Saltar al conteníu

Yves Montand

De Wikipedia
Yves Montand
presidente del xuráu del Festival de Cannes


← Sydney Pollack - Ettore Scola →
Vida
Nacimientu Monsummano Terme (es) Traducir[1], 13 d'ochobre de 1921[2]
Nacionalidá Bandera d'Italia Reinu d'Italia  (1921 -  1929)
Bandera de Francia Francia  (1929 - [3]
Llingua materna italianu
Muerte Senlis[4], 9 de payares de 1991[5] (70 años)
Sepultura Cementeriu de Père-Lachaise[6]
Causa de la muerte infartu de miocardiu
Familia
Casáu con Simone Signoret (1951 – 1985)
Pareyes Édith Piaf
Fíos/es ‎Catherine Allégret‎
Hermanos/es Julien Livi
Estudios
Llingües falaes francés[5]
italianu[7]
Oficiu actor de cine, chansonnier (es) Traducir, cantante, peluqueru, baillarín
Premios
Nominaciones
Seudónimos Yves Montand
Xéneru artísticu chanson
Instrumentu musical voz
Creencies
Relixón catolicismu
IMDb nm0598971
yves-montand-site-officiel.com
Cambiar los datos en Wikidata

Ivo Livi, llamáu Yves Montand, (13 d'ochobre de 1921, Monsummano Terme (es) Traducir – 9 de payares de 1991, Senlis) foi un cantante y actor francés d'aniciu italianu. Nació'l 13 d'ochobre de 1921 en Monsummano Terme, na Toscana (Italia), morrió'l 9 de payares de 1991 en Senlis (Oise), en Francia.

Familia

[editar | editar la fonte]

Ivo Livi, fíu de Giovanni y Giuseppina Livi (1893-1971), nació'l 13 d'ochobre de 1921 en Monsummano Alto, na Toscana, un añu anantes de la llegada al poder de Benito Mussolini (el 31 d'ochobre de 1922) ya la puesta en marcha del réxime fascista. Ye l'últimu d'una familia de tres neños (la so hermana Lydia nacida en 1915, el so hermanu Giuliano — Julien — (1917-1994)). Ye descendiente d'una familia obrera y militante, que venerará tola so vida, y que-y tresmitirá'l so afectu pol comunismu.

Mocedá

[editar | editar la fonte]

En 1923, Ivo nun tien más quje dos años cuando la so familia fuxe de la Italia fascista y emigra hacia Francia. Los Livi instálense nos barrios probes de Marsella. El padre d'Ivo crea une pequeña fábrica d'escobess. Los dos fíos mayores dexen ceo la escuela pa ganase la vida: Lydia conviértese en peluquera y el so hermanu Julien camareru de café, y ferviente militante comunista. La neñez d'Ivo ye difícil tanto material como moralmente. ye consideráu como un « immigrante rital ». Ye nesti tiempu cuando s'apasiona pol cine y especialmente poles comedies musicales americanes, en particular poles del so ídolu Fred Astaire y los sos númberos de claquetes.

Par decretu de 8 de xineru de 1929, la familia Livi algama la nacionalidá francesa y Ivo conviértese n'Yves. En 1932, so padre Giovanni vese obligáu declarar en quiebra la fábrica familiar d'escobes. Yves tien onee años y ye nidiamente más altu que la media de los eños de la so edá cuando falsifica los sos papeles pa facese contratar nuna fábrica de pastes, (la llei prohibía'l trabayu anantes de los catorce años)[8]. Será tovía repartidor, después , puis camareru, anantes de cumplir los catorce años aprendiz de peluqueru nel salón de peluquería pa muyeres onde trabaya la so hermana Lydia, y pasa con éxitu un Certificáu d'aptitú profesional (CAP) de peluqueru. Trabayaría mas alantre nos diques de Marsella.

Carrera

[editar | editar la fonte]

En 1938, a la edá de diecisiete años, algama un puestu de « peluqueru de sala » nun cabaret de music-hall de Marsella. Darréu, participa nun espectáculu que na primera parte acueye a los debutantes. Canta C'est la vie, de Trenet; Boum, de Chevalier, On est comme on est y fai imitaciones de Fernandel y de personaxes de Walt Disney. L'organizador acuéyelu y aconséyalu d'atopar un nome d'escena. Yves Livi conviértese n' Yves Montant - escrito entós con una t - nomatu escoyíu n'acordanza de so madre. N'efeutu, nuna mezcla d'italianu y de francés, ella dixo-y, col fin de qu'él dexara'l so apartamentu: « Ivo, monta »[9].

Yves trabaya la so puesta n'escena con Francis Trottebas - alias Berlingot - y fai dellos cursos de cantu con Marguerite Francelli a partir del branu de 1937. El debutante, de xemes en cuando, consigue dellos compromisos; sobre escena, ta acompañáu al piano por Mado, la fía del so profesor de cantu. Les sos gales llévenlu a veces a Narbona y Toulouse y, nos entamos de 1940, el so nome atrae al públicu. Montand ambiciona entós pasar al Alcazar de Marsella. Pa ello, tien necesidá d'un repertoriu orixinal. Hubert Melone, alias Charles Humel, un autor-compositor ciegu, escribe-y dos cantares: Y'a du swing partout, que nun grabará enxamás, y Dans les plaines du Far-West, que será'l so primer gran éxitu[10]

Montand y la política

[editar | editar la fonte]

El so aniciu proletariu d'un mediu pro-comunist foi primeramente un motivu d'explotación pa la so carrera de cantante(J'aime flâner sur les grands boulevards, Luna Park), pero afalagó bien ceo'l so compromisu políticu, imprimiendo protestes, fervor, llucidez (el reconocimientu la so ceguera delantre del estalinismu) y de la so fidelidá a los ideales de izquierda: en 1973, decide subir a escena pa sofitar al pueblu chilenu, compromisu filmáu por Chris Marker en La Solitude du chanteur de fond.

Ye l'actor principal de la triloxía de Costa-Gavras denunciando los estremismos:

  • Z (1969), onde interpreta a Grigoris Lambrakis, un diputáu d'izquierda asesináu polos facistes, que llevará al réxime de los coroneles en Grecia ;
  • L'Aveu (1970) onde encarna al vice-ministru checu Artur London encarceláu pol réxime comunista ;
  • État de siège (1972) onde ye un axente americanu, inspiráu en Dan Mitrione, conseyeru d'un réxime militar sudamericanu, secuestráu pola estrema izquierda.

A pesar del so compromisu públicu, nunca perteneció a nengún partíu políticu, pero foi militante del Movimientu de la Paz y de los Derechos Humanos.

Filmografía

[editar | editar la fonte]

El nome de César ta varies veces presente na so filmografía, podemos citar, por orde cronolóxicu:

  • El barón César de Le Diable par la queue de Philippe de Broca.
  • En La folie des grandeurs de Gérard Oury, ye Blaze, el sirviente de Don Salluste/Louis de Funès, que lu fai asumir la personalidá del tunante César.
  • César, el machu xenial de César et Rosalie, de Claude Sautet, con Rosalie/Romy Schneider.
  • Y finalmente, el Papet César Soubeyran de Marcel Pagnol, nos films de Claude Berri, Jean de Florette y Manon des sources.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «aveleyman.com».
  2. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Afirmao en: LIBRIS. Identificador de Libris: qn247lr84w1mt02. Data d'espublización: 26 marzu 2018. Data de consulta: 24 agostu 2018.
  4. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 120573736. Data de consulta: 18 mayu 2021. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  5. ↑ 5,0 5,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 120573736. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  6. ↑ «Exhumation du corps d'Yves Montand» (7 payares 1997).
  7. ↑ URL de la referencia: https://www.teche.rai.it/2020/10/il-natale-di-yves-montand-e-juliette-greco.
  8. ↑ Rémi Raemackers, 2011, fascículu cofre CD Yves Montand Ce monsieur-là, páxina 4
  9. ↑ Rémi Raemackers, 2011, fascículu cofre CD Yves Montand Ce monsieur-là, páxina 3
  10. ↑ Rémi Raemackers, 2011, fasciculu cofre CD Yves Montand Ce monsieur-là, páxines 6 y 7
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Yves_Montand&oldid=4213454»