Infinitif

Definixha et egzimpes d' infinitif des cénk trokes Hendschel

minme sacwè avou les aidants viebes retourés

L' infinitif, c' est ene cogne do viebe k' on trouve après èn aidant viebe, dirî ene divancete, ou tot seu dins des fråzes sins sudjet ou dins l' sintake lomêye «codjowant infinitif».

I pout esse sustantivé (tot fjhant on novea djivion ou nén).

C' est les cawetes di codjowaedje di l' infinitif ki permetnut di rindjî les viebes e sacwants trokes (les trokes da Hendschel e rfondou walon).

Dins bråmint des lingaedjes do Coûtchant walon, l' infinitif riprezinte li viebe dins les motîs.

Egzimpes d' eployaedje di l' infinitif

dirî èn aidant viebe

Dji vôreu bén magnî

Cwand i fårè-z eraler, nos erirans tertos

dirî ene divancete

Dj' a håsse di pixhî, såf vosse respet

tot seu, fôrmant ene troke sudjet

Mete mi doet dins ene sifwaite emantchure, nonna, saiss !

sustantivaedje nén motelrece

Loukîz a : «do» et a «å» dins l' Wiccionaire

Å-z ôre les djins, ci sereut lu l' coupåbe.

emantchaedjes a pårt

Ci n' est nén lure ki l' solea fwait, c' est maker.

Sustantifs-viebes

Loukîz a : «sustantif viebe»

dinner, soper, pårler

Codjowant infinitif

Loukîz a : «Codjowant infinitif»

I lyi raetcha e vizaedje, pu prinde les djambes foû di s' cou.

Dins ene sintake vijhene, classike e francès, et des côps rprinjhe e walon, l' infinitif shût l' divancete «di».

Et lu di djurer ki ç' n' esteut nén lu.

E walon, on pout eployî l' infinitif insi sins l' divancete «di»

Et lu djurer ki ç' n' esteut nén lu.