Schue

E Schue isch es Chleidigsstugg füre Fuess.

e Paar Schue i de Schuemacher-wärchstatt vom Heimetmuseum z Bad Goisern, Oberöschtriich

S Wort chunt vom althochdütsche scuoh, und das goot schynts uf s Indogermanische Ursprache *skeu- zrugg; das Wort het worschyns öppe «verdecke» oder «ypacke» bedüütet.

E Schue het zwee Teil: dr Bode, wo under em Fuess isch und d Huut bim Lauffe schützt, und der Schaft, wo am Boden agmacht isch und ume Fuess goot.

Schue gits sit dr Urzyt; ganz alti Bischpiil het me zäme mit em Maa im Ötztalgletscher gfunde.

Literatur

• Colin McDowell: Schuhe – Schönheit, Mode, Phantasie. Heyne, München 1989, ISBN 3-453-03606-9.
• Paul Weber: Schuhe. Drei Jahrtausende in Bildern. AT, Aarau 1994, ISBN 3-85502-159-7.

Weblink

 Commons: Schue – Sammlig vo Multimediadateie