Ανακριτική
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα ή η ενότητα χρειάζεται ειδικές γνώσεις. Αν γνωρίζετε καλά το θέμα, βελτιώστε το. Δείτε τη σελίδα συζήτησης για λεπτομέρειες. |
Η Ανακριτική είναι ιδιαίτερος κλάδος της Ποινικής Επιστήμης, της Εγκληματολογίας, που έχει ως αντικείμενο μελέτης το έγκλημα, την αποκάλυψη του δράστη αυτού, τον εγκληματία και ως σκοπό την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Το ενδιαφέρον της ανακριτικής αρχίζει από την διάπραξη του εγκλήματος, ή και από την πρόληψη σχεδιαζόμενου μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης ενοχής ή αθώωσης κατηγορουμένου.
Η Ανακριτική ως προς το αντικείμενο προσδιορισμού των οργάνων που επιλαμβάνονται της ανάκρισης των εγκλημάτων, καθώς και για την έρευνα, τη συλλογή και τον έλεγχο των αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με τη διάπραξη ενός εγκλήματος για την αποκάλυψη της ταυτότητας του δράστη, περίπου ταυτίζεται με το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο ή Ποινική Δικονομία, που προσδιορίζει και τα όρια μέσα στα οποία μπορούν να δράσουν τα όργανα της ανάκρισης. Το ουσιώδες όμως σημείο της Ανακριτικής είναι η έρευνα σύγχρονων και αποτελεσματικών μεθόδων ανάκρισης καθώς μέσων και τρόπων διαλεύκανσης εγκλημάτων που δια της νομοθετικής οδού εμπλουτίζουν και εκσυγχρονίζουν την Ποινική Δικονομία, π.χ. η καθιέρωση πραγματογνωμόνων, η εισαγωγή επιστημονικών μεθόδων διάγνωσης κρίσιμων θεμάτων, (χρήσης τοξικών ουσιών, οινοπνεύματος, ή βιοχημικών εξετάσεων κ.λπ.), όπως και άλλοι μέθοδοι και μέτρα, αποτελούν κατακτήσεις της Ανακριτικής.
Στο προβάδισμα αυτό της Ανακριτικής ακολουθούν πλέον οι διατάξεις της Ποινικής Δικονομίας που τακτικά αναπροσαρμόζονται στις σύγχρονες εξελίξεις, επιστημονικές και τεχνικές κατακτήσεις της Ανακριτικής.
Πρωτοπόροι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρωτοπόρος και πατέρας της Ανακριτικής ως επιστημονικού κλάδου θεωρείται ο Χανς Γκρος (1847 – 1915), Αυστριακός ανακριτής και στη συνέχεια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς της Αυστρίας. Αυτός με τα περισπούδαστα έργα του «Handbuch für Untersuchungsrichter als System der Kriminalistik» και «Handbuch fur Untersuchungsrichter, Polizeibeamte, Gendarmen, USW» που αποτελούσαν Εγχειρίδια για τους ανακριτικούς υπαλλήλους της Αστυνομίας και της Αυτοκρατορικής χωροφυλακής, συστηματοποίησε και έθεσε σε ενιαίο σύγγραμμα τις βάσεις αλλά και τις αρχές καθώς και τις γνώσεις και μεθόδους που απαιτούνται για τον κάθε δικαστή – ανακριτή και ανακριτικό υπάλληλο προκειμένου να συλλέξει τις αποδείξεις και συνάγει αυτές σε κρίση και εκδίκαση υπόθεσης.
Το πρώτο παραπάνω σύγγραμμα του Χ. Γκρος μετέφρασε στην ελληνική ο μοίραρχος και μετέπειτα αντιστράτηγος της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής Φ. Ζήρος.
Στην Ελλάδα πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με την Ανακριτική ήταν ο Χ. Γιώτης ο οποίος και εξέδωσε συστηματικό έργο με τον τίτλο Ανακριτική. Πραγματικός όμως θεμελιωτής της Ανακριτικής στην Ελλάδα θεωρείται ο καθηγητής Κ. Γαρδίκας που τιτλοφόρησε το δεύτερο τόμο της εγκληματολογίας του «Αστυνομική», όπως ομοίως τιτλοφόρησε ο παραπάνω αντιστράτηγος ε.α. Φ. Ζήρος. Στη συνέχεια ο Σ. Τσαούσης δημοσίευσε σχετική εργασία με τον τίτλο «Αστυνομική Ανακριτική», ενώ ο Δ. Καρανίκας κάνει λόγο για «Επιστημονική ή Τεχνική Αστυνομία ή Ανακριτική». Τέλος ο Κ. Πίττος ως και οι καθηγητές Χωραφάς και Φιλιππίδης χρησιμοποιούν τον όρο «Εγκληματολογική Τακτική» ή «Εγκληματολογική Τεχνική» και ο Μαρκάτος τον όρο «Επιστημονική Αστυνομία».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στ. Αλεξιάδης "Μαθήματα Ανακριτικής" 1977
- Παν. Πιτσουγιάννης "Ανακριτική" Θεσσαλονίκη" 1983.
- Σολ. Τσαούσης "Αστυνομική Ανακριτική"