djén
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « jân » ; mot cité dins l’ FEW 16 280a.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒẽ/ /d͡ʒɛ̃/ /d͡ʒiː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒẽ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djén | djéns |
djén omrin
- longue rindjeye di dinrêye (petråle metou al tere ou so on toet (strin d’ soele).
- Å pî des teres al berdouye, padzo l’ plouve et l’ grand vint d’ octôbe, sins rén po s’ mete a houte, dimorer a baxhe-dos, råyî ene a ene les petråles, côper les colets avou des mwins froedes come des mouzons d’ tchén et k’ on n’ sint pus, et fé des djéns, des djéns, ossu long k’ des djoûs sins pwin. — Louis Marcelle.
- roye di semaedje.
- (mot des cotlîs) longou pårtchet.
- E bwès, tot crexhe a djéns cwand l’ esté l’ rischandixh— Louis Lagauche, «Li ptit hierdî», Tchant V, Li r’mwérd (fråze rifondowe).
Omofoneye possibe
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : S117
Ratournaedjes
candjîlongou pårtchet
- Francès : plate-bande (fr)