Бернарда Берталучы
Бернарда Берталучы | |
---|---|
Bernardo Bertolucci | |
Імя пры нараджэнні | Bernardo Bertolucci |
Дата нараджэння | 16 сакавіка 1941[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 22 лістапада 2018[4][5] (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Attilio Bertolucci[d] |
Жонка | Адрыяна Асці[d], Maria Paola Maino[d] і Clare Peploe[d][7] |
Адукацыя | |
Прафесія | |
Узнагароды |
вялікі афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»[d] (2 чэрвеня 1988) Sutherland Trophy[d] (1970) National Society of Film Critics Award for Best Director[d] (1971) Directors Guild of America Award for Outstanding Directing – Feature Film[d] (1987) Ганаровы леапард[d] (1997) Прэмія еўрапейскай кінаакадэміі за прыжыццёвыя дасягненні (2012) зорка на галівудскай «Алеі славы» (19 лютага 2008) honorary doctorate from the University of Parma[d] (16 снежня 2014) |
IMDb | ID 0000934 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Берна́рда Берталу́чы (італ.: Bernardo Bertolucci; нар. 16 сакавіка 1940, Парма, Італія — 26 лістапада 2018) — італьянскі кінарэжысёр, сцэнарыст, вядомы і як паэт.
Біяграфічныя звесткі. Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Сын паэта Атыла Берталучы. Вывучаў італьянскую філалогію ў Рымскім універсітэце, здымаў аматарскія фільмы.
3 1961 працаваў у П. Пазаліні, уплыў якога адчувальны ў фільмах Б. Берталучы «Перад рэвалюцыяй», «Партнёр» (паводле аловесці Ф. Дастаеўскага «Двайнік»), дзе прагучала тэма маладзёжнага бунту, якая з горыччу і пачуццём страчаных ілюзій адгукнулася ў стужках «Стратэгія павука» (1970), «Апошняе танга ў Парыжы» (1972). Разнастайнасць праблематыкі і формы сведчыць пра пастаянныя творчыя пошукі рэжысёра. У фільмах «Канфарміст» (1970) і «Месяц» (1979) — ідэя ўлады цёмных, скрытых псіхалагічных комплексаў над асобай; «Дваццатае стагоддзе» (1976) і «Апошні імператар» (1987, прэмія «Оскар») — матыў супраціўлення чалавека ролі марыянеткі, якую яму навяэваюць.
Пасля трыўмфальнага поспеху фільмаў «Канфарміст» (1970) і «Апошняе танга ў Парыжы» (1972) працаваў па-за межамі Італіі, у тым ліку на будыйскім Усходзе, называў сябе «скептычным будыстам-аматарам».[8]
Свой апошні фільм Бернарда Берталучы выпусціў у 2012 годзе, карціна называлася «Ты і я». Памёр у Рыме пасля доўгай хваробы. Газета La Repubblica назвала смерць Бернарда Берталучы сыходам «апошняга вялікага маэстра XX стагоддзя»[9][10].
Фільмаграфія
[правіць | правіць зыходнік]- 1962 — Кашчавая кума / La commare secca
- 1964 — Перад рэвалюцыяй / Prima della rivoluzione
- 1966 — Il canale
- 1967 — La via del petrolio (тэлевізійны)
- 1968 — Partner
- 1969 — Amore e rabbia (segment Agonia)
- 1970 — La strategia del ragno
- 1970 — Канфарміст / Il conformista
- 1971 — La salute è malata (дакументальны)
- 1972 — Апошняе танга ў Парыжы / Ultimo tango a Parigi
- 1976 — Дваццатае стагоддзе Novecento
- 1979 — La Luna
- 1981 — La tragedia di un uomo ridicolo
- 1987 — Апошні імператар / The Last Emperor
- 1987 — 12 рэжысёраў пра 12 гарадоў (эпізод «Балоння»)12 registi per 12 città (segment Bologna) (дакументальны)
- 1990 — Пад покрывам нябёсаў /The Sheltering Sky
- 1993 — Маленькі Буда / Little Buddha
- 1996 — Stealing Beauty
- 1998 — Besieged
- 2002 — На дзесяць хвілін старэй: Віяланчэль (эпізод «Гісторыя вод») / Ten Minutes Older: The Cello (segment Histoire d’eaux)
- 2003 — Летуценнікі / The Dreamers
- 2012 — Я і ты / Io e te
Прэміі і ўзнагароды
[правіць | правіць зыходнік]У 1987 годзе атрымаў прэмію «Оскар». Акрамя таго, Бернарда Берталучы таксама ўладальнік «Залатога глобуса» (1988), BAFTA (1989) і іншых прэмій, а ў 2013 годзе італьянец атрымаў зорку на галівудскай Алеі славы[11].
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Bernardo Bertolucci // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Bernardo Bertolucci // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
- ↑ Bertolucci to be honoured at European Film Awards // BBC News Online — 2012.
- ↑ Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ https://www.listal.com/bernardo-bertolucci
- ↑ Museum of Modern Art online collection Праверана 4 снежня 2019.
- ↑ Morta Clare Peploe, regista e moglie di Bernardo Bertolucci — 2021. Праверана 24 чэрвеня 2021.
- ↑ Bernardo Bertolucci in Neue Zürcher Zeitung, 18. Februar 1994, S. 65
- ↑ repubblica.it (італ.)
- ↑ nashaniva.by
- ↑ novychas.by
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Бернарда Берталучы на сайце «Internet Movie Database» (англ.)
- Большая российская энциклопедия Архівавана 23 сакавіка 2019. (руск.)
- Асобы
- Нарадзіліся 16 сакавіка
- Нарадзіліся ў 1941 годзе
- Нарадзіліся ў Парме
- Памерлі 22 лістапада
- Памерлі ў 2018 годзе
- Памерлі ў Рыме
- Выпускнікі Рымскага ўніверсітэта
- Кінарэжысёры паводле алфавіта
- Кінарэжысёры Італіі
- Кінарэжысёры XX стагоддзя
- Кінарэжысёры XXI стагоддзя
- Драматургі паводле алфавіта
- Драматургі Італіі
- Драматургі XX стагоддзя
- Паэты паводле алфавіта
- Паэты Італіі
- Паэты XX стагоддзя
- Паэты XXI стагоддзя
- Вялікія афіцэры ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»
- Лаўрэаты прэміі «Оскар» за найлепшую рэжысуру
- Лаўрэаты прэміі «Оскар» за «Найлепшы адаптаваны сцэнарый»
- Лаўрэаты прэміі «Залаты глобус» за найлепшую рэжысёрскую працу
- Фільмы — лаўрэаты прэміі «Сезар» за найлепшы замежны фільм
- Фільмы — лаўрэаты прэміі BAFTA
- Нарадзіліся ў 1940 годзе
- Памерлі 26 лістапада
- Члены Італьянскай камуністычнай партыі
- Лаўрэаты прэміі «Оскар»
- Лаўрэаты прэміі «Залаты глобус»
- Лаўрэаты прэміі BAFTA