Ζαν-Φρανσουά Μαρμοντέλ
| Ζαν-Φρανσουά Μαρμοντέλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean-François Marmontel (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Ιουλίου 1723[1][2][3] Bort-les-Orgues |
| Θάνατος | 31 Δεκεμβρίου 1799[1][2][3] Σαιντ-Ωμπέν-συρ-Γκαγιόν |
| Αιτία θανάτου | αποπληξία |
| Τόπος ταφής | Σαιντ-Ωμπέν-συρ-Γκαγιόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος πολιτικός δημοσιογράφος ποιητής ιστορικός θεατρικός συγγραφέας λιμπρετίστας συγγραφέας[5] κριτικός λογοτεχνίας εγκυκλοπαιδιστής μυθιστοριογράφος |
| Εργοδότης | Bâtiments du Roi (από 1753) |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Martin Marmontel και Marianne Gourdes |
| Αδέλφια | Jean Marmontel Antoine Marmontel Anne Marmontel Marie-Jeanne Marmontel Antoinette Marmontel Jeanne Marmontel |
| Συγγενείς | Antoine-François Marmontel |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | member of the Council of Elders ιστοριογράφος της Γαλλίας (από 1772) Ισόβιος γραμματεύς της Γαλλικής Ακαδημίας (1783–1799) 17η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1763–1799)[6] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν-Φρανσουά Μαρμοντέλ (γαλλικά: Jean-François Marmontel) (1723 - 1799) ήταν Γάλλος ποιητής, ιστορικός, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και μέλος των συντακτών της Εγκυκλοπαίδειας. [7]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαν-Φρανσουά Μαρμοντέλ γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1723 σε φτωχή οικογένεια στο Μπορ-λεζ-Οργκ της επαρχίας του Λιμουζέν (σήμερα στο νομό Κορέζ). Αφού σπούδασε σε σχολείο Ιησουιτών στο Μωριάκ, Καντάλ, δίδαξε στα κολέγιά τους στο Κλερμόν-Φεράν και στην Τουλούζη. Το 1745, με την παρακίνηση του Βολταίρου, ξεκίνησε για το Παρίσι για να προσπαθήσει για λογοτεχνική επιτυχία.
Από το 1748 έως το 1753 έγραψε μια σειρά τραγωδιών έχοντας ως πρότυπο τον Βολταίρο: Διονύσιος ο Τύραννος (1748), Αριστομένης (1749), Κλεοπάτρα (1750), Ηρακλείδης (1752), Αίγυπτος (1753). Αυτά τα θεατρικά έργα, αν και είχαν μικρή επιτυχία στη σκηνή, εξασφάλισαν την εισαγωγή του συγγραφέα στους λογοτεχνικούς και κοσμικούς κύκλους.[8]
Έγραψε μια σειρά άρθρων για την Εγκυκλοπαίδεια αποκαλύπτοντας σημαντική κριτική δύναμη και διορατικότητα, τα οποία στη συλλογική τους έκδοση με τον τίτλο Στοιχεία λογοτεχνίας (Eléments de Littérature, 1787) εξακολουθούν να κατατάσσονται μεταξύ των γαλλικών κλασικών έργων. Έγραψε επίσης λιμπρέτα έργων όπερας για τους συνθέτες Ζαν Φιλίπ Ραμώ, Λουίτζι Κερουμπίνι, την οπερατική εκδοχή του έργου Η Πεντάμορφη και το Τέρας για τον Αντρέ Γκρετρί και άλλα.
Το 1758 κέρδισε την υποστήριξη της μαντάμ ντε Πομπαντούρ, η οποία του εξασφάλισε μια θέση διοικητικού γραμματέα και τη διεύθυνση του περιοδικού Le Mercure, στο οποίο είχε ήδη ξεκινήσει να δημοσιεύει τη διάσημη σειρά ιστοριών του Χρηστές ιστορίες (Contes moraux). Η αξία αυτών των συναισθηματικών και ηθικοπλαστικών ιστοριών, που βρήκαν πλατιά απήχηση και πολλούς μιμητές, έγκειται εν μέρει στο στυλ του, αλλά κυρίως στις γραφικές και γοητευτικές εικόνες της γαλλικής κοινωνίας της εποχής του βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ΄.
Το 1759 εξ αιτίας μιας σάτιρας εναντίον του δούκα του Ωμόν, ο συγγραφέας φυλακίστηκε για έντεκα μέρες στη Βαστίλη και έχασε τη διεύθυνση του περιοδικού Le Mercure.
Το 1763 εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, [9]της οποίας αργότερα έγινε ισόβιος γραμματέας. Δημοσίευσε δύο μυθιστορήματα που επαύξησαν σημαντικά τη φήμη του: Το 1767 δημοσίευσε τον Βελισσάριο, μυθιστόρημα αξιοσημείωτο κυρίως λόγω ενός κεφαλαίου όπου έκανε έκκληση για ανεξιθρησκία που προκάλεσε την αποδοκιμασία της Σορβόννης και του αρχιεπισκόπου του Παρισιού. Το 1777 έγραψε το δεύτερο μυθιστόρημά του Οι Ίνκας, ή η καταστροφή της αυτοκρατορίας του Περού, καταγγέλλοντας τις σκληρότητες στην Ισπανική Αμερική και τις συνέπειες του θρησκευτικού φανατισμού των εισβολέων.
Διορίστηκε ιστοριογράφος της Γαλλίας (1771), ισόβιος γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας (1783) και καθηγητής ιστορίας στο Λύκειο (1786). Ως ιστοριογράφος, ο Μαρμοντέλ έγραψε μια ιστορία της Αντιβασιλείας (1788).
Στη διάρκεια της Τρομοκρατίας αποσύρθηκε στην επαρχία, αρχικά στο Εβρέ και λίγο αργότερα σε ένα εξοχικό σπίτι στην Αμπλοβίλ στον σημερινό νομό Ερ. Εκεί έγραψε τις Αναμνήσεις ενός πατέρα (Memoires d'un père) (4 τόμοι), έργο με πραγματική αξία, που περιλαμβάνει μια γραφική ανασκόπηση της ζωής του, αναφορές στη λογοτεχνική ιστορία της εποχής του και μια μεγάλη συλλογή βιογραφιών, από τον σεβάσμιο Ζαν-Μπατίστ Μασιγιόν, τον οποίο περισσότερο από μισό αιώνα πριν είχε δει στο Κλερμόν, έως τον Μιραμπώ. Το βιβλίο γράφτηκε για τη διδασκαλία των παιδιών του, περιέχει μια εξαιρετική εικόνα της παιδικής του ηλικίας στο Λιμουζέν και η αξία του για τους ιστορικούς λογοτεχνίας είναι μεγάλη.[10]
Ο Μαρμοντέλ στο Παρίσι έζησε για κάποιο διάστημα στο σπίτι της κυρίας Ζοφρέν και ήταν παρών στα διάσημα δείπνα της σε καλλιτέχνες και φιλοσόφους. Ήταν ευπρόσδεκτος στα λογοτεχνικά σαλόνια, όπως της Ζυλί ντε Λεσπινάς, όπου συγκεντρώνονταν οι Εγκυκλοπαιδιστές και ήταν μέλος της σύνταξης της Εγκυκλοπαίδειας ή Λεξικό αλφαβητικά ταξινομημένο των τεχνών και των επαγγελμάτων. Είχε έτσι εκτεταμένο υλικό για τις βιογραφίες του και άντλησε από εκεί τις αναμνήσεις του. Μετά από μια σύντομη παραμονή στο Παρίσι, όταν κατά τη διάρκεια του Διευθυντηρίου εξελέγη το 1797 στο Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων, πέθανε στην Αμπλοβίλ στις 31 Δεκεμβρίου 1799. [11]
Το έργο του ήταν γνωστό στο εξωτερικό: Ο Τζον Ράσκιν τον ονόμασε ως έναν από τους ανθρώπους που είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω του. Στην αυτοβιογραφία του, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ αναφέρει ότι οι Αναμνήσεις ενός πατέρα τον θεράπευσαν από την κατάθλιψη.[12]
Σχετικά άρθρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119146538. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w67373d9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ CONOR.SI. 96249443.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Γαλλική Ακαδημία. www
.academie-francaise .fr /les-immortels /jean-francois-marmontel?fauteuil=17&election=24-11-1763. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2022. - ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Francois-Marmontel».
- ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/jean-francois-marmontel/».
- ↑ . «academie-francaise.fr/les-immortels/jean-francois-marmontel».
- ↑ . «wikipoemes.com/poemes/jeanfrancois-marmontel/biographie».
- ↑ . «en.wikisource.org/1911 Encyclopædia Britannica/Marmontel, Jean François».
- ↑ Collected Works of John Stuart Mill (1981) London, Routledge, Vol. 1, (p. 145)