Блуа (замак)

Блуаскі палац-замак
	Замак
Блуаскі палац-замак
	Château de Blois
	47°35′08″ пн. ш. 1°19′51″ у. д.HGЯO
Краіна	Францыя
Дэпартамент	Луар і Шэр, Блуа
Архітэктурны стыль	готыка, французскі рэнесанс[d] і класіцызм
Архітэктар	Кален Біяр[d]
Дата заснавання	XIII стагоддзе
Будаўніцтва	XIII стагоддзе — XVII стагоддзе
Статус	гістарычны помнік
Сайт	chateaudeblois.fr
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Версія для друку болей не падтрымліваецца і можа мець памылкі апрацоўкі. Калі ласка, абнавіце закладкі браўзеру і выкарыстоўвайце ўбудаваную функцыю друку браўзеру.

Каралеўскі замак Блуа (фр.: château de Blois) у французскім дэпартаменце Луар і Шэр — самы буйны па памерах з замкаў Луары, любімая рэзідэнцыя французскіх каралёў Людовіка XII і Францыска I. Замак знаходзіцца ў цэнтры горада Блуа, на правым беразе Луары, і нароўні з іншымі луарскімі замкамі знаходзіцца пад аховай ЮНЕСКА як помнік Сусветнай спадчыны.

Гісторыя

Асноўная частка існуючага палаца-замка была выбудавана ў XV стагоддзі герцагамі Арлеанскімі. Калі адзін з іх уступіў на французскі прастол пад імем Людовіка XII (1498), ён застаўся жыць у Блуа. Яго дачка Клод таксама была прывязана да рэзідэнцыі ў Блуа і настаяла на тым, каб яе муж, Францыск I, вылучыў сродкі на абнаўленне познегатычнага палаца ў духу італьянскага рэнесансу. Пасля смерці каралевы на планах Францыска перабрацца ў Блуа з Амбуаза быў пастаўлены крыж, і рэнесанснае крыло замка засталося недабудаваным.

Канец XVI стагоддзя адзначыўся ў Блуа крывавымі падзеямі. Пры выкрыцці Амбуазскай змовы Гізы павезлі караля ў больш прыдатны на выпадак аблогі Амбуаз. Генрых III заманіў у палац свайго ворага, Генрыха Гіза з братам-кардыналам, дзе яны абодва былі забіты каралеўскімі целаахоўнікамі, а яшчэ праз два тыдні тут памерла Кацярына Медычы. (Турыстам паказваюць яе тайнік для ядаў).

Пры Бурбонах рэзідэнцыя ў Блуа страціла палітычнае значэнне. Людовік XIII выдаліў туды са сталіцы сваю маці, Марыю Медычы. Пазней палацам валодаў яго брат, Гастон Арлеанскі, які даручыў Франсуа Мансару прыбудаваць да палаца пакоі ў найноўшым гусце барока. Гэта праца не была даведзена да канца па прычыне недахопу сродкаў. Напачатку XVIII стагоддзя палац быў адведзены ў распараджэнне польскай каралевы-ўдавы Марысенькі. Луі-Філіп у XIX стагоддзі адрэстаўраваў, нанова мэбляваў і маляўніча дэкараваў спустошаныя за гады рэвалюцыі каралеўскія пакоі.