Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ούλρικε Μάιφαρτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ούλρικε Μάιφαρτ
2012
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση4 Μαΐου 1956 (1956-05-04) (68 ετών)
Φρανκφούρτη, Δυτική Γερμανία
Έτη δραστηριοποίησης1971 – 1984
Ύψος1,88 μέτρα
Βάρος78 κιλά
Άθλημα
ΧώραΔυτική Γερμανία Δυτική Γερμανία
ΆθλημαΣτίβος
ΑγώνισμαΆλμα εις ύψος
Μετάλλια
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1972 Μόναχο Άλμα εις ύψος
Χρυσό 1984 Λος Άντζελες Άλμα εις ύψος

Η Ούλρικε Μάιφαρτ (γερμανικά: Ulrike Meyfarth, μετέπειτα Νάσε-Μάιφαρτ, Nasse-Meyfarth, γεννήθηκε 4 Μαΐου 1956) είναι Γερμανίδα πρώην αθλήτρια του ύψους και δις χρυσή Ολυμπιονίκης του αγωνίσματος. Είναι η νεότερη χρυσή Ολυμπιονίκης του αθλήματος (κάτι που πέτυχε το 1972) αλλά και η (τότε) μεγαλύτερη (το 1984).[1] Έχει ανακηρυχθεί τέσσερις φορές αθλήτρια της χρονιάς στη χώρα της, από το 1981 έως το 1984, περισσότερες από οποιοδήποτε άλλη.[2]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε τον αθλητισμό σε παιδική ηλικία, αρχικά με την ενόργανη γυμναστική, αλλά η γρήγορη αύξηση του ύψους της την οδήγησε στην κολύμβηση.[3] Άρχισε να ασχολείται με το άλμα εις ύψος εντελώς δοκιμαστικά σε ηλικία 12 ετών και προόδευσε με εκπληκτικό τρόπο: στα δεκατέσσερά της, πέρασε τα 1,68 μέτρα και ένα χρόνο αργότερα έφτασε στα 1,80 μέτρα.[4][5] Το 1971 όταν ήταν μόλις 15 ετών, κατατάχθηκε δεύτερη στο εθνικό πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά προκρίθηκε ως τρίτο μέλος της (τότε) δυτικογερμανικής αποστολής για την Ολυμπιάδα του Μονάχου του 1972. Ήταν από τις πρώτες αθλήτριες που χρησιμοποίησαν τη νέα τεχνική στο άλμα εις ύψος (Φόσμπερι φλοπ), η οποία εγκαινιάσθηκε από τον Αμερικανό άλτη στην διοργάνωση της Πόλης του Μεξικού το 1968.[6][7][8]

Η Μάιφαρτ ήταν ακόμα μαθήτρια λυκείου από την Κολωνία-Ροντενκίρχεν που είχε ξεκινήσει το άλμα εις ύψος τρία χρόνια νωρίτερα και ήθελε να απολαύσει τους πρώτους της αγώνες. Ήδη ψιλόλιγνη (1,84 μ., 70 κιλά), είχε ατομικό ρεκόρ 1,85 μέτρα δεν συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες διάκρισης στον τελικό της 4ης Σεπτεμβρίου. Ήταν τότε ακριβώς 16 ετών και 122 ημερών.[4][9] Ωστόσο, ξεπερνώντας κατά πέντε εκατοστά την επίδοσή της, αναδείχθηκε χρυσή ολυμπιονίκης με άλμα στα 1,90 μέτρα. Πρόσθεσε δύο ακόμη εκατοστά (1,92 μ.) και ισοφάρισε έτσι το παγκόσμιο ρεκόρ της Βουλγάρας Γιορντάνκα Μπλαγκόεβα που ήταν δεύτερη. Ήταν η νεότερη ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα στίβου σε ατομικό επίπεδο.[10][11][12] Για δεύτερη συνεχή Ολυμπιάδα, προς μεγάλη έκπληξη μία έφηβη είχε κατακτήσει το πρώτο σκαλί του βάθρου στο άλμα εις ύψος γυναικών.[6]

Η απρόσμενη επιτυχία της θεωρήθηκε η πιο σημαντική επιτυχία της διοργανώτριας χώρας Δυτικής Γερμανίας, δημιούργησε προσδοκίες για μεγάλη σταδιοδρομία αλλά η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη: κατέλαβε μόλις την έβδομη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης το 1974 (1,85 μ.), ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976, δεν κατάφερε καν να περάσει το ύψος της πρόκρισης στον τελικό (1,80 μ.).[4][13] Την ταλαιπώρησε για σημαντικό χρονικό διάστημα πρόβλημα τραυματισμού (χρόνια τενοντίτιδα).[14] Οι αποτυχίες της αυτές την οδήγησαν σε αλλαγές στην αθλητική της πορεία, μεταξύ των οποίων και συλλόγου.[15] Η Μάιφαρτ απείχε της αγωνιστικής δραστηριότητας για δύο χρόνια και επέστρεψε στις μεγάλες επιτυχίες το 1982, κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου και Ανοικτού Στίβου, ενώ σημείωσε και παγκόσμιο ρεκόρ, με άλμα 2,02 μ. στους αγώνες της Αθήνας. Στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στις 8 Σεπτεμβρίου πέρασε όλα τα ύψη με την πρώτη προσπάθεια και τα 2,00 μέτρα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ Δυτικής Γερμανίας που είχε σημειώσει στο εθνικό πρωτάθλημα του Μονάχου επτά εβδομάδες νωρίτερα. Με τον πήχη στα 2,02 μέτρα, το έριξε δύο φορές, αλλά στην τρίτη της προσπάθεια - το δέκατο άλμα στον αγώνα - πέτυχε την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ που κατείχε η Ιταλίδα Σάρα Σιμεόνι (τρίτη σε εκείνο τον αγώνα) από την προηγούμενη διοργάνωση της Πράγας.[5][12][16] Στη συνέχεια, είχε τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες στα 2,04 μέτρα, αλλά η ευφορία της επανόδου στην κορυφή μέσα σε ένα στάδιο 75.000 θεατών που την επευφημούσε, της στέρησε την απαιτούμενη αυτοσυγκέντρωση. Το 1983 ήταν δεύτερη πίσω από τη Σοβιετική Ταμάρα Μπίκοβα στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι (επίδοση 1,99 μέτρα[17][18]), την οποία είχε κερδίσει στο Ευρωπαϊκό, ένα χρόνο πριν. Στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου του 1983 στις 21 Αυγούστου στο Λονδίνο, κατέρριψε και πάλι το παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 2,03 μέτρα, την καλύτερη της καριέρας της.[2][5][19]

Η τελευταία πρωταγωνιστική εμφάνιση της Μάιφαρτ ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες (1984) όταν, εκμεταλλευόμενη την απουσία των συναθλητριών της από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (λόγω του σχετικού μποϊκοτάζ) επικράτησε της Σάρα Σιμεόνι και πήρε το δεύτερο ολυμπιακό τίτλο της με άλμα στα 2,02 μ.[10][20] Στους τίτλους της περιλαμβάνονται 7 πρωταθλήματα Γερμανίας (1973, 1975, 1979, 1980 το 1981, 1982 και 1983), δύο δεύτερες θέσεις και μία τρίτη.[21]

Σε προσπάθειά της από την Ολυμπιάδα του 1972

Το 1983 το εντυπωσιακό της κορμί ήταν το μοντέλο για ένα χάλκινο άγαλμα με την επωνυμία The Highjumper («H Άλτρια») που δημιούργησε ο γλύπτης Άρνο Μπρέκερ.[22] Το 1987 παντρεύτηκε το δικηγόρο της Κολωνίας Ρόναλντ Νάσε με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες. Σπούδασε στο Γερμανικό Αθλητικό Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, είναι πιστοποιημένη δασκάλα αθλημάτων και ήταν προπονήτρια στο ΤΣΦ Μπάγερ Λεβερκούζεν και ανιχνευτής ταλέντων από το 1997 μέχρι το 2019. Το 2011 εισήχθη στο γερμανικό «Hall of Fame» του αθλητισμού. Το 2004, το Kronenbuschstadion του Βέσελινγκ μετονομάστηκε σε «Ούλρικε Μάιφαρτ Στάδιο» (το πρώτο γερμανικό αθλητικό στάδιο που πήρε το όνομά του από γυναίκα[23]). Η οικογένειά της ζει στην πόλη Όντενταλ (Odenthal) στο βορρά της Κολωνίας.[11][15] Η μορφή της έχει αποτυπωθεί σε γραμματόσημο της Γουϊάνα.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1972 : 1η θέση (1,92 μέτρα)
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1975 : 2η (1,92 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1976 : 2η (1,92 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1979 : 3η (1,80 μ.)
  • Πανεπιστημιάδα 1979 : 2η (1,92 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1979 : 1η (1,94 μ.)
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1981 : 1η (1,96 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1982 : 1η (1,99 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1982 : 1η (2,02 μ.)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1983 : 2η (1,99 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 1983 : 1η (2,03 μ.)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 1984 : 1η (1,95 μ.)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 1984 : 1η (2,02 μ.)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «IOC : Ulrike MEYFARTH». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «40 Jahre Meyfarth-Märchen in München». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ «Рекордный год в легкой атлетике спортсменов ФРГ». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «MEYFARTH ULRIKE (1956- )». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Ulrike MEYFARTH : Biography of International career». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «IOC : High jumper Meyfarth leaps to individual age record». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  7. ↑ «The New York Times : Sports of The Times; The Fosbury Flop». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  8. ↑ «Розмари Аккерман - вечный рекорд «перекидным» стилем». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  9. ↑ «„Zurzeit", erzählt das einstige Postergirl der deutschen Leichtathletik, „ist die Hölle los"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «IOC : High-jumper Ulrike Meyfarth: "It felt like a movie"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Ulrike Meyfarth wird 65: Fluch und Segen eines Olympia-Märchens». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Munich Magic - Meyfarth's teen triumph in the high jump at the 1972 Olympic Games». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  13. ↑ «Ein legendärer Moment mit Schatten». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «STORIE: Ulrike Meyfarth, la ragazzina dell'Ovest». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Ulrike Nasse-Meyfarth blickt zurück – und kritisch nach vorn». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  16. ↑ «The New York Times : 3 WORLD RECORDS ARE BROKEN AT MEET». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ «Signs of the times – the Zeitgeist moments when athletics and world events collided». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2023. 
  18. ↑ «1st IAAF World Championships in Athletics - Results: High Jump (women)». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  19. ↑ «50 Golden Moments: Meyfarth on top of the world again in Athens». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  20. ↑ «Ulrike MEYFARTH - Germany - Meisterschaft Rekord 1972-1984». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  22. ↑ «Ulrike Meyfarth, 1984». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022. 
  23. ↑ «Stadion heißt wie Ulrike Meyfarth». Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ούλρικε_Μάιφαρτ&oldid=10412821"