Human Relations

This article presents empirical evidence from household and firm survey data collected during 2009−2010 on the implementation of the 2008 Labor Contract Law and effects on China’s workers. The Government and local labor bureaus have made substantial efforts to enforce the provisions of the new Law, which has likely contributed to reversing a trend toward increasing informalization of the urban labor market. Enforcement of the Law, however, varies substantially across cities. The article analyzes the determinants of worker satisfaction with the Law’s enforcement, workers’ propensity to have a labor contract, their awareness of the Law’s content and their likelihood of initiating disputes, and finds that all are highly correlated with education level, especially for migrants. Although higher labor costs may have had a negative impact on manufacturing employment growth, this has not led to an overall increase in aggregate unemployment or prevented the rapid growth of real wages. Less p...

Organizational changes are costly ventures that too often fail to deliver the expected outcomes. Psychological empowerment and affective commitment to change are proposed as especially important in turbulent contexts characterized by multiple and ongoing changes requiring employees’ continuing contributions. In such a context, employees’ beliefs that the changes are necessary, legitimate and will be supported, are presumed to increase psychological empowerment and affective commitment to change. In a three-wave longitudinal panel study of 819 employees, we examined autoregressive and cross-lagged relations among latent constructs reflecting change-related beliefs (necessity, legitimacy, support) and psychological reactions (psychological empowerment, affective commitment to change). Our findings suggest that psychological empowerment and affective commitment to change represent largely orthogonal reactions, that psychological empowerment is influenced more by beliefs regarding suppo...

Despite considerable awareness about various forms and meanings of participative decision-making (PDM) in different parts of the world, there is less agreement on the causes of variation in PDM. This article argues that among other exogenous (e.g. sociopolitical, legal, historical) forces, the sociocultural context plays an important role in the observed differences among PDM approaches and practices across nations. Similarly, subcultures and organizational cultures may influence PDM within nations. Two cultural dimensions: individualism-collectivism and power distance, are linked with four widespread employee participation approaches: face-to-face PDM, collective PDM, pseudo-PDM, and paternalistic PDM. The attributes of each PDM form, including the cultural determinants, underlying beliefs, the types of decisions made, and the relationship between a specified form and other PDM meanings (e.g. self-managing teams) are elaborated.

Starting from Karl Löwith’s Mitanthropologie, my paper aims to put forward a principle disappointability conceived as a “trust gradient” for the interhuman dimension.
Löwith’s Mitanthropologie develops a taxonomy of the different binary
bonds, at the top of which emerges the “absolute relationship between an I self and a you self”. The peculiarity of this bond is based on trust and responsibility. In order to prove the responsible and trust-based intentionality of the two relata, I propose the principle disappointability, inspired by Popper’s principle of falsification. The authenticity of a relationship depends on the fact that each relatum responds entirely for itself within the space of Miteinandersein. In other words, I can show my trust (in my co-relatum) only if I en-trust (to it). Such a total entrusting can be attested only by the fact that I am “falsifiable”, namely “disappointable”. The principle disappointability emerges therefore as a natural “trust gradient”.

Work organizations have long employed various management techniques in order to maximize workers’ engagement, which in itself implies that ‘alienation’ at work is common. One of the central descriptions of alienation in classic writings is the idea of not being ‘at home’ while at work. In this article, however, we explore its obverse, which we term ‘disalienation’ – a relationship to work based on assumptions concerning control and agency, aided by collective participatory mechanisms for identity construction and dialogical building of social relationships. We suggest that the concept and experience can be productively explored in the context of organizations which are owned and controlled by workers. Using ethnographic case studies from two Polish co-operatives, we discuss the potential characteristics of a disalienating relation to a work organization and suggest that co-operatives can provide a way for workers to be ‘at home’ while they are at work.

Jelen cikk célja egy, a menedzsment és marketing elmélete és gyakorlata terén viszonylag fiatal, az elméleti irodalomban Ambler és Barrow által az 1990-es években megalkotott, és először 1996-ban publikált employer brand, illetve employer branding témakörének bemutatása és feldolgozása, valamint lehetséges kutatási irányok meghatározása. A szerzők bemutatják azokat a társadalmi és gazdasági tényezőket, amelyek közvetve vagy közvetlenül hatottak a tradicionális marketing és HR-funkciók elkülönültségének megszűnésére, és szükségessé tették a marketingszemlélet begyűrűzését a HR területére is. Elemzik, hogy miként kapcsolható össze és válik elválaszthatatlanná a vállalat belső és külső környezete, valamint a cégről kialakult kép. Vizsgálódásuk középpontjába a munkáltatói márka jelenségének és a munkáltatói márkaépítés folyamatának, eszköztárának és kivitelezésének különböző megközelítéseit helyezik. Végül különböző nemzetközi és magyar kutatásokat mutatnak be és hasonlítanak össze, a k...

Innovation in the governance of external polities prompts a resonant internal rhetoric. This paper attempts to expand the concepts of citizenship and individuality by applying political language to the internal life of individuals. Repression has been a conditional means of civilizing the psyche, but in pluralistic democracies where diversity is valued, where assimilation is not a condition of citizenship and where aspirations are formed within consumerism, this tradition of self-definition may be insufficient. At a time when neither individualism nor collectivism seem able to nurture individuality, the idea of an internal polity can enrich self-awareness and strengthen a sense of agency in the world. (See Appendix for definitions of terms.)

Społeczności internetowe pojawiły się w cyberprzestrzeni w zasadzie wraz z rozpoczęciem wykorzystywania internetu w komunikowaniu społecznym. Być może wcześniej tworzenie ich było trudniejsze, dystrybucja komunikatów ograniczona, a monitoring utrudniony, ale sieć sprzyjała tworzeniu się określonych społeczności wokół organizacji, osób, idei. Thomas R. Köhler i Robert B. Best na kilka lat przed powstaniem Facebooka, Twittera, serwisu Pinterest i innych instrumentów obszaru mediów społecznościowych (social media, SM) pisali o możliwościach budowania społeczności poprzez księgi gości, fora dyskusyjne czy miejsca w internecie, które określili jako „punkty krystalizacji z prywatnej inicjatywy pojedynczych osób bądź małych grup”[ T. R. Köhler, R. B. Best, Electronic Commerce. Koncepcje, realizacje i wykorzystanie w przedsiębiorstwie, CeDeWu – Centrum Doradztwa i Wydawnictw „Multi-Press” Sp. z o.o., Warszawa 2000, s. 182.] , które swym charakterem przekazu i formą przypominały dzisiejsze blogi. Istniała więc gotowość, aby w nowym środowisku, w przestrzeni online, gromadzić się i tworzyć społeczności.
Pojęcie nowe media, którym dziś tak często posługujemy się, dla różnych pokoleń oznaczać może różne media. Jak powiedział Marshall McLuhan: „Nowe medium nigdy nie jest dodatkiem do dawnego ani też nie zostawia dawnego medium w spokoju. Nie przestaje naciskać dawne media dopóty, dopóki nie znajdzie dla siebie nowych kształtów i miejsc ich ułożenia” [M. McLuhan, Wpływ jednych mediów na inne, w: Wybór tekstów, E. McLuhan, F. Zingrone (red.), (tłum. Ewa Różalska, Jacek M. Stokłosa), Zysk i S-ka, Poznań 1995, s. 399]. Oznacza to, że przestrzeń medialna wokół nas jest zmienna, przekształca się, a media podlegają procesom konwergencji. Przeobrażeniu ulega także środowisko społeczne, które wraz z rozwojem możliwości informatycznych, umożliwia nawiązywanie relacji, kreowanie treści i tworzenie społeczności.
Niezależnie od przyjętej definicji nowych mediów, analizując działania public relations (PR) warto przywołać słowa: PR jest o ludziach, nie o narzędziach [B. Solis, D. Breakenridge, Putting the public back in public relations: how social media is reinventing the aging business of PR, Pearson Education, Inc., New Jersey 2009, s. 24], aby więc zobaczyć możliwości wykorzystania przestrzeni online w działaniach PR, należy obserwować ją przez pryzmat jednostek i społeczności funkcjonujących w jej obszarze. Słowa komunikować się „z”, nie „do” [B. Solis, D. Breakenridge, Putting the public back in public relations: how social media is reinventing the aging business of PR, Pearson Education, Inc., New Jersey 2009, s. 46] zmieniają perspektywę realizowanych strategii, a oczywistym staje się komunikowanie z otoczeniem oparte o dialog. Dialog, który może być początkiem budowania lojalności i wiarygodności organizacji, tworzeniem przestrzeni dla zaufania, konsekwentną pracą nad wizerunkiem, zbudowanym na stabilnej podstawie. Obserwując działania organizacji w przestrzeni nowych mediów na szczególną uwagę zasługą media społecznościowe.
W monografii przedstawiono przegląd różnych aspektów działań public relations osadzonych w przestrzeni social media, czyli umożliwiających użytkownikom uzupełnienie dotychczas przyjmowanej roli odbiorcy treści, o rolę kreatora treści. Poprzez prezentację instrumentów social media możliwych do wykorzystania w działaniach PR starano się pokazać, iż obecnie, jak chyba nigdy wcześniej, PR-owiec nie miał tylu możliwości, aby – poprzez konwergencję różnych instrumentów i odpowiednio dobraną strategię – stworzyć efekt synergii. Z drugiej zaś strony, PR-owiec poprzez fakt, że social media umożliwiają komunikowanie się społecznościom praktycznie w sposób nieograniczony, nie miał przed sobą tak wielu zagrożeń mogących naruszyć wizerunek organizacji i pokus związanych z naruszeniem etyki zawodowej.
Monografia składa się z sześciu rozdziałów uzupełnionych przeglądem badań oraz opisami konkretnych przypadków dotyczących omawianej tematyki. Niektóre z aspektów dotyczących nowych mediów zostały uzupełnione grafikami.
Rozdział pierwszy jest wprowadzeniem i analizą środowiska, w którym organizacja może realizować działania PR. Dokonano charakterystyki terminów: nowe media, Web 2.0 i media społecznościowe, czyli kluczowych dla przedstawienia środowiska online. Omówiona została także charakterystyka social media ze względu na możliwość realizacji działań public relations.
Rozdział drugi zawiera ocenę potencjału obszaru social media dla działań PR. Omówione zostały modele komunikowania w PR i komponenty strategii public relations w przestrzeni mediów społecznościowych. Podniesiony został również temat etyki komunikowania online i etyki public relations jako szczególnie odpowiedzialnego aspektu komunikowania, związanego z oddziaływaniem na społeczności. W tym celu zdefiniowano obszary online i działania online, które mogą sprzyjać naruszeniom etycznym, określając je jako mimezja komunikacyjna online i mimikra komunikacyjna online.
Rozdział trzeci stanowi przegląd instrumentów przestrzeni social media, które mogą być wykorzystane do realizacji działań PR. Jednakże środowisko, jak i instrumenty, podlegają konwergencji i dzięki temu mogą wypełniać różne role założone w strategii działań public relations. Dlatego też zostały omówione ze względu na ich specyficzny charakter, zaś punktem wyjścia jest rodzaj aktywności, które są dominujące z punktu widzenia zawartości i dystrybucji treści.
W rozdziale czwartym omówiona została problematyka relacji organizacji z mediami w przestrzeni mediów społecznościowych. Starano się odpowiedzieć na pytanie czy nowe środowisko zmieniło je. Podkreślono fakt, iż social media rozszerzyły możliwości organizacji w zakresie tworzenia mediów własnych, czyli swobodnego dysponowania i zarządzania komunikacją organizacji z jej otoczeniem zewnętrznym i wewnętrznym.
Rozdział piąty dotyczy relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikiem lub potencjalnym pracownikiem. Obszar social media, który umożliwia kreowanie treści, dystrybucję i modyfikację, niestety czasami staje się przestrzenią, w której pojawia się szerokie pole konfliktu. Związane one jest z jednej strony z prawem jednostki do swobodnej aktywności w mediach społecznościowych, a z drugiej – z oczekiwaniami pracodawcy związanymi z zachowaniem jednostki w kontekście dbałości o wizerunek organizacji, z którą jest ona związana.
W ostatnim rozdziale zostały omówione specyficzne aspekty zarządzania sytuacją kryzysową w świecie mediów społecznościowych. W przestrzeni tej, gdzie każdy może być kreatorem i nadawcą, zagrożenie ryzykiem kryzysu jest szczególnie wysokie. Dlatego też tak istotna jest świadomość działań, umiejętność zastosowania poszczególnych instrumentów i dobre relacje z otoczeniem, gdyż PR mówi o relacjach [B. Solis, D. Breakenridge, Putting the public back in public relations: how social media is reinventing the aging business of PR, Pearson Education, Inc., New Jersey 2009, s. 67].

Informal Learning in Youth Work offers fresh perspectives on all aspects of informal education in the youth work setting. Designed to develop the reader's knowledge and skills, this comprehensive textbook explores key issues such as communication, power relations, ethics, gender exclusion, sexuality, race discrimination and social class. The author places particular emphasis on conversation as a key means of promoting informal learning and engaging effectively with young people.

This paper examines the complex relationship between hospitality and organisations. It is argued that a variety of organisational practices can be understood by considering how hospitality is mobilised and experienced by multiple stakeholders. The paper begins by synthesising existing conceptions of hospitality and outlining its different dimensions. It then goes on to examine how hospitality themes and related issues emerge in, and are thus relevant to, the study of organisations and management. The paper firstly considers how hospitality is extended to or oriented towards external stakeholders and thus mobilised as tactical or strategic enchantment. It is argued that hospitality can be used purposefully to establish power relations and invoke obligations both to conform to organisational norms and to reciprocate. Secondly, the paper considers how hospitality emerges within organisational practices and may be deployed by various stakeholders as an instrument of entrenchment to perpetuate existing norms and hierarchies. However, it is also suggested that practices of hospitality can create alternative organisational spaces and networks, and hospitable acts may thus help to reconfigure power relationships and become focal points of resistance. The paper concludes by reflecting upon emerging questions, challenges and potential avenues for further research and intervention.

In the Tavistock tradition, we understand anorganization by first identifying its primary task. Weask, what is this organization set up to do, how is itorganized to accomplish this objective, and what unconscious dynamics limit or distort itsmembers' ability to do their work? This approach whilepowerful, does not help us understand organizations thatlive at strategic junctures in their life cycles. In these situations, the task is to choose atask. We need a conceptual framework to help usunderstand the psychodynamics of organizing and decidingin these situations. The following article develops the concept of the “primary risk”to explain how organizations behave in these situations.It links the primary risk to the psychoanalytic idea ofambivalence and the gestalt idea of the figure/ground relationship. It draws on case material toilluminate its concepts.

We have recently witnessed a growing, if still arguably marginal, interest in `Critical Management Studies' (CMS). Our aim in this paper is to reflect upon the popularization of CMS; more specifically, we propose to examine the various factors that have contributed to its emergence, and to review the significance of its project. We start by exploring the conditions of possibility for CMS and point to a combination of political, institutional and epistemological trends. In the second part of the paper, we consider what constitutes `CMS' and suggest that whilst it draws upon a plurality of intellectual traditions, CMS is unified by an anti performative stance, and a commitment to (some form of) denaturalization and reflexivity. Finally, we articulate the polemics around which CMS politics have been contested, in particular we review the debates between neo-Marxism and post-structuralism, and discuss the issue of engagement with management practice.

The statement that a human being is a soul and a body is not sufficient. The way their union comes about in the mutual creation of one human being is what matters. Moreover, the spiritual substance of a human being has a different structure than the material substance, yet there is some similarity, indeed something in common. The most difficult issue refers to the existence of the spiritual element in the body, which unites it with the soul and creates the human body out of it. The combination of body and soul, as well as the human community, has its structure. Individual human beings and communities are engrafted in the life of the Triune God. The substantial structure of a human being constitutes the foundation of the social structure and coherent wholeness with the structure of life of the Divine Persons.

The journal article compared and contrasted the generation divide that exist in society as a whole among baby boomers, generations X and Y, and applied it to potential candidates who apply for entry-level positions as police officers. The researchers model juxtaposed the complexity of today's police functions consisting of crime fighting, peacekeeping, community service, and maintaining order against existing behaviors and beliefs held by a sample group of generation Y and Xers during departmental psychiatric evaluations to make assessments of competency to become a police officer. This model only would serve as an additional tool to aid in recruiting and retention.

Howard Gruber, a founder member of Psychologists for Social Action, reviewed the dissertation. His review, dated May 7, 1978, as Parkovnick (2015) points out, "... is worth quoting in full, as it captures the very essence of the dissertation":
“This is an effective dissertation and could become an important book. I began reading it very favorably disposed to it. Then I got more and more riled up, made many hostile notes. By the end I found myself almost won over, certainly illuminated. Francks [Gruber’s spelling] has a style that gets under your skin and stays there. This is a good thing and should not get lost in the process of expansion, rewriting, and editing. It will take some work to make it a persuasive book to a less sympathetic reader, and to reduce its present excessive vulnerability to academic criticism. Its very sweep opens many avenues to criticism, crit. of a kind that detracts the reader and potential reader from the central ideas. But all this can be worked out. As an academic type, I often find myself cringing, wanting things toned down. But by the time I finished, I felt that the direction of the change should be to strengthen the tone of the book, to make its central, disturbing message more apparent, bring it more up front.”  Gruber, H. (1978). Review of A history of American social psychology up to the Second World War by Peter Francks [Gruber’s spelling] for Ablex Publishing Corporation, May 7.

Readers should also look at: https://www.academia.edu/60033912/The_Psychology_of_Participation_Revisited_1984_2021

The effects of team identification on sport consumer behaviour are well established. Recent research, however, has moved beyond this perspective to examine the influence of groups within and beyond the team identity. Assimilating previous research findings, we advance a Multiple In-group Identity Framework (MIIF), which consists of three levels: (1) superordinate (i.e., team identity), (2) subgroup (e.g., specific stadium area) and (3) relational (e.g., friends or family). The MIIF conceptualises the complex array of groups to which a consumer may belong within a superordinate identity. Each level describes groups with varying degrees of inclusiveness, homogeneity, and interpersonal attachment between members. Individuals seek out sub and relational group membership because solely identifying at the superordinate level may not provide optimal distinctiveness or sufficient interpersonal attachment. Therefore, sport consumers use sub and relational groups to achieve additional self-concept benefits in complement to the superordinate identification. The extent that different in-group identities influence behaviour relates to their importance in a consumer’s self-concept and relevance to context. We provide implications for theory and practice.