Σφαγή της Τόχνης
| Ιστορία της Κύπρου |
|---|
Η σφαγή της Τόχνης[1][2] αναφέρεται στην εκτέλεση 83 ή 84 Τουρκοκύπριων πολιτών, αιχμαλώτων προερχόμενων κυρίως από το χωριό, Τόχνη, της επαρχίας Λάρνακας, από ενόπλους της ΕΟΚΑ Β΄ στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με μαρτυρίες, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ αιχμαλώτισαν, με τη συνδρομή αστυνομικών[3], περισσότερους από 80 Τουρκοκύπριους άνδρες από την Τόχνη και το Ζύγι[4] (συμπεριλαμβανομένων και ανήλικων αγοριών άνω των 13 ετών[1]) και, αφού τους κράτησαν για ένα βράδυ στο ελληνικό σχολείο, τους επιβίβασαν σε δύο λεωφορεία με κατεύθυνση - θεωρητικά - προς τη Λεμεσό.
Κατά την αφήγηση του μοναδικού επιζήσαντα - του δεκαεννιάχρονου, τότε, Σουάτ Καφαντάρ - οι αιχμάλωτοι, που επέβαιναν στο ένα λεωφορείο, οδηγήθηκαν σε τοποθεσία κοντά στην Παλώδια όπου εκτελέστηκαν με ριπές αυτόματων όπλων, ενώ στη συνέχεια οι εκτελεστές αποτελείωσαν με χαριστικές βολές όσους ήταν ακόμη ζωντανοί[1][2][5][6]. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανήλθε στα 83 ή 84 άτομα (78 κάτοικοι της Τόχνης και άλλοι έξι από το Ζύγι). Σύμφωνα με τον Καφαντάρ[7], κατά τη διάρκεια της ομηρείας τους στο δημοτικό σχολείο, οι κρατούμενοι συνάντησαν Ελλαδίτη αξιωματικό, ο οποίος τους καθησύχασε, τονίζοντάς τους πως «στον στρατό, δεν υπάρχει κακομεταχείριση των αιχμαλώτων»[8].
Η σφαγή της Τόχνης έγινε την ίδια ημέρα με τις σφαγές στη Μαράθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα.
Αντιμετώπιση του γεγονότος μετά το 1974
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σφαγή της Τόχνης, όπως και τα αντίστοιχα εγκλήματα κατά αμάχων σε Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα, δεν ερευνήθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία[9], ούτε σχολιάζονταν επί σειρά ετών, καθώς υπήρχε η εκτίμηση πως θα ενισχυόταν η τουρκική προπαγάνδα[εκκρεμεί παραπομπή]. Μέχρι τον Μάρτιο του 2014 η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων είχε καταφέρει να ταυτοποιήσει τα οστά 46 εκ των θυμάτων[4]. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Πολίτης, οι εισαγγελικές αρχές είναι απρόθυμες να διερευνήσουν το συγκεκριμένο έγκλημα.[10]
Στις 16 Αυγούστου του 2016, η πρώην υπουργός Εξωτερικών (επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου και Δημήτρη Χριστόφια), Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, με ανάρτηση της σε μέσο κοινωνικής Δικτύωσης, απολογήθηκε δημόσια προς την Τουρκοκυπριακή κοινότητα[9]. Η ανάρτηση της σήκωσε θύελλα διαμαρτυριών με κύριο σημείο αναφοράς τις αντίστοιχες τουρκικές θηριωδίες[11][12][13]. Ακόμη, ειπώθηκαν απόψεις περί πολιτικής κίνησης, υποκινούμενης από τη θέλησή της για λύση του Κυπριακού[14], περί πρόκλησης κατά των Ελληνοκυπρίων προσφύγων[15] κ.ά.
Μετά τα γεγονότα του 1974 και την μετεγγατάσταση των τουρκοκυπρίων στην βόρεια Κύπρο, οι γυναίκες των τουρκοκύπριων θυμάτων, μετέφεραν συμβολικά πετρες για ανέγερση της μεγάλης τουρκοκυπριακής σημαίας στον Πενταδάκτυλο.[16]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Καλατζής, Μανώλης (15 Ιουνίου 2017). «Τουρκοκύπριος συγκλονίζει: Έτσι έγινε η σφαγή της Τόχνης». ProtoThema. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 Κουκουμάς, Γιώργος (2 Αυγούστου 2015). «Σφαγές Τ/κ από τον ελληνοκυπριακό φασισμό». Διάλογος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2017.
- ↑ Δημητρίου, Μάριος (21 Αυγούστου 2016). «Μια παλιά μαρτυρία στην Τόχνη». sigmalive.com. Sigma Live. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 Δημητρίου, Μάριος (20 Μαρτίου 2014). «Κηδεύτηκαν έξι Τουρκοκύπριοι της Τόχνης». sigmalive.com. Sigma Live. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2018.
- ↑ Paul Sant Cassia, Bodies of Evidence: Burial, Memory, and the Recovery of Missing Persons in Cyprus, Berghahn Books, 2007, ISBN 978-1-84545-228-5, Massacre&f=false p. 61.
- ↑ Gisela Welz,European Products: Making and Unmaking Heritage in Cyprus, Berghahn Books, 2015, ISBN 9781782388234 p. 53
- ↑ News, Πολίτης. «Ο μοναδικός επιβιώσας της Τόχνης: Δεν τρέφω μίσος για τους Ε/κ». Ο μοναδικός επιβιώσας της Τόχνης: Δεν τρέφω μίσος για τους Ε/κ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2018.
- ↑ Sevgül Uludağ (23 Ağustos 2014). «Dohni katliamı nasıl olmuştu?». havadis. havadiskibris.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-30. https://web.archive.org/web/20180430051239/https://www.havadiskibris.com/dohni-katliami-nasil-olmustu/. Ανακτήθηκε στις 2018-04-30. «Okulun içindeyken – ki esir olarak gittik – üç yıldızlı bir Yunanlı asker geldi, adam geldi bir konuşma yaptı. Dedi ki “Arkadaşlar hiç korkmayın, bugün siz esirsanız, yarın da biz esir olabiliriz. Askerlikte esirlere kötü muamele yapılmaz»
- ↑ 9,0 9,1 ««Δημόσια απολογία σε Τ/κ για τα εγκλήματα της 14/08/1974» (photo)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017.
- ↑ «Απροθυμία για Τόχνη-13 χρόνια έρευνες για τους 84 Τ/Κ της Τόχνης». Απροθυμία για Τόχνη-13 χρόνια έρευνες για τους 84 Τ/Κ της Τόχνης. 7 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Μαυρίδης, Κώστας. «Αναπάντητο ερώτημα για το Τζιάος από Αύγουστο 2009».
- ↑ «Οφείλουμε συγγνώμη στους Τουρκοκύπριους ή όχι;». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017.
- ↑ «Ερατώ Μαρκουλλή: «Δημόσια απολογία σε Τ/κ για τα εγκλήματα της 14/08/1974»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2016.
- ↑ «To σύνδρομο του «κάναμε κι εμείς πολλά»». Ο Φιλελεύθερος. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017.
- ↑ Καλλινίκου, Γιώργος. «Η αχρείαστη απολογία της Ερατώς, η απύθμενη πρόκληση της Μαρκουλλή». ο Φιλελεύθερος.
- ↑ Contested Symbols as Social Representations: The Case of Cyprus Charis Psaltis , Tahir Beydola , Giorgos Filippou , and Nektarios Vrachimis στο βιβλίο 2014 Symbols that Bind, Symbols that Divide The Semiotics of Peace and Conflict Editors: Moeschberger, Scott L., Phillips DeZalia, Rebekah A. (Eds.) Springer p.69