WOJCIECH ZIĘTARA
MAREK ZIELIŃSKI
Instytut Ekonomiki Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej – PIB
Warszawa
EFEKTYWNOŚĆ I KONKURENCYJNOŚĆ POLSKICH
GOSPODARSTW ROLNICZYCH1 NASTAWIONYCH
NA PRODUKCJĘ ROŚLINNĄ
Wprowadzenie
W warunkach gospodarki rynkowej o strukturze produkcji decyduje popyt
na określone produkty. Wprowadzenie zasad gospodarki rynkowej po 1989
roku spowodowało istotne zmiany w strukturze produkcji rolniczej w Polsce,
szczególnie w produkcji roślinnej, co znalazło odzwierciedlenie w strukturze
zasiewów. W 1990 roku, pierwszym roku przemian, udział zbóż w strukturze
zasiewów wynosił 59,9%. W 2008 roku udział zbóż w strukturze zasiewów
zwiększył się do 74%. Ocenić go należy jako wysoki, utrudniający gospodarowanie zgodne z wymogami dobrych praktyk rolniczych [7]. Przy tak wysokim
udziale zbóż trudno zachować racjonalne następstwo roślin. W 1990 r. struktura zasiewów była bardziej zrównoważona, znaczący był udział pozostałych
grup roślin. W 2008 roku zwiększenie udziału zbóż do 74% nastąpiło kosztem
spadku udziału roślin okopowych do 6,3% (o 9,7 punktu procentowego – p.p.)
i pastewnych do 8% (o 6,1 p.p.), przy jednoczesnym wzroście udziału oleistych,
głównie rzepaku i rzepiku, do 6,8% (o 3,1 p.p.). Aktualna struktura zasiewów,
wg stanu z 2008 r., jest wysoce niekorzystna z przyrodniczego punktu widzenia,
stanowi bowiem poważne utrudnienie w kształtowaniu właściwego następstwa
roślin. Wystąpiły także zmiany w kierunkach specjalizacji gospodarstw rolniczych. Przykładowo, w 2007 roku gospodarstw specjalizujących się w produkcji roślinnej było 643,3 tys., a ich udział w ogólnej liczbie gospodarstw wynosił
Podmioty produkcyjne w rolnictwie, powszechnie zwane gospodarstwami rolniczymi, które prowadzą produkcję towarową, mają charakter przedsiębiorstw o różnych formach prawnych. Podobnie ten
problem postrzega Fr. Tomczak [13]. Gospodarstwa rodzinne o charakterze towarowym funkcjonują
w formie prawnej przedsiębiorstwa osoby fizycznej, mimo że nie są uwzględnione w ustawie o działalności gospodarczej. Niezależnie od tej formy występują przedsiębiorstwa rolnicze w formie spółek
osobowych i kapitałowych, a także spółdzielni. Przedmiotem badań są przedsiębiorstwa rolnicze, jednak
w opracowaniu w celu uproszczenia wykładu operować będziemy pojęciem gospodarstwa.
1
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
41
22%. Natomiast według Powszechnego Spisu Rolnego, w 2010 r. w Polsce było
846 tys. gospodarstw roślinnych, co stanowiło 37,1% w ogólnej liczbie gospodarstw [13]. Wśród nich dominują gospodarstwa zbożowe i z pozostałymi uprawami roślinnymi. Wzrost udziału wyspecjalizowanych gospodarstw roślinnych
jest efektem procesów dostosowawczych do wymogów gospodarki rynkowej.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że gospodarstwa nastawione
na produkcję roślinną odgrywają istotną rolę w polskim rolnictwie i uzasadnionym jest badanie ich organizacji i ekonomiki. Można przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że ta grupa gospodarstw pozostanie trwałym elementem polskiego rolnictwa. Wynika to z przekonania, iż specjalizacja gospodarstw jest
ważnym sposobem zwiększania ich efektywności i konkurencyjności. Mimo
że gospodarstwa rolnicze w minimalnym zakresie bezpośrednio konkurują
z gospodarstwami z innych krajów, są jednak źródłem surowców dla przedsiębiorstw ze sfery handlu i przetwórstwa, które bezpośrednio konkurują na rynku
unijnym i nie tylko. W tych przedsiębiorstwach istotnym czynnikiem decydującym o ich efektywności i konkurencyjności są koszty surowców2. Z tego względu, gospodarstwa rolnicze pośrednio wpływają na konkurencyjność polskiej
gospodarki, a zwłaszcza rolnictwa.
Innym, bardzo ważnym argumentem przemawiającym za potrzebą badań
tych gospodarstw są występujące zagrożenia związane z jednostronnym wykorzystaniem ziemi. Gospodarstwa nastawione na produkcję roślinną najczęściej
mają charakter gospodarstw bezinwentarzowych, czyli bez produkcji zwierzęcej. Pojawia się w związku z tym zagrożenie spadku substancji organicznej
w glebie i w konsekwencji obniżenie wartości plonotwórczej ziemi3, tego specyficznego środka produkcji, który właściwie użytkowany nie obniża swojego
potencjału produkcyjnego [3, 4, 20]. Jest to podstawowy warunek prowadzenia
produkcji rolniczej, zapewniający utrzymanie, a nawet zwiększanie potencjału
produkcyjnego ziemi.
Te niekorzystne z przyrodniczego punktu widzenia cechy gospodarstw nastawionych na produkcję roślinną dodatkowo przemawiają za potrzebą badań
w celu zweryfikowania funkcjonujących negatywnych opinii, a także oceny ich
potencjału produkcyjnego, kosztów i efektów.
Cel badań, źródła i metody
Zasadniczym celem badań jest ocena działalności i określenie możliwości poprawy efektywności funkcjonowania polskich gospodarstw nastawionych na produkcję roślinną w następujących typach rolniczych, według systematyki FADN4:
• gospodarstwa specjalistyczne zbożowe, oleiste i białkowe (typ 13),
• gospodarstwa z podstawowymi uprawami polowymi (typ 14).
Wg A. Wosia, 2/3 kosztów ponoszonych przez przemysł spożywczy stanowią koszty surowców [21].
Nie jest to jednak ani nowa, ani odosobniona opinia. Literatura na ten temat jest znana i bardzo obfita.
Jak podkreśla Myśków [12], wzrost zawartości próchnicy w glebie łączy się ze wzrostem jej urodzajności,
co z kolei prowadzi do podnoszenia plonów roślin uprawnych. Inaczej mówiąc, według Kusia [8]: „miarą
poprawności gospodarowania jest utrzymanie zrównoważonego bilansu materii organicznej gleby”.
4
Farm Accountancy Data Network (Sieć Danych Rachunkowych Gospodarstw Rolnych).
2
3
42
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
Obiektami badawczymi są gospodarstwa z Polski, Węgier i Niemiec. Dobór
krajów do badań był celowy, by ocenić polskie gospodarstwa na tle analogicznych gospodarstw z krajów o zbliżonej strukturze gospodarstw i warunkach
produkcji. Z tego względu wybrano Niemcy, jako najbliższego sąsiada Polski
(reprezentanta UE-15), i Węgry (reprezentanta UE-12), z uwagi na podobne
warunki produkcji i strukturę agrarną. Bezpośrednimi sąsiadami są Czechy
i Słowacja. W tych krajach jest jednak odmienna struktura obszarowa gospodarstw, w której dominują duże gospodarstwa pod względem powierzchni, powstałe na bazie tamtejszych rolniczych spółdzielni produkcyjnych i państwowych gospodarstw rolnych.
Przedmiotem badań zostały grupy gospodarstw objęte systemem FADN,
wyodrębnione wg wielkości ekonomicznej wyrażonej w ESU5. Pod uwagę
wzięto następujące klasy wielkości gospodarstw: 4-8 ESU, 8-16 ESU, 16-40
ESU, 40-100 ESU i powyżej 100 ESU. Polskie gospodarstwa z dwóch pierwszych grup porównano z gospodarstwami węgierskimi, gdyż w Niemczech systemem FADN objęte są jedynie gospodarstwa o wielkości 16 ESU i większe.
Badaniami objęto wymienione grupy gospodarstw w latach 2006-2008. Dane
z roku 2009 dotychczas były niedostępne.
Podstawowym materiałem źródłowym były dane rachunkowe zgromadzone w systemie FADN, zawierające informacje umożliwiające dokonanie charakterystyki badanych gospodarstw pod względem potencjału produkcyjnego,
organizacji produkcji, kosztów i efektów. Uzupełniające źródła stanowiły dane
statystyczne pochodzące z roczników statystycznych i literatury.
Podstawową metodą zastosowaną w opracowaniu była metoda opisowa,
z wykorzystaniem zestawień tabelarycznych. Do oceny uzyskiwanych wyników wykorzystano metodę porównawczą.
Charakterystyki potencjału produkcyjnego badanych gospodarstw, organizacji produkcji, poziomu kosztów i efektów dokonano przy zastosowaniu następujących wskaźników:
I. Potencjał produkcyjny gospodarstw:
1) Wielkość ekonomiczna gospodarstw wyrażona w ESU
2) Powierzchnia użytków rolnych w ha
3) Udział gruntów dzierżawionych (%)
4) Nakłady pracy ogółem (AWU/100 ha UR)
5) Udział pracy własnej (FWU/AWUx100)
6) Wartość aktywów (tys. euro/ha)
7) Wartość aktywów (tys. euro/AWU)
8) Udział środków trwałych w aktywach (%)
9) Udział kapitałów własnych w pasywach (%)
ESU (European Size Unit) – europejska miara wielkości ekonomicznej gospodarstwa rolniczego; jej
odpowiednikiem jest równowartość 1200 euro nadwyżki bezpośredniej.
5
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
43
II. Organizacja produkcji:
1) Udział zbóż w powierzchni zasiewów i w UR (%)
2) Udział pozostałych upraw w pow. zasiewów i w UR (%)
3) Obsada zwierząt w sztukach dużych/100 ha UR
4) Udział produkcji roślinnej w produkcji ogółem (%)
5) Udział produkcji zwierzęcej w produkcji ogółem (%)
III. Poziom kosztów w układzie rodzajowym:
1) Koszty ogółem (tys. euro/ha)
2) Koszty bezpośrednie (tys. euro/ha)
3) Koszty środków ochrony roślin (tys. euro/ha)
4) Koszty nasion ogółem (tys. euro/ha)
5) w tym koszty nasion własnych (tys. euro/ha)
6) Koszt pracy najemnej (tys. euro/ha)
7) Koszt odsetek (tys. euro/ha)
8) Koszt czynszu dzierżawnego (tys. euro/ha)
9) Koszt amortyzacji (tys. euro/ha)
IV. Produktywność i efektywność gospodarstw:
1) Plony pszenicy (dt/ha)
2) Plony kukurydzy (dt/ha)
3) Produktywność ziemi (produkcja w tys. euro/ha)
4) Produktywność aktywów (produkcja/aktywa – krotność)
5) Produktywność środków obrotowych (produkcja/środki obrotowe – krotność)
6) Wydajność pracy (produkcja w tys. euro/AWU)
7) Dochodowość ziemi (dochód z gosp. tys. euro/ha)
8) Dochodowość aktywów (dochód z gosp./aktywa – %)
9) Dochodowość pracy własnej (dochód z gosp. tys. euro/FWU)
10) Dochód z zarządzania (tys. euro/gospodarstwo)6
11) Parytet dochodu z gospodarstwa (%)
12 A) w stosunku do opłaty pracy najemnej w rolnictwie (%)
13 B) w stosunku do opłaty w gospodarce narodowej (%)
14) Stopa inwestycji netto (%)
15) Udział dopłat w dochodzie z gospodarstwa (%)
6
Dochód z zarządzania obliczono wg niżej podanej formuły:
Dochód z zarządzania = dochód z gospodarstwa rolnego – koszty pracy własnej – koszty własnej ziemi
– koszty kapitału własnego
Za podstawę obliczenia kosztów pracy własnej przyjęto poziom opłaty pracy najemnej stosowany
w klasie wielkości ekonomicznej gospodarstw w danym kraju. Analogiczne rozwiązanie przyjęto
w odniesieniu do kosztów użycia własnej ziemi, przyjmując poziom czynszu dzierżawnego w danej
klasie wielkościowej i kraju. Natomiast koszt kapitału własnego przyjęto na poziomie oprocentowania
obligacji dziesięcioletnich - średnich z lat 2006-2008, w każdym z badanych krajów.
44
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
Podane wyżej wskaźniki obliczono dla wszystkich grup gospodarstw z badanych krajów dla każdego roku. Następnie obliczono średnie z trzech lat i wskaźniki zmian, przyjmując wartości z 2006 roku = 100.
Przeprowadzone obliczenia wykazały, że wartości średnie z poszczególnych
klas wielkościowych były zbliżone do wartości środkowych. Na tej podstawie
można przyjąć, że wartości średnie właściwie charakteryzują poszczególne klasy wielkościowe gospodarstw.
Efektywność i konkurencyjność przedsiębiorstw
Przez efektywność ekonomiczną powszechnie rozumie się stosunek uzyskanych efektów do poniesionych nakładów. Można mówić o efektywności ekonomicznej w skali makro, jak i mikro, czyli w odniesieniu do przedsiębiorstw. W tym
opracowaniu przedmiotem analizy będą przedsiębiorstwa rolnicze. Za efekty przyjęto plony wybranych roślin uprawnych, produkcję i dochód z gospodarstwa rolnego. Jako nakłady potraktowano koszty ogółem i koszty bezpośrednie ponoszone
w gospodarstwach rolniczych oraz zaangażowane zasoby: ziemi, pracy i kapitału7.
W zależności od przyjętej podstawy odniesienia określano efektywność wykorzystania ziemi, pracy i środków przy pomocy wybranych wskaźników. Efektywność
wykorzystania ziemi określono poziomem plonów wybranych roślin uprawnych
i wartością produkcji rolniczej w przeliczeniu na 1 ha UR (produktywność ziemi).
Wykorzystanie pracy oceniono przy pomocy wskaźnika ekonomicznej wydajności pracy, rozumianego jako stosunek wartości produkcji do nakładów pracy wyrażonych w AWU8. Efektywność wykorzystania środków produkcji określono
produktywnością aktywów (wartość produkcji/aktywa). Natomiast dochodowość
poszczególnych czynników produkcji obliczono wykorzystując kategorię dochodu
z gospodarstwa rolniczego. Wskaźniki te, jako miary efektywności ekonomicznej
przedsiębiorstw rolniczych, są powszechnie stosowane przez wielu autorów [2, 5].
Konkurencyjność jest podstawowym pojęciem występującym w naukach
ekonomicznych. Wg Świtalskiego [18], konkurencyjność pojedynczej firmy
jest zdolnością do zaspokajania potrzeb nabywcy w wydajniejszy sposób niż
konkurenci rynkowi. Konkurencyjność jest pojęciem złożonym i uwzględnia
wiele cech przedsiębiorstw. Wg Stankiewicza [17], konkurencyjność przedsiębiorstw należy rozpatrywać jako system składający się z czterech elementów:
– potencjału konkurencyjności, rozumianego jako całkowite zasoby przedsiębiorstwa wraz z kompetencjami i zdolnościami;
– przewagi konkurencyjnej, jako efektu skutecznego wykorzystania potencjału
produkcyjnego, umożliwiającego generowanie atrakcyjnej oferty rynkowej
i skutecznych instrumentów konkurowania;
– instrumentów konkurowania, które można określić jako świadome i celowo
wykorzystane narzędzia i metody budowania kapitału klientów oraz kreowania wartości firmy;
Kapitał wyrażono wartością aktywów gospodarstwa.
AWU (Anual work unit) – jednostka nakładów pracy równoważna 1 pełnozatrudnionemu (2200 rbh/
rok) w rolnictwie.
7
8
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
45
– pozycji konkurencyjnej, rozumianej jako osiągnięty przez przedsiębiorstwo
wynik konkurowania w danym sektorze, rozpatrywany na tle wyników osiąganych przez konkurentów.
W ocenie konkurencyjności polskich gospodarstw roślinnych szczególna uwaga została zwrócona na potencjał produkcyjny gospodarstw i ich pozycję konkurencyjną. Jak stwierdzono wcześniej, przedsiębiorstwa rolnicze z różnych krajów
nie konkurują między sobą bezpośrednio lecz pośrednio. Jak słusznie zauważa
A. Woś [21], „Z konkurencyjnością mamy do czynienia również wówczas, gdy
poszczególne podmioty (gospodarstwa) nie są stroną na rynku rolnym, ale ich
koszty produkcji mają zasadniczy wpływ na zdolność konkurencyjną produktów
finalnych”. Podobną myśl wyraża również J. Gołębiewski [1], stwierdzając: „Nie
można mówić o konkurencyjnym przemyśle zbożowym bez sprawnego zaplecza surowcowego, jak również o elastycznym i wydajnym rolnictwie, bez sprawnej sfery obrotu, magazynowania i przetwórstwa”. Konkurencyjność badanych
przedsiębiorstw roślinnych rozumiana będzie również jako ich zdolność do rozwoju, mierzona takimi wskaźnikami, jak: parytet dochodowy, dochód z zarządzania oraz stopa inwestycji netto. Trudno uznawać przedsiębiorstwa rolnicze za
konkurencyjne, gdy nie zapewniają rolnikowi – przedsiębiorcy uzyskania przynajmniej dochodu parytetowego, dodatniego dochodu z zarządzania i dodatniej
stopy inwestowania netto.
Charakterystyka badanych przedsiębiorstw roślinnych
Liczby charakteryzujące potencjał produkcyjny badanych grup gospodarstw
przedstawiono w tabeli 1. Występuje zależność między wielkością ekonomiczną gospodarstw wyrażoną w ESU a powierzchnią UR. W typie 13 zawarta jest
w przedziale 22-1012 ha, a w typie 14 w przedziale 13-881 ha. Powierzchnia gospodarstw polskich i węgierskich była zbliżona w poszczególnych klasach wielkościowych, natomiast niemieckich była około 40% mniejsza. Powierzchnia
użytków rolnych w typie 14 w klasach 4-100 ESU była około 40% mniejsza
niż w gospodarstwach zbożowych. W gospodarstwach polskich i węgierskich
w klasie powyżej 100 ESU różnice były mniejsze i wynosiły odpowiednio
30 i 13%. Zdecydowanie bardziej różnią się w tej klasie gospodarstwa niemieckie, gdzie gospodarstwa z pozostałymi uprawami są mniejsze od zbożowych
o 66%. Udział gruntów dzierżawionych w obydwu typach zawarty w przedziale
19 – 96% zwiększa się wraz ze wzrostem wielkości ekonomicznej. W typie
13 był na ogół wyższy. Nakłady pracy ogółem w przeliczeniu na 100 ha UR
(w przedziale 15 – 0,87 AWU/100 ha UR) maleją wraz ze wzrostem wielkości
ekonomicznej. W gospodarstwach z pozostałymi uprawami były zdecydowanie
wyższe niż w gospodarstwach zbożowych o około 100%. Udział pracy własnej
w nakładach ogółem (w przedziale 98 – 2%) wykazuje również tendencję spadkową w miarę wzrostu wielkości ekonomicznej. Był na ogół wyższy w gospodarstwach zbożowych.
23,1
19,0
5,62
15,10
98,70
79,80
3,24
5,50
57,53
37,10
84,13
81,30
92,10
93,70
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
85,44
-
65,17
-
101,15
-
2,51
-
91,72
-
2,45
-
28,2
-
21,3
-
Węgry
4-8 ESU
-
-
-
-
-
-
85,70
90,40
82,70
80,80
88,0
50,00
3,1
4,50
94,40
74,10
3,50
9,10
32,1
25,1
42,5
24,7
-
-
Polska
Niemcy
Źródło: Badania własne na podstawie FADN.
22,1
13,3
Polska
Typ 13
Typ 14
Zmienna
84,24
85,70
65,10
65,90
123,16
56,80
2,15
3,10
84,97
60,20
1,77
5,60
41,0
33,1
44,8
28,0
Węgry
8-16 ESU
Polska
Węgry
93,3
50,1
97,7
37,9
Powierzchnia UR (ha)
57,3
39,1
Niemcy
42,1
32,5
49,9
39,9
1,35
2,70
Udział pracy własnej (%)
1,96
5,40
2,14
3,40
60,8
54,6
126,42
72,50
146,50
97,30
537,93
442,40
80,30
80,10
69,20
68,30
93,17
92,50
-
78,61
85,0
75,15
81,50
90,33
90,50
Udział kapitału własnego w pasywach (%)
-
Udział środków trwałych w aktywach (%)
-
Wartość aktywów (tys.euro/ha)
85,27
71,00
95,68
65,90
52,10
88,20
Wartość aktywów (tys. euro/ha)
2,47
1,97
11,56
3,90
2,60
15,00
-
Nakłady pracy ogółem/100ha
-
Udział gruntów dodzierżawionych (%)
-
Niemcy
16-40 ESU
73,35
83,10
76,95
78,90
159,41
119,00
2,10
3,20
56,77
55,70
1,33
2,70
50,2
36,7
223,9
114,9
Polska
72,37
71,50
68,70
71,10
165,23
110,50
1,90
2,40
40,26
26,90
1,14
2,20
62,3
59,0
229,8
156,3
Węgry
40-100 ESU
84,43
91,30
90,80
91,90
558,61
590,80
6,48
13,40
87,53
73,60
1,16
2,30
68,4
58,0
133,5
77,6
Niemcy
69,43
68,60
63,66
62,10
165,07
109,50
2,12
2,40
7,53
9,20
1,28
2,20
62,6
71,6
793,5
555,2
Polska
67,71
60,10
50,36
53,30
88,54
88,40
1,44
1,90
2,61
1,90
1,65
2,20
92,3
95,9
1012,2
881,4
Węgry
>100 ESU
70,84
75,30
78,00
81,50
368,46
360,50
3,20
6,30
27,28
31,10
0,87
1,70
80,4
77,5
552,4
246,4
Niemcy
Tabela 1
Potencjał produkcyjny w gospodarstwach zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami polowymi (typ 14) w latach 2006-2008
w zależności od wielkości ekonomicznej w Polsce, na Węgrzech i w Niemczech
46
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
4-8 ESU
51,20
5,50
11,70
89,50
93,80
7,30
5,00
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
-
10,70
-
85,20
-
11,30
-
72,70
-
-
-
-
-
-
-
-
6,70
7,30
92,20
90,60
13,40
5,40
52,90
74,30
Polska
Źródło: Badania własne na podstawie FADN.
76,90
Typ 14
Polska Węgry Niemcy
Typ 13
Zmienna
9,90
7,20
88,60
89,90
19,80
7,80
46,70
69,10
Polska
54,60
74,10
43,70
66,67
52,10
14,50
4,90
12,50
4,36
16,50
11,03
90,40
91,60
88,50
90,50
69,10
71,27
-
8,40
6,50
8,30
4,43
8,60
9,57
Udział produkcji zwierzęcej (%)
-
-
Udział produkcji roślinnej (%)
-
-
Obsada zwierząt SD/100ha
-
-
61,80
5,60
6,13
93,30
92,07
8,70
3,07
56,40
73,73
Węgry Niemcy Polska
16-40 ESU
Udział zbóż w UR (%)
Węgry Niemcy
8-16 ESU
>100 ESU
8,30
3,50
83,70
88,50
11,40
3,13
50,00
65,43
9,50
10,36
78,10
78,20
19,50
11,63
54,20
62,53
11,60
2,77
86,20
94,63
12,20
3,43
54,00
67,50
8,40
3,00
79,40
83,16
8,70
3,00
51,00
66,23
13,10
7,90
78,90
82,50
26,60
10,73
48,10
60,37
Węgry Niemcy Polska Węgry Niemcy
40-100 ESU
Tabela 2
Organizacja i struktura produkcji w gospodarstwach zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami polowymi (typ 14) w latach
2006-2008 w zależności od wielkości ekonomicznej w Polsce, na Węgrzech i w Niemczech
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
47
0,240
0,450
0,050
0,070
0,040
0,100
0,009
0,110
0,004
0,010
0,010
0,010
0,140
0,300
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
0,096
-
0,013
-
0,006
-
0,010
-
0,070
-
0,040
-
0,240
-
0,630
-
Węgry
4-8 ESU
-
-
-
-
-
-
-
-
Niemcy
0,130
0,240
0,012
0,010
0,013
0,010
0,007
0,080
0,050
0,100
0,050
0,080
0,260
0,420
0,580
1,080
Polska
Źródło: Badania własne na podstawie FADN.
0,580
1,200
Polska
Typ 13
Typ 14
Zmienna
0,090
0,180
0,023
0,020
0,013
0,003
0,013
0,080
0,060
0,140
0,040
0,050
0,230
0,370
0,600
0,970
Węgry
Węgry
16-40 ESU
0,582
0,920
0,630
0,780
1,255
1,740
Niemcy
Koszty ogółem (tys.euro/ha)
Polska
-
0,294
0,440
0,232
0,280
0,373
0,490
Koszty bezpośrednie (tys.euro/ha)
-
Niemcy
0,050
0,050
0,046
0,090
0,066
0,090
Koszty nasion (tys.euro/ha)
0,067
0,090
0,059
0,120
0,097
0,110
0,022
0,070
0,015
0,020
0,022
0,020
Koszty odsetek (tys.euro/ha)
0,011
0,060
0,037
0,060
0,016
0,050
0,016
0,020
0,030
0,020
0,109
0,140
-
0,106
0,170
0,104
0,130
0,220
0,270
Koszty amortyzacji (tys.euro/ha)
-
Koszty czynszu dzierżawnego (tys.euro/ha)
-
-
Koszty pracy najemnej (tys.euro/ha)
-
-
Koszty środków ochrony roślin (tys.euro/ha)
8-16 ESU
0,093
0,140
0,022
0,020
0,016
0,010
0,027
0,050
0,049
0,090
0,072
0,110
0,307
0,430
0,609
0,860
Polska
0,120
0,130
0,045
0,040
0,029
0,030
0,029
0,090
0,065
0,90
0,057
0,70
0,241
0,310
0,705
0,880
Węgry
40-100 ESU
0,192
0,280
0,128
0,180
0,038
0,040
0,028
0,080
0,065
0,120
0,122
0,160
0,438
0,620
1,215
1,830
Niemcy
0,075
0,110
0,036
0,040
0,017
0,020
0,097
0,170
0,061
0,100
0,104
0,120
0,369
0,480
0,835
1,120
Polska
0,091
0,120
0,078
0,110
0,033
0,040
0,033
0,190
0,062
0,090
0,075
0,090
0,269
0,340
0,886
1,150
Węgry
>100 ESU
0,145
0,240
0,155
0,200
0,040
0,050
0,159
0,260
0,067
0,160
0,132
0,150
0,441
0,700
1,269
2,010
Niemcy
Tabela 3
Koszty produkcji w gospodarstwach zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami polowymi (typ 14) w latach 2006-2008
w zależności od wielkości ekonomicznej w Polsce, na Węgrzech i w Niemczech
48
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
49
Występują wyraźne różnice w wartości aktywów na 1 ha UR. Wartość ta wykazuje tendencję spadkową w miarę wzrostu wielkości ekonomicznej. W gospodarstwach polskich i węgierskich zawarta jest w przedziale 5 – 1,5 tys. euro/ha.
Natomiast w gospodarstwach niemieckich jest zdecydowanie wyższa i zawarta
w przedziale 15 – 6 tys. euro/ha. W gospodarstwach z pozostałymi uprawami była
zdecydowanie wyższa, średnio o 50%. Natomiast wartość aktywów w przeliczeniu na jednostkę nakładów (AWU) w gospodarstwach z pozostałymi uprawami
była niższa, z powodu większych nakładów pracy w tych gospodarstwach. Udział
środków trwałych w aktywach w obydwu typach gospodarstw był zbliżony
(w przedziale 50-90%), podobnie jak udział kapitału własnego w pasywach.
Wyższy poziom osiągał w klasach 4-100 ESU (w przedziale 71-93%), natomiast
w klasie powyżej 100 ESU był niższy (w przedziale 60-75%). Różnice między
typami gospodarstw były niewielkie.
Analizowane typy gospodarstw wyraźnie różnią się organizacją produkcji.
Odpowiednie liczby podano w tabeli 2. W gospodarstwach zbożowych zdecydowanie wyższy jest udział zbóż w powierzchni użytków rolnych, w granicach
60-77%. Najwyższy był w gospodarstwach polskich (przekraczał 70%). W gospodarstwach z pozostałymi uprawami udział zbóż był zdecydowanie niższy,
zawarty w przedziale 44-56%. Udział zbóż w typie 14 należy uznać za zrównoważony, natomiast udział zbóż w typie 13, często przekraczający 70%, jest zbyt
wysoki z przyrodniczego punktu widzenia.
Obsada zwierząt w obydwu typach gospodarstw była niska, nie przekraczała
27 SD/100 ha UR. W gospodarstwach zbożowych (typ 13) była zdecydowanie niższa, zawarta w przedziale 4-12 SD/100 ha UR, natomiast w typie 14 w przedziale
9-27 SD/100 ha UR. Różnica wynosiła około 100%. Mniejsze różnice między analizowanymi typami gospodarstw występowały w strukturze produkcji. W obydwu
typach dominowała produkcja roślinna (w przedziale 70-94%), nieco wyższa w gospodarstwach mniejszych. W gospodarstwach typu 14 nieco wyższy udział miała
produkcja zwierzęca, zawarta w przedziale 5-13%, a w gospodarstwach zbożowych
w przedziale 3-11%.
Koszty produkcji w analizowanych grupach gospodarstw przedstawiono
w tabeli 3. Koszty ogółem w przeliczeniu na 1 ha UR wykazywały tendencję
rosnącą w miarę zwiększania wielkości ekonomicznej. Tendencja ta cechowała
wszystkie analizowane kraje. Jest to tendencja odmienna od występującej wcześniej, gdzie intensywność produkcji w gospodarstwach o mniejszej powierzchni
była wyższa [10, 11]. Poziom kosztów ogółem był zdecydowanie wyższy w gospodarstwach z pozostałymi uprawami, w granicach 0,8-2.0 tys. euro/ha, natomiast w gospodarstwach zbożowych (typ 13) w granicach 0,6-1,3 tys. euro/ha.
W poszczególnych grupach różnice wynosiły od 30 do 100%. Poziom kosztów
bezpośrednich wykazywał również tendencję rosnącą, podobnie jak kosztów
ogółem. W gospodarstwach zbożowych zawarty był w przedziale 0,23-0.44 tys.
euro/ha, natomiast w gospodarstwach w typie 14 w przedziale 0,28-0,70 tys.
euro/ha. Różnice wynosiły od 20 do 70%, w zależności od klasy wielkościowej, największe w klasie powyżej 100 ESU. Poziom kosztów bezpośrednich
50
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
w gospodarstwach polskich był wyższy niż w węgierskich, jednak zdecydowanie niższy niż w niemieckich. W gospodarstwach z pozostałymi uprawami
wyższe były koszty środków ochrony roślin i koszty nasion, wyższe także były
koszty pracy najemnej, średnio o 80%. Podobne zależności wystąpiły w kosztach odsetek: w gospodarstwach zbożowych w przedziale od 4 do 40 euro/ha,
natomiast w gospodarstwach z pozostałymi uprawami w przedziale od 3 do 60
euro/ha. Koszty czynszu dzierżawnego w gospodarstwach z pozostałymi uprawami były wyższe od 20 do 30%. Koszty czynników zewnętrznych zdecydowanie dominowały w gospodarstwach niemieckich.
Większe różnice między analizowanymi grupami gospodarstw miały miejsce w kosztach amortyzacji. Koszty te w gospodarstwach zbożowych wynosiły 96-192 euro/ha, natomiast w gospodarstwach z pozostałymi uprawami były
wyższe (110-300 euro/ha). Różnice wynosiły odpowiednio 16 i 56%. Koszty
amortyzacji w gospodarstwach polskich w klasach do 40 ESU były wyższe niż
w węgierskich, a w pozostałych niższe. Zdecydowanie najwyższymi kosztami
amortyzacji charakteryzowały się gospodarstwa niemieckie.
Efekty produkcyjne i ekonomiczne gospodarstw roślinnych
Oceniając efekty produkcyjne analizowanych grup gospodarstw, pod uwagę
wzięto plony podstawowych ziemiopłodów, takich jak: pszenica i kukurydza.
Określono także produktywność ziemi, aktywów, środków obrotowych i wydajność pracy. Odpowiednie liczby przedstawiono w tabeli 4. Między analizowanymi typami gospodarstw 13 i 14 nie stwierdzono istotnych różnic w plonach zbóż.
W obydwu typach plony zbóż mieściły się w przedziale 45-74 dt/ha. Wyższe
plony osiągały gospodarstwa większe. Również poziom plonów kukurydzy nie
różnił się istotnie między typami gospodarstw. Polskie gospodarstwa zbożowe
w obydwu typach uzyskiwały wyższe plony pszenicy niż gospodarstwa węgierskie. Różnica wynosiła 14-26%. Plony kukurydzy w obydwu krajach były zbliżone. Zdecydowanie wyższe plony pszenicy i kukurydzy uzyskiwały gospodarstwa niemieckie.
Produktywność ziemi mierzona wartością produkcji na 1 ha UR była wyższa
w gospodarstwach z pozostałymi uprawami, na poziomie 0,9-2,1 tys. euro/ha,
a w gospodarstwach zbożowych na poziomie 0,69-1,16 tys. euro/ha. Różnica wynosiła odpowiednio 30 i 81%. Największe różnice odnotowano w klasie powyżej
100 ESU. Najwyższa była produktywność ziemi w gospodarstwach niemieckich
(1,1-2,1 tys. euro/ha), natomiast w polskich i węgierskich była zbliżona, 0,68-0,83
w gospodarstwach zbożowych, a w pozostałych 0,9-2,0 tys. euro/ha.
Produktywność aktywów i środków obrotowych w obydwu typach gospodarstw była podobna, w gospodarstwach polskich i węgierskich zbliżona (0,2-0,6), natomiast w niemieckich zdecydowanie niższa, w przedziale (0,1-0,3).
Bardziej istotne różnice wystąpiły w ekonomicznej wydajności pracy, mierzonej wartością produkcji na 1 AWU. W gospodarstwach zbożowych wydajność ta była wyższa, w granicach 12,2-133,6 tys. euro/AWU, natomiast
w gospodarstwach w typie 14 w granicach 11,3-118,8 tys. euro/AWU. Różnica
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
51
wynosiła odpowiednio 7 i 11%. Gospodarstwa polskie miały niższą wydajność
pracy niż gospodarstwa węgierskie i niemieckie.
Kolejny obszar oceny ekonomicznej analizowanych typów gospodarstw to
dochodowość ziemi, aktywów i nakładów pracy własnej. Odpowiednie liczby
przedstawiono w tabeli 5. Dochodowość ziemi mierzona wielkością dochodu
z gospodarstwa rolnego w przeliczeniu na 1 ha UR była wyższa w gospodarstwach z pozostałymi uprawami, zwłaszcza w klasach 4-100 ESU (0,2-0,7 tys.
euro/ha). Różnica w stosunku do gospodarstw zbożowych wynosiła 35-132%.
Największe różnice w dochodowości ziemi wystąpiły w gospodarstwach o wielkości 4-8 ESU. Dochodowość ziemi w gospodarstwach polskich była wyższa
niż węgierskich i niemieckich.
Dochodowość aktywów w gospodarstwach o wielkości ekonomicznej 4-100
ESU była wyższa w gospodarstwach typu 14, różnica była jednak niewielka.
Średnia dochodowość aktywów gospodarstw zbożowych w tej grupie wynosiła
9,4%, a w gospodarstwach z pozostałymi uprawami 10,2%. W klasie powyżej
100 ESU dochodowość aktywów wyższa była w gospodarstwach zbożowych
(8,4%), a w gospodarstwach z pozostałymi uprawami 6,3%. Dochodowość aktywów w gospodarstwach polskich i węgierskich była zbliżona i wyższa niż
w niemieckich.
Dochodowość pracy własnej była zróżnicowana między klasami wielkościowymi i krajami, aczkolwiek w gospodarstwach polskich i węgierskich zróżnicowanie między typami gospodarstw było niewielkie. Natomiast w gospodarstwach niemieckich w klasach 16-40 i 40-100 ESU dochodowość pracy własnej
była wyższa w typie 14. Wyższa była też dochodowość pracy w gospodarstwach
zbożowych (typ 13) w klasie powyżej 100 ESU, co wiązać należy z niższymi
nakładami pracy własnej.
Dochód z zarządzania również różnił się między klasami gospodarstw i krajami. W gospodarstwach polskich i węgierskich w klasach 4-8 ESU w obydwu
typach był ujemny, a w klasach 8-16 ESU bardzo niski (2-4 tys. euro/gospodarstwo). W gospodarstwach niemieckich w klasie 16-40 ESU dochód z zarządzania był ujemny, jednak strata w gospodarstwach typu 14 była zdecydowanie
mniejsza, wynosiła bowiem 7,9 tys. euro, natomiast w gospodarstwach typu 13
na poziomie 23 tys. euro z gospodarstwa. W gospodarstwach polskich w klasach 4-100 ESU dochód z zarządzania był wyższy w typie 14, odwrotnie jak
w gospodarstwach węgierskich.
Wskaźnik parytetu A dochodu był nieco wyższy w gospodarstwach typu 14.
W obydwu typach i klasach wielkościowych wynosił powyżej 100%, z wyjątkiem gospodarstw niemieckich w klasie 16-40 ESU, gdzie sięgał zaledwie
40,5%. We wskaźniku parytetu B widoczne są podobne tendencje. W gospodarstwach polskich i węgierskich w klasie 4-8 ESU w typie 13 na poziomie
poniżej 100%, a w typie 14 w gospodarstwach polskich 100%. W trudniejszej
sytuacji były gospodarstwa niemieckie, które w klasach 16-40 i 40-100 ESU nie
osiągnęły dochodu na poziomie parytetowym, jednak nieco lepszy wynik miały
gospodarstwa z pozostałymi uprawami.
44,6
63,8
62,9
0,685
1,700
12,214
11,300
0,21
0,30
2,90
3,80
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
-
2,79
-
0,27
-
27,170
-
0,673
-
64,1
-
38,8
Węgry
4-8 ESU
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Niemcy
3,40
2,64
0,30
0,243
15,400
19,710
1,400
0,687
70,8
69,5
46,9
48,4
Polska
Źródło: Badania własne na podstawie FADN.
47,6
Polska
Typ 13
Zmienna
3,00
2,87
0,40
0,303
20,300
37,530
1,100
0,659
61,3
65,0
35,8
41,4
Węgry
8-16 ESU
Węgry
39,6
41,4
69,9
67,0
68,7
65,1
Plon kukurydzy (dt/ha)
51,0
49,4
80,4
88,4
73,9
67,6
Niemcy
Plon pszenicy (dt/ha)
Polska
1,300
0,711
0,900
0,678
1,800
1,088
23,100
36,340
32,600
50,580
53,700
50,730
0,30
0,29
0,30
0,34
0,10
0,09
-
-
2,90
2,48
3,20
2,92
3,70
2,94
Produktywność śr.obrotowych (krot.)
-
-
Produktywność aktywów (krot.)
-
-
Wydajność pracy (tys.euro/AWU)
-
-
Produktywność ziemi (tys. euro/ha)
-
-
-
-
Niemcy
16-40 ESU
2,60
2,41
0,40
0,35
41,600
56,000
1,100
0,739
63,7
63,7
55,2
48,6
Polska
2,90
2,98
0,40
0,38
42,100
62,900
0,900
0,721
69,0
65,6
43,0
42,2
Węgry
40-100 ESU
1,30
2,65
0,20
0,18
88,900
99,800
2,000
1,156
82,2
93,4
77,9
69,9
Niemcy
2,60
2,24
0,50
0,42
49,700
63,340
1,100
0,824
63,8
63,4
57,3
53,1
Polska
3,10
3,09
0,60
0,58
48,600
51,200
1,100
0,836
70,7
63,3
44,9
42,3
Węgry
>100 ESU
3,00
2,63
0,30
0,36
118,800
133,600
2,100
1,160
81,1
93,1
72,3
70,1
Niemcy
Tabela 4
Efekty gospodarstw zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami polowymi (typ 14) w latach 2006-2008 w zależności
od wielkości ekonomicznej w Polsce, na Węgrzech i w Niemczech
52
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
9,30
12,70
5,453
5,800
-4,804
-1,862
148,40
162,3
94,2
100,2
-47,8
-29,0
80,0
37,3
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
Typ 13
Typ 14
91,5
54,7
-67,8
-
92,0
-
172,8
-
0,110
-
9,127
-
8,20
-
0,208
-
Węgry
4-8 ESU
-
-
-
-
-
-
-
-
Niemcy
79,6
41,8
38,5
14,2
152,80
157,8
237,60
271,0
2,123
3,911
8,731
9,100
10,10
13,60
0,286
0,60
Polska
Źródło: Badania własne na podstawie FADN.
0,302
0,70
Polska
Typ 13
Typ 14
Zmienna
Polska
Węgry
Niemcy
0,313
0,60
0,257
0,30
12,70
14,00
13,10
12,00
18,840
15,000
27,190
23,400
6,720
14,300
13,566
9,132
488,50
503,0
329,80
258,6
274,00
235,1
Parytet dochodu B (%)
457,70
445,0
Parytet dochodu A (%)
8,443
11,647
-
83,3
77,3
19,3
-17,6
-8,2
39,5
15,90
33,2
40,50
116,0
-22,956
-7,879
Stopa inwestycji netto (%)
-
-
-
Dochód z zarządzania (tys.euro/gospod.)
-
Dochodowość pracy własnej (tys.euro/FWU)
-
3,50
3,00
0,137
0,50
Dochodowość aktywów (%)
-
Dochodowość ziemi (tys.euro/ha)
Niemcy
16-40 ESU
108,6
120,3
723,10
543,9
811,00
749,0
16,523
30,406
41,560
31,400
15,00
15,00
0,314
0,50
Polska
89,4
70,2
-
71,0
45,9
87,4
69,9
277,7
106,8
73,1
52,4
Udział dopłat w dochodzie z gospodarstwa rolnego (%)
-33,6
-15,5
159,30
114,6
269,10
259,0
3,125
2,005
15,808
11,400
10,90
12,00
0,238
0,40
Węgry
8-16 ESU
104,5
94,9
28,0
13,3
515,80
640,5
871,30
1082,0
32,404
27,872
51,180
63,600
12,10
15,30
0,233
0,40
Węgry
40-100 ESU
137,5
74,6
65,8
62,2
60,20
77,0
136,20
257,0
-10,303
4,813
25,470
33,100
4,00
4,00
0,258
0,60
Niemcy
244,6
148,9
151,9
40,1
1317,40
1243,1
908,20
833,0
43,514
19,968
73,929
71,900
8,00
5,30
0,148
0,20
Polska
141,9
169,2
32,1
37,0
3886,30
3685,5
4143,50
4172,0
113,067
77,485
385,60
359,300
10,80
7,30
0,167
0,20
Węgry
>100 ESU
15,4
83,2
44,4
58,7
159,10
176,1
351,20
354,0
45,379
40,305
88,100
75,700
6,50
6,30
0,209
0,40
Niemcy
Tabela 5
Efekty gospodarstw zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami polowymi (typ 14) w latach 2006-2008 w zależności
od wielkości ekonomicznej w Polsce, na Węgrzech i w Niemczech
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
53
54
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
Stopa inwestycji netto generalnie była nieco korzystniejsza w gospodarstwach z pozostałymi uprawami. W gospodarstwach polskich i węgierskich
w klasie 4-8 ESU była ujemna, zawarta w przedziale 29-69%. Ujemna była
także w klasie następnej 8-16 ESU w gospodarstwach węgierskich w obydwu
typach, a także w klasie 16-40 ESU w typie 14. W gospodarstwach niemieckich
w klasie 16-40 ESU w typie 13 stopa inwestycji netto była również ujemna,
natomiast w typie 14 była dodatnia i wynosiła 39%.
W tabeli 5 przedstawiono liczby charakteryzujące udział dopłat w dochodzie
z gospodarstwa rolnego w analizowanych typach gospodarstw.
We wszystkich krajach i klasach wielkościowych gospodarstw udział dopłat
w dochodzie z gospodarstwa w zbożowych gospodarstwach był zdecydowanie
wyższy niż w tych z pozostałymi uprawami. W gospodarstwach do 100 ESU wynosił 80-73% z tendencją malejącą. Dopłaty były mniejsze od dochodu, co oznacza, że te gospodarstwa osiągałyby dochód z gospodarstwa bez dopłat. Podobna
sytuacja wystąpiła w gospodarstwach węgierskich, z wyjątkiem klasy 40-100
ESU, gdzie dopłaty były wyższe od dochodu z gospodarstwa. W gospodarstwach
polskich i węgierskich w klasie powyżej 100 ESU i w gospodarstwach niemieckich we wszystkich klasach wielkościowych dopłaty były zdecydowanie wyższe
od dochodu, nawet dwukrotnie (Polska, Niemcy). W gospodarstwach z pozostałymi uprawami stosunek dopłat do dochodu z gospodarstwa był zdecydowanie
niższy – w klasach do 100 ESU poniżej 100%. Natomiast w gospodarstwach
niemieckich o wielkości 16-40 ESU i w gospodarstwach polskich i węgierskich
powyżej 100 ESU wynosił powyżej 100%. Oznacza to, że w tych przypadkach
jedynym źródłem dochodu były dopłaty. W gospodarstwach niemieckich w typie
14 w klasach 40-100 i powyżej 100 ESU dopłaty były niższe od dochodu, co
oznacza, że osiągałyby dochód bez dopłat.
Skumulowana efektywność i konkurencyjność badanych
gospodarstw roślinnych
Dotychczas analizowano efektywność gospodarstw roślinnych z punktu widzenia pojedynczych wskaźników, takich jak: produktywność ziemi, wydajność
pracy, dochodowość czynników produkcji. Osiągane wyniki wyraźnie się różniły.
Gospodarstwa uzyskujące najlepsze wyniki w zakresie produktywności ziemi nie
wykazywały jednocześnie najwyższej opłacalności produkcji. Można sformułować pytanie, jak przedstawiałaby się ocena poszczególnych klas wielkościowych
gospodarstw przy uwzględnieniu jednocześnie kilku wskaźników bezpośrednio
z sobą nieporównywalnych. Chcąc możliwie wszechstronnie ocenić analizowane
grupy gospodarstw z badanych krajów wzięto pod uwagę następujące wskaźniki:
produktywność ziemi określoną wartością produkcji w tys. euro/ha, wydajność
pracy określoną wartością produkcji w tys. euro/AWU, dochodowość ziemi określoną dochodem z gospodarstwa rolnego w tys. euro/ha, dochodowość aktywów
określoną stosunkiem dochodu z gospodarstwa do wartości aktywów (%), dochód
z zarządzania w tys. euro/ha, dochodowość pracy własnej określoną wielkością
dochodu z gospodarstwa w tys. euro/FWU, stopę inwestycji netto określoną sto-
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
55
sunkiem inwestycji netto do amortyzacji (%) i udział dopłat w dochodzie z gospodarstwa (%). Wszystkie wymienione zmienne, oprócz udziału dopłat w dochodzie, potraktowane zostały jako stymulanty, to znaczy, że wyższe wartości
zmiennych oceniane były pozytywnie. Udział dopłat w dochodzie potraktowano
jako destymulantę. Wyższy udział dopłat oceniano negatywnie. Dobór zmiennych
miał charakter subiektywny. Przy wyborze zmiennych kierowano się zasadą możliwie wszechstronnej oceny efektywności gospodarowania, starając się uwzględnić efekty produkcyjne (produktywność) i ekonomiczne (dochodowość) oraz
zdolność do rozwoju.
W celu jednoczesnego ujęcia wymienionych zmiennych wykorzystano
metodę Punktowego Wskaźnika Względnej Dobroci (PWWD), opracowaną
przez R. Manteuffla [9]. Obecnie ta metoda występuję pod nazwą „Unitaryzacji
zerowanej” [6].
Polega ona na przypisaniu każdej zmiennej odpowiedniej liczby punktów.
Zmiennej o najmniejszej wartości przypisujemy „0” punktów, natomiast zmienna o wartości najwyższej otrzymuje 100 punktów. Liczbę punktów dla pozostałych wartości obliczono według następującego wzoru:
d = a × 100/b
gdzie:
d – liczba punktów, jaką uzyskuje dany obiekt (gospodarstwo, typ gospodarstwa);
a – różnica między wartością zmiennej w danym gospodarstwie a wartością
najniższą w danym zbiorze;
b – rozpiętość (różnica między wartością najwyższą a najniższą zmiennej
a danym zbiorze).
Obiektami uwzględnionymi w określeniu optymalnej wielkości ekonomicznej
były poszczególne klasy wielkości ekonomicznej gospodarstw wyrażone w ESU.
Wyróżniono następujące klasy wielkości ekonomicznej: 4-8 ESU, 8-16 ESU,
16-40 ESU, 40-100 ESU i powyżej 100 ESU. Zbiorowość stanowiły wszystkie
badane gospodarstwa z analizowanych krajów. Wyniki obliczeń dotyczących
gospodarstw zbożowych przedstawiono na rysunku 1.
Z rysunku 1 wynika, że najwyższą wartość wskaźnika 528,3 pkt. (na 800
możliwych) uzyskały polskie gospodarstwa zbożowe w klasie 40-100 ESU
o powierzchni 223,9 ha UR. Gospodarstwa węgierskie i niemieckie osiągały zbliżoną liczbę punktów, odpowiednio 422 i 437,6. W klasach 4-8, 8-16 i 16-40 ESU
polskie gospodarstwa zbożowe również uzyskały najlepsze wyniki, a gospodarstwa węgierskie w tych klasach nieco słabsze. Natomiast zdecydowanie najniższe wyniki miały gospodarstwa niemieckie w klasie 16-40 ESU – zaledwie
144,7 punktów. W klasie wielkościowej powyżej 100 ESU zdecydowanie najlepsze rezultaty osiągnęły gospodarstwa niemieckie, uzyskując 472,8 punktów,
a gospodarstwa polskie i węgierskie odpowiednio 338,3 i 442,9 punktów.
56
Skumulowany wskaźnik względnej dobroci (pkt.)
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
600
500
400
Niemcy
Węgry
Polska
300
200
100
0
4-8 ESU
8-16 ESU
16-40 ESU
40-100 ESU
>100 ESU
Rys. 1. Skumulowany wskaźnik względnej dobroci w polskich, węgierskich i niemieckich gospodarstwach zbożowych, pogrupowanych według wielkości ekonomicznej, w latach 2006-2008
Źródło: Opracowanie własne.
Uogólniając, można stwierdzić, że polskie gospodarstwa zbożowe w porównaniu do analogicznych gospodarstw węgierskich i niemieckich w klasach
wielkościowych 4-100 ESU uzyskały lepsze rezultaty, co oznacza, że w stosunku do nich są konkurencyjne. Mniej konkurencyjne są natomiast gospodarstwa
polskie w stosunku do węgierskich i niemieckich w klasie powyżej 100 ESU.
W tej grupie najlepsze efekty osiągnęły gospodarstwa niemieckie o powierzchni 552,4 ha. Wystąpiły w nich jednocześnie najkorzystniejsze relacje między
czynnikami produkcji. Gospodarstwa polskie i węgierskie w tej klasie o powierzchni 795,5 i 1012,2 ha uzyskały gorsze syntetyczne efekty.
Wyniki obliczeń dotyczące typu 14 przedstawiono na rysunku 2. Najlepszy
sumaryczny wynik osiągnęły gospodarstwa niemieckie w klasie powyżej 100
ESU i o powierzchni 555,2 ha UR, uzyskując 480,6 punktów. Drugi w kolejności wynik osiągnęły gospodarstwa polskie o wielkości 16-40 ESU o powierzchni 50,1 ha UR. W klasach 4-8 i 8-16 ESU gospodarstwa polskie osiągnęły lepsze
rezultaty od węgierskich i niemieckich: odpowiednio 358,5 i 415,1 punktów,
natomiast gospodarstwa węgierskie odpowiednio 282,3 i 295,6 punktów, a niemieckie w klasie 16-40 ESU – 270 punktów. Zbliżone rezultaty osiągnęły gospodarstwa polskie i niemieckie w klasie wielkościowej 40-100 ESU, odpowiednio 444,1 i 449 punktów. W klasie powyżej 100 ESU, jak już stwierdzono,
zdecydowanie najlepsze były gospodarstwa niemieckie, uzyskując 480,6 punktów. W znacznie gorszej sytuacji były gospodarstwa polskie i węgierskie, uzyskując odpowiednio 202,3 i 292,3 punktów.
Uogólniając, można stwierdzić, że polskie gospodarstwa roślinne z pozostałymi uprawami w klasach 4-40 ESU miały zdecydowanie lepsze sumaryczne
wyniki niż gospodarstwa węgierskie i niemieckie, co oznacza, że w stosunku
do analogicznych grup gospodarstw w badanych krajach są konkurencyjne.
W klasie 40-100 ESU gospodarstwa polskie o powierzchni 115 ha osiągnęły
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
57
Skumulowany wskaźnik względnej dobroci (pkt.)
zbliżone rezultaty w stosunku do gospodarstw niemieckich o powierzchni 77,6
ha, w klasie powyżej 100 ESU były jednak zdecydowanie mniej efektywne od
gospodarstw niemieckich, uzyskując 202,3 punkty, podczas gdy niemieckie
480, 6 punktów. W gospodarstwach niemieckich była zdecydowanie wyższa:
produktywność i dochodowość ziemi, wydajność pracy i dochód z zarządzania
niż w polskich.
600
500
400
Niemcy
Węgry
Polska
300
200
100
0
4-8 ESU
8-16 ESU
16-40 ESU
40-100 ESU
>100 ESU
Rys. 2. Skumulowany wskaźnik względnej dobroci w polskich, węgierskich i niemieckich
gospodarstwach z pozostałymi uprawami polowymi, pogrupowanych według wielkości ekonomicznej, w latach 2006-2008
Źródło: Opracowanie własne.
Podsumowanie
Przeprowadzona analiza porównawcza polskich specjalistycznych gospodarstw
zbożowych (typ 13) i z pozostałymi uprawami (typ 14), objętych systemem FADN,
z odpowiednimi gospodarstwami węgierskimi i niemieckimi w latach 2006-2008
wykazała, że relacje między ziemią i kapitałem w gospodarstwach polskich były
mniej korzystne niż w porównywanych gospodarstwach z innych krajów Unii
Europejskiej.
Stwierdzono, że:
• Wartość aktywów w przeliczeniu na 1 ha UR, decydująca o potencjale produkcyjnym, była w gospodarstwach polskich i węgierskich zbliżona i zdecydowanie niższa niż w gospodarstwach niemieckich. Sytuacji tej nie można
oceniać zdecydowanie negatywnie, gospodarstwa niemieckie były bowiem
przeinwestowane.
• Struktura produkcji, określona udziałem zbóż w powierzchni UR, podobna w gospodarstwach polskich i węgierskich, była mniej zrównoważona niż
w gospodarstwach niemieckich. Generalnie, bardziej zrównoważoną strukturą produkcji odnaczały się gospodarstwa roślinne z pozostałymi uprawami.
58
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
• Intensywność produkcji, mierzona poziomem kosztów na 1 ha UR, w gospodarstwach polskich zbliżona do węgierskich była zdecydowanie niższa niż
w gospodarstwach niemieckich. Wyższy poziom intensywności produkcji
odnotowano w gospodarstwach z pozostałymi uprawami (typ 14). Mniejsze
różnice występowały w poziomie kosztów bezpośrednich pomiędzy gospodarstwami analizowanych krajów. Fakt ten wskazuje na wyższe koszty pośrednie, a wśród nich koszty amortyzacji i koszty czynników zewnętrznych.
W gospodarstwach polskich zdecydowanie większy był udział kosztów nasion własnych, co wskazuje na mniejszy stopień wymiany nasion.
• Produktywność ziemi, mierzona poziomem plonów i wartością produkcji na
1 ha UR, w polskich gospodarstwach roślinnych była wyższa niż w gospodarstwach węgierskich, ale zdecydowanie niższa niż w gospodarstwach niemieckich. Produktywność ziemi w gospodarstwach roślinnych z pozostałymi
uprawami była wyższa niż w gospodarstwach zbożowych.
• Wydajność pracy, mierzona wartością produkcji w przeliczeniu na jednostkę
pracy (AWU), w gospodarstwach polskich była niższa niż w pozostałych
grupach gospodarstw, szczególnie niemieckich, co wiąże się z większymi
nakładami pracy w gospodarstwach polskich i jednocześnie niższą produkcyjnością ziemi.
• Produktywność aktywów w gospodarstwach polskich była niższa niż w węgierskich, ale znacznie wyższa niż w gospodarstwach niemieckich, o zdecydowanie wyższej wartości aktywów. Natomiast produktywność środków
obrotowych w analizowanych grupach gospodarstw była zbliżona.
• Nie stwierdzono zasadniczych różnic w dochodowości ziemi między grupami i typami gospodarstw; zawierała się w przedziale 137-302 euro/ha.
• Dochodowość aktywów w gospodarstwach polskich i węgierskich była podobna, w granicach 5-15% w obydwu typach gospodarstw. W gospodarstwach niemieckich wynosiła 3-6,5%, a więc była niższa. Różnice te należy
wiązać z wyższą wartością aktywów.
• Dochodowość pracy własnej, uzależniona od wielkości ekonomicznej,
zwiększała się wraz ze wzrostem wielkości gospodarstw. Podobne tendencje
miały miejsce w obydwu typach gospodarstw. W gospodarstwach polskich
i węgierskich była na zbliżonym poziomie, natomiast zdecydowanie niższa
w gospodarstwach niemieckich.
• Dochód z zarządzania w polskich gospodarstwach zbożowych i z pozostałymi
uprawami w klasie 4-8 ESU był ujemny, a w węgierskich w tej klasie zbliżony
do zera. W klasie wielkościowej 8-16 ESU w gospodarstwach polskich i węgierskich był dodatni, jednak bardzo niski, również zbliżony do zera. Wyraźnie
dodatni dochód z zarządzania osiągnęły gospodarstwa polskie i węgierskie
o wielkości powyżej 16 ESU. W znacznie trudniejszej sytuacji były gospodarstwa niemieckie, gdzie ujemny lub zbliżony do zera dochód wystąpił w gospodarstwach o wielkości 16-40 i 40-100 ESU w obydwu typach. Oznacza to, że
niemieckie gospodarstwa zbożowe o powierzchni 57-133 ha, a z pozostałymi
uprawami o powierzchni 39-78 ha mają ograniczone szanse rozwojowe.
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
59
• Parytet dochodowy, liczony w stosunku do poziomu wynagrodzeń w rolnictwie (parytet A), w gospodarstwach polskich i węgierskich (typ 13) we
wszystkich klasach wielkościowych i typach przekraczał 100%. Natomiast
gospodarstwa niemieckie w klasie 16-40 ESU i powierzchni 57 ha nie osiągnęły dochodu parytetowego. Stosunek uzyskanego dochodu z gospodarstwa
do wynagrodzeń w rolnictwie wynosił 40%.
• Parytet B, określony stosunkiem dochodu z gospodarstw do wynagrodzeń
w gospodarce narodowej (w Niemczech do wynagrodzeń w przemyśle),
w gospodarstwach zbożowych polskich i węgierskich o wielkości ekonomicznej 4-8 ESU wynosił około 93%, a w pozostałych gospodarstwach zarówno
w typie 13, jak i 14, przekraczał 100%. Gospodarstwa niemieckie w klasach
wielkościowych 16-40 i 40-100 ESU i powierzchni w przedziale 39 (typ 14)
– 133 (typ 13) nie osiągnęły dochodu parytetowego. Odpowiednie wskaźniki
w klasie 16-40 ESU wynosiły 15,9 i 33%, a w klasie 40-100 ESU 60,2-77%.
• W polskich gospodarstwach zbożowych i z pozostałymi uprawami w klasach
4-8 ESU oraz w węgierskich dodatkowo w klasie 8-16 ESU, a także w niemieckich w klasie 16-40 ESU (zbożowe) wystąpiła ujemna stopa inwestycji
netto. Oznacza to, że gospodarstwa polskie o powierzchni 22 ha (typ 13)
i 13 ha (typ 14), a węgierskie 45 ha (typ 13) i 37 ha (typ 14) oraz niemieckie
o powierzchni 57 ha nie rozwijają się. Następuje w nich deprecjacja wartości
majątku.
• Polskie gospodarstwa zbożowe, oceniane przy pomocy syntetycznego Punktowego Wskaźnika Względnej Dobroci (PWWD), w klasach 4-100 ESU uzyskały zdecydowanie lepsze rezultaty od gospodarstw węgierskich i niemieckich.
Wyniki te świadczą o ich konkurencyjności w stosunku do porównywalnych
gospodarstw. W klasie powyżej 100 ESU bardziej efektywne okazały się gospodarstwa niemieckie.
• W typie gospodarstw roślinnych z pozostałymi uprawami najbardziej efektywne okazały się gospodarstwa niemieckie w klasie powyżej 100 ESU, uzyskując 480,6 punktów. Nieco gorszy wynik osiągnęły gospodarstwa polskie
w klasie 16-40 ESU, a mianowicie 473,9 punktów. W pozostałych dwóch
klasach 4-8 i 8-16 ESU gospodarstwa polskie uzyskały lepsze rezultaty
niż analogiczne gospodarstwa węgierskie i niemieckie. W klasie powyżej
100 ESU polskie gospodarstwa okazały się niekonkurencyjne w stosunku
do gospodarstw niemieckich, a także węgierskich, głównie z powodu niższej produktywności i dochodowości ziemi, wydajności pracy oraz dochodu
z zarządzania.
60
Wojciech Ziętara, Marek Zieliński
Literatura:
1. Gołębiewski J.: Czynniki i sposoby poprawy konkurencyjności na rynku zbóż [w:]
Możliwości poprawy konkurencyjności agrobiznesu. Wydawnictwo Akademii Rolniczej
w Lublinie, 2001.
2. Goraj L., Mańko St.: Model szacowania pełnych kosztów działalności gospodarstw rolnych. Zagadnienia Ekonomiki Rolnej, nr 3, 2011.
3. Górny M.: Możliwości produkcji żywności wysokiej jakości na glebach lekkich.
Roczniki Nauk Rolniczych, Seria G, t. 86, z. 1, 1991.
4. Grzelak A.: Polskie rolnictwo w XX wieku. Produkcja i ludność. Wydawnictwo Szkoły
Głównej Handlowej, Warszawa 2010.
5. Józwiak W.: Zdolność konkurencyjna polskich gospodarstw rolnych w zestawieniu
z gospodarstwami węgierskimi i niemieckimi [w:] Sytuacja ekonomiczna, efektywność
funkcjonowania i konkurencyjność polskich gospodarstw rolnych osób fizycznych (red.
W. Józwiak). IERiGŻ-PIB, Warszawa 2009.
6. Kukuła K.: Unitaryzacja zerowana. Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie,
2008.
7. Kuś J., Jończyk K.: Dobra praktyka rolnicza w gospodarstwie rolnym. ODR, Radom 2005.
8. Kuś J.: Problemy płodozmianowe, gospodarka materią organiczną, odczyn gleb. Materiały
konferencyjne. Centralna Biblioteka Rolnicza, 2011.
9. Manteuffel R.: Efektywność inwestycji rolniczych. PWRiL, Warszawa 1963.
10. Manteuffel R.: Organizacja gospodarstwa na glebach lekkich. PWRiL, Warszawa 1958.
11. Manteuffel R.: Rachunkowość rolnicza. T. II. PWRiL, Warszawa 1964.
12. Myśków W.: Rolnicze znaczenie próchnicy oraz sposoby regulowania jej ilości w glebie. IUNG, Puławy 1984.
13. Powszechny Spis Rolny. GUS, 2010.
14. Rocznik Statystyczny 1990-2010. GUS, Warszawa.
15. Rocznik Statystyczny Rolnictwa 2007, 2008, 2009, 2010. GUS, Warszawa.
16. Sosnowska B.: Podstawowe uwarunkowania wzrostu konkurencyjności ekonomicznej
polskiego rolnictwa w perspektywie integracji z Unią Europejską [w:] Możliwości poprawy konkurencyjności agrobiznesu. Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie, 2001.
17. Stankiewicz M.J.: Konkurencyjność przedsiębiorstwa [w:] Źródła przewag konkurencyjnych przedsiębiorstw w Agrobiznesie. Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie,
2003.
18. Świtalski W.: Innowacyjność i konkurencyjność. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego,
2005.
19. Tomczak Fr.: Od sprzeczności interesów do harmonii rozwojowej: gospodarstwo rolne
i przedsiębiorstwo w agrobiznesie wobec konkurencyjnego rynku [w:] Źródła przewag
konkurencyjnych przedsiębiorstw w Agrobiznesie. Wydawnictwo Akademii Rolniczej
w Lublinie, 2003.
20. Urban M.: Ekonomika i organizacja gospodarstw rolniczych. PWN, Warszawa 1984.
21. Woś A.: Konkurencyjność potencjalna polskiego rolnictwa [w:] Źródła przewag konkurencyjnych przedsiębiorstw w Agrobiznesie. Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie,
2003.
Efektywność i konkurencyjność polskich gospodarstw rolniczych
61
WOJCIECH ZIĘTARA
MAREK ZIELIŃSKI
Institute of Agricultural and Food Economics
– National Research Institute
Warszawa
THE EFFECTIVENESS AND COMPETITIVENESS
OF POLISH CROP-ORIENTED FARMS
Summary
The article presents the findings on the effectiveness and competitiveness of Polish crop-oriented farms in comparison with corresponding farms in Hungary and Germany. The
basis for the study was crop-oriented farms: those producing cereal and those producing
other crops, under the FADN system between 2006 and 2008 by economic size units 2-4,
4-8, 8-16, 16-40, 40-100, and above 100 ESU. German farms were represented by units over
16 ESU.
Polish and Hungarian holdings were similar in size and markedly larger than those in
Germany, where a higher level of production intensification was observed, along with greater land productivity, measured in crop volume and production value per 1 ha of arable land,
and higher work efficiency with lower asset productivity and lower management income
at the same time. According to the cumulative evaluation index Polish cereal farms classified 4-100 ESU proved competitive in relation to the equivalent farms in other EU Member
States.