Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών
| Eesti Kunstiakadeemia | |
 | |
| Ρητό | Kunst on töö hing. (Η τέχνη είναι η ψυχή της δουλειάς.) |
|---|---|
| Ίδρυση | 1914 |
| Προϊστάμενος ιδρύματος | Mart Kalm |
| Φοιτητές | 1.140 |
| Τοποθεσία | Τάλιν, Εσθονία |
| Προσωνύμιο | EKA |
| Συνεργασίες | ELIA, CUMULUS, Nordic Academy of Architecture |
| Ιστότοπος | www.artun.ee |
Η Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών (εσθονικά: Eesti Kunstiakadeemia, EKA) είναι το μόνο δημόσιο πανεπιστήμιο στην Εσθονία που παρέχει τριτοβάθμια εκπαίδευση στις καλές τέχνες, το σχέδιο, την αρχιτεκτονική, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την ιστορία τέχνης και την αποκατάσταση και συντήρηση. Βρίσκεται στο Τάλιν.
Σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΚΑ, κύριος στόχος της δραστηριότητας της Εσθονικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών είναι η προώθηση της δημιουργικότητας και της έρευνας, για την απόκτηση σύγχρονης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στους παραπάνω τομείς.
Με το νόμο Νο.145 του Υπουργού Παιδείας και Έρευνας της Εσθονίας από τις 10 Φεβρουαρίου 2007, η ΕΚΑ αναγνωρίστηκε ως όργανο από μια διεθνή επιτροπή εμπειρογνωμόνων.
Η Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών έχει υπογράψει περίπου 80 διμερείς συμφωνίες με πανεπιστήμια που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ERASMUS, ενώ επίσης έχει συνεργαζόμενα ιδρύματα εκτός του χώρου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης - στην Ελβετία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Αυστραλία και επίσης με ορισμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ίδρυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η απαρχή της ΕΚΑ χρονολογείται από το 1914, όταν η Εσθονική Εταιρεία Καλών Τεχνών ίδρυσε τη Βιομηχανική Σχολή Καλών Τεχνών του Τάλιν. [1] Ήταν η πρώτη και, για λίγο, η μόνη σχολή καλών τεχνών στην Εσθονία. Οι ιδρυτές της σχολής βάσισαν το αρχικό πρόγραμμα σπουδών σε εκείνο της σχολής καλών τεχνών που ιδρύθηκε από τον βαρόνο Alexander von Stieglitz στην Αγία Πετρούπολη. Αυτό το σύστημα έδινε προτεραιότητα στις τεχνικές και τις πρακτικές δεξιότητες.
Περίοδος μεσοπολεμικής ανεξαρτησίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον Πόλεμο για την Ανεξαρτησία της Εσθονίας, η Βιομηχανική Σχολή Καλών Τεχνών του Τάλιν έγινε Κρατική Βιομηχανική Σχολή Καλών Τεχνών το 1920 [1] παρέχοντας εκπαίδευση σε όλες τις ειδικότητες των εφαρμοσμένων τεχνών. Η εκπαιδευτική αναμόρφωση ολοκληρώθηκε μέχρι το 1922. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, άνοιξαν νέα εργαστήρια και τμήματα (τυπογραφία, γλυπτική, γραφιστική, κεραμική, μεταλλουργία, χαρακτική, υφαντική), τα οποία ουσιαστικά έκαναν τις σπουδές πιο ευέλικτες. Μεταξύ του διδακτικού προσωπικού υπήρχαν πολλοί που είχαν σπουδάσει στην Ευρώπη. Το 1938 η Κρατική Βιομηχανική Σχολή Καλών Τεχνών μετασχηματίστηκε σε δύο ξεχωριστά ιδρύματα: την Κρατική Βιομηχανική Σχολή Εικαστικών Τεχνών και την Ανώτερη Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών. [2]
Σοβιετική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σοβιετική κατοχή της Εσθονίας το 1940, έκοψε τις καλλιτεχνικές επαφές της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο. Η σχολή μετονομάστηκε σε Κρατική Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, που πήρε το όνομά της από τον Jaan Koort. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η σχολή ήταν συχνά κλειστή και η διδασκαλία ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακή.
Το 1944 το σχολείο μετονομάστηκε σε Κρατική Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Εσθονίας στο Τάλιν. [1] Το 1951, η Σχολή Καλών Τεχνών Pallas στο Τάρτου έκλεισε και οι ειδικότητες των καλών τεχνών μεταφέρθηκαν στο Τάλιν. Αυτό σήμαινε ότι ολόκληρη η εκπαίδευση τέχνης στην Εσθονία μετακόμισε πλέον στο Τάλιν. Το σχολείο μετονομάστηκε και πάλι σε Κρατικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Εσθονίας. Το εκπαιδευτικό σύστημα απέκτησε νέα χαρακτηριστικά και τμήματα που χαρακτηρίζουν ένα σοβιετικό πανεπιστήμιο, μεταξύ των οποίων τρεις κύριοι κύκλοι - κοινωνικών επιστημών, γενικών και θεωρητικών θεμάτων τέχνης και πρακτικών θεμάτων τέχνης. Το 1949 το τμήμα αρχιτεκτονικής μεταφέρθηκε από το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Τάλιν (πλέον γνωστό ως Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Τάλιν). Μεταξύ 1959-1989 πρύτανης της σχολής ήταν ο Jaan Vares, υπό την ηγεσία του οποίου, παρά την πίεση της σοβιετικής ιδεολογίας, η σχολή έγινε ένα δημοφιλές εκπαιδευτικό ίδρυμα με φιλελεύθερες τάσεις και ευρωπαϊκά πρότυπα, όπου φοιτητές 20 εθνικοτήτων σπούδαζαν για πολλές δεκαετίες και όπου έχουν σπουδάσει αρκετές γενιές Εσθονών καλλιτεχνών. Η φήμη της σχολής επεκτάθηκε και σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες στην Ανατολική Ευρώπη, ανταλλάχθηκαν ομάδες φοιτητών, ενώ φοιτητές και διδακτικό προσωπικό συμμετείχαν σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις, λαμβάνοντας μεγάλη δημοσιότητα και βραβεία. Το αρχικό κτήριο ήταν πλέον πολύ μικρό για να φιλοξενεί μια ταχέως αναπτυσσόμενη σχολή και το κύριο κτήριο του ινστιτούτου ανακατασκευάστηκε σύμφωνα με σχέδια του αρχιτέκτονα P. Tarvas (Α΄ στάδιο 1965-1967, Β΄ στάδιο 1974). Αποκτήθηκε επίσης το αναγνωστήριο στην οδό Suur-Kloostri στην παλιά πόλη του Τάιν.
Μετά το 1989
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1989 η σχολή μετονομάστηκε ως Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Τάλιν, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας περιόδου στην ιστορία της. Ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς τέχνης της Εσθονίας, ο καθηγητής Jaak Kangilaski, εξελέγη πρύτανης. Η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος άρχισε σύμφωνα με τις αλλαγές πολιτικής που πραγματοποιούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση του κράτους. Η διάρκεια σπουδών μειώθηκε αρχικά στα 4,5 χρόνια. Το πρόγραμμα σπουδών διατηρήθηκε, αλλά εισήχθη ένα νέο σύστημα βαθμολογίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των αλλαγών εισήχθησαν νέα επίπεδα εκπαίδευσης: δίπλωμα, πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Το 1995, το Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Τάλιν μετονομάστηκε σε Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών (ΕΚΑ). Το όνομα πιστοποιήθηκε το 1996. Οι διεθνείς επαφές της σχολής αυξήθηκαν σημαντικά: ανταλλαγές φοιτητών και διδακτικού προσωπικού, συμμετοχή στα προγράμματα ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Leonardo da Vinci, Tempus Phare κ.λπ., διοργάνωση συνεδρίων, εργαστηρίων, φεστιβάλ κ.λπ. Ξεκίνησαν δραστηριότητες δημοσίευσης. Η ανάπτυξη της ακαδημίας υποστηρίχθηκε από το νέο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η νέα διδασκαλία βασίστηκε σε ένα δυτικό μοντέλο - τη διά βίου μάθηση ή συνεχή εκπαίδευση. Για τον σκοπό αυτό, ξεκίνησε η εξειδικευμένη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών το 1996. Η Ανοιχτή Ακαδημία του ΕΚΑ ξεκίνησε το έργο της το 1997. Η Σχολή Συντήρησης του Τάλιν άνοιξε ως μέρος της Ακαδημίας. Άλλα ιδρύματα της ακαδημίας περιλαμβάνουν το Κολέγιο Εφαρμοσμένων Τεχνών, που παρέχει μια εκπαίδευση σε Ρώσους ομιλητές φοιτητές και το Academia Non Grata στο Πάρνου, το οποίο επέκτεινε τη διδασκαλία πέρα από το Τάλιν. Άνοιξαν νέα τμήματα για τον εκσυγχρονισμό των σπουδών το 1994: το τμήμα ηλεκτρονικών μέσων και το τμήμα φωτογραφίας, καθώς και νέες έδρες - τέχνη στα ΜΜΕ, διεπιστημονικότητα στις τέχνες και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δημιουργήθηκε ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών μεταξύ των ειδικοτήτων. Μεταξύ 1997-2000 δημιουργήθηκε μια νέα και σύγχρονη βιβλιοθήκη στη σχολή. Το 1999 η Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών εντάχθηκε στο πρόγραμμα ΣΩΚΡΑΤΗΣ/ERASMUS. Το 2002, το πρόγραμμα σπουδών της ενημερώθηκε σύμφωνα με τις αρχές της Διακήρυξης της Μπολόνια, σύμφωνα με το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πρώτοι φοιτητές που έχουν σπουδάσει βάσει του ενημερωμένου προγράμματος σπουδών αποφοίτησαν το 2006.
Το εαρινό εξάμηνο του 2006 (31 Μαρτίου), το Συμβούλιο της Ακαδημίας ενέκρινε την απόφαση να ξεκινήσει η κατασκευή νέου κτηρίου για την Εσθονική Ακαδημία Καλών Τεχνών, στην ιστορική τοποθεσία του Τάρτου Maantee 1. Το 2013, ωστόσο, το Συμβούλιο αποφάσισε τη μεταφορά του έργου σε άλλη τοποθεσία: το πρώην κτήριο της καλτσοβιομηχανίας Suva, στη γωνία των Kotzebue tänav και Põhja puiestee. [3] [4] Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του κτηρίου, η Ακαδημία φιλοξενήθηκε στο πρώην Knighthood House της Εσθονίας στο Toompea. Το 2018 μετακόμισε στις νέες εγκαταστάσεις.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Rosenfeld, Alla (2001). Art of the Baltics. Rutgers University Press. σελ. 368. ISBN 0-8135-3042-3.
- ↑ Raun, Toivo (2001). Estonia and the Estonians, Studies of nationalities. Hoover Press. σελ. 167. ISBN 0-8179-2852-9.
- ↑ ‘Arts Academy decides new location’, Postimees, 19-9-2013.
- ↑ A new building for the EAA.
Άλλες πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mart Kalm, επιμ. (2014). Kunsttööstuskoolist kunstiakadeemiaks: 100 aastat kunstiharidust Tallinnas – From the school of arts and crafts to the academy of arts : 100 years of art education in Tallinn. Eesti Kunstiakadeemia. ISBN 9789949467587.