qori

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-ri

Etimologiyasi

arab. — oʻquvchi, Qurʼonni qiroat bilan yoddan oʻquvchi kishi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Qurʼonning barcha suralarini yod olgan va ularni qiroat bilan oʻquvchi shaxs. ◆ Qurʼonni boshdan-oyoq yod olgan qorilar.. roʻza oyida pul ishlab qoladilar. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“ ◆ Qozi yonidagi Asad qoriga yuzlandi: Imom domla, oʻqingchi, nima bitibdi buyonga. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Fotiha tortilgandan soʻng, qutidor va Oftob oyim qoriga pul berdilar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

2. Koʻzi ojiz, koʻr kishi (hurmat yuzasidan ularni shunday ataydilar). ◆ Tayoq yoʻl koʻrsatar ammo qoriga, Ul ham koʻngan qismatida boriga. "Erali va Sherali".

Antonimlari

ҚОРИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qori
1 чтец Корана (знающий весь Коран наизусть);
2 кары (так уважительно называют слепого).