Σαν Κάντιντο
Συντεταγμένες: 46°43′58.339″N 12°16′45.001″E / 46.73287194°N 12.27916694°E
| Σαν Κάντιντο | |
|---|---|
.jpg) | |
  Σαν Κάντιντο | |
.svg) | |
| Χώρα | Ιταλία |
| Διοικητική υπαγωγή | Αυτόνομη Επαρχία του Μπολτσάνο |
| Προστάτης | Saint Candidus |
| • Μέλος του/της | Κλιματική Συμμαχία[1] |
| Έκταση | 79,85 km²[2] |
| Υψόμετρο | 1.175 μέτρα |
| Πληθυσμός | 3.384 (1 Ιανουαρίου 2023)[3] |
| Ταχ. κωδ. | 39038 |
| Τηλ. κωδ. | 0474 |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Σαν Κάντιντο (ιταλικά: San Candido, προφέρεται: [saŋ ˈkandido]) ή Ίννιχεν (γερμανικά: Innichen[4], προφέρεται: [ˈɪnɪçn̩]) είναι κωμόπολη της Ιταλίας με 3172 κατοίκους.[5] Βρίσκεται στην περιοχή της Άνω Πουστερίας στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο στις Άλπεις στα σύνορα με την Αυστρία. Διοικητικά ανήκει στον ιταλικό δήμο "comune delle Tre Cime" (Δήμος των τριών κορυφών) με πρωτεύουσα το Ντομπιάκο, που περιλαμβάνει και την κωμόπολη Σέστο. Το 84,84% των κατοίκων μιλάνε Γερμανικά, το 14,78% Ιταλικά και 0,38% Λαδινικά.[6]
Η περιοχή που βρίσκεται η κωμόπολη αποτελεί την λεκάνη απορροής του Δούναβη, ενώ από τοποθεσία κοντά στην πόλη πηγάζει ο Ντράβα, ένας από τους παραποτάμους του.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται για πρώτη φορά με το όνομα Ίντια (India) το 769, Ίντιχα (Intihha) το 822 και Intichingen το 1070. Πιστεύεται ότι προέρχεται από τα λατινικά "Indius" ή "Intica".[7][8] Το ιταλικό όνομα της πόλης Σαν Κάντιντο δόθηκε όταν η πόλη πέρασε στην Ιταλία μετά από πρόταση του Ettore Tolomei ο οποίος είχε προτείνει την Drava San Candido.
Στην περιοχή αρχικά ιδρύθηκε ένα μοναστήρι το 769 από τον Βαυαρό δούκα. Τότε η περιοχή ανήκε στο δουκάτο της Βαυαρίας και γύρω από αυτό το μοναστήρι δημιουργήθηκε η σημερινή πόλη. Η πόλη εξελίχθηκε σε θρησκευτικό κέντρο της περιοχής, αργότερα πέρασε στην εξουσία του κόμη του Τιρόλο, Σλάβων, και τέλος της Αυστρίας. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή ήταν δίπλα στο μέτωπο του πολέμου της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας. Με τη συνθήκη του 1919 η πόλη πέρασε στην κατοχή της Ιταλίας. Τότε χτίστηκαν δυο στρατόπεδα στην πόλη για τον στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής. Το Ίννικεν αποτελούσε το τέλος της σιδηροδρομικής γραμμής του αυστριακού δικτύου που την ένωνε με την υπόλοιπη Αυστρία.
Μνημεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το οχυρωμένο συγκρότημα Stiftskirche Innichen είναι το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης. Χτίστηκε το 1043 στον χώρο του μοναστηριού των Βενεδικτίνων που ιδρύθηκε το 769 από τον Tassilo ΙΙΙ της Βαυαρίας και στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Σλάβους. Χαρακτηριστικό του είναι ο πανύψηλος πύργος ενώ στο εσωτερικό του φιλοξενεί πολλά έργα τέχνης και πίνακες ζωγραφικής[9]. Θεωρείται το πιο σημαντικό μνημείο ρομανικού ρυθμού στο Νότιο Τιρόλο.[10]
Η μονή του Αγίου Λεοπόλδου χτίστηκε το 600 μ.Χ. και τον 16ο αιώνα εγκαταστάθηκαν εκεί φραγκισκανοί μοναχοί. Στην μονή οι μοναχοί κατασκεύασαν πύργο[9] ενώ είχε και σημαντική βιβλιοθήκη που σήμερα έχει μεταφερθεί στο Μπολτσάνο.[11]
Στην πόλη υπάρχουν η εκκλησία του San Michele του 1735, με χαρακτηριστικό της το καμπαναριό και τα τοξωτά παράθυρα της με αγάλματα.[9] Το παρεκκλήσι του Αγίου Τάφου κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή χτίστηκε το 1653 από έναν ταβερνιάρη ονόματι "Georg Paprion", ο οποίος μετά από ένα προσκύνημά του στους Αγίους Τόπους, έφτιαξε το παρεκκλήσι ως αντίγραφο σε μικρογραφία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.[9]
Λίγο έξω από την πόλη είναι τα ιαματικά λουτρά δημοφιλή από τους αρχαίους χρόνους και εμφανίζονται για πρώτη φορά σε έγγραφα του δέκατου έκτου αιώνα. Το 1856 εκεί χτίστηκε σανατόριο, αργότερα ξενοδοχείο και το 1851 χτίστηκε κι ένας μικρός ναός πάνω σε ερείπια προχριστιανικού χώρου λατρείας.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.klimabuendnis .org /nc /kommunen /das-netzwerk .html. - ↑ 2,0 2,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ AA. VV., Dizionario di toponomastica. Storia e significato dei nomi geografici italiani, Milano, GARZANTI, 1996, p. 570.
- ↑ Dato Istat Αρχειοθετήθηκε 2012-03-09 στο Wayback Machine. - Popolazione residente al 31 dicembre 2010.
- ↑ Astat informazioni N.17 - 08/2002
- ↑ AA.VV., Nomi d'Italia. Novara, Istituto Geografico De Agostini, 2004.
- ↑ Egon Kühebacher, Die Ortsnamen Südtirols und ihre Geschichte, vol. 1, Bozano: Athesia 1995, ISBN 88-7014-634-0, p. 165.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 http://www.hochpustertal.info/it/suedtirol/innichen/kultur/kirchen_und_kapellen.html
- ↑ Touring Club Italiano: Piccole città, borghi e villaggi. Milano 2006
- ↑ Manfred Schmidt, Die Franziskaner-Bibliotheken Kaltern, Innichen, Signat und Klosterlechfeld, Bressanone, Provinz-Verlag, 2007.
- ↑ http://altapusteria.wordpress.com/2010/02/12/escursione-invernale-ai-bagni-di-san-candido/
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Kühebacher, Egon: Die Hofmark Innichen. Ein Heimatbuch für Einheimische und Gäste, a cura del Festkomitee "1200 Jahre Innichen". Bolzano 1969
- Kühebacher, Egon: Kirche und Museum des Stiftes Innichen. Bolzano: Athesia 1993. ISBN 978-88-7014-721-6
- Kühebacher, Egon: Das Kollegiatstift zu den Heiligen Candidus und Korbinian von Innichen. In: Dom- und Kollegiatstifte in der Region Tirol, Südtirol, Trentino in Mittelalter und Neuzeit = Collegialità ecclesiastica nella regione trentino-tirolese dal medioevo all'età moderna. A cura di Hannes Obermair, Klaus Brandstätter e Emanuele Curzel, Innsbruck: Wagner, 2006, p. 193-204. ISBN 978-3-7030-0403-2
- Touring Club Italiano: Piccole città, borghi e villaggi. Milano 2006. ISBN 88-365-4145-3
- Manfred Schmidt, Die Franziskaner-Bibliotheken Kaltern, Innichen, Signat und Klosterlechfeld / Le biblioteche francescane di Caldaro, San Candido, Signato e Klosterlechfeld (Erschließung Historischer Bibliotheken in Südtirol, 3), Bressanone, Provinz-Verlag, 2007. ISBN 978-88-88118-45-1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «DoloMythos», μουσείο Δολομιτικών Άλπεων
- Σαν Κάντιντο
