Прагляд зыходнага тэксту старонкі Вывад амерыканскіх войск з Ірака (2007—2011)

{{пра|вывад войск у 2007—2011 гадах|другі працэс|Вывад амерыканскіх войск з Ірака (2020—2021)}}
'''Вывад амерыканскіх войск з Ірака''' ({{lang-en|Withdrawal of U.S. troops from Iraq}}, {{lang-ar|انسحاب القوات الأمريكية من العراق}}) — паступовы працэс вываду амерыканскіх сіл з [[Ірак]]а, які азнаменаваў завяршэнне [[Іракская вайна|Іракскай вайны]]. Ён пачаўся ў снежні [[2007]] года і быў завершаны да снежня [[2011]] года. Колькасць [[Узброеныя сілы ЗША|амерыканскіх узброеных сіл]], перад пачаткам скарачэння кантынгенту, дасягнула піку ў 170 300 чалавек. Нягледзячы на сыход замежных войскаў, у краіне заставалася група ваенных інструктаў і байцоў розных [[прыватная ваенная кампанія|ПВК]], у той час як [[Грамадзянская вайна ў Іраку|баявыя дзеянні працягваліся]].

== Прадмовы ==
20 сакавіка 2003 года ЗША і іх саюзнікі пачынаюць [[Уварванне ў Ірак (2003)|ўварванне ў Ірак]]. Урад [[Садам Хусейн|Садама Хусейна]] быў абвінавачаны ў супрацоўніцтве з тэрарыстамі і наяўнасці зброі масмаўга знішчэння. Да пачатку мая кааліцыя цалкам разграміла сілы праціўніка, усталяваўшы кантроль над усёй краінай. Тады супраць [[Акупацыя Ірака (2003—2011)|амерыканскай акупацыі]] выступілі розныя ўзброеныя групоўкі, так званыя «[[іракскія паўстанцы|іракскія інсургенты]]» альбо паўстанцы. Яны ўступілі ў барацьбу з [[Міжнародныя кааліцыйныя сілы ў Іраку|войскамі міжнароднай кааліцыі]] і створаным ёю ўрадам Ірака, таксама перыядычна канфліктуючы паміж сабой<ref>[http://www.wemeantwell.com Information on the US efforts to rebuild Iraq, with focus on the PRT program]</ref><ref>[http://wpsu.org/backfromiraq Back from Iraq: The Veterans' Stories Project]</ref><ref>[https://web.archive.org/web/20070927191126/http://www.cooperativeresearch.org/timeline.jsp?timeline=us_occupation_of_iraq_tmln Searchable timeline of Iraq occupation]</ref>.

Ключавой мэтай баевікоў было дабіцца сыходу замежнікаў з краіны. Нягледзячы на маштабы кровапраліцця, рух супраціву быў не ў стане прымусіць ЗША вывесці армію з Ірака. Улічваючы тое, што ваенная служба ў ЗША ажыццяўляецца па кантракце, амерыканская грамадская думка фактычна не ў стане прымусіць ўрад пайсці на вывад войск — асабліва пасля таго, як перавыбранне [[Джордж Буш-малодшы|Джорджа Буша]] азначала падтрымку яго палітыкі насельніцтвам. Значна вялікіх вынікаў партызанам удалося дамагчыся нанясеннем удараў па саюзнікам ЗША. Аднак паслядоўна яны выконвалі пастаўленыя задачы. Выкарыстоўваючы партызанскія метады вядзення вайны, паўстанцы здолелі спачатку выціснуць амерыканцаў з правінцый у буйныя населеныя пункты. Затым, падвяргаючыся рэгулярным нападам на патрулі і вайсковыя калоны ўнутры гарадоў, кааліцыйныя войскі паступова адступілі на новы рубеж абароны, схаваўшыся на ўласных ваенных базах. І нарэшце, амерыканцы перасталі адчуваць сябе ў бяспецы нават на ўласных базах.

Сам канфлікт, пачынаючы з самага свайго пачатку, заставаўся спрэчным пытаннем сярод грамадскасці [[ЗША]] і ўсёй сусветнай супольнасці. Па меры развіцця Іракскай вайны, незадаволенасць расла. У маі 2007 года 55% амерыканцаў, паводле апытання Quinnipiac University Poll, лічылі вайну ў Іраку памылкай, а 51% зарэгістраваных выбаршчыкаў выказаліся за вывад войскаў<ref>{{cite web|url=http://www.pollingreport.com/iraq.htm|title=Quinnipiac University Poll|access-date=17 June 2006|archive-url=https://web.archive.org/web/20161205075857/http://www.pollingreport.com/iraq.htm|archive-date=5 December 2016|url-status=live}}</ref>.

Пасля 2008 года, з прычыны розных фактараў, актыўнасць баевікоў пачала зніжацца. Зніжэнне ўзроўню гвалту ў Іраку было заўважана і амерыканскай грамадскай думкай. Як паказалі апытанні, у лютым таго ж года 48% рэспандэнтаў лічылі, што ваенная аперацыя ў Іраку праходзіць добра/вельмі добра (у параўнанні з 30% годам раней), і столькі ж лічылі, што яна ідзе дрэнна (у параўнанні з 67% годам раней)<ref>[http://pewresearch.org/pubs/750/obama-lead-problems Obama Has the Lead, but Potential Problems Too] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20090509191900/http://pewresearch.org/pubs/750/obama-lead-problems |date=9 мая 2009 }} {{V|12|5|2009}}</ref>. На такім фоне рыкаводства ЗША пачала распрацоўваць планы па перадачы ініцыятывы ад кааліцыі да ўрадавага арміі<ref>[http://www.iimes.ru/rus/stat/2008/05-11-08.htm В. П. Юрченко. Военно-политическая обстановка в Ираке (октябрь 2008 года)] {{V|12|5|2009}}</ref>.

Да 31 снежня 2008 года ў краіне, акрамя амерыканскіх і брытанскіх войскаў, заставаліся толькі падраздзяленні Аўстраліі, Румыніі, Сальвадора і Эстоніі<ref>[http://www.iimes.ru/rus/stat/2009/05-01-09a.htm В. П. Юрченко «Военно-политическая обстановка в Ираке (декабрь 2008 года)»]</ref>.

== Прававая падрыхтоўка ==
=== Ініцыятыва Кангрэса ===
У 27 красавіка 2007 года [[Кангрэс ЗША]] прыняў законапраект аб дадатковых выдатках для Ірака, які ўсталёўваў крайні тэрмін вываду войскаў, але прэзідэнт Буш наклаў вета на гэты законапраект, спаслаўшыся на сваю заклапочанасць з нагоды ўстанаўлення крайняга тэрміну вываду<ref>{{cite news|url=http://www.cnn.com/2007/POLITICS/04/26/congress.iraq/index.html|title=Senate passes Iraq withdrawal bill; veto threat looms|date=26 April 2007|publisher=CNN|access-date=7 May 2007|archive-url=https://web.archive.org/web/20171226050642/http://www.cnn.com/2007/POLITICS/04/26/congress.iraq/index.html|archive-date=26 December 2017|url-status=live|df=dmy-all}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.cnn.com/2007/POLITICS/05/01/congress.iraq/index.html|title=Bush vetoes war-funding bill with withdrawal timetable|date=2 May 2007|publisher=CNN|access-date=7 May 2007|archive-url=https://web.archive.org/web/20171023012045/http://www.cnn.com/2007/POLITICS/05/01/congress.iraq/index.html|archive-date=23 October 2017|url-status=live|df=dmy-all}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.foxnews.com/story/2007/05/01/bush-vetoes-iraq-war-spending-bill/|title=Bush Vetoes Iraq War Spending Bill|date=1 May 2007|publisher=Fox News|access-date=18 June 2014|archive-url=https://web.archive.org/web/20150406034024/http://www.foxnews.com/story/2007/05/01/bush-vetoes-iraq-war-spending-bill/|archive-date=6 April 2015|url-status=live|df=dmy-all}}</ref>.

9 мая Джым Макговерн прадставіў [[Палата прадстаўнікоў ЗША|Палаце прадстаўнікоў]] свой план па забяспечэнню перадыслакацыі (вываду) арміі Злучаных Штатаў з Ірака. Аднак і гэты законапраект праваліўся з 255 галасамі супраць 171<ref>{{cite web |url=http://thomas.loc.gov/cgi-bin/bdquery/z?d110:h.r.02237: |title=H.R. 2237 |publisher=Thomas.loc.gov |access-date=2012-12-25 |archive-url=https://web.archive.org/web/20081111221636/http://thomas.loc.gov/cgi-bin/bdquery/z?d110:h.r.02237: |archive-date=11 лістапада 2008 |url-status=dead }}</ref>. Ужо 12 ліпеня Палата прадстаўнікоў прагаласавала 223 супраць 201 галасоў за перадыслакацыю амерыканскіх узброеных сіл. Рэзалюцыя патрабавала, каб большая частка войскаў была выведзена з Ірака да 1 красавіка 2008<ref>{{Cite web|url=http://wcbstv.com/topstories/topstories_story_193181553.html|archive-url=https://web.archive.org/web/20070713052043/http://wcbstv.com/topstories/topstories_story_193181553.html|url-status=dead|title=wcbstv.com – House Passes Troop Withdrawal Bill|archive-date=13 July 2007}}</ref><ref>{{cite news |url=http://www.cnn.com/2007/POLITICS/07/12/iraq.vote/index.html |title=House passes bill to bring troops home in '08 – |publisher=CNN |access-date=2012-12-25 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070713040518/http://www.cnn.com/2007/POLITICS/07/12/iraq.vote/index.html |archive-date=13 July 2007 |url-status=live }}</ref>.

18 ліпеня таго ж года, пасля дэбатаў, якія доўжыліся ўсю ноч, сенат заблакаваў прыняцце законапраекта, які ўсталёўваў бы графік вываду войскаў, прагаласаваўшы 52 супраць 47 галасоў. Вывад войскаў павінен быў пачацца на працягу 120 дзён і запатрабаваў бы, каб усе войскі (за выключэннем нявызначанага ліку, што можна было б пакінуць для выканання вельмі вузкага кола задач) былі выведзены з краіны да 30 красавіка наступнага года<ref>{{cite news |last=Flaherty |first=Anne |title=Senate Troop Withdrawal Bill Scuttled |work=Time |date=18 July 2007 |url=http://www.time.com/time/politics/article/0,8599,1644621,00.html |access-date=18 July 2007 |url-status=dead |archive-url=https://web.archive.org/web/20090705094257/http://www.time.com/time/politics/article/0,8599,1644621,00.html |archive-date=5 July 2009 }}</ref>.

=== Амерыкана-іракскія пагадненні ===
У 2008 годзе амерыканскі і іракскі ўрады падпісалі пагадненне «Аб статусе Узброеных сіл». Дакументам адзначалася канкрэтная дата — 30 чэрвеня 2009 года, да якой амерыканскія войскі павінны былі сысці з іракскіх гарадоў, і поўную дату сыходу з іракскай тэрыторыі да 31 снежня 2011 года. 14 снежня 2008 года тагачасны прэзідэнт Джордж У. Буш падпісаў пагадненне аб бяспецы з Іракам. Падчас сваёй чацвёртай і апошняй паездкі ў Ірак амерыканскі лідар выступіў на тэлевізійнай прэс-канферэнцыі з прэм’ер-міністрам Ірака [[Нуры аль-Малікі]], каб адсвяткаваць гэтае пагадненне, і вітаў поспехі ў галіне бяспекі ў Іраку, заявіўшы, што ўсяго два гады таму «такое пагадненне здавалася немагчымым»<ref>{{cite news|url=http://www.foxnews.com/politics/2008/12/14/iraqi-journalist-hurls-shoes-bush-detained/|title=Iraqi Journalist Hurls Shoes at Bush, Is Detained|date=14 December 2008|publisher=Fox News|access-date=18 June 2014|archive-url=https://web.archive.org/web/20140715224655/http://www.foxnews.com/politics/2008/12/14/iraqi-journalist-hurls-shoes-bush-detained/|archive-date=15 July 2014|url-status=live}}</ref>.

27 лютага 2009 года на базе марской пяхоты Кэмп-Лежэн у [[Паўночная Караліна|Паўночнай Караліне]] прэзідэнт [[Барак Абама]] абвясціў аб пераглядзе першапачатковай даты вываду войск з Ірака. Перагляд павінен быў падоўжыць першапачатковую дату — 30 чэрвеня 2009 года — яшчэ на 10 месяцаў, да 31 жніўня 2010 года. Прэзідэнт Абама пацвердзіў прыхільнасць першапачатковай даце поўнага вываду войскаў — 31 снежня 2011 года, усталяванай пагадненнем паміж адміністрацыяй Буша і іракскім урадам<ref>{{cite news|work=White House Transcript|date=27 February 2009|title=Transcript of Obama's Speech at Camp Lejeune, N.C.|url=http://www.whitehouse.gov/the_press_office/Remarks-of-President-Barack-Obama-Responsibly-Ending-the-War-in-Iraq|access-date=18 лістапада 2020|archive-url=https://web.archive.org/web/20140609183218/http://www.whitehouse.gov/the_press_office/Remarks-of-President-Barack-Obama-Responsibly-Ending-the-War-in-Iraq/|archive-date=9 чэрвеня 2014|url-status=dead}}</ref>.

== Вывад ==
13 верасня 2007 года прэзідэнт Буш абвясціў, што 168 000 амерыканскіх вайскоўцаў, якія знаходзіліся ў той час у Іраку, будуць скарочаны на 5700 чалавек да [[Каляды|Каляд]] і што дадатковыя войскі будуць выведзены, у выніку чаго агульная колькасць амерыканскіх войскаў скароціцца з 20 да 15 баявых брыгад да ліпеня 2008 года. Але да канца года колькасць амерыканскіх войскаў у Іраку скарацілася да 146 000 чалавек.<ref>"US Ground Forces End Strength", ''Global Security.org http://www.globalsecurity.org/military/ops/iraq_orbat_es.htm {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20141209193425/http://www.globalsecurity.org/military/ops/iraq_orbat_es.htm |date=9 December 2014 }}; "President Bush's Speech On Iraq, September 17, 2007, https://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=14406922 {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20180814121710/https://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=14406922 |date=14 August 2018 }}, accessed 9 Dec 2014</ref>.

19 жніўня 2010 года 4-я брыгада «Страйкер» 2-й пяхотнай дывізіі стала апошняй амерыканскай баявой брыгадай, выведзенай з Ірака. У той жа час, у сваёй прамове 31 жніўня 2010 года Абама заявіў<ref>{{cite news | url=https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/08/18/AR2010081805644.html | work=The Washington Post | title=Operation Iraqi Freedom ends as last combat soldiers leave Baghdad | first=Ernesto | last=Londoño | date=19 August 2010 | access-date=18 September 2017 | archive-url=https://web.archive.org/web/20170726003620/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/08/18/AR2010081805644.html | archive-date=26 July 2017 | url-status=live }}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.nytimes.com/2010/09/01/world/01obama-text.html|title=President Obama’s Address on Iraq|date=31 August 2010|via=NYTimes.com}}</ref><ref>{{cite web |url=https://www.nbcnews.com/id/38944049 |title=Obama's full speech: 'Operation Iraqi Freedom is over' |publisher=NBC News |date=31 August 2010 |access-date=23 October 2010 }}</ref>:{{Пачатак цытаты}}''«Амерыканская ваенная місія ў Іраку скончылася. Аперацыя «Іракская свабода» таксама скончылася, і цяпер іракскі народ нясе галоўную адказнасць за бяспеку сваёй краіны».''{{канец цытаты}}
У той жа час, каля 50 000 амерыканскіх вайскоўцаў заставаліся ў краіне ў якасці кансультантаў у рамках аперацыі «Новы світанак», якая працягвалася да канца 2011 года. Амерыканскія вайскоўцы працягвалі навучаць і кансультаваць іракскія войскі<ref name="last">{{cite web |quote=The 4th SBCT, 2ID left Baghdad and drove the entire distance to the Kuwaiti border in the same footprints that 3rd ID made during the invasion known as the "Race for Baghdad". I was one of those people driving out. We faced intense heat, the very real threat of the "final strike" against us and the possibility of breaking down in unsecured areas with very little support and the only combat power was what we brought with us. I crossed the border at 0548 in the morning and doing such, helped bring this war to an end, officially. |url=http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2010/08/201081818840122963.html |title=Last US combat brigade leaves Iraq |author=Al Jazeera and agencies |date=19 August 2010 |publisher=Al Jazeera and agencies |access-date=19 August 2010 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100819033610/http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2010/08/201081818840122963.html |archive-date=19 August 2010}}</ref>.

Хутка, з крахам дыскусій аб падаўжэнні знаходжання амерыканскіх сіл, Абама абвясціў аб поўным вывадзе амерыканскіх вайскоўцаў з Ірака, як і планавалася раней, 21 кастрычніка 2011 года<ref name="MacAskill">{{cite news|last=MacAskill|title=Iraq rejects US request to maintain bases after troop withdrawal|url=https://www.theguardian.com/world/2011/oct/21/iraq-rejects-us-plea-bases|access-date=28 April 2012|newspaper=The Guardian|date=21 October 2011|location=London|archive-url=https://web.archive.org/web/20130910210202/http://www.theguardian.com/world/2011/oct/21/iraq-rejects-us-plea-bases|archive-date=10 September 2013}}</ref>. 15 снежня 2011 года ў [[Багдад]]зе адбылася ўрачыстая цырымонія завяршэння амерыканскай ваеннай місіі<ref>{{cite news|url=http://www.politico.com/news/stories/1211/70480.html|title=Leon Panetta marks end of Iraq war|date=15 December 2011|publisher=POLITICO.com|first=Tim|last=Mak|access-date=15 December 2011|archive-url=https://web.archive.org/web/20120108235909/http://www.politico.com/news/stories/1211/70480.html|archive-date=8 January 2012}}</ref>. Апошнія 500 салдат пакінулі Ірак раніцай 18 снежня. На момант вываду войскаў у Злучаных Штатаў заставаўся адзін салдат — старшы сяржант [[Ахмед Кусай аль-Тае|Ахмед К. Аль-Тае]], які з 23 кастрычніка 2006 года ўсё яшчэ лічыўся зніклым без вестак у Іраку. 26 лютага 2012 года было пацверджана, што у дзень знікнення баец загінуў<ref>{{cite news|last=Graff|first=Peter|title=Michigan burial for last U.S. soldier missing in Iraq|url=http://ca.reuters.com/article/topNews/idCATRE81Q11N20120227|access-date=28 April 2012|agency=Reuters|date=27 February 2012|archive-url=https://web.archive.org/web/20121022195455/http://ca.reuters.com/article/topNews/idCATRE81Q11N20120227|archive-date=22 October 2012}}</ref>.

== Наступствы ==
Па стане на снежань 2011 года асобныя сутычкі працягваліся, але яны былі нязначныя. У 2012—2013 гадах, калі паўстанцы паднялі бунт супраць урада і наймітаў ПВК, гвалт у Іраку аднавіўся. Групы баевікоў актывізавалі свае дзеянні супраць шыіцкай большасці насельніцтва з мэтай падрыву даверу ў шыітаў да ўрада і яго намаганням, накіраваным на абарону грамадзян уласнымі сіламі, без непасрэднага амерыканскага ўдзелу<ref name=alarabiya2902>{{cite web|title=As bombs hit Baghdad, Iraq says about 69, 263  killed between 2004 and 2011|url=http://english.alarabiya.net/articles/2012/02/29/197696.html|publisher=Al Arabiya News|archive-url=https://www.webcitation.org/6Hr0JfWR6?url=http://english.alarabiya.net/articles/2012/02/29/197696.html|archive-date=2013-07-04}}</ref><ref name=latimes2701>{{cite news|title=Suicide bomber kills 32 at Baghdad funeral march|url=http://www.foxnews.com/world/2012/01/27/car-bombing-kills-26-in-baghdad/|agency=Associated Press|publisher=Fox News|access-date=22 April 2012|date=27 January 2012}}</ref>. На фоне грамадзянскай вайны ўзмацнілася групоўка «[[Ісламская дзяржава Ірака і Леванта]]», якая ў 2014 годзе [[Наступленне ІДІЛ на поўначы Ірака (чэрвень 2014)|ўпэўнена разграміла]] ўрадавую армію на захадзе краіны. У гэты час стала ясна, што без узмоцненай замежнай падтрымкі Ірак не зможа доўга супрацьстаяць баевікам. Ужо 19 чэрвеня Барак Абама заявіў, што Злучаныя Штаты гатовыя накіраваць у Ірак 300 ваенных. Неўзабаве ў краіну накіраваліся кантынгенту і іншых заходніх краін<ref>https://youtu.ru/tQPQ0sod71A{{Недаступная спасылка}}</ref>. Падтрымку аказаў таксама суседні [[Іран]]<ref name=autogenerated1>{{cite web|url=http://www.usf-iraq.com/?option=com_content&task=view&id=12653&Itemid=128|title=The Official Website - United States Forces – Iraq|access-date=7 November 2014|archive-url=https://web.archive.org/web/20171217032102/http://www.usf-iraq.com/?option=com_content&task=view&id=12653&Itemid=128|archive-date=17 снежня 2017|url-status=dead}}</ref><ref>[http://vz.ru/news/2014/12/6/719027.html Иран подтвердил авиаудары по боевикам в Ираке]</ref>.

Новая кампанія не была такой шырокамаштабнай для кааліцыі, якая займалася пераважна каардынацыяй і правядзеннем асобных спецаперацый. Так, па стане на студзень [[2019]] года, непасрэдна амерыканскі кантынгент склаў больш за пяць тысяч чалавек<ref>[https://www.state.gov/secretary/remarks/2019/01/288410.htm Secretary of State Michael R. Pompeo in his speech at The American University in Cairo, Egypt; January 10, 2019]</ref>.

Дзякуючы аб’яднанню розных іракскіх і замежныя сіл, атрымалася перайсці ў контрнаступленне, а ўжо летам 2017 года адбылося [[Бітва за Масул (2016—2017)|вызваленне Масула]], пасля чаго ІД у Іраку пачала слабець. Нягледзячы на паражэнне і страту кантролю над 99% тэрыторый, яна працягвала браць на сябе адказнасць за тэракты як у Іраку, так і іншых краінах<ref>{{Cite web|url=https://vz.ru/world/2018/12/10/954226.html|title=Почему Ирак отторг демократию по-американски|publisher=vz.ru|lang=ru|access-date=2019-01-18}}</ref>.

У [[2020]] годзе, на фоне [[Іранскі крызіс (з 2019 года)|Іранскага крызісу]], парламент Ірака запатрабаваў поўнага вываду ўсіх замежных падраздзяленняў, аднак прэзідэнт Злучаных Штатаў [[Дональд Трамп]] наўзамен запатрабаваў платы за пабудаваныя амерыканцамі армейскія базы. Аднак у сакавіку [[Белы дом]] пачаў другі паступовы працэс па вываду свайго кантынгенту<ref>{{Cite web|url=https://www.cnbc.com/2020/01/10/iraqi-pm-tells-us-to-decide-the-mechanism-for-troop-withdrawal.html|title=Iraqi PM tells US to start working on troop withdrawal|date=2020-01-10|website=CNBC|language=en|access-date=2020-04-04}}</ref>.

== Гл. таксама ==
* [[Вывад амерыканскіх войск з Афганістана (2011—2016)]]
* [[Вывад амерыканскіх войск з Афганістана (2021)]]
* [[Гісторыя ЗША]]

== Заўвагі ==
{{Reflist}}

== Літаратура ==
* Anthony Arnove, ''Iraq: The Logic of Withdrawal''.  Haymarket Books, Chicago, 2006.
* Malorie R. Medellin, "Iraq: Pull-out Rundown," ''Current'' (Winter 2007): 9.
* George McGovern and William Roe Polk, ''Out of Iraq: A Practical Plan for Withdrawal Now''.  Simon & Schuster, New York, 2006.

== Спасылкі ==
* [https://web.archive.org/web/20070929212325/http://www.thestar.com/NASApp/cs/ContentServer?pagename=thestar%2FLayout%2FArticle_Type1&c=Article&cid=1163026213065&call_pageid=968332188492 Rumsfeld forced out: Are U.S. troops next?] Toronto Star – 9 November 2006

{{іракская вайна}}

[[Катэгорыя:Знешняя палітыка ЗША]]
[[Катэгорыя:Палітыка Ірака]]
[[Катэгорыя:Вайна ў Іраку]]