Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πάπας Ονώριος Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Πάπες Ρώμης (με το HotCat)
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.9.5
 
(19 ενδιάμεσες εκδόσεις από 12 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πάπας
{{Πάπας
|τύπος = πάπας
|προσφώνηση = Πάπας
|όνομα = Ονώριος Γ΄
|όνομα = Ονώριος Γ΄
|εικόνα = [[αρχείο:B Honorius III3.jpg|160px]]
|εικόνα = [[αρχείο:Interior of Santi Giovanni e Paolo (Venice) - Honorius III by Leandro Bassano.jpg|240px]]
|από = 18 Ιουλίου 1216
|από = [[18 Ιουλίου]] [[1216]]
|έως = 18 Μαρτίου 1227
|έως = [[18 Μαρτίου]] [[1227]]
|προκάτοχος = [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Ιννοκέντιος Γ΄]]
|προκάτοχος = [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Ιννοκέντιος Γ΄]]
|διάδοχος = [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄|Γρηγόριος Θ΄]]
|διάδοχος = [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄|Γρηγόριος Θ΄]]
|κοσμικό όνομα = Σένσιο Σαβέλλι
|κοσμικό όνομα = Σένσιο Σαβέλλι
|ημ_γέννησης = 1148
|ημ_γέννησης = [[1150]]
|τόπος_γέννησης = [[Ρώμη]], [[Παπικά Κράτη]], [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]
|τόπος_γέννησης = [[Ρώμη]], [[Παπικά Κράτη]], [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]
|ημ_θανάτου = 18 Μαρτίου 1227
|ημ_θανάτου = [[18 Μαρτίου]] [[1227]]
|τόπος_θανάτου = [[Ρώμη]], [[Παπικά Κράτη]], [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]
|τόπος_θανάτου = [[Ρώμη]], [[Παπικά Κράτη]], [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]
|θυρεός = C o a Onorio IV.svg
|υπογραφή =
|υπογραφή =
}}
}}
{{Infobox manner of address
⚫
Ο '''Ονώριος Γ΄''' (1148 – 18 Μαρτίου 1227), γεννημένος ''Σένσιο Σαβέλλι'', ήταν [[Πάπας]] από το 1216 μέχρι το 1227.
| είδος = Προσφωνήσεις του
| φόντο = #F7D79C
| όνομα = Πάπα Ονώριου Γ΄
| εικόνα = [[Αρχείο:C o a Onorio IV.svg|60px]]
| αναφορά = [[Αγιότατος]]
| ομιλούμενη = Αγιότατε
| θρησκευτική = Άγιος Πατέρας
| μεταθανάτια = Δ/Δ
}}
⚫
Ο '''Ονώριος Γ΄''' (''Papa Onorio III'', [[1150]] – [[18 Μαρτίου]] [[1227]]), γεννημένος ''Σένσιο Σαβέλλι'', ήταν [[Πάπας]] από το 1216 μέχρι το 1227.


==Πρώιμο έργο==
==Πρώιμο έργο==
Γεννήθηκε στη [[Ρώμη]], γιος του Αϊμέρικο. Ήταν μέλος της Ρωμαϊκής [[οικογένεια Σαβέλλι|οικογένειας Σαβέλλι]].<ref>[http://www.fiu.edu/~mirandas/bios1193.htm#Cencio The Cardinals of the Holy Roman Church – Biographical Dictionary – Consistory of 1193]</ref>


Για μια περίοδο ήταν [[κανονικός (ιερέας)|κανονικός]] στην εκκλησία της [[Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε|Σάντα Μαρία Ματζόρε]] και αργότερα έγινε [[Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας]] τον Ιανουάριο του 1188 και [[Καρδινάλιος Διάκονος]] της Σάντα Λουτσία στο Σίλικε στις 20 Φεβρουαρίου 1193. Υπό τον [[Πάπας Κλήμης Γ΄|Πάπα Κλήμεντα Γ΄]] και τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]] ήταν θησαυροφύλακας της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, με αξιοσημείωτη την κατάρτιση του ''[[Liber Censuum]]'', και χρημάτισε ενεργών [[Αντικαγκελάριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας]] από το 1194 μέχρι το 1198.
Γεννήθηκε στη [[Ρώμη]], γιος του Αϊμέρικο.<ref>St. Antoninus of Florence, Chronica, in Augustinus Theiner (editor), Caesaris S. R. E. Cardinalis Baronii, Od. Raynaldi et Jac. Laderchii Annales Ecclesiastici Tomus Vigesimus 1198-1228 (Barri-Ducis: Ludovicus Guerin 1870), under the year 1216, Νο. 17, σ. 355</ref> Ήταν μέλος της Ρωμαϊκής [[Οικογένεια Σαβέλλι|Οικογένειας Σαβέλλι]].<ref>{{Cite web |url=http://www.fiu.edu/~mirandas/bios1193.htm#Cencio |title=The Cardinals of the Holy Roman Church – Biographical Dictionary – Consistory of 1193 |accessdate=2013-03-28 |archive-date=2013-03-30 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130330192524/http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1193.htm#Cencio |url-status= }}</ref><ref>Renato Lefevre, "Un papa Savelli (Onorio III) che non fu Savelli," Strenna dei Romanisti 52 (1991) 283-290; and Gualtiero Sirtoli, "Onorio III: il permanere di un dubbio sulla sua appartenenza al lignaggio Savelli," Frate Francesco 71 (2005), 415-431</ref> Για μια περίοδο ήταν [[Κανονικός (ιερέας)|Κανονικός]] στην εκκλησία της Σάντα Μαρία Ματζόρε και αργότερα έγινε Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας (5 Δεκεμβρίου 1189) και [[Καρδινάλιος (Καθολικισμός)|Καρδινάλιος]] της Σάντα Λουτσία στο Σίλικε στις 20 Φεβρουαρίου 1193.<ref name="Herbermann, Charles 1913">Herbermann, Charles, ed. (1913). "Pope Honorius III". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company</ref><ref name="cardinals.fiu.edu">https://cardinals.fiu.edu/bios1193.htm#Cencio</ref> Υπό τον [[Πάπας Κλήμης Γ΄|Πάπα Κλήμεντα Γ΄]] και τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]] ήταν θησαυροφύλακας της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, με αξιοσημείωτη την κατάρτιση του ''Liber Censuum'', και χρημάτισε ενεργών [[Αντικαγκελάριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας]] από το 1194 μέχρι το 1198. Το 1197 έγινε δάσκαλος του μελλοντικού [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα]] [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β΄]], ο οποίος είχε δοθεί ως ward στον [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄]] από την χήρα Αυτοκράτειρα [[Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας]].<ref>Collins 2009, σ. 260</ref> Ο Ιννοκέντιος Γ΄ τον αναγόρευσε Καρδινάλιο-Ιερέα το 1200 και απέκτησε τον ''Titulus'' του ''Αγίου Ιωάννη και Παύλου στην Ρώμη''.<ref>Augustus Potthast, Regesta pontificum Romanorum I (Berlin 1874), σ. 466. Conradus Eubel, Hierarchia catholica medii aevi I editio altera (Monasterii 1913), σ. 3</ref> Εκδιώχθηκε από Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας το 1198, αλλά περίπου την ίδια περίοδο ανέλαβε τη θέση του [[Κολλέγιο των Καρδιναλίων|Καμεράριου του Ιερού Κολλεγίου των Καρδιναλίων]], θέση που διατήρησε μέχρι το 1216.<ref name="cardinals.fiu.edu"/>


==Παπική εκλογή==
Το 1197 έγινε δάσκαλος του μελλοντικού [[Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας|Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα]] [[Φρειδερίκος Β΄, Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας|Φρειδερίκου Β΄]], ο οποίος είχε δοθεί ως ward στον [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄]] απ΄οτην χήρα Αυτοκράτειρα [[Κωνστάντζα της Σικελίας]].


Ο Ιννοκέντιος Γ΄ τον αναγόρευσε Καρδινάλιο-Ιερέα το 1200 και απέκτησε τον ''Titulus'' του ''[[Άγιος Ιωάννης καιΠαύλος (Ρώμη)|Ss. Ioannis et Pauli]]''. Εκδιώχθηκε από Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας το 1198, αλλά περίπου την ίδια περίοδο ανέλαβε την θέση του [[Καμεράριος του Ιερού Κολλεγίου των Καρδιναλίων|Καμεράριου του Ιερού Κολλεγίου των Καρδιναλίων]].

==Εκλογή ως Πάπας==
{{κύριο|Παπική εκλογή 1216}}
{{κύριο|Παπική εκλογή 1216}}
[[Image:Honorius3.JPG|266px|thumb|left|Ο Πάπας Ονώριος Γ΄ από τον [[Τζιότο]].]]
[[Image:Honorius3.JPG|266px|thumb|left|Ο Πάπας Ονώριος Γ΄ από τον [[Τζιότο]].]]
Στις 18 Ιουλίου 1216, δεκαεπτά καρδινάλιοι παρόντες στο θάνατο του Ιννοκέντιου Γ΄ συνήλθαν στην [[Περούτζα]] (όπου ο Ιννοκέντιος Γ΄ είχε πεθάνει δύο ημέρες νωρίτερα) με τον σκοπό να εκλέξουν έναν νέο Πάπα. Η προβληματική κατάσταση στην Ιταλία, η απειλητική συμπεριφορά των [[Τάταροι|Τατάρων]], και ο φόβος ενός [[Σχίσμα (θρησκεία)|σχίσματος]] έκανε τους καρδινάλιους να συμφωνήσουν σε μαι εκλογή μέσω συμβιβασμού. Οι Καρδινάλιοι Ουγκολίνο της Όστια (μετέπειτα [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄]]) και Γκουίντο του Πρενέστε εξουσιοδοτήθηκαν να διορίσουν τον νέο Πάπα. Επέλεξαν τον Σένσιο ''Camerario'', ο οποίος δέχθηκε την [[παπική τιάρα|τιάρα]] με απροθυμία και έλαβε το όνομα Ονώριος Γ΄. Χρίστηκε στην Περούτζα στις 24 Ιουλίου και στέφθηκε στη Ρώμη στις 31 Αυγούστου. Ανέλαβε τον καθεδρικό ναό του Λατερανού στις 3 Σεπτεμβρίου 1216. Ο ρωμαϊκός λαός ενθουσιάστηκε διδιαίτερα με την εκλογή, επειδή ο Ονώριος Γ΄ ήταν ο ίδιος Ρωμαίος και με την άκρατη καλωσύνή του είχε γίνει προσφιλής στις καρδιές όλων.
Στις 18 Ιουλίου 1216, δεκαεπτά καρδινάλιοι παρόντες στο θάνατο του Ιννοκέντιου Γ΄ συνήλθαν στην [[Περούτζα|Περούτζια]] (όπου ο Ιννοκέντιος Γ΄ είχε πεθάνει δύο ημέρες νωρίτερα) με τον σκοπό να εκλέξουν έναν νέο Πάπα. Η προβληματική κατάσταση στην Ιταλία, η απειλητική συμπεριφορά των [[Τάταροι|Τατάρων]], και ο φόβος ενός σχίσματος έκανε τους καρδινάλιους να συμφωνήσουν σε μια εκλογή μέσω συμβιβασμού. Οι Καρδινάλιοι Ουγκολίνο της Όστια (μετέπειτα [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄]]) και Γκουίντο του Πρενέστε εξουσιοδοτήθηκαν να διορίσουν τον νέο Πάπα. Επέλεξαν τον Σένσιο ''Camerario'', ο οποίος δέχθηκε την παπική τιάρα με απροθυμία και έλαβε το όνομα Ονώριος Γ΄. Χρίστηκε στην Περούτζα στις 24 Ιουλίου και στέφθηκε στη Ρώμη στις 31 Αυγούστου. Ανέλαβε τον καθεδρικό ναό του Λατερανού στις 3 Σεπτεμβρίου 1216. Ο ρωμαϊκός λαός ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα με την εκλογή, επειδή ο Ονώριος Γ΄ ήταν ο ίδιος Ρωμαίος και με την άκρατη καλοσύνη του είχε γίνει προσφιλής στις καρδιές όλων. Όπως ο διάσημος προκάτοχός του Ιννοκέντιος Γ΄, αφιερώθηκε στην επίτευξη δύο μεγάλων στόχων: την ανάκτηση των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] κατά την [[Πέμπτη Σταυροφορία]] και μια πνευματική μεταρρύθμιση ολόκληρης της Εκκλησίας.<ref name="Herbermann, Charles 1913"/> Αλλά αντίθετα με τον Ιννοκέντιο Γ΄, προσπάθησε για αυτά τα επιτεύγματα με καλοσύνη και και επιείκεια παρά με πυγμή και δριμύτητα.


⚫
==Πέμπτη Σταυροφορία==
Όπως ο διάσημος προκάτοχός του Ιννοκέντιος Γ΄, αφιερώθηκε στην επίτευξη δύο μεγάλων στόχων: την ανάκτηση των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] κατά την [[Πέμπτη Σταυροφορία]] και μια πνευματκή μεταρρύθμιση ολόκληρης της Εκκλησίας. Αλλά αντίθετα με τον Ιννοκέντιο Γ΄, προσπάθησε για αυτά τα επιτεύγματα με καλωσύνη και και επιείκια παρά με πυγμή και δριμύτητα.


⚫
==Πέμπτη Σταυροφορία==
[[Image:Portrait of Honorius III - Apse Mosaic of the Basilica of Saint Paul Outside the Walls - Roma - Italy.jpg|thumb|250px|Πορτρέτο του Ονώριου Γ΄: λεπτομέρεια από το μωσαϊκό της αψίδας της [[Βασιλική του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών|Βασιλικής του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών]] (1220) (Ρώμη, Ιταλία)]]
[[Image:Portrait of Honorius III - Apse Mosaic of the Basilica of Saint Paul Outside the Walls - Roma - Italy.jpg|thumb|250px|Πορτρέτο του Ονώριου Γ΄: λεπτομέρεια από το μωσαϊκό της αψίδας της [[Βασιλική του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών|Βασιλικής του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών]] (1220) (Ρώμη, Ιταλία)]]
Η [[Πέμπτη Σταυροφορία]] υποστηρίχθηκε από την [[Σύνοδοι του Λατερανού|Σύνοδο του Λατερανού]] του 1215, και ο Ονώριος άρχισε τις προετοιμασίες για να ξεκινήσει μια σταυροφορία το 1217. Για να προμηθευτούν τα απαραίτητα μέσα για αυτή την κολοσσιαία προσπάθεια, ο Πάπας και οι καρδινάλιοι θα συνεισέφεραν το ένα δέκατο του εισοδήματός του επί μια τριετία. όλοι οι άλλοι εκκλησιαστικοί θα συνεισέφεραν το ένα δωδέκατο. Αν και το ποσό που συγκεντρώθηκε ήταν σημαντικό , δεν ήταν οπωσδήποτε επαρκές για μια γενική σταυροφορία όπως σχεδίαζε ο Ονώριος Γ΄.
Η [[Πέμπτη Σταυροφορία]] υποστηρίχθηκε από τη Σύνοδο του Λατερανού του 1215, και ο Ονώριος άρχισε τις προετοιμασίες για να ξεκινήσει μια σταυροφορία το 1217. Για να προμηθευτούν τα απαραίτητα μέσα για αυτή την κολοσσιαία προσπάθεια, ο Πάπας και οι καρδινάλιοι θα συνεισέφεραν το ένα δέκατο του εισοδήματός του επί μια τριετία. όλοι οι άλλοι εκκλησιαστικοί θα συνεισέφεραν το ένα δωδέκατο. Αν και το ποσό που συγκεντρώθηκε ήταν σημαντικό, δεν ήταν οπωσδήποτε επαρκές για μια γενική Σταυροφορία όπως σχεδίαζε ο Ονώριος Γ΄.<ref name="Herbermann, Charles 1913"/> Οι προοπτικές έγιναν θετικές όταν ο [[Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί]] στέφτηκε τον Απρίλιο του 1217 [[Λατίνοι Αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης|Λατίνος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης.]] Ο [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]] [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας]] τον συνέλαβε στον δρόμο του για την [[Κωνσταντινούπολη]], τον φυλάκισε και πέθανε στην φυλακή. Ο Ονώριος Γ΄ κάλεσε κατόπιν τον [[Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας|Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας]] να εκπληρώσει τα σχέδια του πατέρα του [[Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας]] για Σταυροφορία, του είχε κληροδοτήσει πολλά χρήματα για αυτό.<ref>Bárány, Attila (2012). "II. András balkáni külpolitikája [Andrew II's foreign policy in the Balkans]". In Kerny, Terézia; Smohay, András (eds.). II. András and Székesfehérvár [Andrew II and Székesfehérvár] (in Hungarian). Székesfehérvári Egyházmegyei Múzeum. σ. 462</ref> Ο Ονώριος Γ΄ κάλεσε και άλλους Ευρωπαίους ηγεμόνες όπως ο αυτοκράτορας [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν]], ήταν μαθητής του και του ορκίστηκε ότι θα ξεκινούσε Σταυροφορία για τους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] (1217).<ref name="Herbermann, Charles 1913"/> Η καθυστέρηση του αυτοκράτορα ωστόσο ήταν πολύ μεγάλη παρά την επιμονή του Πάπα, το αποτέλεμα ήταν να αποτύχει παταγωδώς η εκστρατεία στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] και να χαθεί η [[Δαμιέτη]] (8 Σεπτεμβρίου 1221). Οι υπόλοιποι ηγεμόνες δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους πολύ καιρό, ο Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας ανακατέλαβε την Δαμιέτη αλλά η επιτυχία ήταν προσωρινή.<ref name="Herbermann, Charles 1913"/> Ο Φρειδερίκος Β΄ πείστηκε τελικά να ξεκινήσει μόνο όταν παντρεύτηκε την κόρη του [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη Μπριέν]] [[Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ]] και έγινε με αυτόν τον τρόπο κληρονόμος του θρόνου των Ιεροσολύμων (24 Ιουνίου 1225). Η ''"Συνθήκη του Σαν Τζερμανό"'' έφερε ωστόσο άλλα δύο χρόνια καθυστέρηση στην έναρξη της Σταυροφορίας. Την εποχή που ο αυτοκράτορας ετοιμαζόταν στα σοβαρά να αναχωρήσει ο Ονώριος Γ΄ πέθανε και δεν πρόλαβε να δει τα όνειρα του για Σταυροφορία να εκπληρώνονται (18 Μαρτίου 1227), θα το πετύχει ο διάδοχος του [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄]].


⚫
== Παραπομπές ==
{{commonscat}}
<references />
⚫
*''Το αρχικό κείμενο προέρχεται από την 9η έκδοση της Εγκυκλοπαίδειας Μπιτάνικα (1881). Παρακαλώ ενημερώστε να είναι απαραίτητο.''


==Πηγές==


*Collins, Roger (2009). Keepers of the Keys of Heaven: A History of the Papacy. Basic Books.260
⚫
==Παραπομπές==
*Abbé César Auguste Horoy, Honorii III Romani pontificis opera Omnia 5 vols. (Paris 1879–1882).
*Pietro Pressuti (editor), I regesti del pontefice Onorio III dall anno 1216 al anno 1227 Vol. 1 (Roma 1884).
*J. Clausen, Papst Honorius III (1216-1227). Eine Monographie (Bonn: P. Hauptmann 1895).
*Ferdinand Gregorovius, History of Rome in the Middle Ages, Volume V.1 second edition, revised (London: George Bell, 1906) Book IX, Chapter 3, pp.&nbsp;96–128.
*Narciso Mengozzi, Papa Onorio III e le sue relazioni col regno di Inghilterra (Siena: L. Lazzeri, 1911).
*Mauro Giacomo Sanna, Onorio III e la Sardegna (1216-1227) (Cagliari: Centro studi filologici sardi, 2013).
*Pierre-Vincent Claverie, Honorius III et l'Orient (1216-1227): Étude et publication de sources inédites des Archives vaticanes (ASV) (Leiden: Brill 2013).
*Thomas W. Smith, Curia and Crusade: Pope Honorius III and the Recovery of the Holy Land, 1216-1227 (Turnhout: Brepols, 2017).


{{Authority control}}
{{Reflist}}
⚫
*''Το αρχικό κείμενο προέρχεται από την 9η έκδοση της Εγκυκλοπαίδειας Μπιτάνικα (1881). Παρακαλώ ενημερώστε να είναι απαραίτητο.''


{{s-start}}
{{s-start}}
Γραμμή 55: Γραμμή 73:
[[Κατηγορία:Ιταλοί Πάπες]]
[[Κατηγορία:Ιταλοί Πάπες]]
[[Κατηγορία:Πάπες 13ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Πάπες 13ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1227]]
[[Κατηγορία:Ιταλοί καρδινάλιοι]]
[[Κατηγορία:Καρδινάλιοι]]
[[Κατηγορία:Πάπες]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1148]]
[[Κατηγορία:Πάπες Ρώμης]]

Τρέχουσα έκδοση από την 18:08, 9 Ιουνίου 2024

Πάπας
Ονώριος Γ΄
Από18 Ιουλίου 1216
Έως18 Μαρτίου 1227
ΠροκάτοχοςΙννοκέντιος Γ΄
ΔιάδοχοςΓρηγόριος Θ΄
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1150
Ρώμη, Παπικά Κράτη, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Θάνατος18 Μαρτίου 1227
Ρώμη, Παπικά Κράτη, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Προσφωνήσεις του
Πάπα Ονώριου Γ΄
Προσφώνηση αναφοράςΑγιότατος
Προφορική προσφώνησηΑγιότατε
Θρησκευτική προσφώνησηΆγιος Πατέρας
Μεταθανάτια προσφώνησηΔ/Δ

Ο Ονώριος Γ΄ (Papa Onorio III, 1150 – 18 Μαρτίου 1227), γεννημένος Σένσιο Σαβέλλι, ήταν Πάπας από το 1216 μέχρι το 1227.

Πρώιμο έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Ρώμη, γιος του Αϊμέρικο.[1] Ήταν μέλος της Ρωμαϊκής Οικογένειας Σαβέλλι.[2][3] Για μια περίοδο ήταν Κανονικός στην εκκλησία της Σάντα Μαρία Ματζόρε και αργότερα έγινε Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας (5 Δεκεμβρίου 1189) και Καρδινάλιος της Σάντα Λουτσία στο Σίλικε στις 20 Φεβρουαρίου 1193.[4][5] Υπό τον Πάπα Κλήμεντα Γ΄ και τον Πάπα Κελεστίνο Γ΄ ήταν θησαυροφύλακας της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, με αξιοσημείωτη την κατάρτιση του Liber Censuum, και χρημάτισε ενεργών Αντικαγκελάριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας από το 1194 μέχρι το 1198. Το 1197 έγινε δάσκαλος του μελλοντικού Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄, ο οποίος είχε δοθεί ως ward στον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ από την χήρα Αυτοκράτειρα Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας.[6] Ο Ιννοκέντιος Γ΄ τον αναγόρευσε Καρδινάλιο-Ιερέα το 1200 και απέκτησε τον Titulus του Αγίου Ιωάννη και Παύλου στην Ρώμη.[7] Εκδιώχθηκε από Καμεράριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας το 1198, αλλά περίπου την ίδια περίοδο ανέλαβε τη θέση του Καμεράριου του Ιερού Κολλεγίου των Καρδιναλίων, θέση που διατήρησε μέχρι το 1216.[5]

Παπική εκλογή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Παπική εκλογή 1216
Ο Πάπας Ονώριος Γ΄ από τον Τζιότο.

Στις 18 Ιουλίου 1216, δεκαεπτά καρδινάλιοι παρόντες στο θάνατο του Ιννοκέντιου Γ΄ συνήλθαν στην Περούτζια (όπου ο Ιννοκέντιος Γ΄ είχε πεθάνει δύο ημέρες νωρίτερα) με τον σκοπό να εκλέξουν έναν νέο Πάπα. Η προβληματική κατάσταση στην Ιταλία, η απειλητική συμπεριφορά των Τατάρων, και ο φόβος ενός σχίσματος έκανε τους καρδινάλιους να συμφωνήσουν σε μια εκλογή μέσω συμβιβασμού. Οι Καρδινάλιοι Ουγκολίνο της Όστια (μετέπειτα Πάπας Γρηγόριος Θ΄) και Γκουίντο του Πρενέστε εξουσιοδοτήθηκαν να διορίσουν τον νέο Πάπα. Επέλεξαν τον Σένσιο Camerario, ο οποίος δέχθηκε την παπική τιάρα με απροθυμία και έλαβε το όνομα Ονώριος Γ΄. Χρίστηκε στην Περούτζα στις 24 Ιουλίου και στέφθηκε στη Ρώμη στις 31 Αυγούστου. Ανέλαβε τον καθεδρικό ναό του Λατερανού στις 3 Σεπτεμβρίου 1216. Ο ρωμαϊκός λαός ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα με την εκλογή, επειδή ο Ονώριος Γ΄ ήταν ο ίδιος Ρωμαίος και με την άκρατη καλοσύνη του είχε γίνει προσφιλής στις καρδιές όλων. Όπως ο διάσημος προκάτοχός του Ιννοκέντιος Γ΄, αφιερώθηκε στην επίτευξη δύο μεγάλων στόχων: την ανάκτηση των Αγίων Τόπων κατά την Πέμπτη Σταυροφορία και μια πνευματική μεταρρύθμιση ολόκληρης της Εκκλησίας.[4] Αλλά αντίθετα με τον Ιννοκέντιο Γ΄, προσπάθησε για αυτά τα επιτεύγματα με καλοσύνη και και επιείκεια παρά με πυγμή και δριμύτητα.

Πέμπτη Σταυροφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πορτρέτο του Ονώριου Γ΄: λεπτομέρεια από το μωσαϊκό της αψίδας της Βασιλικής του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών (1220) (Ρώμη, Ιταλία)

Η Πέμπτη Σταυροφορία υποστηρίχθηκε από τη Σύνοδο του Λατερανού του 1215, και ο Ονώριος άρχισε τις προετοιμασίες για να ξεκινήσει μια σταυροφορία το 1217. Για να προμηθευτούν τα απαραίτητα μέσα για αυτή την κολοσσιαία προσπάθεια, ο Πάπας και οι καρδινάλιοι θα συνεισέφεραν το ένα δέκατο του εισοδήματός του επί μια τριετία. όλοι οι άλλοι εκκλησιαστικοί θα συνεισέφεραν το ένα δωδέκατο. Αν και το ποσό που συγκεντρώθηκε ήταν σημαντικό, δεν ήταν οπωσδήποτε επαρκές για μια γενική Σταυροφορία όπως σχεδίαζε ο Ονώριος Γ΄.[4] Οι προοπτικές έγιναν θετικές όταν ο Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί στέφτηκε τον Απρίλιο του 1217 Λατίνος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης. Ο Δεσπότης της Ηπείρου Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας τον συνέλαβε στον δρόμο του για την Κωνσταντινούπολη, τον φυλάκισε και πέθανε στην φυλακή. Ο Ονώριος Γ΄ κάλεσε κατόπιν τον Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας να εκπληρώσει τα σχέδια του πατέρα του Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας για Σταυροφορία, του είχε κληροδοτήσει πολλά χρήματα για αυτό.[8] Ο Ονώριος Γ΄ κάλεσε και άλλους Ευρωπαίους ηγεμόνες όπως ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν, ήταν μαθητής του και του ορκίστηκε ότι θα ξεκινούσε Σταυροφορία για τους Αγίους Τόπους (1217).[4] Η καθυστέρηση του αυτοκράτορα ωστόσο ήταν πολύ μεγάλη παρά την επιμονή του Πάπα, το αποτέλεμα ήταν να αποτύχει παταγωδώς η εκστρατεία στην Αίγυπτο και να χαθεί η Δαμιέτη (8 Σεπτεμβρίου 1221). Οι υπόλοιποι ηγεμόνες δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους πολύ καιρό, ο Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας ανακατέλαβε την Δαμιέτη αλλά η επιτυχία ήταν προσωρινή.[4] Ο Φρειδερίκος Β΄ πείστηκε τελικά να ξεκινήσει μόνο όταν παντρεύτηκε την κόρη του Ιωάννη Μπριέν Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ και έγινε με αυτόν τον τρόπο κληρονόμος του θρόνου των Ιεροσολύμων (24 Ιουνίου 1225). Η "Συνθήκη του Σαν Τζερμανό" έφερε ωστόσο άλλα δύο χρόνια καθυστέρηση στην έναρξη της Σταυροφορίας. Την εποχή που ο αυτοκράτορας ετοιμαζόταν στα σοβαρά να αναχωρήσει ο Ονώριος Γ΄ πέθανε και δεν πρόλαβε να δει τα όνειρα του για Σταυροφορία να εκπληρώνονται (18 Μαρτίου 1227), θα το πετύχει ο διάδοχος του Πάπας Γρηγόριος Θ΄.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ St. Antoninus of Florence, Chronica, in Augustinus Theiner (editor), Caesaris S. R. E. Cardinalis Baronii, Od. Raynaldi et Jac. Laderchii Annales Ecclesiastici Tomus Vigesimus 1198-1228 (Barri-Ducis: Ludovicus Guerin 1870), under the year 1216, Νο. 17, σ. 355
  2. ↑ «The Cardinals of the Holy Roman Church – Biographical Dictionary – Consistory of 1193». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2013. 
  3. ↑ Renato Lefevre, "Un papa Savelli (Onorio III) che non fu Savelli," Strenna dei Romanisti 52 (1991) 283-290; and Gualtiero Sirtoli, "Onorio III: il permanere di un dubbio sulla sua appartenenza al lignaggio Savelli," Frate Francesco 71 (2005), 415-431
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Herbermann, Charles, ed. (1913). "Pope Honorius III". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company
  5. ↑ 5,0 5,1 https://cardinals.fiu.edu/bios1193.htm#Cencio
  6. ↑ Collins 2009, σ. 260
  7. ↑ Augustus Potthast, Regesta pontificum Romanorum I (Berlin 1874), σ. 466. Conradus Eubel, Hierarchia catholica medii aevi I editio altera (Monasterii 1913), σ. 3
  8. ↑ Bárány, Attila (2012). "II. András balkáni külpolitikája [Andrew II's foreign policy in the Balkans]". In Kerny, Terézia; Smohay, András (eds.). II. András and Székesfehérvár [Andrew II and Székesfehérvár] (in Hungarian). Székesfehérvári Egyházmegyei Múzeum. σ. 462
  • Το αρχικό κείμενο προέρχεται από την 9η έκδοση της Εγκυκλοπαίδειας Μπιτάνικα (1881). Παρακαλώ ενημερώστε να είναι απαραίτητο.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Collins, Roger (2009). Keepers of the Keys of Heaven: A History of the Papacy. Basic Books.260
  • Abbé César Auguste Horoy, Honorii III Romani pontificis opera Omnia 5 vols. (Paris 1879–1882).
  • Pietro Pressuti (editor), I regesti del pontefice Onorio III dall anno 1216 al anno 1227 Vol. 1 (Roma 1884).
  • J. Clausen, Papst Honorius III (1216-1227). Eine Monographie (Bonn: P. Hauptmann 1895).
  • Ferdinand Gregorovius, History of Rome in the Middle Ages, Volume V.1 second edition, revised (London: George Bell, 1906) Book IX, Chapter 3, pp. 96–128.
  • Narciso Mengozzi, Papa Onorio III e le sue relazioni col regno di Inghilterra (Siena: L. Lazzeri, 1911).
  • Mauro Giacomo Sanna, Onorio III e la Sardegna (1216-1227) (Cagliari: Centro studi filologici sardi, 2013).
  • Pierre-Vincent Claverie, Honorius III et l'Orient (1216-1227): Étude et publication de sources inédites des Archives vaticanes (ASV) (Leiden: Brill 2013).
  • Thomas W. Smith, Curia and Crusade: Pope Honorius III and the Recovery of the Holy Land, 1216-1227 (Turnhout: Brepols, 2017).
τίτλοι της Καθολικής Εκκλησίας
Προκάτοχος
Ιννοκέντιος Γ΄ 		Πάπας
1216–1227 		Διάδοχος
Γρηγόριος Θ΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πάπας_Ονώριος_Γ΄&oldid=10606929"