Βασιλιάς Ρότερ
 Ο βασιλιάς Ρότερ απαγάγει την πριγκίπισσα, εικονογράφηση του 1880 | |
| Γλώσσα | Μέση άνω γερμανική γλώσσα |
|---|---|
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 12ος αιώνας |
| Μορφή | μυθιστόρημα ποίημα |
| δεδομένα () | |
Ο Βασιλιάς Ρότερ (γερμανικά: König Rother) είναι επικό ποίημα γραμμένο στη μεσαιωνική άνω γερμανική γλώσσα. Ο συγγραφέας είναι άγνωστος, αλλά πιθανότατα ήταν κληρικός που έγραφε στη Βαυαρία. Αποτελείται από 5.204 ομοιοκατάληκτους στίχους και γράφτηκε περίπου το 1160. Το παλαιότερο χειρόγραφο χρονολογείται γύρω στο 1200 και είναι το μόνο πλήρες αντίγραφο. Είναι γνωστά τρία αποσπάσματα σε χειρόγραφα του 13ου και 14ου αιώνα.[1]
Το έργο κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της γερμανικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα. Είναι το παλαιότερο σωζόμενο από τα λεγόμενα έπη των μενεστρέλων, περιπετειώδεις επικές αφηγήσεις που απαγγέλλονταν από πλανόδιους καλλιτέχνες ενώπιον αυλικού κοινού τον 12ο και 13ο αιώνα. Βασίζεται σε προφορικά μεταδιδόμενες αφηγήσεις ιστορικών γεγονότων, αλλά η υπόθεση είναι εντελώς φανταστική. Ο βασιλιάς Ρότερ μπορεί να αναφέρεται στον βασιλιά των Λομβαρδών Ροθάριο ή τον βασιλιά Ρογήρο Β΄ της Σικελίας. [2]
Το θέμα είναι το μοτίβο της «επικίνδυνης αναζήτησης νύφης»: ο βασιλιάς Ρότερ, από το Μπάρι, ζητά το χέρι της κόρης του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ο οποίος αρνείται. Ο Ρότερ τον εξαπατά και απαγάγει με τη συγκατάθεσή της την πριγκίπισσα στο βασίλειό του, αλλά ο πατέρας της στέλνει άνθρωπό του και την παίρνει πίσω. Σε μια δεύτερη προσπάθεια, ο Ρότερ πηγαίνει μεταμφιεσμένος στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αναγνωρίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Τελικά σώζεται και κερδίζει τη νύφη του.[3]
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο νεαρός βασιλιάς Ρότερ μετά από συμβουλές των ευγενών του ανησυχεί για τη βασιλική διαδοχή και αποφασίζει να ζητήσει το χέρι της όμορφης κόρης του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου. Το πρόβλημα: ο αυτοκράτορας έχει εκτελέσει όλους τους προηγούμενους υποψήφιους μνηστήρες της κόρης του.[4]
Ο Ρότερ στέλνει στη βυζαντινή αυλή 12 ιππότες με λαμπερές πανοπλίες και πολύτιμα δώρα. Έκαναν εξαιρετική εντύπωση, ειδικά στη βασίλισσα, αλλά όταν ανακοίνωσαν τον σκοπό της επίσκεψης, ο Κωνσταντίνος αρνείται, αιχμαλωτίζει τους απεσταλμένους και τους ρίχνει στη φυλακή. Ο καιρός περνά και ο Ρότερ ανησυχεί για τους άντρες του. Δεν τολμά να επιτεθεί εναντίον του Κωνσταντίνου με στρατό γιατί σίγουρα θα σκότωνε τους αιχμαλώτους ιππότες. Πηγαίνει μεταμφιεσμένος στην Κωνσταντινούπολη και ισχυρίζεται ότι εξορίστηκε από τη γη του Ρότερ. Ο Ντίτριχ (ο ίδιος ο βασιλιάς Ρότερ) είναι γενναιόδωρος και σύντομα αποκτά μια δύναμη 5000 ανδρών. Η αυτοκράτειρα εντυπωσιάζεται από την εμφάνισή του.[5]
Ο Ντίτριχ καταφέρνει να συναντήσει την πριγκίπισσα, της αποκαλύπτει ότι είναι ο βασιλιάς Ρότερ και ζητά το χέρι της. Αυτή δέχεται, απελευθερώνουν κρυφά τους ιππότες, ο Ντίτριχ αποκαλύπτει ότι είναι πραγματικά ο βασιλιάς τους παίζοντας μια συγκεκριμένη μελωδία στην άρπα του.
Τότε έρχεται η είδηση ότι ο κακόβουλος βασιλιάς Υμελότ ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ντίτριχ προσφέρεται να βοηθήσει και τη νύχτα μπαίνει κρυφά στο εχθρικό στρατόπεδο και αιχμαλωτίζει τον Υμελότ. Μετά την ήττα του εχθρού, μέσα στην αναταραχή και τον ενθουσιασμό, ο Ρότερ επιστρέφει γρήγορα στην Κωνσταντινούπολη και παίρνει την πριγκίπισσα στο πλοίο του. Αφήνει ένα μήνυμα στη βασίλισσα για την πραγματική του ταυτότητα και φεύγουν. Η βασίλισσα είναι πολύ ευχαριστημένη αλλά ο αυτοκράτορας είναι έξαλλος. Επιπλέον, ο βασιλιάς Υμελότ κατάφερε στο μεταξύ να δραπετεύσει.
Ο Ρότερ επιστρέφει στο Μπάρι. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του σε ένα ταξίδι στο βόρειο τμήμα της χώρας του, ένας αδίστακτος απεσταλμένος του αυτοκράτορα φτάνει και με τέχνασμα παρασύρει την πριγκίπισσα στο πλοίο και την παίρνει πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ο Ρότερ επιστρέφει, συγκεντρώνει 30.000 άνδρες και φεύγει για την Κωνσταντινούπολη.
Όταν φτάνει κοντά στην πόλη, κρύβεται στο δάσος με τους άνδρες του. Με δύο συντρόφους του μπαίνουν κρυφά στην πόλη μεταμφιεσμένοι σε προσκυνητές. Εκεί μαθαίνουν ότι ο βασιλιάς Υμελώτ συνέλαβε τον βασιλιά Κωνσταντίνο και την κόρη του, η οποία θα παντρευτεί τον γιο του Υμελότ το επόμενο βράδυ. Ο Ρότερ και οι άντρες του μπαίνουν κρυφά στην αίθουσα δεξιώσεων και κρύβονται κάτω από το τραπέζι. Ο Ρότερ δίνει κρυφά στην πριγκίπισσα το ασημένιο δαχτυλίδι του και αυτή ενθουσιάζεται τόσο που λέει δημόσια ότι ο βασιλιάς Ρότερ πρέπει να βρίσκεται κοντά. Ο Ρότερ αποκαλύπτεται θέτοντας τον εαυτό του κάτω από το θέλημα του Θεού. Έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο εκτέλεσης και ζητά από τον βασιλιά Υμελότ να πεθάνει στο δάσος (εκεί που είναι ο στρατός του).
Εν τω μεταξύ, πίσω στην πόλη, οι 5000 άνδρες που είχε βοηθήσει προηγουμένως ο Ντίτριχ είναι έτοιμοι να τον βοηθήσουν. Ενώ στηνόταν η αγχόνη, αυτοί οι άνδρες επιτέθηκαν και απελευθέρωσαν τον βασιλιά Ρότερ και τους δύο συντρόφους του. Ο βασιλιάς Ρότερ φυσά την κόρνα του, που ήταν το σύνθημα. Τότε εμφανίζεται όλος ο στρατός του που ήταν κρυμμένος στο δάσος και μαζί με τους γίγαντες Άσπριαν και Βίτολντ που συμμετείχαν, κατέσφαξαν τους σφετεριστές.
Η Κωνσταντινούπολη σώθηκε και ο αυτοκράτορας, ευγνώμων προς τον σωτήρα του, δέχεται τον γάμο της πριγκίπισσας με τον βασιλιά Ρότερ. Στη συνέχεια, το ζευγάρι επιστρέφει στο Μπάρι, όπου αποκτούν έναν γιο, τον Πιπίνο, ο οποίος αργότερα γίνεται πατέρας του Καρλομάγνου.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «cambridge.org/core/books/abs/king-rother-and-his-bride/conclusion/».
- ↑ . «jstor.org/König Rother».
- ↑ . «britannica.com/topic/Konig-Rother».
- ↑ . «boydellandbrewer.com/king-rother-and-his-bride/».
- ↑ . «muse.jhu.edu/König Rother».
- ↑ Johnson, Sidney M. (2002). "Pre-Courtly Epics". In Francis G. Gentry (ed.). A Companion to Middle High German Literature to the 14th Century. Brill. pp. 397–429