Μαξιμιλιανέουμ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Μαξιμιλιανέουμ (Maximilianeum) είναι παλατινό κτίριο στο Μόναχο, που κατασκευάστηκε ως έδρα φοιτητικού ιδρύματος. Στεγάζει επίσης το βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο από το 1949.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας ξεκίνησε το έργο στις 5 Οκτωβρίου 1857. Ο κορυφαίος αρχιτέκτονας ήταν ο Φρίντριχ Μπυρκλάιν. Το κτίριο βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Ίζαρ, πριν από τη γέφυρα Μαξιμίλιαν και σηματοδοτεί το ανατολικό άκρο της Μαξιμιλιανστράσσε, μιας από τις βασιλικές λεωφόρους του Μονάχου, που πλαισιώνεται από νεογοτθικά παλάτια.
Λόγω στατικών προβλημάτων, η κατασκευή ολοκληρώθηκε μόλις το 1874 μετά από επανειλημμένες επισκευές και η πρόσοψη του Μαξιμιλιανέουμ, που σχεδιάστηκε αρχικά και σε νεογοτθικό ρυθμό, έπρεπε να αλλάξει σε αναγεννησιακό ύφος υπό την επίδραση του Γκότφριντ Σέμπερ. Η πρόσοψη ήταν διακοσμημένη με καμάρες, κολώνες, ψηφιδωτά και κόγχες γεμάτες προτομές.
Μέχρι λίγο πριν από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποιούνταν στο χώρο η Έκθεση Τέχνης του Μονάχου. Προς το τέλος του πολέμου, τα δύο τρίτα του κτιρίου βομβαρδίστηκαν. Μετά τον πόλεμο, το κτήριο ανοικοδομήθηκε από τον Καρλ Κεργκλ. Το 1949, το Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο εξέλεξε το κτίριο ως έδρα του, πράγμα που απαιτούσε αντίστοιχες αλλαγές στο χώρο. To πρώην Βαυαρικό Κρατικό Κοινοβούλιο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όταν η κατασκευή του Μαξιμιλιανέουμ για τις πολλαπλές χρήσεις ήταν πολύ μικρή, προστέθηκαν τα έτη 1958/59 και 1964/65 νέες πτέρυγες με γραφεία και αίθουσες συσκέψεων.
Από το 1992-1994 ακολούθησε μια επέκταση από τους αρχιτέκτονες Βόλκερ Στάαμπ και Γιούργκεν Πλόιζερ και τα έτη 2010-2012 πραγματοποιήθηκε περαιτέρω επέκταση.