Text: Briäder Grimm „Chinder- un Huusmärli“ - Der Fuchs und die Gänse

Briäder Grimm: Chinder- un Huusmärli (7. Uflag 1857)

Nr. 86 - Der Fuchs und die Gänse - Der Fùgs ùn d Gäns (Ibersetzig in dr Dialäkt vum Untere Markgräflerland)

Der Fùgs isch emool ùf e Made chùù, wùù ne Häärd scheeni, faisdi Gäns ghogd sin; do hed er glachd ùn hed gsaid: „Ich chùm jo wie gruefen, iir hoge näd bynand, no chaan i aini noch der andren ùffräse.“ D Gäns hän gagered vor Schreg, sin ùfgùmbd ùn hän aafange mid joomeren ùn chleegli ùm ir Lääbe bide.

Der Fùgs hed aaber ùf nyd wele hèèren ùn hed gsaid: „Doo isch kai Gnaad, der mien schdäärbe.“ Ändli hed sich aini e Häärz gnùù ùn hed gsaid: „Sode miir aarmi Gäns doch emool ùnser jùng, frisch Lääbe loo, so zaig is di ainzig Gnaad ùn èrlaub is no ne Gebäd, as mer nid in ùnsre Sinde schdäärbe - Derno wämer is au in e Raaje schdelen, as der der aliwyyl chaasch di faisdischd uussueche.“ - „Joo“, hed der Fùgs gsaid, „des isch bilig ùn isch e fromi Bid; bäden, ich wil solang waarde.“ Also hed di èèrschd e rächd langs Gebäd aagfangen, aliwyyl „Gaa! Gaa!“, ùn wel si gaar nimi hed welen ùfhèère, hed di zwood nid gwaarded, bis d Raajen an si chùù isch, si hed au aagfange „Gaa! Gaa!“. Di drid ùn di vierd isch ere nooch, ùn bal hän si ali zäme gagered.

(Ùn wän si uusbäded hän, sol s Gschiichdli wyderschd verzeld wääre, si bäden aaber aliwyyl no als fùùrd.)