σημείο Murphy.
- Πυρετός όχι ιδιαίτερα υψηλός. Μπορεί να λείπει σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό
- Λευκοκυττάρωση
- Μπορεί να υπάρχει ήπια αύξηση της χολερυθρίνης (2-3 mg/dl)[2][3]
Διάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το υπερηχογράφημα είναι χρήσιμο στη διάγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας καθώς μπορεί να εντοπίσει λίθους αλλά και φλεγμονώδεις αλλοιώσεις του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης (π.χ. πάχυνση). Συμπληρωματικά στη διάγνωση μπορεί να συμβάλλει η απλή ακτινογραφία κοιλίας.[2][3]
Θεραπεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η θεραπεία της οξείας χολοκυστίτιδας είναι η χολοκυστεκτομή.
Εάν η διάγνωση γίνει έγκαιρα πριν η φλεγμονή επιδεινωθεί αρκετά, (συνήθως μέσα σε 48 ώρες) τότε υπάρχει η δυνατότητα εκτέλεσης επείγουσας χολοκυστεκτομής.
Εάν περάσει αυτό το χρονικό διάστημα, τότε λόγω της φλεγμονής η εγχείρηση θεωρείται επικίνδυνη, καθώς μπορεί να προκληθούν βλάβες στα χοληφόρα και στο ήπαρ. Για αυτό σε αυτήν την περίπτωση συνίσταται συντηρητική αγωγή που περιλαμβάνει αρχικά διακοπή της σίτισης, παρεντερική χορήγηση υγρών, ηλεκτρολυτών και αντιβίωσης. Στη συνέχεια ο ασθενής μπορεί να σιτίζεται αλλά αποφεύγοντας τις λιπαρές τροφές. Ύστερα από 4-6 εβδομάδες, αφού υποχωρήσει η φλεγμονή, υπάρχει η δυνατότητα χολοκυστεκτομής.
Σε περιπτώσεις σοβαρής οξείας χολοκυστίτιδας στις οποίες δεν ενδείκνυται άμεση χολοκυστεκτομή, υπάρχει η δυνατότητα διαδερμικής χολοκυστοστομίας, με σκοπό την παροχέτευση της χοληδόχου κύστης. Αυτό αποτελεί προσωρινή λύση, και μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν πρέπει να γίνει χολοκυστεκτομή.[2][3]
Χρόνια χολοκυστίτιδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίθοι στα τοιχώματα της χοληδόχου κύστης προκαλούν συχνά φλεγμονές, που μπορεί να έχουν χρόνιο χαρακτήρα. Συνήθως τα συμπτώματα της χρόνιας χολοκυστίτιδας είναι ηπιότερα από αυτά της οξείας. Η διάγνωση, όπως και στην οξεία χολοκυστίτιδα, γίνεται συνήθως με τον υπέρηχο. Η κατ' εξοχή θεραπεία είναι η χολοκυστεκτομή. Εάν τα συμπτώματα είναι ήπια, και σε άτομα μεγάλης ηλικίας ή με προβλήματα υγείας υπάρχει δυνατότητα συντηρητικής θεραπείας με χορήγηση άλιπης δίαιτας, σπασμολυτικών και αντιβιοτικών. Η φαρμακευτική διάλυση των χολόλιθων και η λιθοτριψία είναι μέθοδοι που δεν έχουν ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα και σπανίως χρησιμοποιούνται.[2][3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Αγγλικά) οντολογία των ασθενειών. 27 Μαΐου 2016. purl
.obolibrary .org /obo /doid .owl. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Σπανός, Π.· Δαλαΐνας, Β. (2012). ΕΠΙΤΟΜΗ ΓΕΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ / Τομέας Χειρουργικής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. σελίδες 629–636. ISBN 978-960-12-2086-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Βώρος, Διονύσης Κ. (2014). Χειρουργική. Αθήνα: Επιστημονικές εκδώσεις Παρισάνου Α.Ε. σελίδες 539–541. ISBN 978-960-394-976-3.
