Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μείζων Κίνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης της Μείζονος Κίνας

 Η Μείζων Κίνα είναι άτυπη γεωγραφική περιοχή που μοιράζεται εμπορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τους Κινέζους Χαν.[1] Η έννοια της «Μείζονος Κίνας» αναφέρεται στην περιοχή που συνήθως περιλαμβάνει την ηπειρωτική Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και την Ταϊβάν στην Ανατολική Ασία, μέρη όπου η πλειοψηφία είναι πολιτιστικά και εθνοτικά Κινέζοι Χαν.[2][3][4] Ορισμένοι αναλυτές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν μέρη που έχουν κυρίως κινεζικό πληθυσμό, όπως η Σιγκαπούρη. Ο όρος μπορεί να γενικευτεί για να συμπεριλάβει «δεσμούς μεταξύ των περιφερειακών κινεζικών κοινοτήτων».[5][6]

Οι πολυεθνικές εταιρείες χρησιμοποιούν συχνά τον όρο για να ονομάσουν τα περιφερειακά κεντρικά γραφεία τους. Για παράδειγμα, η Procter & Gamble το χρησιμοποιεί για να ονομάσει την περιφερειακή της έδρα στο Γκουανγκτζόου που λειτουργεί επίσης στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊπέι της Ταϊβάν.[7] Η Apple το χρησιμοποιεί για την περιφερειακή της έδρα στη Σαγκάη.[8][9]

Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να αποφευχθεί η επίκληση ευαισθησιών σχετικά με το πολιτικό καθεστώς της Ταϊβάν.[10]

Ο όρος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε σχέση με τον κινεζικό αλυτρωτισμό σε εθνικιστικά πλαίσια, όπως η αντίληψη ότι η Κίνα πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου τα «χαμένα εδάφη» της για να δημιουργήσει μια Μείζων Κίνα.[11][12]

Ο χάρτης της «Κίνας» στην αμερικανική προπαγανδιστική ταινία του 1944 The Battle of China, που δείχνει τα εδάφη της Δημοκρατίας της Κίνας: Κίνα, Μαντζουρία, Μογγολία, Σιντζιάνγκ και Θιβέτ.
Απεικόνιση εδαφών που διεκδικεί η Δημοκρατία της Κίνας σε ένα μνημείο του Τσιανγκ Κάι Σεκ

Ο όρος χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό, αλλά με διαφορετικό εύρος και χροιά.

Στη δεκαετία του 1930, ο Τζορτζ Κρέσι το χρησιμοποίησε για να αναφερθεί σε ολόκληρη την Κινεζική Αυτοκρατορία, σε αντίθεση με την ίδια την Κίνα.[13] Η χρήση από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε κυβερνητικούς χάρτες τη δεκαετία του 1940 ως πολιτικός όρος περιελάμβανε εδάφη που διεκδικούσε η Δημοκρατία της Κίνας που αποτελούσαν μέρος της προηγούμενης αυτοκρατορίας Τσινγκ ή γεωγραφικά για αναφορά σε τοπογραφικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την Κίνα που μπορεί ή όχι να ήταν εξ ολοκλήρου εντός των κινεζικών πολιτικών συνόρων.[13]

Η ιδέα άρχισε να εμφανίζεται ξανά σε κινεζικές πηγές στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αναφερόμενη στους αυξανόμενους εμπορικούς δεσμούς μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και του Χονγκ Κονγκ, με τη δυνατότητα να επεκταθούν στην Ταϊβάν, με ίσως την πρώτη τέτοια αναφορά στο ταϊβανέζικο περιοδικό Changqiao το 1979.[13]

Ο όρος επανεμφανίστηκε στη συνέχεια στη δεκαετία του 1980 για να αναφέρεται στους αυξανόμενους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των περιοχών καθώς και στη δυνατότητα πολιτικής ενοποίησης.[13] Δεν είναι μια θεσμοποιημένη οντότητα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας ή η Αφρικανική Ένωση. Η ιδέα είναι μια γενίκευση για την ομαδοποίηση πολλών αγορών που θεωρείται ότι συνδέονται στενά οικονομικά και δεν συνεπάγεται κυριαρχία.[10] Η ιδέα δεν περιλαμβάνει πάντα την Ταϊβάν, καθώς για παράδειγμα η Cisco χρησιμοποιεί το «Μείζων Κίνα και Ταϊβάν» για να αναφερθεί στην αγορά.[14]

  1. «Pact row could harm Greater China economic integration: ANZ». Focus Taiwan. 2 April 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-03. https://web.archive.org/web/20170803211559/http://focustaiwan.tw/news/aeco/201404020006.aspx. Ανακτήθηκε στις 6 November 2018. 
  2. William, Yat Wai Lo (2016). «The concept of greater China in higher education: adoptions, dynamics and implications». Comparative Education 52: 26–43. doi:10.1080/03050068.2015.1125613. «This term can be narrowly defined as referring to a geographic concept that consists of the People's Republic of China, the Republic of China, the Hong Kong Special Administrative Region and the Macau Special Administrative Region, where ethnic Chinese comprise the majority of the population. In this sense, the term is used to describe the ethnic and the associated political, economic and cultural ties among these Chinese societies (Harding 1993; Cheung 2013).». 
  3. «Apple overtakes Lenovo in China sales». Financial Times. 18 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2011. 
  4. «《路透晚报》4月29日日间新闻摘要(大中华区)». 路透中文网 reuters. 
  5. William, Yat Wai Lo (2016). «The concept of greater China in higher education: adoptions, dynamics and implications». Comparative Education 52: 26–43. doi:10.1080/03050068.2015.1125613. «However, some analysts see the Greater China concept as a way to summarise ‘the linkages among the fair-flung international Chinese community’, thereby incorporating Singapore and overseas Chinese communities in their usage of the term (Harding 1993, 660; also see Wang 1993).». 
  6. Harding, Harry (December 1993). «The Concept of "Greater China": Themes, Variations and Reservations*» (στα αγγλικά). The China Quarterly 136: 660–686. doi:10.1017/S030574100003229X. ISSN 1468-2648. https://www.cambridge.org/core/journals/china-quarterly/article/concept-of-greater-china-themes-variations-and-reservations/FAED34F84F7A8CF25CB3328991218293. 
  7. «P&G in Greater China». www.pgcareers.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  8. «Isabel Ge Mahe named Apple's managing director of Greater China». Apple Newsroom. https://www.apple.com/newsroom/2017/07/isabel-ge-mahe-named-apple-managing-director-of-greater-china/. Ανακτήθηκε στις 16 March 2020. 
  9. Mickle, Andrew Dowell and Tripp (14 Μαρτίου 2020). «Apple Closes All Its Stores Outside China Over Coronavirus». Wall Street Journal. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  10. 10,0 10,1 Aretz, Tilman (2007). The greater China factbook. Taipei: Taiwan Elite Press. ISBN 978-986-7762-97-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2009. 
  11. Tseng, Hui-Yi (2017). Revolution, State Succession, International Treaties and the Diaoyu/Diaoyutai Islands. Cambridge Scholars Publishing. σελ. 66. ISBN 9781443893688. 
  12. Kim, Samuel S. (1979). China, the United Nations, and World Order. Princeton University Press. σελ. 43. ISBN 9780691100760. 
  13. 13,0 13,1 13,2 13,3 Harding, Harry (December 1993). «The Concept of 'Greater China': Themes, Variations and Reservations». The China Quarterly 136 (136, Special Issue: Greater China): 660–686. doi:10.1017/S030574100003229X. 
  14. «The Rundown: Pegatron's Tesla Ambitions, Tech Sector Bonuses, and Cisco's New Software Center». topics.amcham.com.tw. Taiwan Topics. 18 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2021.