Φιέζολε
Συντεταγμένες: 43°48′N 11°18′E / 43.800°N 11.300°E
| Φιέζολε | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Φιέζολε | ||
.svg) | ||
| Χώρα | Ιταλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Μητροπολιτική Πόλη της Φλωρεντίας | |
| Προστάτης | Romulus of Fiesole | |
| Έκταση | 42,19 km²[1] | |
| Υψόμετρο | 295 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 13.659 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] | |
| Ταχ. κωδ. | 50014 | |
| Τηλ. κωδ. | 055 | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το Φιέζολε (ιταλικά: Fiesole, λατινικά: Faesulae) είναι πόλη και δήμος της επαρχίας της Φλωρεντίας στην περιφέρεια της Τοσκάνης στην Ιταλία, και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Φλωρεντίας σε ένα ύψωμα με πανοραμική θέα. Σύμφωνα με καταγραφή πληθυσμού του 2003 ο πληθυσμός της ήταν 14.100 κάτοικοι.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Φιέζολε (ετρουσκικά: Vipsul, Viesul, Viśl, λατινικά: Faesulae, αρχαία ελληνικά: Φαίσουλαι) ιδρύθηκε πιθανόν τον 9ο -8ο αιώνα π.Χ., και ήταν σημαντικό μέλος της Ετρουσκικής Συνομοσπονδίας (Δωδεκάπολη), όπως μπορεί να δει κανείς στα ερείπια των αρχαίων της τειχών.
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της πόλης χρονολογείται το 283 π.Χ., όταν η πόλη, τότε γνωστή ως Faesulae, κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Κατά την παγανιστική αρχαιότητα υπήρξε έδρα σημαντικής σχολής ιερέων (augurs), και κάθε χρόνο δώδεκα νέοι άνδρες στέλνονταν εδώ από τη Ρώμη για να διδαχτούν την τέχνη της μαντικής. Ο Σύλλας εποίκησε την πόλη με βετεράνους, οι οποίοι κατόπιν υπό την ηγεσία του Γάιοιυ Μάλλιου (Gaius Mallius), υποστήριξαν τον Κατιλίνα[3][4].
Το Φιέζολε ήταν η σκηνή της μεγάλης νίκης του Φλάβιου Στίλιχου (Flavius Stilicho) εναντίον των γερμανικών ορδών των Βανδάλων και των Σουηβών, υπό τον Ραδάγαισο το 406[5]. Κατά τον Γοτθικό Πόλεμο (536-53) η πόλη πολιορκήθηκε πολλές φορές. Το 539, ο βυζαντινός στρατηγός Ιουστίνος κατέλαβε την πόλη και ισοπέδωσε τις οχυρώσεις τις.
Για αρκετούς αιώνες κατά τον Μεσαίωνα ήταν ανεξάρτητη πόλη, όχι λιγότερο ισχυρή από τη Φλωρεντία, και μεταξύ τους υπήρξαν πολλοί πόλεμοι. Το 1010 και το 1025 τι Φιέζολε λεηλατήθηκε από τους Φλωρεντινούς, πριν να κατακτηθεί από τη Φλωρεντία το 1125, εξαναγκάζοντας τις εξέχουσες οικογένειες της πόλης να μετοικήσουν στη Φλωρεντία. Ο Δάντης κάνει αναφορά σε αυτήν την αντιπαλότητα στην Θεία Κωμωδία του, αναφερόμενος "στα κτήνη του Φιέζολε" (Κόλαση XV.73).[6].
Ως τον 14ο αιώνα πλούσιοι Φλωρεντινοί είχαν εξοχικές βίλες στο Φιέζολε, και μία από αυτές είναι ο τόπος όπου διαδραματίζεται το Δεκαήμερον του Βοκκάκιου. Το ποίημα του τελευταίου Il Ninfale fiesolano αποτελεί μια μυθολογική αναφορά στις απαρχές της κοινότητας του Φιέζολε[7]. Ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ αναφέρει το "sober pleasant Fiesole" (ήπιο ευχάριστο Φιέζολε) πολλές φορές στο ποίημά του Andrea Del Sarto.
Κύρια αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ερείπια των ετρουσκικών τειχών
- Ρωμαϊκά λουτρά
- Ρωμαϊκό θέατρο
- Palazzo Comunale (Δημαρχείο) του 14ου αιώνα
- Ο Καθεδρικός του Φιέζολε (Il Duomo), ο οποίος περιέχει το σκήνωμα του Αγίου Ρωμύλου Φιέζολε, μάρτυρα, και σύμφωνα με θρύλο πρώτου επισκόπου του Φιέζολε, τα σκηνώματα των συντρόφων που μαρτύρησαν μαζί του, καθώς και αυτό του Αγίου Δονάτου του Φιέζολε
- Η Badia δηλαδή ο αρχαίος καθεδρικός του Αγίου Ρωμύλου, χτισμένος το 1028 από τον επίσκοπο Jacopo Bavaro με υλικά από πολλά παλιά κτήρια, στους πρόποδες του λόφου στον οποίο βρίσκεται το Φιέζολε, και ο οποίος ναός θεωρείται ότι περιέχει το μέρος όπου μαρτύρησε ο Ρωμύλος. Ο ναός επίσης έχει σημαντικά γλυπτά του Μίνο ντα Φιέζολε. Ο παλιός καθεδρικός έγινε μοναστήρι των Βενεδικτίνων. Κάποτε είχε στην κατοχή του πολύτιμη βιβλιοθήκη, που από τότε έχει διασκορπιστεί. Το μοναστήρι έκλεισε το 1778
- Το δωμάτιο στο επισκοπικό παλάτι όπου έζησε και πέθανε ο καρμελίτης επίσκοπος Άγιος Αντρέα Κορσίνι
- Η μικρή εκκλησία της Primerana στην πλατεία του καθεδρικού, όπου ο παραπάνω άγιος προειδοποιήθηκε από την Παρθένο για τον επικείμενο θάνατό του. Χτισμένη το 996 και έχοντας επεκταθεί κατά το μεσαίωνα, η εκκλησία έχει διατηρήσει το γοτθικό πρεσβυτέριο από εκείνη την περίοδο. Στα τέλη του 16ου αιώνα απόκτησε καινούρια πρόσοψη με διακοσμήσεις grafitto του Ludovico Buti. Το εσωτερικό, σε έναν διάδρομο, έχει ένα εικονοστάσι του 13ου αιώνα που απεικονίζει την Μαντόνα με το Παιδί. Στην πτέρυγα υπάρχουν δύο ανάγλυφα του Francesco da Sangallo, και μια τερακότα από το εργαστήριο του Andrea della Robbia
- Η εκκλησία του Αγ.Αλεσσάντρο, με το σκήνωμα του Αγ. Αλεσσάντρο, επισκόπου και μάρτυρα
- Το μοναστήρι του Αγίου Φραντζέσκο στην κορυφή του λόφου, με τα κελιά του Μπερναντίνο της Σιένα και επτά Φραγκισκανών Beati
- Το San Girolamo, το σπίτι του Carlo dei Conti Guidi, ιδρυτή των Ιερωνυμικών του Φιέζολε (1360)
- Το Μοναστήρι του Σαν Ντομένικο (San Domenico), σπίτι του Φρα Αντζέλικο και του Άγιου Αντωνίνου της Φλωρεντίας
- Βίλλα Μέντιτσι (Medici, Μεδίκων)
- Βίλλα Le Balze
- Βίλλα Palmieri
- Βίλλα Schifanoia
- Fonte Lucente, όπου τιμάται ένας θαυματουργός εσταυρωμένος
- Castello di Vincigliata
|
Διάσημα άτομα από το Φιέζολε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Φραντζέσκο Λαντίνι (περ.1325 - 1397), συνθέτης, τραγουδιστής, ποιητής, εκτελεστής οργάνου και οργανοποιός
- Λορέντζο Μόνακο (1370–1424), ζωγράφος
- Φρα Αντζέλικο, ο επονομαζόμενος da Fiesole (1387–1455), ζωγράφος, το πιο γνωστό όνομα που συνδέεται με το Φιέζολε. Το όνομά του ήταν Γκουίντο, το οποίο άλλαξε σε Τζιοβάνι όταν έγινε μοναχός στους Δομινικανούς του Φιέζολε. Το επωνύμιο Αντζέλικο (Angelico, αγγελικός) του αποδόθηκε λόγω της ομορφιάς των έργων του και της καθαρότητας του πνεύματος
- Άγιος Αντρέα Κορσίνι, Φλωρεντινός μοναχός των Καρμελιτών (1302 – 6 Ιανουαρίου 1373), Επίσκοπος του Φιέζολε
- Μίνο ντα Φιέζολε (περ.1429—1484) γλύπτης και ζωγράφος
- Αντρέα Μπαρτζάλι (1981-), ποδοσφαιριστής
- Κατερίνα Μπουένο (1943–2007), τραγουδίστρια και ιστορικός φολκλορικής μουσικής
Κάποιοι διάσημοι που υπήρξαν για λίγο κάτοικοι του Φιέζολε
- Οι Γερτρούδη Στάιν και Άλις Τόκλας πέρασαν το καλοκαίρι τους πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο στο Φιέζολε[8]
- Φρανκ Λόιντ Ράιτ για κάποιο διάστημα το 1910
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, William Smith, Editor
- ↑ Ο Γάιος Μάλλιος ήταν έποικος του Φιέζολε, ο οποίος, σύμφωνα με τον Σαλλούστιο (Bellum Catilinae 24.2), ήταν ο πρώτος που πήρε τα όπλα και πολέμησε σε μάχη τη Ρώμη. Το επώνυμό του (nomen) συχνά συγχέεται με το πιο κοινό Manlius.
- ↑ Ο Ραδάγαισος εκτελέστηκε στις 23 Αυγούστου 406 (Herwig Wolfram, Thomas J. Dunlap, tr., History of the Goths, 1988:169). Ο Παουλίνος της Νόλα (Paulinus of Nola) απέδωσε την νίκη του Στίλιχου ενάντια των Οστρογότθων του Radagaisus κοντά στο Φιέζολε, στην προστασία του Φήλιξ, Πέτρου και Παύλου και άλλων αγίων.
- ↑ Dante in Love, A.N. Wilson, p. 71 (Farrar, Straus and Giroux: 2011)
- ↑ Nocita, Teresa. «Giovanni Boccaccio: Tuscan mythologies». Στο: Italo Pantani, επιμ. Pathways through Literature. Internet Culturale. http://www.internetculturale.it/opencms/opencms/directories/ViaggiNelTesto/boccaccio/eng/b21.html. Ανακτήθηκε στις 2012-01-12. Αρχειοθετήθηκε 2015-01-19 στο Wayback Machine. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2014.
- ↑ Gertrude Stein, The Autobiography of Alice B. Toklas, New York City: The Bodeley Head, Reprint: London: Penguin Classic, 2001, p. 96
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mauro Marrani, Il contado fiesolano. Grafica European Center of Fine Arts, Firenze 2010. ISBN 978-88-95450-34-6
«Fiesole». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Ιταλικά) Επίσημος ιστότοπος
