Een drie of een vier? De laatste ster kwam er voornamelijk omdat de schrijfster me in haar verhaal meetrok. Het verhaaltempo lag hoog, het onderwerp bEen drie of een vier? De laatste ster kwam er voornamelijk omdat de schrijfster me in haar verhaal meetrok. Het verhaaltempo lag hoog, het onderwerp boeide me, het hoofdpersonage leek aanvankelijk een fijn iemand -ik geloofde zijn waarheid- tot andere stemmen de achterkant van de medaille lieten zien. Het medelijden met Toby Fleishman verdwijnt en de wijze waarop de ik-figuur -de vertelster- ook zichzelf in vraag durfde stellen, bekoorde me. Is dit hoogstaande literatuur? Nee. Wordt er hier op een boeiende manier een verhaal over het in elkaar vallen van een huwelijk vertelt? Ja. Kortom, ik heb genoten van het lezen van dit boek. ...more
Prachtig boek. Het lijkt in eerste instantie eenvoudig over een jongen met literaire ambities te gaan. De vreugde die hij voelt om deel uit te mogen mPrachtig boek. Het lijkt in eerste instantie eenvoudig over een jongen met literaire ambities te gaan. De vreugde die hij voelt om deel uit te mogen maken van de redactie van een tijdschrift wordt heel mooi en herkenbaar beschreven. Maar al snel kantelt het verhaal naar een lichte vorm van teleurstelling over het redactionele werk, omdat het papieren tijdschrift in deze digitale tijden worstelt met relevantie en overleven. Eenvoudig verhaal, maar het zit veel subtieler in elkaar. Het thema vader-zoon bevindt zich aanvankelijk op de achtergrond, maar komt naarmate het boek vordert steeds meer op de voorgrond. De zoon, die zijn vader uitermate bewondert, wil in zijn voetsporen treden.
Het is heel mooi en ontroerend hoe aan het einde van het verhaal de zoon, samen met de andere gezinsleden, de zorg voor zijn zieke vader op zich neemt.
Onderhuids sluimert bij de zoon een hunkering naar woorden van liefde. Naarmate het einde nadert, dringt dat verlangen zich steeds sterker op.
Ik heb enorm genoten van de verzorgde taal. Heerma van Voss beheerst het Nederlands prachtig. Ik ben jaloers op die bedrieglijk eenvoudige stijl van schrijven. ...more
Miranda July ken ik van haar filmwerk. Blij dat ik nu ook dit boek heb gelezen. Het geeft op een bevreemdend manier inzicht in de perimenopauze. Een vMiranda July ken ik van haar filmwerk. Blij dat ik nu ook dit boek heb gelezen. Het geeft op een bevreemdend manier inzicht in de perimenopauze. Een vrouw ondergaat in haar leven twee maal een ingrijpende transitie: een eerste keer wanneer de menstruatie op gang komt, een tweede maal wanneer die stopt. Het is een merkwaardig, vervelend spel van hormonen die invloed heeft op lichaam en geest. July weeft daarover het verhaal van een vrouw die met de auto naar New York wil reizen (een week heen, een week verblijf en een week terug) om zichzelf te bewijzen dat ze geen Parkeerder, maar een Bestuurder is.
Ze raakt echter niet zover, want na een eerste dag onderweg, zal ze in een Motel een kamer huren en daar drie weken blijven. De mottige kamer krijgt zelfs een make-over. Nu ik dit schrijf, wordt me ook de symboliek ervan duidelijker. Er ontstaat een merkwaardige verliefdheid op een lokale jongen.
Als lezer ben je mee in de twijfels, de onzekerheden die het hoofdpersonage overvallen. Het terug ontdekken van jezelf...
Heel vlot geschreven liefdesverhaal, coming out of middle-age verhaal, met vleugjes (absurde) humor, dramatiek, impliciete levenslessen.... Aanrader. ...more
'Holy Shit', een uitdrukking die het hoofdpersonage regelmatig in de mond nam, en terecht. De situaties waarin hij belandde noopten hem ook daartoe. D'Holy Shit', een uitdrukking die het hoofdpersonage regelmatig in de mond nam, en terecht. De situaties waarin hij belandde noopten hem ook daartoe. Dit boek is een fascinerend en geslaagd experiment waarbij Barbara Kingsolver Dickens David Copperfield herschreef naar het Appalachengebied in de V.S.A., waar de witte onderklasse, de Rednecks, door de farma-industrie aan opiaten verslaafd zijn geraakt of gemaakt.
Korte, krachtige hoofdstukken, net als bij Dickens die zijn roman als een soapserie voor de krant schreef. Krachtige zinnen, vaak als spreek/denk-taal geformuleerd, waarbij je het gevoel krijgt, dat Demon je rechtstreeks aanspreekt. Sterk.
Thema's in overvloed. Opgroeien in armoede, verslaafde moeder, pleegzorg, misbruik van kinderen in de zin van arbeid, oplichting, fraude, gezondheidszorg (=onbestaande)....
McEwan gidst je met dit boek door de West-Europese geschiedenis. Hij start na WOII en eindigt na de bestorming van het Amerikaanse Capitool in 2021. RMcEwan gidst je met dit boek door de West-Europese geschiedenis. Hij start na WOII en eindigt na de bestorming van het Amerikaanse Capitool in 2021. Roland is het hoofdpersonage, de zoon van een Britse soldaat. Hij groeit op in een kazerne in Libië, verhuist naar een liberale kostschool in Engeland, waar hij letterlijk en figuurlijk in de handen valt van zijn pianolerares. Van zijn 14 tot zijn 16 jaar wordt hij door haar seksueel ingewijd. Het is een zeer fysieke, intense relatie. Misbruik dat hem voor de rest van zijn leven heeft gevormd. Zelf lijkt hij er niet onder te lijden, maar zijn hersenen zijn voortaan geprogrammeerd.
McEwan is een superverteller. Hij doseert zijn verhaal, maakt je nieuwsgierig, houdt je aandacht vast, en geeft pas een hoofdstuk verder je het antwoord op de vragen die je stelde. Ondertussen ben je dan weer door andere zaken geïntrigeerd. Verschillende verhaallijnen lopen dwars doorheen. De achtergrondgeschiedenissen van Rolands moeder en zijn schoonmoeder bieden boeiende neventhema's. Wie München wil bezoeken, moet zeker sporen zoeken van "Die Weisse Rose". Kritiek op de maatschappij of commentaar op historische gebeurtenissen zijn meestal subtiel, maar ook vaak zeer expliciet, maar het stoort niet, omdat je meestal als lezer het alleen maar kunt beamen.
Is Roland een sukkel? Zijn ex-vrouw wordt een wereldwijde literaire succes-schrijfster, terwijl hij met verschillende baantjes zich moet redden. Hij voedt alleen hun zoon Lawrence op. Eenzaam is hij niet. Hij wordt omringd door veel vrienden. Op het einde van zijn leven maakt Roland de balans op. De eindscène is uitermate lief en bevestigt wat we allemaal als empathische lezers weten. Goed omringd zijn met mensen die we graag en ons hebben, meer is er niet in het leven.
IJzersterk debuut. Heel mooi en helder geschreven. Heel herkenbare vriendschap tussen twee jongens, later studenten, die elkaar vinden in gedeelde gedIJzersterk debuut. Heel mooi en helder geschreven. Heel herkenbare vriendschap tussen twee jongens, later studenten, die elkaar vinden in gedeelde gedachten en gevoelens. Af en toe, niet teveel, maar ook niet te weinig duiken er een paar prachtige poëtische beelden op. Genoten van het lezen van dit boek. Door zijn stijl en door het verhaal. ...more
Herlezen om met de jongste dochter inhoudelijk te kunnen pingpongen in functie van haar paper over dit boek. Toen te snel gelezen, nu meer opgezocht. Herlezen om met de jongste dochter inhoudelijk te kunnen pingpongen in functie van haar paper over dit boek. Toen te snel gelezen, nu meer opgezocht. De auteur strooit met verwijzingen naar kunstenaars, filosofen, regisseurs, enz. Tegelijkertijd, vernuftig op het achterplan onderzoekt ze het begrip ‘kunst’. Van commerciële invulling, over wetenschappelijke aanpak tot individuele benadering, enz. Het verhaal zelf valt in twee (moeder-dochter) delen uiteen. Auteur wisselt/speelt ook met ‘Show’ en ‘Tell’. ...more
Start veelbelovend, neemt dan een zekere traagheid aan om het hoofdpersonage uit te zetten, waarna het voorbij het midden plots veelbelovend wordt, maStart veelbelovend, neemt dan een zekere traagheid aan om het hoofdpersonage uit te zetten, waarna het voorbij het midden plots veelbelovend wordt, maar teleurstelt naar het einde toe. Misschien moet ik dat einde nog even herlezen, er nog even op terugkomen. De teleurstelling zit in de vele personages, medestudenten van Rob Hollander, die veelbelovend zijn, maar wiens verhalen niet worden verteld. Het zorgt voor nieuwsgierigheid. Ook wat er met Amber echt gebeurt, waarom Grace haar onafhankelijkheid opgeeft zijn vragen die openblijven! Als lezer had ik daar graag antwoord op… een vlot leesbaar boek dat dikker had mogen zijn....more
Ooh, wat een boek! Prachtig. De laatste bladzijden te snel gelezen, de zin om (delen) te herlezen groot. Schrijfster Claire-Louise Bennett dwong me biOoh, wat een boek! Prachtig. De laatste bladzijden te snel gelezen, de zin om (delen) te herlezen groot. Schrijfster Claire-Louise Bennett dwong me bijna op de knieën om het op te geven. Haar ik-figuur heeft het over de boeken die ze las (onder andere A Room With A View en een bijhorend bezoek aan Firenze), maar vooral hoe het is om als (verloren) vrouw in deze wereld te leven. Hoe lastig ook, dat lichaam dat je tijdens de lessen overvalt door te bloeden, hoe lastig ook, wanneer je vriend je wil redden, maar toch je grenzen overgaat...
Een zeer beeldrijke stijl, hermetisch door de gelaagdheid, door de dichtheid, door de stroom van gedachten... Geen hapklare literatuur, toch niet voor mij. Maximum drie bladzijden kon ik aan één stuk lezen. Bladzijden die overdacht moesten worden.
Het boek zit vol details en poëtische beelden, waardoor de puzzelstukken die het verhaal vormen, ondergesneeuwd lijken te zijn en de lezer het overzicht verliest. En toch zit er een stevig verhaal in.
Blij dat ik vol gehouden heb, blij dat ik het gelezen heb. Blij dat het me intrigeert om delen opnieuw te lezen. ...more
In opdracht van de Leesclub en de voorzitter tegen een snel tempo dit boek gelezen. Dubbele gevoelens bij dit boek. Allende weet treffend en raak een In opdracht van de Leesclub en de voorzitter tegen een snel tempo dit boek gelezen. Dubbele gevoelens bij dit boek. Allende weet treffend en raak een aantal duistere gebeurtenissen uit de geschiedenis van de mensheid te schetsen. Kristalnacht in Wenen en de daarbij horende Jodenvervolging, de uitroeiing van dorpen in El Salvador, het scheiden van kinderen en ouders wanneer ze illegaal de V.S.A. binnenkwamen (op last van ene Donald T.). Het laat je niet onberoerd.
Ze beschrijft de gebeurtenissen zowel in Wenen als in Midden-Amerika zeer goed. Al is het door het wisselend perspectief vanuit verschillende personages moeilijk om met één van hen een connectie te krijgen. Bovendien springt ze ook nog eens doorheen de tijd. Je leest in feite telkens de back story van elk karakter. Pas op het einde voel je wat connectie wanneer Samuel en Anita en Leticia samenkomen.
Ik had soms het gevoel een documentaire te bekijken/te lezen. De weergave van de gebeurtenissen zijn historisch correct en ze raken je als lezer. Je wenst het niemand toe. Daar toont de auteur zich wel een meester. Je verneemt de achtergrond van de belangrijkste personages op een vrij zakelijk manier.
De liefdesgeschiedenis van het personage Selena, haar twijfel tussen twee liefdes, had niet gehoeven. Er waren voldoende mogelijkheden om de relatie tussen Samuel en Nadine uit te werken. Het vluchtelingenverhaal van Anita en Samuel had nog meer uitgewerkt gemogen en daar ligt (lag) volgens mij de sterkte (of de mogelijkheid) om de gelijkenissen tussen ontheemden allerlanden en allertijden te tonen, maar nog veel meer uit te werken. De traumatische effecten worden wel aangekaart, maar niet in de diepte getoond.
Door een teveel aan hoofdpersonages, de soms afstandelijke, zakelijke stijl, de niet-gerealiseerde ambitie van het boek, kan ik niet meer dan twee sterren geven. ...more
Goed boek. Fragmentarisch herinneringen aan een aanslag op een medewerker van de Duitsers tijdens WOII. De impact, het trauma, de ontkenning ervan, heGoed boek. Fragmentarisch herinneringen aan een aanslag op een medewerker van de Duitsers tijdens WOII. De impact, het trauma, de ontkenning ervan, het negeren maar af en toe wordt er een snipper van de waarheid over de gebeurtenis ontdekt. Misschien was dat typisch voor de vorige generatie om over de oorlog niet te praten, misschien is het typisch voor oorlogsslachtoffers!...more
Drie en een halve ster lijken me correct. Melancholische terugblik van de vertelster op haar familie, waarbij heel veel liefde voor haar oma’s, opa’s,Drie en een halve ster lijken me correct. Melancholische terugblik van de vertelster op haar familie, waarbij heel veel liefde voor haar oma’s, opa’s, tantes, nonkels, neven en nichten van de bladzijden spat. Elk hoofdstuk is een kort verhaal waarbij ze verschillende aspecten uit haar jeugd benadert. Vaak vertrekt ze vanuit het heden, waarbij de vrijheid die ze als jonge vrouw heeft, soms te overweldigend vrij aanvoelt. De ik-figuur probeert aan de hand van het verleden te achterhalen waar ze zelf staat en wat ze wil. Vooral de verhalen van/over haar familieleden doorgeven aan het nageslacht, wat mooi tot uiting komt in het stuk waarin ze haar nog niet geboren kind aanspreekt.
Spanje is het decor. Maar elk één die in een grote familie is geboren zal veel overeenkomsten zien. Vlot en makkelijk te lezen, ondanks de ietwat aparte stijl....more
Loading...
