Германскія мовы
Германскія мовы — галіна індаеўрапейскай моўнай сям'і. Распаўсюджаныя на тэрыторыі шэрага краін Заходняй Еўропы (Вялікабрытанія, Германія, Аўстрыя, Нідэрланды, Бельгія, Швейцарыя, Люксембург, Швецыя, Данія, Нарвегія, Ісландыя), Паўночная Амерыка (ЗША, Канада), поўдні Афрыкі (ПАР), Азіі (Індыя), Аўстраліі, Новай Зеландыі. Агульны лік гаворачых як на роднай каля 550 млн чал.[1]
| Германскія мовы | |
|---|---|
 | |
| Краіны | — |
| Класіфікацыя | |
| ДАСТ 7.75–97 | гем 150 |
| ISO 639-5 | gem |
| ISO 639-6 | grmc |
| LINGUIST List | germ |
| ABS ASCL | 13 |
| IETF | gem |
| Glottolog | germ1287 |
Класіфікацыя германскіх моў
правіць
Германскія мовы дзеляцца на 3 групы: паўночную, заходнюю і ўсходнюю.
«Кластары» у цэлым адпавядаюць мовам у лінгвістычным сэнсе слова з вылучэннем храналагічных перыядаў, хоць у апошні час у германамоўным свеце ўзяла верх тэндэнцыя да вылучэння драбнейшых адзінак («гаворак») у якасці асобных моў.
Скандынаўская (паўночнагерманская) група
правіцьУсходнегерманская група
правіцьЗноскі
- ↑ Thomas F. Shannon Ekkehard König & Johan van der Auwera (eds.), The Germanic languages (Routledge Language Family Descriptions). London & New York: Routledge, 1994. Pp. xv+631.(англ.) // Journal of Linguistics. — 1999-07. — В. 2. — Т. 35. — С. 391–445. — ISSN 1469-7742 0022-2267, 1469-7742. — DOI:10.1017/S0022226799287506 Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2023.