Ураган (РСЗА)
9К57 «Ураган» — савецкая рэактыўная сістэма залпавага агню (РСЗА) калібра 220 міліметраў.
Дадзены комплекс быў прыняты на ўзбраенне ў 1975 годзе. Галоўны канструктар сістэмы — Аляксандр Мікітавіч Ганічаў. Галоўны канструктар баявой машыны — Юрый Мікалаевіч Калачнікаў[1]. Баявая і транспартная машына грунтуюцца на дапрацаваных шасі грузавога аўтамабіля ЗІЛ-135ЛМ. Колькасць снарадаў у залпе адной баявой машыны: 16 штук. Час залпу з адной баявой машыны — 20 секунд. Маса баявой машыны — 20 тон, рэактыўнага снарада — 280 кг. Разлік баявой машыны — 4 чалавекі. Ва Узброеных Сілах СССР РСЗА «Ураган» складаліся на ўзбраенні «рэактыўных артылерыйскіх палкоў» акругаў, артылерыйскіх дывізій і агульнавайсковых армій[2].
Ва Узброеных Сілах Расіі РСЗА «Ураган» стаяць на ўзбраенні артылерыйскіх брыгад агульнавайсковых армій і артылерыйскіх палкоў дывізій. У кожным па 1 рэактыўнаму артылерыйскага дывізіёна (8 адзінак)[3].
Прызначэнне
[правіць | правіць зыходнік]Сістэма прызначана для паразы розных вулічных мэтаў:
- адкрытай і накрытай жывой сілы;
- небраняванай, легкабраняваных і браніраванай тэхнікі мотапяхотных і танкавых рот;
- артылерыйскіх падраздзяленняў;
- тактычных ракет;
- зенітных комплексаў;
- верталётаў на стаянках;
- камандных пунктаў;
- вузел сувязі;
- аб’ектаў ваенна-прамысловай інфраструктуры.
Варыянты
[правіць | правіць зыходнік]- 9К57 «Ураган»: базавы варыянт на шасі ЗІЛ-135ЛМ.
- 9К512 «Ураган-1М»: баявая і транспартна-зараджальная машына сістэмы «Ураган-1М» выканана на базе шасі МЗКЦ-7930 «Астролаг». Баявая машына здольная весці стральбу рэактыўнымі снарадамі як ад 220-мм сістэм 9К57 «Ураган», так і ад 300-мм сістэм 9К58 «Смерч»[4].
- Бастыён-03: распрацоўка ўкраінскай кампаніі АўтаКрАЗ, прадстаўленая ў 2010. Баявая частка 9К57 «Ураган» усталяваная на шасі КрАЗ-6322РА[5].
- Ураган-М — беларуская мадэрнізацыя на шасі МАЗ-6317-05. Уключае ў сябе СПУ 9П140МБ і ТЗМ 9Т452 МБ.
Боепрыпасы
[правіць | правіць зыходнік]Наменклатура боепрыпасаў[6][7][8][9][10] | |||||||
Індэкс снарада | Індекс БЧ | Вага снарада, кг | Даўжыня снарада, мм | Вага БЧ, кг | Вага ВР/АР, кг | Тып выбухоўніка | Далёкасць стральбы, км |
Фугасныя | |||||||
9М27Ф | 9Н128Ф | 280 | 4832,5 | 100 | 51,9 | кантактны | 10..35 |
Тэрмабарычныя | |||||||
9М51 | 9Н515 | 256[~ 1] | 5147 | 143,5 | 30,2 | кантактны | 5..13 |
Касетныя | |||||||
9М27К[~ 2] | 9Н128К | 270 | 5178 | 90 | 30×0,3 | некантактны | 10..35 |
9М27К1[~ 3] | 9Н516 | 270 | 5178 | 90 | 30×0,3 | некантактны | 10..35 |
9М27К2[~ 4] | 9Н128К2 | 270 | 5178 | 89,5 | 24×1,1 | некантактны | 10..35 |
9М27К3[~ 5] | 9Н128К3 | 270 | 5200 | 90 | 312×0,04 | некантактны | 8..34 |
9М59[~ 6] | 9Н524 | 270 | 5178 | 90 | 9×1,85 | некантактны | 10..35 |
Запальныя | |||||||
9М27С | 9Н128С | ||||||
Хімічныя | |||||||
9М27 | 9Н519 | 20[~ 7] | некантактны |
Аператары
[правіць | правіць зыходнік]- Ангола — невядомая колькасць мадэрнізаваных у Беларусі «Ураган-М», станам на 2023 год[11]
- Беларусь — 36 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[12]
- Гвінея — 3 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[13], усяго пастаўлена 4 РСЗА «Ураган»[14]
- Казахстан — 180 9П140 «Ураган» на захоўванні, па стане на 2019 год[15]
- Кіргізія — 6 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[16]
- Малдова 11 9П140, па стане на 2019 год[17]
- Расія — 900 9П140 «Ураган», з іх 700 на захоўванні, па стане на 2019 год[18]
- Сірыя — некаторая колькасць 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[19]
- Туркменістан 60 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[20], па дадзеных ААТ «Мотавіліхінскія заводы» пастаўлена ўсяго 54 РСЗА «Ураган»[14]
- Украіна — 70 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[21], усяго пастаўлена 139 РСЗА «Ураган»[14]
- Узбекістан — 48 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[22]
- - 9 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[23]. Пастаўленыя ў 2007 годзе з Беларусі[24]
- Былыя аператары
- Афганістан — некаторая колькасць 9П140, па стане на 2010 год[25], усяго пастаўлена 18 РСЗА «Ураган»[14]
- Ірак — усяго пастаўлена 24 РСЗА «Ураган»[14]
- Емен — усяго пастаўлена 12 РСЗА «Ураган»[14]. Ажыццёўлены пастаўкі з Малдовы ў 1994 годзе[26].
Баявое прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]РСЗА 9К57 шырока выкарыстоўвалася ў баявых дзеяннях у Афганістане[7][27].
Ужывалася расійскімі ўзброенымі сіламі, пры падтрымцы сіл Паўночнага альянсу, у Афганістане ў 1993—1998 гг, а таксама падчас першай і другой войнаў у Чачні[7][27], канфлікту ў Паўднёвай Асеціі 2008 года[28].
«Ураганы» шырока ўжываліся ў ходзе канфлікту на ўсходзе Украіны як украінскай арміяй, так і паўстанцамі[29][30][31].
РСЗА 9К57 ужывалася Сірыйскай Арабскай арміяй падчас грамадзянскай вайны ў Сірыі (напрыклад, пры вызваленні Пальміры[32]). Таксама, па некаторых дадзеных, «Ураган» выкарыстоўвалі расійскія ўзброеныя сілы[33].
Захаваныя экземпляры
[правіць | правіць зыходнік]Месцазнаходжанне | Выява |
---|---|
БМ 9П140 РСЗА 9К57 «Ураган», Музей тэхнікі, Архангельскай, Маскоўская вобл. | |
БМ 9П140 РСЗА 9К57 «Ураган», усталяваная ў якасці помніка А. Н. Ганічаву, Тула |
Выявы
[правіць | правіць зыходнік]-
Транспартна-зараджаючая машына 9T452 РСЗА 9К57 «Ураган»
-
Беларуская мадэрнізацыя СПУ 9П140МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.
-
ТЗМ 9Т452 МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.
Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Маса снарада без выбухоўніка.
- ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 30 аскепкавых баявых элементаў 9Н210 масай 1,85 кг. У кожным элеменце ўтрымліваецца па 370 гатовых аскепкаў.
- ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 30 аскепкавых баявых элементаў 9Н235 масай 1,85 кг. У кожным элеменце ўтрымліваецца па 370 гатовых аскепкаў.
- ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 24 супрацьтанкавыя міны ПТМ-1.
- ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 312 супрацьпяхотныя міны ПФМ.
- ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 9 супрацьтанкавых мін ПТМ-3.
- ↑ Атрутнае рэчыва Р-55 (Заман).
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Дадзеныя на таблічцы для макета баявой машыны 9П140 РСЗА «Ураган» у экспазіцыі народнага музея гісторыі завода АТ «Мотавіліхінскія заводы» (г. Перм, дата наведвання музея 6.07.2009)
- ↑ Феськов, 2013, с. 295.
- ↑ Артиллерия наращивает мощь . Известия (14 снежня 2017). Праверана 4 чэрвеня 2020.
- ↑ Богатинов С.. В ногу со временем . Российское военное обозрение (1 лістапада 2009). Праверана 19 студзеня 2014.
- ↑ Три «богатыря» для сил АТО: характеристики залповых установок «Бастион»(недаступная спасылка). AIF.UA (1 лістапада 2014). Архівавана з першакрыніцы 30 жніўня 2016. Праверана 11 верасня 2016.
- ↑ Карпенко А. В. «Оружие России». Современные реактивные системы залпового огня. — СПб.: Бастион. — С. 44—47. — 76 с.
- ↑ а б в Гуров С. В.. Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган» . Архівавана з першакрыніцы 17 жніўня 2013. Праверана 31 ліпеня 2013.
- ↑ Энциклопедия XXI век. Оружие и технологии России. Часть 5. Боеприпасы наземной артиллерии. Группа 13. Боеприпасы, боевые части ракет и взрывчатые вещества. Класс 1340. Неуправляемые ракеты, их боевое оснащение и составные части. — М.: «Оружие и технологии», 2006. — Т. Том 12. — С. 153—156. — 848 с. — ISBN 5-93799-023-4.
- ↑ Фёдоров Л. А. Глава 8. Закат химической войны. Типы химических боеприпасов, которые имелись у Советской Армии к 1987 г. // Химическое вооружение — война с собственным народом (трагический российский опыт) в трёх томах. — М.: Лесная страна, 2009. — Т. 1. Долгий путь к химической войне. — С. 307—310. — 848 с. — ISBN 978-5-91505-013-5.
- ↑ Барановский М .Н. Глава 3. Назначение и характеристика конструкций реактивных снарядов // Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган». Основы устройства и подготовки к боевому применению. — М.: Издание михайловской артиллерийской академии, 1996. — С. 40—88. — 118 с.
- ↑ Боевая машина 9П140МБ модернизированной в Беларус🇾 РСЗО «Ураган-М» в составе ВС Анголы.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 188.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 472.
- ↑ а б в г д е География распространения(нявызн.)(недаступная спасылка). ОАО «Мотовилихинские заводы». Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2012. Праверана 25 кастрычніка 2011.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 191.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 193.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 194.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 197.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 369.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 211.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 213.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 217.
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 467.
- ↑ Азербайджан приобрел вооружение в Беларуси // Новости Армении — Новости
- ↑ The Military Balance 2019. — P. 356.
- ↑ Stockholm Internation Peace Research Institute — Arms Transfers Database(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2010. Праверана 15 лютага 2022.
- ↑ а б Карпенко А. В.. Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган»(недаступная спасылка). «Бастион Карпенко». Архівавана з першакрыніцы 15 сакавіка 2015. Праверана 30 мая 2015.
- ↑ Allan Mallinson. Georgia: US training gives Georgia military advantage (англ.). The Daily Telegraph (9 жніўня 2008). Праверана 31 мая 2016.
- ↑ Украина: Широкое применение кассетных боеприпасов . Human Rights Watch (20 кастрычніка 2014).
- ↑ Jonathan Ferguson & N.R. Jenzen-Jones. Raising Red Flags:An Examination of Arms & Munitions in the Ongoing Conflict in Ukraine . Armament Research Services Pty. Ltd. (1 лістапада 2014).
- ↑ Spot report by the OSCE Special Monitoring Mission to Ukraine (SMM), 24 January 2015: Shelling Incident on Olimpiiska Street in Mariupol . OSCE. Праверана 24 студзеня 2015.
- ↑ "Соколы пустыни" освободят Пальмиру . Россия-24 (20 сакавіка 2016). Праверана 31 мая 2016.
- ↑ Алексей Рамм. На границе турки ходят хмуро(недаступная спасылка). «Военно-промышленный курьер» (10 лютага 2016). Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2016. Праверана 31 мая 2016.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской. Часть 1: Сухопутные войска. — Томск: Издательство Томского университета, 2013. — 640 p. — ISBN 978-5-89503-530-6.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Видеоподборка запусков на YouTube
- 220-мм реактивная система залпового огня «Ураган» (руск.)(недаступная спасылка). Оф. сайт ГНПП «Сплав». Архівавана з першакрыніцы 23 лютага 2012. Праверана 12 снежня 2009.