Χάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Χάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Heinrich Wilhelm Matthias Olbers (Γερμανικά) |
Γέννηση | 11 Οκτωβρίου 1758[1][2][3] Χεμελίνγκεν[2][3] |
Θάνατος | 2 Μαρτίου 1840[1][2][3] Βρέμη[4][2] |
Τόπος ταφής | Βρέμη |
Χώρα πολιτογράφησης | Βρέμη |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
Σπουδές | Athenaeum Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (από 1777) |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φυσικός αστρονόμος ιατρός (1781–1823)[5] πολιτικός |
Αξιοσημείωτο έργο | Olbers's paradox[6] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Dorothea Focke Georg Heinrich Olbers |
Γονείς | Johann Georg Olbers |
Αδέλφια | Theodor Olbers |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης |
Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (4 Δεκεμβρίου 1804)[7] Τάγμα του Ερυθρού Αετού βραβείο Λαλάντ (1803) μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χάινριχ Βίλχελμ Ματτέους Όλμπερς (γερμανικά: Heinrich Wilhelm Matthias Olbers, 11 Οκτωβρίου 1758 – 2 Μαρτίου 1840) ήταν Γερμανός ιατρός και αστρονόμος.
Βιογραφία και ανακαλύψεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όλμπερς γεννήθηκε στο Αρμπέργκεν (Arbergen), κοντά στη Βρέμη, και σπούδασε Ιατρική στο Γκέτινγκεν. Μετά την αποφοίτησή του το 1780, άρχισε να εξασκεί την Ιατρική στη Βρέμη. Τις νύχτες αφιέρωνε ώρες σε αστρονομικές παρατηρήσεις, μετατρέποντας τον επάνω όροφο του σπιτιού του σε αστεροσκοπείο. Επινόησε την πρώτη ικανοποιητική μέθοδο υπολογισμού κομητικών τροχιών.
Το 1802 ο Όλμπερς ανακάλυψε και ονόμασε τον δεύτερο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε ποτέ, την Παλλάδα. Το 1807 ανακάλυψε τον αστεροειδή 4 Εστία, και επέτρεψε στον Καρλ Φρίντριχ Γκάους να του δώσει όνομα. Ο όρος «αστεροειδής» δεν είχε ακόμα εφευρεθεί και η βιβλιογραφία της εποχής αναφερόταν σε αυτά τα πλανητικά σώματα ως κανονικούς πλανήτες. Ο Όλμπερς πρότεινε πρώτος τη θεωρία ότι οι αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι παραπάνω, ήταν τα απομεινάρια ενός πλανήτη που καταστράφηκε. Αυτή η θεωρία απορρίπτεται σήμερα από όλη σχεδόν την επιστημονική κοινότητα.
Στις 6 Μαρτίου 1815 ο Όλμπερς ανακάλυψε και ένα περιοδικό κομήτη, τον 13P/Όλμπερςs.
Ο Όλμπερς εξουσιοδοτήθηκε από τους συμπολίτες του να συμμετάσχει στη βάπτιση του Ναπολέοντα Β΄ στις 9 Ιουνίου 1811. Επίσης, ήταν μέλος του «νομοθετικού σώματος» (corps legislatif) στο Παρίσι το 1812-1813. Απεβίωσε στη Βρέμη σε ηλικία 81 ετών. Είχε κάνει δύο γάμους και άφησε πίσω του ένα γιο.
Το Παράδοξο του Όλμπερς, που περιέγραψε το 1823 (και επαναδιατύπωσε το 1826), είναι η παρατήρηση ότι ο νυκτερινός ουρανός είναι σκοτεινός, ενώ σε ένα άπειρο και αιώνιο στατικό Σύμπαν σε κάθε σημείο της ουράνιας σφαίρας θα αντιστοιχούσε η επιφάνεια ενός αστέρα (από τους άπειρους), οπότε ο ουρανός θα ήταν φωτεινός.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο περιοδικός κομήτης 13P/Όλμπερς
- Ο αστεροειδής 1002 Ολμπέρσια (1002 Olbersia)
- Ο κρατήρας Όλμπερς στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης
- Μια σκοτεινή περιοχή διαμέτρου 200 χλμ. πάνω στην επιφάνεια του αστεροειδή 4 Εστία
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 διάφοροι συγγραφείς: «Allgemeine Deutsche Biographie» (Γερμανικά) Duncker & Humblot. Λειψία. 1875.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) Cambridge University Press. Νέα Υόρκη, Κέιμπριτζ. 1911.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) NNDB. www
.nndb .com /people /047 /000102738 /. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2017. - ↑ «Berliner Astronomisches Jahrbuch» Γιόχαν Μπόντε. 1823.
- ↑ «List of Fellows of the Royal Society1660 – 2007». Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2017.
Εξωτερική πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cunningham, C.J.: The Origin of the Asteroids: Olbers versus Regner, Star Lab Press, 2006, ISBN 0-9708162-5-1