Перайсці да зместу

Ураган (РСЗА)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Версія ад 12:30, 25 жніўня 2024, аўтар Artsiom91 (размовы | уклад)
(розн.) ← Папярэдн. версія | Актуальная версія (розн.) | Навейшая версія → (розн.)
Дагледжаная версія гэтай старонкі, зацверджаная 25 жніўня 2024, была заснавана на гэтай версіі.

9К57 «Ураган» — савецкая рэактыўная сістэма залпавага агню (РСЗА) калібра 220 міліметраў.

Дадзены комплекс быў прыняты на ўзбраенне ў 1975 годзе. Галоўны канструктар сістэмы — Аляксандр Мікітавіч Ганічаў. Галоўны канструктар баявой машыны — Юрый Мікалаевіч Калачнікаў[1]. Баявая і транспартная машына грунтуюцца на дапрацаваных шасі грузавога аўтамабіля ЗІЛ-135ЛМ. Колькасць снарадаў у залпе адной баявой машыны: 16 штук. Час залпу з адной баявой машыны — 20 секунд. Маса баявой машыны — 20 тон, рэактыўнага снарада — 280 кг. Разлік баявой машыны — 4 чалавекі. Ва Узброеных Сілах СССР РСЗА «Ураган» складаліся на ўзбраенні «рэактыўных артылерыйскіх палкоў» акругаў, артылерыйскіх дывізій і агульнавайсковых армій[2].

Ва Узброеных Сілах Расіі РСЗА «Ураган» стаяць на ўзбраенні артылерыйскіх брыгад агульнавайсковых армій і артылерыйскіх палкоў дывізій. У кожным па 1 рэактыўнаму артылерыйскага дывізіёна (8 адзінак)[3].

Прызначэнне

[правіць | правіць зыходнік]

Сістэма прызначана для паразы розных вулічных мэтаў:

  • адкрытай і накрытай жывой сілы;
  • небраняванай, легкабраняваных і браніраванай тэхнікі мотапяхотных і танкавых рот;
  • артылерыйскіх падраздзяленняў;
  • тактычных ракет;
  • зенітных комплексаў;
  • верталётаў на стаянках;
  • камандных пунктаў;
  • вузел сувязі;
  • аб’ектаў ваенна-прамысловай інфраструктуры.

Варыянты

[правіць | правіць зыходнік]
  • 9К57 «Ураган»: базавы варыянт на шасі ЗІЛ-135ЛМ.
  • 9К512 «Ураган-1М»: баявая і транспартна-зараджальная машына сістэмы «Ураган-1М» выканана на базе шасі МЗКЦ-7930 «Астролаг». Баявая машына здольная весці стральбу рэактыўнымі снарадамі як ад 220-мм сістэм 9К57 «Ураган», так і ад 300-мм сістэм 9К58 «Смерч»[4].
  • Бастыён-03: распрацоўка ўкраінскай кампаніі АўтаКрАЗ, прадстаўленая ў 2010. Баявая частка 9К57 «Ураган» усталяваная на шасі КрАЗ-6322РА[5].
  • Ураган-М — беларуская мадэрнізацыя на шасі МАЗ-6317-05. Уключае ў сябе СПУ 9П140МБ і ТЗМ 9Т452 МБ.

Боепрыпасы

[правіць | правіць зыходнік]
Наменклатура боепрыпасаў[6][7][8][9][10]
Індэкс снарада Індекс БЧ Вага снарада, кг Даўжыня снарада, мм Вага БЧ, кг Вага ВР/АР, кг Тып выбухоўніка Далёкасць стральбы, км
Фугасныя
9М27Ф 9Н128Ф 280 4832,5 100 51,9 кантактны 10..35
Тэрмабарычныя
9М51 9Н515 256[~ 1] 5147 143,5 30,2 кантактны 5..13
Касетныя
9М27К[~ 2] 9Н128К 270 5178 90 30×0,3 некантактны 10..35
9М27К1[~ 3] 9Н516 270 5178 90 30×0,3 некантактны 10..35
9М27К2[~ 4] 9Н128К2 270 5178 89,5 24×1,1 некантактны 10..35
9М27К3[~ 5] 9Н128К3 270 5200 90 312×0,04 некантактны 8..34
9М59[~ 6] 9Н524 270 5178 90 9×1,85 некантактны 10..35
Запальныя
9М27С 9Н128С
Хімічныя
9М27 9Н519 20[~ 7] некантактны

Аператары

[правіць | правіць зыходнік]
  • Сцяг Анголы Ангола — невядомая колькасць мадэрнізаваных у Беларусі «Ураган-М», станам на 2023 год[11]
  • Сцяг Беларусі Беларусь — 36 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[12]
  • Гвінея Гвінея — 3 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[13], усяго пастаўлена 4 РСЗА «Ураган»[14]
  • Сцяг Казахстана Казахстан — 180 9П140 «Ураган» на захоўванні, па стане на 2019 год[15]
  • Кыргызстан Кіргізія — 6 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[16]
  • Сцяг Малдовы Малдова 11 9П140, па стане на 2019 год[17]
  • Сцяг Расіі Расія — 900 9П140 «Ураган», з іх 700 на захоўванні, па стане на 2019 год[18]
  • Сцяг Сірыі Сірыя — некаторая колькасць 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[19]
  • Сцяг Туркменістана Туркменістан 60 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[20], па дадзеных ААТ «Мотавіліхінскія заводы» пастаўлена ўсяго 54 РСЗА «Ураган»[14]
  • Сцяг Украіны Украіна — 70 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[21], усяго пастаўлена 139 РСЗА «Ураган»[14]
  • Сцяг Узбекістана Узбекістан — 48 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[22]
  • Эрытрэя - 9 9П140 «Ураган», па стане на 2019 год[23]. Пастаўленыя ў 2007 годзе з Беларусі[24]
Былыя аператары
  • Афганістан — некаторая колькасць 9П140, па стане на 2010 год[25], усяго пастаўлена 18 РСЗА «Ураган»[14]
  • Ірак Ірак — усяго пастаўлена 24 РСЗА «Ураган»[14]
  • Емен Емен — усяго пастаўлена 12 РСЗА «Ураган»[14]. Ажыццёўлены пастаўкі з Малдовы ў 1994 годзе[26].

Баявое прымяненне

[правіць | правіць зыходнік]
Страляніны артылерыстаў 385-я гв. абр з РСЗА «Ураган» на Тоцкім палігоне. 23 жніўня 2018 года.

РСЗА 9К57 шырока выкарыстоўвалася ў баявых дзеяннях у Афганістане[7][27].

Ужывалася расійскімі ўзброенымі сіламі, пры падтрымцы сіл Паўночнага альянсу, у Афганістане ў 1993—1998 гг, а таксама падчас першай і другой войнаў у Чачні[7][27], канфлікту ў Паўднёвай Асеціі 2008 года[28].

«Ураганы» шырока ўжываліся ў ходзе канфлікту на ўсходзе Украіны як украінскай арміяй, так і паўстанцамі[29][30][31].

РСЗА 9К57 ужывалася Сірыйскай Арабскай арміяй падчас грамадзянскай вайны ў Сірыі (напрыклад, пры вызваленні Пальміры[32]). Таксама, па некаторых дадзеных, «Ураган» выкарыстоўвалі расійскія ўзброеныя сілы[33].

Захаваныя экземпляры

[правіць | правіць зыходнік]

Выявы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Транспартна-зараджаючая машына 9T452 РСЗА 9К57 «Ураган»
    Транспартна-зараджаючая машына 9T452 РСЗА 9К57 «Ураган»
  • Беларуская мадэрнізацыя СПУ 9П140МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.
    Беларуская мадэрнізацыя СПУ 9П140МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.
  • ТЗМ 9Т452 МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.
    ТЗМ 9Т452 МБ на шасі МАЗ-631705 на выставе Milex-2019. 17 мая 2019 года.

Заўвагі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Маса снарада без выбухоўніка.
  2. ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 30 аскепкавых баявых элементаў 9Н210 масай 1,85 кг. У кожным элеменце ўтрымліваецца па 370 гатовых аскепкаў.
  3. ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 30 аскепкавых баявых элементаў 9Н235 масай 1,85 кг. У кожным элеменце ўтрымліваецца па 370 гатовых аскепкаў.
  4. ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 24 супрацьтанкавыя міны ПТМ-1.
  5. ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 312 супрацьпяхотныя міны ПФМ.
  6. ↑ Касетная галаўная частка змяшчае 9 супрацьтанкавых мін ПТМ-3.
  7. ↑ Атрутнае рэчыва Р-55 (Заман).

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Дадзеныя на таблічцы для макета баявой машыны 9П140 РСЗА «Ураган» у экспазіцыі народнага музея гісторыі завода АТ «Мотавіліхінскія заводы» (г. Перм, дата наведвання музея 6.07.2009)
  2. ↑ Феськов, 2013, с. 295.
  3. ↑ Артиллерия наращивает мощь. Известия (14 снежня 2017). Праверана 4 чэрвеня 2020.
  4. ↑ Богатинов С.. В ногу со временем. Российское военное обозрение (1 лістапада 2009). Праверана 19 студзеня 2014.
  5. ↑ Три «богатыря» для сил АТО: характеристики залповых установок «Бастион»(недаступная спасылка). AIF.UA (1 лістапада 2014). Архівавана з першакрыніцы 30 жніўня 2016. Праверана 11 верасня 2016.
  6. ↑ Карпенко А. В. «Оружие России». Современные реактивные системы залпового огня. — СПб.: Бастион. — С. 44—47. — 76 с.
  7. ↑ а б в Гуров С. В.. Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган». Архівавана з першакрыніцы 17 жніўня 2013. Праверана 31 ліпеня 2013.
  8. ↑ Энциклопедия XXI век. Оружие и технологии России. Часть 5. Боеприпасы наземной артиллерии. Группа 13. Боеприпасы, боевые части ракет и взрывчатые вещества. Класс 1340. Неуправляемые ракеты, их боевое оснащение и составные части. — М.: «Оружие и технологии», 2006. — Т. Том 12. — С. 153—156. — 848 с. — ISBN 5-93799-023-4.
  9. ↑ Фёдоров Л. А. Глава 8. Закат химической войны. Типы химических боеприпасов, которые имелись у Советской Армии к 1987 г. // Химическое вооружение — война с собственным народом (трагический российский опыт) в трёх томах. — М.: Лесная страна, 2009. — Т. 1. Долгий путь к химической войне. — С. 307—310. — 848 с. — ISBN 978-5-91505-013-5.
  10. ↑ Барановский М .Н. Глава 3. Назначение и характеристика конструкций реактивных снарядов // Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган». Основы устройства и подготовки к боевому применению. — М.: Издание михайловской артиллерийской академии, 1996. — С. 40—88. — 118 с.
  11. ↑ Боевая машина 9П140МБ модернизированной в Беларус🇾 РСЗО «Ураган-М» в составе ВС Анголы.
  12. ↑ The Military Balance 2019. — P. 188.
  13. ↑ The Military Balance 2019. — P. 472.
  14. ↑ а б в г д е География распространения(нявызн.)(недаступная спасылка). ОАО «Мотовилихинские заводы». Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2012. Праверана 25 кастрычніка 2011.
  15. ↑ The Military Balance 2019. — P. 191.
  16. ↑ The Military Balance 2019. — P. 193.
  17. ↑ The Military Balance 2019. — P. 194.
  18. ↑ The Military Balance 2019. — P. 197.
  19. ↑ The Military Balance 2019. — P. 369.
  20. ↑ The Military Balance 2019. — P. 211.
  21. ↑ The Military Balance 2019. — P. 213.
  22. ↑ The Military Balance 2019. — P. 217.
  23. ↑ The Military Balance 2019. — P. 467.
  24. ↑ Азербайджан приобрел вооружение в Беларуси // Новости Армении — Новости
  25. ↑ The Military Balance 2019. — P. 356.
  26. ↑ Stockholm Internation Peace Research Institute — Arms Transfers Database(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2010. Праверана 15 лютага 2022.
  27. ↑ а б Карпенко А. В.. Реактивная система залпового огня 9К57 «Ураган»(недаступная спасылка). «Бастион Карпенко». Архівавана з першакрыніцы 15 сакавіка 2015. Праверана 30 мая 2015.
  28. ↑ Allan Mallinson. Georgia: US training gives Georgia military advantage (англ.). The Daily Telegraph (9 жніўня 2008). Праверана 31 мая 2016.
  29. ↑ Украина: Широкое применение кассетных боеприпасов. Human Rights Watch (20 кастрычніка 2014).
  30. ↑ Jonathan Ferguson & N.R. Jenzen-Jones. Raising Red Flags:An Examination of Arms & Munitions in the Ongoing Conflict in Ukraine. Armament Research Services Pty. Ltd. (1 лістапада 2014).
  31. ↑ Spot report by the OSCE Special Monitoring Mission to Ukraine (SMM), 24 January 2015: Shelling Incident on Olimpiiska Street in Mariupol. OSCE. Праверана 24 студзеня 2015.
  32. ↑ "Соколы пустыни" освободят Пальмиру. Россия-24 (20 сакавіка 2016). Праверана 31 мая 2016.
  33. ↑ Алексей Рамм. На границе турки ходят хмуро(недаступная спасылка). «Военно-промышленный курьер» (10 лютага 2016). Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2016. Праверана 31 мая 2016.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской. Часть 1: Сухопутные войска. — Томск: Издательство Томского университета, 2013. — 640 p. — ISBN 978-5-89503-530-6.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ураган_(РСЗА)&oldid=4826821"