Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέξανδρος Μαυρογένης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Μαυρογέννης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αλέξανδρος Μαυρογένης (Ελληνικά)
Γέννηση1845[1] ή 1848
Θάνατος1929[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςοθωμανικά Τουρκικά[2]
νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΗγεμόνας της Σάμου (1902–1904)

Ο Αλέξανδρος Μαυρογένης ήταν διορισμένος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Ηγεμόνας της Σάμου από το 1902 ως το 1904.

Ήταν μέλος της από την Κωνσταντινούπολη Οικογένειας Μαυρογένη. Ο πάππος του Αλέξανδρος, πρέσβης της Τουρκίας, ήταν ανιψιός του Στεφάνου λογοθέτη του Πατριαρχείου και εξάδελφος της Μαντώς που συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821.

Ήταν ο Οθωμανός πρέσβης στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν διοριστεί Πρίγκιπας της Σάμου τον Μάρτιο του 1902. Όταν διορίστηκε στη θέση, είχε καλές προθέσεις και ήθελε να εργαστεί για την πρόοδο και το καλό της Σάμου, αλλά δεν εκπλήρωσε τις ευγενείς αυτές προθέσεις. Ήταν ένας εξαιρετικά νευρικός και ντροπαλός άνθρωπος. Η κατάσταση με τις αντιμαχόμενες πολιτικές πλευρές στο νησί, δεν άφηνε περιθώρια για συνετή διακυβέρνηση. Διοίκησε με αυστηρότητα, αλλά μετά τις εκλογές του Σαμιακού Κοινοβουλίου, το κόμμα που υποστήριξε έχασε και έτσι απολύθηκε.

Ίδρυσε την Επαγγελματική Σχολή Μαυρογένη στο Μαλαγάρι της Σάμου και επίσης παρήγγειλε να κτιστεί ένα μαρμάρινο σιντριβάνι στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί της Κωνσταντινούπολης.

Αργότερα διετέλεσε πρέσβης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αυστροουγγαρία μέχρι τα τέλη του 1912. Αναφέρεται ως ο τελευταίος Οθωμανός διπλωμάτης ελληνικής καταγωγής[3].

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12429253v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12429253v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. Χάρης Σαπουντζάκης, Όμηρος Ακιανίδης, Γιάννης Κορίδης (επιμ.), Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας από την Αρχαιότητα μέχρι τη Μεγάλη Έξοδο. Πρακτικά 1ου Συμποσίου, 26-28 Νοεμβρίου 2004, Έκδοση ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., Ν. Ιωνία 2005, σελ. 107.