Αφρόεσσα (ατμοημιολία)
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Παραγγελία | 1855 |
| Ναυπηγείο | Reid & Co |
| Καθέλκυση | 1857 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 1 Αυγούστου 1857 |
| Παροπλισμός | 1909 |
| Δίδυμα σκάφη | Πανόπη I, Πληξαύρα και Σφενδόνη (Ναύπλιον) |
| Κατάληξη | θεμέλιο προβλήτας |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Μήκος | 32,2 μέτρα |
| Πλάτος | 6,7 μέτρα |
| Βύθισμα | 3,3 μέτρα |
| Ταχύτητα | 9,5 κόμβοι |
| Πλήρωμα | 1 αξιωματικός, 4 υπαξιωματικοί, 27 ναύτες |
| Οπλισμός | ένα πυροβόλο Krupp των 8,7 εκατοστών |
Η ατμοημιολία Αφρόεσσα ήταν ένα από τα πρώτα σιδηρά ελικοφόρα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Είχε βύθισμα 3,3 μέτρα, μέγιστη ταχύτητα 9,5 κόμβων, μήκος 32,2 μέτρα και πλάτος 6,7 μέτρα. Ο οπλισμός του αποτελούταν από ένα πυροβόλο Krupp των 8,7 εκατοστών.[1][2]
Παραγγέλθηκε το 1856 μαζί με την "Θέουσα", την "Πανόπη Ι", την Πληξαύρα και την "Σφενδόνη".[3] Λίγες ημέρες μετά τροποποιήθηκε το συμβόλαιο και αποφασίστηκε η ναυπήγηση τεσσάρων μόνο πλοίων, παραληφθέντος το όνομα Θέουσα.[4]
Ναυπηγήθηκε στην Αγγλία το 1857 στα ναυπηγεία "Reid & Co" της Γλασκώβης. Παρελήφθη από τον πλοίαρχο Εμμανουήλ Μιαούλη και κατέπλευσε στον Πειραιά την 1 Αυγούστου 1857. Στις 5 Ιανουαρίου του 1859 πέρασε τον πορθμό του Ευρίπου, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας του πορθμού, μεταφέροντας το βασιλικό ζεύγος Αμαλία και Όθωνα. Συμμετείχε στα γεγονότα του Λιβάνου, τα οποία ξεκίνησαν στις 6 Ιουλίου του 1860 (για δύο μήνες), για την προστασία των Ελλήνων χριστιανών από τις σφαγές των Δρούζων.[5]
Τον Φεβρουάριο του 1866 μετέφερε στη Σαντορίνη επιστημονική ομάδα για την παρατήρηση της ηφαιστειακής δραστηριότητας της Νέας Καμένης. Στις 13 εώς 25 Φεβρουαρίου του 1866 αναδύθηκε κοντά στην Νέα Καμένη ηφαιστειογενές νησί, το οποίο οι επιστήμονες ονόμασαν Αφρόεσσα, προς τιμήν του πλοίου που τους μετέφερε.[6] Το νησί αργότερα ενώθηκε με την Νέα Καμένη, η ονομασία όμως παραμένει ως τοποθεσία πάνω στην Νέα Καμένη.
Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Παρέμεινε εν ενεργεία μέχρι το 1904 όπου του αφαιρέθηκε η μηχανή του και μετατράπηκε σε ναυτώνα. Το 1909 χρησιμοποιήθηκε ως κρηπίδωμα για την παραβολή πλοίων στον Ναύσταθμο και αργότερα βυθίστηκε στην περιοχή Αράπης της Σαλαμίνας γεμάτο πέτρες για να χρησιμοποιηθεί σαν θεμέλιο μια νέας προβλήτας που δεν έγινε ποτέ.[1][2][7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Νταλούμης, Ηλίας (2017). Τα πλοία του Ναυτικού. Πειραιάς: Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος. σελ. 86. ISBN 978-618-82181-4-7.
- ↑ 2,0 2,1 Παΐζης - Παραδέλλης, Κωνσταντίνος (1979). Τα πλοία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Αθήνα.: Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. σελ. 34.
- ↑ Βασιλικό Διάταγμα 10ης Μαΐου 1856.
- ↑ Φωκάς, Δημήτριος (1923). Χρονικά του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού. Αθήνα: Γενικό Επιτελείο Β. Ναυτικού. σελ. 134.
- ↑ Φωκάς, Δημήτριος (1923). Χρονικά του Ελληνικού Β. Ναυτικού. Αθήνα.: Γενικό Επιτελείο Β. Ναυτικού. σελ. 147, 189 &192.
- ↑ εφημερίδα ΕΡΜΟΥΠΟΛΙΣ, αρ. 76, 12 Φεβρουαρίου 1866, σελ. 2.
- ↑ Δημητρακόπουλος, Αναστάσιος (2023). Ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού 1913-1940. Γ. Πειραιάς: Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος. σελ. 219. ISBN 978-618-5622-09-1.