Перайсці да зместу

Замошскі сельсавет (Асіповіцкі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Замошскі сельсавет
Краіна  Беларуская ССР
Уваходзіў у Асіповіцкі раён
Уключаў 15 населеных пунктаў
Адміністрацыйны цэнтр Замошша
Дата ўтварэння 20 жніўня 1924
Дата скасавання 26 сакавіка 1987

Замо́шскі сельсавет — былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Асіповіцкага раёна Магілёўскай вобласці Беларусі. Цэнтр — вёска Замошша.

Утвораны 20 жніўня 1924 года як Лучыцкі сельсавет у складзе Асіповіцкага раёна Бабруйскай акругі БССР. Цэнтр — вёска Лучыцы. 21 жніўня 1925 года цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Замошша, сельсавет перайменаваны ў Замошскі. Пасля скасавання акруговай сістэмы 26 ліпеня 1930 года ў Асіповіцкім раёне БССР. Пасля ўвядзення абласнога падзелу 20 лютага 1938 года ў Асіповіцкім раёне Магілёўскай вобласці. З 20 верасня 1944 года сельсавет у складзе Бабруйскай вобласці, з 8 студзеня 1954 года — у складзе Магілёўскай вобласці. З 25 снежня 1962 года сельсавет у складзе Бабруйскага раёна, з 6 студзеня 1965 года — у складзе адноўленага Асіповіцкага раёна. 26 сакавіка 1987 года скасаваны, тэрыторыя ўвайшла ў склад зноў утворанага Асіповіцкага сельсавета[1].

На момант скасавання ў склад сельсавета ўваходзілі 15 населеных пунктаў: вёскі Агула, Акцябр, Асіповічы II, Асіповічы III, Брадзішча, Булгары, Вялікая Гарожа, Замошша, Засялечча, Літвінава, Лучыцы, Малая Гарожа, Паляна, Прудок і Ясянец.

Зноскі

  1. Рашэнне выканкома Магілёўскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 26 сакавіка 1987 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1987, № 23 (1901).
  • Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / А.И. Карпачева и др. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Т. 1: (1917―1941 гг.). — Мн., «Беларусь», 1985. — 390 с.
  • Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012.