Вопыт Юнга

	Квантавая механіка
	;
	Прынцып нявызначанасці Гейзенберга
Аснова
	Класічная механіка · Інтэрферэнцыя · Бра і кет · Гамільтаніян · Старая квантавая тэорыя
Фундаментальныя паняцці
	Квантавы стан · Квантавая назіраемая · Хвалевая функцыя · Квантавая суперпазіцыя · Квантавая счэпленасць · Змяшаны стан · Вымярэнне · Нявызначанасць · Прынцып Паўлі · Дуалізм · Дэкагерэнцыя · Тэарэма Эрэнфеста · Тунэльны эфект
Эксперыменты
	Вопыт Дэвісана — Джэрмера · Вопыт Попера · Вопыт Штэрна — Герлаха · Вопыт Юнга · Праверка няроўнасцей Бела · Фотаэфект · Эфект Комптана
Фармулёўкі
	Прадстаўленне Шродзінгера · Прадстаўленне Гейзенберга · Прадстаўленне ўзаемадзеяння · Матрычная квантавая механіка · Інтэгралы па траекторыях · Дыяграмы Фейнмана
Ураўненні
	Ураўненне Шродзінгера · Ураўненне Паўлі · Ураўненне Клейна — Гордана · Ураўненне Дзірака · Ураўненне фон Неймана · Ураўненне Блоха · Ураўненне Ліндблада · Ураўненне Гейзенберга
Інтэрпрэтацыі
	Капенгагенская інтэрпрэтацыя · Тэорыя схаваных параметраў · Шматсусветная
Развіццё тэорыі
	Квантавая тэорыя поля · Квантавая электрадынаміка · Квантавая хромадынаміка · Квантавая гравітацыя
Складаныя тэмы
	Квантавая тэорыя поля · Квантавая гравітацыя · Тэорыя ўсяго
Вядомыя вучоныя
	Планк · Эйнштэйн · Шродзінгер · Гейзенберг · Ёрдан · Бор · Паўлі · Дзірак · Фок · Борн · дэ Бройль · Ландау · Фейнман · Бом · Эверэт
	глядзець; размовы; правіць;

Версія для друку болей не падтрымліваецца і можа мець памылкі апрацоўкі. Калі ласка, абнавіце закладкі браўзеру і выкарыстоўвайце ўбудаваную функцыю друку браўзеру.

Вопыт Юнга (эксперымент на двух шчылінах) — першы варыянт дзвюхшчыліннага вопыту, праведзенага Томасам Юнгам, які дэманструю інтэрферэнцыю і дыфракцыю святла. Вынікі эксперымента былі апублікаваны ў 1803 годзе.

Апісанне вопыту

У вопыце пучок монахраматычнага святла накіроўваецца на непразрыстую экран-шырму з двума паралельнымі прарэзамі (шчылінамі), ззаду якога ўсталёўваецца праекцыйны экран. Шырыню прарэзаў імкнуцца зрабіць як мага бліжэй да даўжыні хвалі выпраменьванага святла (уплыў шырыні прарэзаў на інтэрферэнцыю разглядаецца ніжэй). На праекцыйным экране атрымліваецца цэлы шэраг якія чаргуюцца інтэрферэнцыйных палос, што і было прадэманстравана Томасам Юнгом.

Калі сыходзіць з таго, што святло складаецца з часціц (карпускулярная тэорыя святла), то на праекцыйным экране можна было б убачыць толькі дзве паралельныя паласы святла, якія прайшлі праз шчыліны. Паміж імі праекцыйны экран заставаўся б практычна неасветленай.

З іншага боку, калі выказаць здагадку, што святло ўяўляе сабой якія распаўсюджваюцца хвалі (хвалевая тэорыя святла), то, паводле прынцыпу Гюйгенса, кожная шчыліну з’яўляецца крыніцай другасных хваль.

Другасныя хвалі дасягнуты кропак, якія знаходзяцца на роўным выдаленні ад шчылін, у адной фазе, такім чынам, на сярэдзінай лініі экрана іх амплітуды складуцца, што створыць максімум яркасці. Гэта значыць, галоўны, найбольш яркі максімум апынецца там, дзе, згодна з карпускулярнай тэорыі, яркасць павінна быць нулявы. Бакавыя максімумы размесцяцца сіметрычна па абодвум бакам у кропках, для якіх рознасць ходу светлавых пучкоў роўная цэламу ліку хваль.

З іншага боку, у тых кропках на выдаленні ад цэнтральнай лініі, дзе рознасць ходу роўная няцотныя ліку паўхваляў, хвалі апынуцца ў протівофазе — іх амплітуды кампенсуюцца, што створыць мінімумы яркасці (цёмныя паласы).

Такім чынам, па меры выдалення ад сярэдняй лініі яркасць перыядычна змяняецца, узрастаючы да максімуму і зноў адбываючы.

Умовы для інтэрферэнцыі

Кагерэнтнасць крыніцы святла

Інтэрферэнцыю магчыма назіраць толькі для кагерэнтных крыніц святла, але стварыць два розных кагерэнтныя крыніцы практычна немагчыма. Таму ўсе інтэрферэнцыйныя досведы грунтуюцца на стварэнні пры дапамозе розных аптычных сістэм двух або некалькіх другасных крыніц з аднаго першапачатковага, якія будуць кагерэнтныя. У вопыце Юнга кагерэнтнымі крыніцамі з’яўляюцца дзве шчыліны ў экране.

Уплыў шырыні шчылін

Інтэрферэнцыйныя карціна ўзнікае на экране, калі шырыня шчылін набліжаецца да даўжыні хвалі выпраменьванага монахраматычнага святла. Інтэрферэнцыйныя карціна ўзнікае на экране, калі шырыня шчылін набліжаецца да даўжыні хвалі выпраменьванага монахраматычнага святла.

Уплыў адлегласці паміж шчылінамі

Частата прытрымлівання інтэрферэнцыйных палос павялічваецца прама-прапарцыйна адлегласці паміж шчылінамі, у той час як шырыня дыфракцыйнай карціны застаецца нязменнай і залежыць толькі ад шырыні шчылін.

Літаратура

Оптика. Общая физика : курс лекций / В. А. Саечников, М. И. Хомич. — Минск, 2008.
Сивухин Д. В. Общий курс физики. — М.. — Т. IV. Оптика.

Спасылкі