Saltar al conteníu

Disyuntor

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Un disyuntor magnetotérmico monofásicu bipolar.

L'usu d'esti términu puede variar en distintes rexones pa referise a interruptores automáticos aicionaos por sobrecargues d'un circuitu o pa interruptores automáticos aicionaos por perda d'enerxía fora del circuitu. Pa esti últimu casu vease Interruptor diferencial.

Un disyuntor, plomu (España), térmica (Arxentina), automáticu (Chile), tacu (Colombia), breaker o pastilla (Méxicu, Venezuela, Ecuador y Panamá), Flipon (Guatemala) ye un aparatu capaz d'atayar o abrir un circuitu llétricu cuando la intensidá de la corriente llétrica que por él circula entepasa d'un determináu valor, o nel que se produció un cortucircuitu, coles mires d'evitar daños a los equipos llétricos. A diferencia de los fusibles, que tienen de ser reemplazaos tres un únicu usu, el disyuntor puede ser rearmado una vegada alcontráu y reparáu el problema que causara'l so disparu o desactivación automática.

Los disyuntores fabricar de distintos tamaños y carauterístiques, lo cual fai que sían llargamente utilizaos en viviendes, industries y comercios.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Los parámetros más importantes que definen un disyuntor son:

  • Calibre o corriente nominal: corriente de trabayu pa la cual ta diseñáu'l dispositivu. Esisten dende 5 hasta 64 amperios.
  • Tensión de trabayu: tensión pa la cual ta diseñáu'l disyuntor. Esisten monofásicos (110 - 220 V) y trifásicos (300 - 600 V).
  • Poder de corte: intensidá máxima que'l disyuntor puede atayar. Con mayores intensidaes pueden producise fenómenos d'arcos llétricos o la fusión y soldadura de materiales que torgaríen l'apertura del circuitu.
  • Poder de zarru: intensidá máxima que puede circular pol dispositivu al momentu del zarru ensin qu'ésti sufra daños per choque llétricu.
  • Númberu de polos: númberu máximu de conductores que pueden conectase al interruptor automáticu. Esisten d'unu, dos, trés y cuatro polos.
Diagrama d'un interruptor magnétotérmico unipolar.

Los disyuntores más comúnmente utilizaos son los que trabayen con corrientes alternes, anque esisten tamién pa corrientes continues.

Los tipos más habituales de disyuntores son:

Tamién ye usada con relativa frecuencia, anque non de forma dafechu correuta, la pallabra relé pa referise a estos dispositivos, cuantimás a los dispositivos térmicos.

Coloquialmente dase'l nome de «automáticos», «fusibles», «tacos» o inclusive «chombos» a los disyuntores magnetotérmicos y al diferencial instalaos nes viviendes.

Nel casu de los ferrocarriles, utilízase un disyuntor p'abrir y desconectar la llinia principal de tensión, cortando la corriente direutamente a partir del pantógrafo al restu del tren.

Funcionamientu

[editar | editar la fonte]

Dispositivu térmicu

[editar | editar la fonte]

Presente nos disyuntores térmicos y magnetotérmicos. Ta compuestu por un bimetal cubicáu pol que circula la corriente qu'alimenta la carga. Cuando ésta ye cimeru a la intensidá pa la que ta construyíu l'aparatu, calezse, va dilatándose y provoca que'l bimetal arquiar, colo que se consigue que'l interruptor ábrase automáticamente. Detecta les falles por sobrecarga.

Ta conformáu d'un solenoide o electroimán, que la so fuercia d'atraición aumenta cola intensidá de la corriente. Los contactos del interruptor caltener en contautu llétricu per mediu d'un pestiellu, y, cuando la corriente supera'l rangu dexáu pol aparatu, el solenoide llibera'l pestiellu, dixebrando los contactos per mediu d'un resorte. Dellos tipos de interruptores inclúin un sistema hidráulicu de retardo, somorguiando'l nucleu del solenoide nun tubu relleno con un líquidu mafoso. El nucleu atópase suxetu con un resorte que lu caltién movíu con respectu al solenoide mientres la corriente circulante caltener por debaxo del valor nominal del interruptor. Mientres una sobrecarga, el solenoide atrai al nucleu al traviés del fluyíu p'asina cerrar el circuitu magnéticu, aplicando fuercia abondo como pa lliberar el pestiellu. Este retardo dexa curties alces de corriente más allá del valor nominal del aparatu, ensin llegar a abrir el circuitu, en situaciones como por casu, arranque de motores. Les corrientes de cortucircuitu suministren l'abonda fuercia al solenoide pa lliberar el pestiellu independientemente de la posición del nucleu, evitando, d'esta miente l'apertura con retardo. La temperatura ambiente puede afectar nel tiempu de retardo, pero nun afecta'l rangu de corte d'un interruptor.

Dispositivu magnéticu

[editar | editar la fonte]
Interior d'un disyuntor

Presente nos disyuntores magnéticos y magnetotérmicos, formar una bobina, un nucleu y una parte móvil. La intensidá qu'alimenta la carga traviesa dicha bobina, y nel casu de qu'ésta seya bien cimeru a la intensidá nominal del aparatu, créase un campu magnético que ye capaz d'abasnar a la parte móvil y provocar l'apertura del circuitu de forma cuasi instantánea. Detecta les falles por cortucircuitu que pueda haber nel circuitu llétricu.

So condiciones de cortucircuitu, circula una corriente bien de mayor que la corriente nominal; cuando un contautu llétricu abre un circuitu onde hai gran fluxu de corriente, xeneralmente produzse un arcu llétricu ente dichos contactos yá abiertos, que dexa que la corriente siga circulando. Pa evitalo los interruptores incorporen carauterístiques pa estremar y escastar l'arcu llétricu. En pequeños interruptores impleméntase una cámara d'estinción del arcu, que consiste en delles plaques metáliques o crestes de material cerámico, qu'ayuden a baxar la temperatura del arcu. L'arcu ye movíu hasta esta cámara pola influencia d'una bobina de sopláu magnéticu. En interruptores de mayor tamañu, como los utilizaos en subestaciones llétriques úsase'l vacíu, gases inertes como'l hexafluoruro d'azufre o aceite pa faer más débil l'arcu.

La capacidá de rotura o poder de corte d'un interruptor ye la máxima corriente de cortucircuitu que ye capaz d'atayar con ésitu ensin sufrir daños mayores. Si la corriente de cortucircuitu establecer a un valor cimeru al poder de corte d'un interruptor, ésti nun va poder atayala, y va destruyise.

Los pequeños interruptores pueden ser instalaos direutamente xunto al equipu a protexer, anque xeneralmente dispónense nun tableru diseñáu pa tal fin. Los interruptores de potencia se emplazan en gabinetes o armarios llétricos, ente que los d'alta tensión pueden allugase al campu.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]



Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]