Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οδηγός Αισιοδοξίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οδηγός Αισιοδοξίας
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Ο. Ράσελ
ΠαραγωγήThe Weinstein Company
ΣενάριοΝτέιβιντ Ο. Ράσελ
(σενάριο)
Μάθιου Κουίκ
(μυθιστόρημα)
Βασισμένο σεThe Silver Linings Playbook
ΠρωταγωνιστέςΜπράντλεϊ Κούπερ
Τζένιφερ Λόρενς
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Τζάκι Γουίβερ
Τζούλια Στάιλς
Κρις Τάκερ
ΜουσικήΝτάνι Έλφμαν
Τραγούδιδιάφοροι καλλιτέχνες
ΦωτογραφίαMasanobu Takayanagi
ΜοντάζΤζέι Κάσιντι και Crispin Struthers
Εταιρεία παραγωγήςThe Weinstein Company και Mirage Enterprises
ΔιανομήThe Weinstein Company, Netflix και Microsoft Store
Πρώτη προβολήCountry flag 16 Νοεμβρίου 2012
Country flag 31 Ιανουαρίου 2013
Διάρκεια122 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Οδηγός Αισιοδοξίας (Αγγλικά: Silver Linings Playbook) είναι αμερικανική αισθηματική δραματική κομεντί παραγωγής 2012, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ. Η ταινία είναι βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Μάθιου Κουίκ[1] και αφηγείται την ιστορία του πρώην καθηγητή Πατ Σολιτάνο, ο οποίος επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι και μένει με τους γονείς του αφού πέρασε οχτώ μήνες σε ψυχιατρικό ίδρυμα καθώς πάσχει από διπολική διαταραχή. Ο Πατ έχει χάσει τα πάντα. Το σπίτι του, τη δουλειά του και τη σύζυγό του. Είναι αποφασισμένος να φτιάξει από την αρχή του ζωή του, να παραμείνει θετικός και να τα ξαναβρεί με τη σύζυγό του ενάντια των δύσκολων συνθηκών που οδήγησαν στο χωρισμό τους. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν ο Πατ γνωρίζει την Τίφανι, μια μυστηριώδη κοπέλα με τα δικά της προβλήματα. Η Τίφανι προσφέρεται να βοηθήσει τον Πατ να τα ξαναβρεί με τη σύζυγό του, αλλά μόνο αν της κάνει κι αυτός κάτι πολύ σημαντικό ως αντάλλαγμα. Αφού συμφωνήσουν, ένας απροσδόκητος δεσμός αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ τους. Πρωταγωνιστούν οι Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζάκι Γουίβερ, Τζούλια Στάιλς και Κρις Τάκερ.

Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο στις 8 Σεπτεμβρίου 2012 όπου και βραβεύτηκε με το Βραβείο Κοινού[2][3] και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 16 Δεκεμβρίου 2012. Έτυχε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς[4] και απέσπασε οχτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Σκηνοθεσία. Η ταινία κατάφερε επίσης να λάβει υποψηφιότητες και στις τέσσερις κατηγορίες υποκριτικής, κάτι που συμβαίνει σπάνια στο θεσμό των βραβείων. Τελευταία φορά συνέβη το 1981 με την ταινία Οι Κόκκινοι (Reds).[5] Η Τζένιφερ Λόρενς βραβεύτηκε με το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, με το Screen Actors Guild Award Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο[6] και με τη Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ για την ερμηνεία της.[7]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πατ Σολιτάνο, ο οποίος πάσχει από διπολική διαταραχή, επιστρέφει στο πατρικό του και μένει με τους γονείς του μετά από παραμονή οχτώ μηνών σε ψυχιατρική κλινική. Μαθαίνει ότι η σύζυγός του, η Νίκι, έχει μετακομίσει και ο πατέρας του, ο Πατ Σολιτάνο ο Πρεσβύτερος, έχει μείνει χωρίς δουλειά και το 'χει ρίξει στα αθλητικά στοιχήματα για να βγάλει αρκετά λεφτά ώστε να ανοίξει ένα εστιατόριο. Ο Πατ είναι αποφασισμένος να ξαναφτιάξει τη ζωή του και να τα ξαναβρεί με τη Νίκι, η οποία κατέθεσε περιοριστικά μέτρα εναντίον του μετά το βίαιο επεισόδιο που τον έστειλε στην κλινική.

Αφού μίλησε με το θεραπευτή Δόκτωρ Πατέλ, που του όρισε υποχρεωτικά το δικαστήριο, ο Πατ εξηγεί γιατί νοσηλεύτηκε στην κλινική. Επιστρέφοντας σπίτι από το λύκειο που δούλευε, βρήκε τη Νίκι να κάνει σεξ με έναν άλλο καθηγητή μέσα στο ντους, ενώ ακουγόταν το τραγούδι του γάμου τους "My Cherie Amour". Γεμάτος θυμό, σχεδόν κόντεψε να σκοτώσει τον άνδρα στο ξύλο. Ο Πατ, παρ' όλα αυτά θεωρεί πως δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή για την κατάστασή του.

Στο δείπνο που τον κάλεσε ένας φίλος του, ο Ρόνι, ο Πατ γνωρίζει την Τίφανι Μάξγουελ, μια νεαρή χήρα και εξαρτημένη στο σεξ, που μόλις απολύθηκε από τη δουλειά της. Ο Πατ και η Τίφανι αναπτύσσουν μια παράξενη φιλία μέσω των νευρώσεων που μοιράζονται. Η Τίφανι προσφέρεται να παραδώσει στη Νίκι ένα γράμμα με αντάλλαγμα ο Πατ να γίνει ο παρτενέρ της σε έναν επερχόμενο διαγωνισμό χορού. Διστακτικά ο Πατ δέχεται και αμέσως ξεκινούν να κάνουν πρόβες. Ο Πατ πιστεύει ότι ο διαγωνισμός θα είναι μια καλή ευκαιρία να δείξει στη Νίκι ότι άλλαξε και έγινε καλύτερος άνθρωπος. Η Τίφανι δίνει στον Πατ μια δακτυλογραφημένη απάντηση από τη Νίκι, στην οποία προσεχτικά υπαινίσσεται ότι υπάρχει πιθανότητα να τα ξαναβρούν.

Τα πράγματα κυλούν ομαλά για τον Πατ μέχρι που ο πατέρας του, του ζητά να πάνε μαζί σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου της ομάδας Eagles, στον οποίο έχει ποντάρει όλα του λεφτά, για γούρι. Ο Πατ δεν πάει στην πρόβα του με την Τίφανι για να παραστεί στον αγώνα όπου και μπλέκει σε καυγά και συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Η ομάδα Eagles χάνει τον αγώνα και ο πατέρας τού Πατ γίνεται έξω φρενών. Η Τίφανι φτάνει στο σπίτι και διαφωνεί με τον πατέρα τού Πατ ότι "μπορεί και διαβάζει τα σημάδια" και ότι ήταν πιο τυχερός όταν ο Πατ έκανε πρόβες μαζί της. Ο Πατ ο Πρεσβύτερος βάζει στοίχημα με τον τζογαδόρο φίλο του ότι αν οι Eagles κερδίσουν στον αγώνα με τους Dallas και αν ο Πατ σκοράρει 5 στους 10 πόντους στο διαγωνισμό χορού, θα πάρει πίσω τα χρήματα που έχασε στο πρώτο στοίχημα. Ο Πατ δεν θέλει πλέον να συμμετάσχει στο διαγωνισμό κάτω από αυτές τις συνθήκες και ξαναδιαβάζει το γράμμα της Νίκι και καταλαβαίνει ότι το γράμμα γράφτηκε από την Τίφανι.

Όλοι τους καταφτάνουν στο διαγωνισμό το ίδιο βράδυ που παίζεται και ο αγώνας. Η Τίφανι τρομοκρατείται όταν ανακαλύπτει ότι και η Νίκι πήγε στο διαγωνισμό. Αναστατωμένη ότι ο Πατ μπορεί να τα ξαναβρεί με τη Νίκι και ότι θα τον χάσει, η Τίφανι πηγαίνει στο μπαρ και πίνει δύο βότκες. Ο Πατ την εντοπίζει και καταφέρνει να την πάει στην πίστα όπου και χορεύουν. Καθώς χορεύουν οι Eagles κερδίζουν τον αγώνα και αφού τελειώνουν το νούμερο η βαθμολογία τους είναι ακριβώς 5 πόντοι.

Παρά το 5 της βαθμολογίας όλοι οι γνωστοί τους ζητωκραυγάζουν και ο Πατ πλησιάζει τη Νίκι και της μιλάει ψιθυριστά στο αυτί. Η Τίφανι φεύγει. Ο Πατ αφήνει τη Νίκι και πάει να βρει την Τίφανι. Τρέχει πίσω της και της λέει ότι γνωρίζει για το ψεύτικο γράμμα. Της ομολογεί ότι την αγάπησε από τη στιγμή που την γνώρισε, απλά άργησε να το συνειδητοποιήσει και φιλιούνται. Γίνονται ζευγάρι και ο Πατ ο Πρεσβύτερος ανοίγει το εστιατόριο με τα λεφτά που κέρδισε.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μπράντλεϊ Κούπερ στο ρόλο του Πατ Σολιτάνο
  • Τζένιφερ Λόρενς στο ρόλο της Τίφανι Μάξγουελ
  • Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο ρόλο του Πατ Σολιτάνο, του πρεσβύτερου
  • Τζάκι Γουίβερ στο ρόλο της Ντολόρες Σολιτάνο
  • Κρις Τάκερ στο ρόλο του Ντάνι
  • Τζούλια Στάιλς στο ρόλο της Βερόνικα
  • Τζον Ορτίζ στο ρόλο του Ρόνι
  • Ανουπάμ Κερ στο ρόλο του Δόκτωρ Πατέλ
  • Σία Γουίγκαμ στο ρόλο του Τζέικ Σολιτάνο
  • Μπρία Μπι στο ρόλο της Νίκι

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Weinstein Company αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου πριν καν αυτό εκδοθεί και σχεδίαζε οι Σίντνεϊ Πόλακ και Άντονι Μινγκέλα να αναλάβουν την παραγωγή, πριν και οι δυο αποβιώσουν το 2008.[8] Ο Πόλακ έδωσε το βιβλίο στον Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, λέγοντάς του ότι θα είναι δύσκολο εξαιτίας του ότι το στόρι είναι συναισθηματικό και ταλαίπωρο και ταυτόχρονα αστείο και ρομαντικό. Ο Ράσελ έγραψε το σενάριο είκοσι φορές μέσα σε πέντε χρόνια και είπε ότι αυτό που τον τράβηξε στην ιστορία του βιβλίου είναι οι οικογενειακές σχέσεις και κυρίως εξαιτίας της σύνδεσης με το γιο του, ο οποίος πάσχει από διπολική διαταραχή και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.[9][10]

Γυρίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία γυρίστηκε σε 33 ημέρες. Μια πιο ακραία και σκοτεινότερη εκδοχή γυρίστηκε καθώς και σκηνές με το χαρακτήρα του Ρόμπερτ Ντε Νίρο να είναι πιο σκληρός ή πιο τρυφερός. Ο Ράσελ δούλεψε με τον μοντέρ Τζέι Κάσιντι ώστε να δώσουν την ισορροπία που επιθυμούσαν.[9]

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ράσελ αρχικά είχε την πρόθεση να γυρίσει την ταινία με πρωταγωνιστές τους Βινς Βον και Ζόι Ντεσανέλ, αλλά προτίμησε να σκηνοθετήσει την ταινία The Fighter (2010).[9][10][11] Ο Μαρκ Γουόλμπεργκ είχε δεχτεί το ρόλο και θα συνεργαζόταν με τον Ράσελ για τέταρτη φορά αλλά αποχώρησε από το πρότζεκτ εξαιτίας καθυστερήσεων στην παραγωγή οι οποίες προκάλεσαν προβλήματα με το πρόγραμμα του ηθοποιού.[12] Ο ρόλος δόθηκε τελικά στον Μπράντλεϊ Κούπερ αφού ο Ράσελ τον είδε στην ταινία Γαμο-Μπελάδες (Wedding Crashers, 2005) και παρατήρησε ότι ο Κούπερ είχε μια "ενέργεια καλού-κακού άνδρα".[13]

Ο ρόλος της Τίφανι δόθηκε στην Αν Χάθαγουεϊ αλλά λόγω σύγκρουσης του προγράμματός της με τα γυρίσματα της ταινίας Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή (The Dark Knight Rises, 2012), αποχώρησε από το πρότζεκτ.[14] Πολλές ηθοποιοί έκαναν δοκιμαστικό, ανάμεσά τους οι Ελίζαμπεθ Μπανκς, Κίρστεν Ντανστ, Αντζελίνα Τζολί[11][12], Ρούνι Μάρα, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μπλέικ Λάιβλι και Ολίβια Γουάιλντ.[10][15][16] Ο Ράσελ δεν πίστευε ότι η Τζένιφερ Λόρενς ήταν κατάλληλη για το ρόλο και το γεγονός ότι δέχτηκε να περάσει από δοκιμαστικό ήταν εντελώς για τυπικούς λόγους.[10][11] Θεωρούσε ότι η Λόρενς ήταν πολύ νέα για να παίξει με τον Κούπερ, αλλά το δοκιμαστικό της του άλλαξε γνώμη. "Υπάρχει μια εκφραστικότητα στα μάτια και στο πρόσωπό της, για την οποία πολλές σταρ πρέπει να δουλέψουν για να αποκτήσουν", δήλωσε ο Ράσελ.[17]

Οι Λόρενς και Κούπερ δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία με χορό. Σε λιγότερο από ένα μήνα, η χορογράφος του σόου So You Think You Can Dance, Μάντι Μουρ, δίδαξε τους δύο πρωταγωνιστές τις σκηνές χορού. Η Μουρ περιέγραψε τον Κούπερ ως κάποιον με φυσικές χορευτικές ικανότητες.[18][19]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 21.000.000 δολάρια[20], η ταινία Οδηγός Αισιοδοξίας έκανε άνοιγμα τριημέρου σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών στη 17η θέση με 443.000 δολάρια.[20] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 132 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 104,3 εκατομμύρια δολάρια.[20] Παγκοσμίως απέφερε 236,4 εκατομμύρια δολάρια.[20]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[21] Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα
Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Ο. Ράσελ Υποψηφιότητα
Διασκευασμένο Σενάριο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ Υποψηφιότητα
Α' Ανδρικού Ρόλου Μπράντλεϊ Κούπερ Υποψηφιότητα
Β' Ανδρικού Ρόλου Ρόμπερτ Ντε Νίρο Υποψηφιότητα
Α' Γυναικείου Ρόλου Τζένιφερ Λόρενς Νίκη
Β' Γυναικείου Ρόλου Τζάκι Γουίβερ Υποψηφιότητα
Μοντάζ Τζέι Κάσιντι & Κρίσπιν Στράδερς Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[7] Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ Υποψηφιότητα
Σενάριο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ Υποψηφιότητα
Α' Ανδρικού Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ Μπράντλεϊ Κούπερ Υποψηφιότητα
Α' Γυναικείου Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ Τζένιφερ Λόρενς Νίκη
Screen Actors Guild Awards[6] Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Μπράντλεϊ Κούπερ Υποψηφιότητα
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Τζένιφερ Λόρενς Νίκη
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Ρόμπερτ Ντε Νίρο Υποψηφιότητα
Καλύτερη Ερμηνεία από Καστ Υποψηφιότητα
BAFTA[22] Α' Ανδρικού Ρόλου Μπράντλεϊ Κούπερ Υποψηφιότητα
Α' Γυναικείου Ρόλου Τζένιφερ Λόρενς Υποψηφιότητα
Διασκευασμένο Σενάριο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ Νίκη

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Lisa Schwarzbaum (16 Νοεμβρίου 2012). «Silver Linings Playbook (2012)». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  2. ↑ Whipp, Glenn. «'Silver Linings Playbook' wins People's Choice at Toronto festival». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  3. ↑ Ellwood, Gregory (16 Σεπτεμβρίου 2012). «'Silver Linings Playbook' beats 'Argo' for Toronto Film Festival People's Choice Award». HitFix.com (HitFix Entertainment News). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-12-09. https://web.archive.org/web/20141209030009/http://www.hitfix.com/awards-campaign/silver-linings-playbook-beats-argo-for-toronto-film-festival-peoples-choice-award. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  4. ↑ «Silver Linings Playbook στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  5. ↑ Bodey, Michael (11 Ιανουαρίου 2013). «Jacki Weaver, Hugh Jackman and Naomi Watts in race for Oscar». The Australian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «The 19th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2012. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «70th Golden Globe Awards - Nominations». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2012. 
  8. ↑ Melena Ryzik (9 Νοεμβρίου 2012). «Shooting the Sass Easily as an Arrow». The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/11/11/movies/jennifer-lawrence-in-silver-linings-playbook.html. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Mike Ryan (28 Νοεμβρίου 2012). «David O. Russell, 'Silver Linings Playbook' Director, On Reinventing Bradley Cooper And Robert De Niro». The Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Chris Willman (30 Νοεμβρίου 2012). «"Silver Linings" David O. Russell on how Jennifer Lawrence skyped her way to Oscar front-runner». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Angelina Jolie Wanted Jennifer Lawrence's 'Silver Linings Playbook' Role». StarPulse.com. 6 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Bradley Cooper Replaces Mark Wahlberg in THE SILVER LININGS PLAYBOOK; Robert De Niro in Talks». Collider.com. 1 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  13. ↑ Glenn Whipp (1 Δεκεμβρίου 2012). «'Silver Linings Playbook': Bradley Cooper's good 'bad guy energy'». Los Angeles Times (A Tribune Newspaper). http://www.latimes.com/entertainment/envelope/goldstandard/la-et-mn-bradley-cooper-david-o-russell-silver-linings-bad-guy-energy-20121130,0,771333.story. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  14. ↑ Wales, George (2 Αυγούστου 2011). «Bradley Cooper joining The Silver Linings Playbook?». TotalFilm.com. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  15. ↑ Jennifer Vineyard (20 Δεκεμβρίου 2012). «Party Lines Slideshow: David O. Russell Tells Us Who Else Auditioned for Silver Linings Playbook». Vulture.com. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  16. ↑ «How Jennifer Lawrence stole her 'Silver Linings Playbook' role». Yahoo.com. 10 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  17. ↑ Rebecca Ford (21 Νοεμβρίου 2012). «'Silver Linings Playbook': Jennifer Lawrence Wins Her Role via Skype, Learns to Dance Like an Amateur». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  18. ↑ «Bradley Cooper & Jennifer Lawrence's 'Amazing Chemistry' Evident During Dance Rehearsal». People.com. 9 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  19. ↑ Jada Yuan (12 Νοεμβρίου 2012). «Jennifer Lawrence Has 30 Minutes to Schmooze Oscar Voters Before Getting Back to Hunger Games». Vulture.com. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 «Οδηγός Αισιοδοξίας στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  21. ↑ «85th Academy Awards Nominations». oscar.go.com. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  22. ↑ «British Academy Film Awards Nominations in 2013». bafta.org. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οδηγός_Αισιοδοξίας&oldid=10708701"